Νερό στο «μύλο» της εκλογολογίας φροντίζουν να ρίχνουν καθημερινά με δηλώσεις τους κυβερνητικά στελέχη, ενώ την ίδια στιγμή σχεδιάζονται τα επόμενα βήματα στην υλοποίηση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων σε όλους τους τομείς.

Βασικός στόχος της κυβέρνησης είναι η υποδαυλιζόμενη εκλογολογία να επιδράσει αρνητικά και αποπροσανατολιστικά στην ανάπτυξη των λαϊκών αγώνων, που αναμένει ότι θα ενισχυθούν το επόμενο διάστημα. Ακριβώς γι' αυτό φροντίζει να επισείει την εκβιαστική απειλή των πρόωρων εκλογών, καλλιεργώντας ταυτόχρονα κλίμα σε βάρος των λαϊκών κινητοποιήσεων που αντιστέκονται στην αντιδραστική κυβερνητική πολιτική.

Το ζήτημα των πρόωρων εκλογών και η πορεία προς αυτές αποτελεί βασικό θέμα στον κύκλο των συνεργασιών που έχει τις τελευταίες μέρες ο Κ. Καραμανλής με πρωτοκλασάτους υπουργούς. Χαρακτηριστική είναι η φράση του Δημ. Σιούφα μετά τη συνάντηση που είχε χτες με τον πρωθυπουργό ότι «συζητήσαμε και θέματα γενικότερης πολιτικής», πέρα δηλαδή από τα θέματα του υπουργείου Ανάπτυξης. Είναι αξιοσημείωτο ότι στις δηλώσεις που κάνουν εξερχόμενοι του Μεγάρου Μαξίμου οι υπουργοί αποφεύγουν να επαναλαμβάνουν παλαιότερες «κατηγορηματικές» δηλώσεις τους ότι «οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας» και επιλέγουν περισσότερο νεφελώδεις διατυπώσεις. Φροντίζει, πάντως, η κυβέρνηση να περιορίσει τις επιπτώσεις της παρατεταμένης εκλογολογίας στην «απόδοση» κυβερνητικού έργου, προγραμματίζοντας βήμα προς βήμα τις επόμενες κινήσεις της στο «μέτωπο» των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Την ίδια στιγμή, στο «τραπέζι» βρίσκεται και το ζήτημα της αλλαγής του εκλογικού νόμου, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου.

Ολα τα ενδεχόμενα ανοιχτά για το χρόνο διεξαγωγής των εκλογών άφησε μετά τη συνεργασία της με τον πρωθυπουργό η Ντόρα Μπακογιάννη, αν και υποστήριξε ότι δε συζήτησε το θέμα με τον Κ. Καραμανλή. «Οχι, προς στιγμήν βλέπω πολλή δουλιά. Εκλογές δεν είδα», είπε όταν ρωτήθηκε αν βλέπει εκλογές.

Σκόπιμα ασαφής ήταν και η απάντηση του υπουργού Ανάπτυξης για το χρόνο των εκλογών, αλλά την ίδια στιγμή ανέφερε ότι μέχρι το τέλος Απρίλη έχει προγραμματιστεί να έχουν ψηφιστεί 11 νομοσχέδια του υπουργείου του από τη Βουλή! «Ο προγραμματισμός του κυβερνητικού έργου γίνεται με ορίζοντα την ολοκλήρωση της τετραετίας. Ετσι προχωρούμε, αυτές είναι οι οδηγίες του πρωθυπουργού και έτσι θα συνεχίσουμε και το επόμενο διάστημα», είπε ο Δ. Σιούφας, ο οποίος, ας σημειωθεί, μέχρι πρόσφατα διαβεβαίωνε σε όλους τους τόνους ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας.

Ανέφερε ότι στη συνάντηση με τον Κ. Καραμανλή εξετάστηκαν τα 11 νομοσχέδια του υπουργείου που πρόκειται να έρθουν στη Βουλή το επόμενο διάστημα. «Ελπίζουμε ότι μέχρι τον Απρίλιο θα βρίσκονται όλα τα νομοσχέδια στη Βουλή και εκτιμώ ότι θα έχουν ψηφιστεί», απάντησε όταν ρωτήθηκε για το χρόνο ψήφισής τους «αποκαλύπτοντας» ταυτόχρονα και τον εκλογικό σχεδιασμό της κυβέρνησης.

Ερωτηθείς για το ενδεχόμενο αλλαγής του εκλογικού νόμου είπε ότι «θα μπορούσε να γίνει και τώρα, εάν συμφωνήσει και το ΠΑΣΟΚ. Αλλά επειδή αυτό δεν πρόκειται να γίνει, αλλαγή του εκλογικού νόμου δε βλέπω. Και το ΠΑΣΟΚ δε θα συμφωνήσει, γιατί γνωρίζει ότι και τις επόμενες, ίσως και τις μεθεπόμενες, εκλογές θα τις κερδίσει η ΝΔ».

