Την «πάγια» θέση του για πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ επαναλαμβάνει ο Κ. Καραμανλής, ενώ καλλιεργεί το έδαφος για συμβιβαστική λύση στο Κυπριακό, ενόψει των νέων αμερικανοβρετανικής έμπνευσης πρωτοβουλιών την ερχόμενη χρονιά.

Σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ», ο πρωθυπουργός, αναφερόμενος στο δημοψήφισμα για το «σχέδιο Ανάν» για το Κυπριακό, κρίνει σκόπιμο να επισημάνει ότι «ξέρουμε ότι μία λύση του Κυπριακού θα περιέχει στοιχεία συμβιβασμού». Στη συνέχεια και προφανώς για λόγους «ισορροπίας», θυμάται ότι «το Κυπριακό είναι ένα ζήτημα εισβολής και κατοχής και η πρόταση λύσης των Ηνωμένων Εθνών προέβλεπε τη διαρκή παρουσία στρατιωτικών δυνάμεων στο νησί». Αναφέρει ότι η κυβέρνηση συνεργάζεται στενά με κάθε κυπριακή κυβέρνηση, θεωρώντας ότι «αυτό είναι ένα είδος εθνικής υποχρέωσης»... Και προσθέτει ότι «καμιά πλευρά δε σκέφθηκε ποτέ να επιβάλει τη θέλησή της στην άλλη. Ο κυπριακός λαός διατύπωσε με σαφήνεια και με μεγάλη πλειοψηφία τη θέλησή του».

Αναφερόμενος στο ζήτημα των οικονομικών και εμπορικών σχέσεων με τους Τουρκοκυπρίους, που αποτελεί ζήτημα αιχμής για την ΕΕ το αμέσως επόμενο διάστημα, ο Κ. Καραμανλής δηλώνει ότι δεν είναι αντίθετος να βοηθηθούν οι Τουρκοκύπριοι να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο, αλλά, συμπληρώνει, «αυτό θα πρέπει να γίνει μέσα στο πλαίσιο αναγνωρισμένου από τη διεθνή κοινότητα καθεστώτος της Κύπρου. Η Κύπρος είναι ένα κράτος, μια Δημοκρατία. Δεν μπορεί να υπάρχει ένα έμμεσο στοιχείο ότι εκεί υφίσταται ένα ξεχωριστό τουρκικό κράτος».

Σε ό,τι αφορά την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, επαναλαμβάνει τη γνωστή θέση «πλήρης συμμόρφωση - πλήρης ένταξη», αφήνοντας να εννοηθεί ότι είναι αντίθετος σε μια ειδική σχέση ΕΕ - Τουρκίας.

«Η Τουρκία ανέλαβε υποχρεώσεις απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Αν τις εκπληρώσει, δε θα πρέπει στο τέλος να υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από την πλήρη ένταξη», τονίζει χαρακτηριστικά, διευκρινίζοντας πως «το τονίζω αυτό γιατί υπάρχουν φωνές στην ΕΕ, που προτιμούν μια ασάφεια των διατυπώσεων, όταν πρόκειται να απαντήσουν στο ερώτημα τι θα συμβεί όταν η Τουρκία κάποια μέρα εκπληρώσει πραγματικά όλες τις προϋποθέσεις».

Παράλληλα, υιοθετεί το γνωστό παραμύθι περί «καλού Ερντογάν» και «κακού στρατιωτικού κατεστημένου», προκειμένου να πείσει για την ορθότητα της πολιτικής του: «Ποιος είναι αυτός, που προωθεί έστω περιορισμένα τις μεταρρυθμίσεις στην Τουρκία; Πού βρίσκονται οι ευρωπαϊκές φωνές στην Τουρκία; Οχι εντός του στρατού», είπε χαρακτηριστικά.

Αναφερόμενος στο ζήτημα του Κοσσόβου, ο Κ. Καραμανλής αποφεύγει να πάρει ευθέως θέση για το μελλοντικό καθεστώς, αλλά θέτει ορισμένα ερωτήματα, όπως: «Ας φανταστούμε ότι οι πολιτικοί τυχοδιώκτες και εθνικιστές στη Σερβία θα μετατραπούν σε κυρίαρχη πολιτική δύναμη και θα στρέψουν τη χώρα σε αντιευρωπαϊκά αδιέξοδα, εκμεταλλευόμενοι μια γενική δυσαρέσκεια απέναντι σε μια πιθανή ανεξαρτησία του Κοσσόβου. Είναι αυτή μια εξέλιξη που επιθυμούμε;». Και καταλήγει: «Το ερώτημα είναι η λύση θα ονομάζεται ανεξαρτησία ή όχι. Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα για ένα απροσδιόριστα μακρύ χρονικό διάστημα θα δημιουργήσει μια κατάσταση που θα απαιτεί τη σταθεροποίηση έξωθεν».