Την «πάγια» θέση του για πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ επαναλαμβάνει ο Κ. Καραμανλής, ενώ καλλιεργεί το έδαφος για συμβιβαστική λύση στο Κυπριακό, ενόψει των νέων αμερικανοβρετανικής έμπνευσης πρωτοβουλιών την ερχόμενη χρονιά.

Σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ», ο πρωθυπουργός, αναφερόμενος στο δημοψήφισμα για το «σχέδιο Ανάν» για το Κυπριακό, κρίνει σκόπιμο να επισημάνει ότι «ξέρουμε ότι μία λύση του Κυπριακού θα περιέχει στοιχεία συμβιβασμού». Στη συνέχεια και προφανώς για λόγους «ισορροπίας», θυμάται ότι «το Κυπριακό είναι ένα ζήτημα εισβολής και κατοχής και η πρόταση λύσης των Ηνωμένων Εθνών προέβλεπε τη διαρκή παρουσία στρατιωτικών δυνάμεων στο νησί». Αναφέρει ότι η κυβέρνηση συνεργάζεται στενά με κάθε κυπριακή κυβέρνηση, θεωρώντας ότι «αυτό είναι ένα είδος εθνικής υποχρέωσης»... Και προσθέτει ότι «καμιά πλευρά δε σκέφθηκε ποτέ να επιβάλει τη θέλησή της στην άλλη. Ο κυπριακός λαός διατύπωσε με σαφήνεια και με μεγάλη πλειοψηφία τη θέλησή του».

Αναφερόμενος στο ζήτημα των οικονομικών και εμπορικών σχέσεων με τους Τουρκοκυπρίους, που αποτελεί ζήτημα αιχμής για την ΕΕ το αμέσως επόμενο διάστημα, ο Κ. Καραμανλής δηλώνει ότι δεν είναι αντίθετος να βοηθηθούν οι Τουρκοκύπριοι να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο, αλλά, συμπληρώνει, «αυτό θα πρέπει να γίνει μέσα στο πλαίσιο αναγνωρισμένου από τη διεθνή κοινότητα καθεστώτος της Κύπρου. Η Κύπρος είναι ένα κράτος, μια Δημοκρατία. Δεν μπορεί να υπάρχει ένα έμμεσο στοιχείο ότι εκεί υφίσταται ένα ξεχωριστό τουρκικό κράτος».

Σε ό,τι αφορά την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, επαναλαμβάνει τη γνωστή θέση «πλήρης συμμόρφωση - πλήρης ένταξη», αφήνοντας να εννοηθεί ότι είναι αντίθετος σε μια ειδική σχέση ΕΕ - Τουρκίας.

«Η Τουρκία ανέλαβε υποχρεώσεις απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Αν τις εκπληρώσει, δε θα πρέπει στο τέλος να υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από την πλήρη ένταξη», τονίζει χαρακτηριστικά, διευκρινίζοντας πως «το τονίζω αυτό γιατί υπάρχουν φωνές στην ΕΕ, που προτιμούν μια ασάφεια των διατυπώσεων, όταν πρόκειται να απαντήσουν στο ερώτημα τι θα συμβεί όταν η Τουρκία κάποια μέρα εκπληρώσει πραγματικά όλες τις προϋποθέσεις».

Παράλληλα, υιοθετεί το γνωστό παραμύθι περί «καλού Ερντογάν» και «κακού στρατιωτικού κατεστημένου», προκειμένου να πείσει για την ορθότητα της πολιτικής του: «Ποιος είναι αυτός, που προωθεί έστω περιορισμένα τις μεταρρυθμίσεις στην Τουρκία; Πού βρίσκονται οι ευρωπαϊκές φωνές στην Τουρκία; Οχι εντός του στρατού», είπε χαρακτηριστικά.

Αναφερόμενος στο ζήτημα του Κοσσόβου, ο Κ. Καραμανλής αποφεύγει να πάρει ευθέως θέση για το μελλοντικό καθεστώς, αλλά θέτει ορισμένα ερωτήματα, όπως: «Ας φανταστούμε ότι οι πολιτικοί τυχοδιώκτες και εθνικιστές στη Σερβία θα μετατραπούν σε κυρίαρχη πολιτική δύναμη και θα στρέψουν τη χώρα σε αντιευρωπαϊκά αδιέξοδα, εκμεταλλευόμενοι μια γενική δυσαρέσκεια απέναντι σε μια πιθανή ανεξαρτησία του Κοσσόβου. Είναι αυτή μια εξέλιξη που επιθυμούμε;». Και καταλήγει: «Το ερώτημα είναι η λύση θα ονομάζεται ανεξαρτησία ή όχι. Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα για ένα απροσδιόριστα μακρύ χρονικό διάστημα θα δημιουργήσει μια κατάσταση που θα απαιτεί τη σταθεροποίηση έξωθεν».