Στην πλειοψηφία τους, πέρασαν στα «ψιλά» των εφημερίδων. Τα ονόματά τους ελάχιστη σημασία είχαν για το αστυνομικό ρεπορτάζ, όπου κατά κανόνα καταγράφονται τα λεγόμενα εργατικά ατυχήματα. Κανείς δε μίλησε για τις συνθήκες μέσα στις οποίες δούλευαν, για τα ανύπαρκτα μέτρα ασφάλειας, για τις ευθύνες της εργοδοσίας, για τους ανεπαρκείς ελέγχους των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών. Πολύ περισσότερο, κανείς δεν είπε κουβέντα για τη γενεσιουργό αιτία των «ατυχημάτων»: Το κυνήγι του κέρδους, στο βωμό του οποίου θυσιάζονται ζωές εργατών. Πουθενά δεν ακούστηκε η λέξη «έγκλημα».

Χτες, τρεις ακόμα εργάτες παραλίγο να γραφτούν στη μακρά λίστα των σκοτωμένων της εργατικής τάξης στον αγώνα για το μεροκάματο. 125 συνάδελφοί τους, Ελληνες και μετανάστες, δε γύρισαν φέτος σπίτι τους, έναντι των 111 την περσινή χρονιά. Βαρύς ο φόρος αίματος και για τους οικοδόμους που μετράνε πάνω από 30 νεκρούς συναδέλφους τους τη χρονιά που τελειώνει τα μεσάνυχτα της Κυριακής. Εκατοντάδες ακόμα σακατεύτηκαν σοβαρότερα ή ελαφρότερα στους τόπους δουλιάς. Για όλους αυτούς μεγαλύτερος φόρος τιμής δεν υπάρχει παρά μόνο ο αγώνας. Με τα ταξικά συνδικάτα, τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, για ουσιαστικά μέτρα ασφάλειας και αποτελεσματικούς ελέγχους. Για να μπορεί ο εργάτης να γυρνάει ζωντανός και αρτιμελής από το μεροκάματο. Μέχρι με την πάλη του να καταργήσει τους εκμεταλλευτές, τους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς υπηρέτες τους...

Η μακάβρια λίστα, όπως καταγράφηκε και στα ρεπορτάζ του «Ρ», δεν έχει τέλος. Κάποια από τα εργοδοτικά εγκλήματα της χρονιάς που φεύγει δίνουν ανάγλυφα τις συνθήκες που επικρατούν στους τόπους δουλιάς. Ορισμένα από τα πιο χαρακτηριστικά είναι τα παρακάτω:

Στις 14 του Γενάρη ένας 28χρονος εργαζόμενος καταπλακώνεται απ' την μπετονιέρα, σε εργοτάξιο σούπερ-μάρκετ στη Ζάκυνθο, όπου η εργοδοσία, απ' την πρεμούρα της να γλιτώσει χρόνο και χρήμα, δε νοιάστηκε να βρει μια πρέσα αξίας ...60 ευρώ.

Στις 10 του Φλεβάρη, στα έργα του Αχελώου, το κορμί ενός 46χρονου που δούλευε σε βάθος 400 μέτρων πολτοποιείται, όταν πέφτουν πάνω του τόνοι από μπάζα.

Στις 30 του Μάη, το εργοδοτικό έγκλημα στην τσιμεντοβιομηχανία ΤΙΤΑΝ, στην Ελευσίνα, προκαλεί πανελλαδική οργή. Δύο εργάτες (σε συνεργείο της ΜΕΣΚΑ) που μετασκεύαζαν γερανό σκαρφαλωμένοι πάνω του βρίσκουν τραγικό θάνατο και άλλοι πέντε τραυματίζονται όταν υποχωρεί η «μπούμα» του γερανού μεταφόρτωσης πλοίων.

Στις 9 του Ιούνη, ένα 26χρονο παλικάρι που περίμενε σ' ένα μήνα να γεννήσει η γυναίκα του πέφτει στο κενό από τα 20 μέτρα, ενώ καλούπωνε μεταξύ 6ου και 7ου ορόφου, σε γιαπί στο Πέραμα.

Στις 31 του Ιούλη δύο οικοδόμοι καίγονται ζωντανοί σε εργοτάξιο του Βωβού, στο Π. Φάληρο, στο οικόπεδο της Ριζαρείου, όπου 400 εργάτες δουλεύουν για να πλουτίζει ο μεγαλοκατασκευαστής Βωβός.

Στις 4 του Νοέμβρη ξεψυχά ο 50χρονος εργαζόμενος σε εργολαβία της ΛΑΡΚΟ ο οποίος πριν μερικές μέρες είχε πέσει απ' τα 20 μέτρα. Η μεθοδευμένη εγκατάλειψη του εργοστασίου που πολλαπλασιάζει τα «ατυχήματα» εξοργίζει τους εργάτες.

Μετά από 13 μέρες, στην ΠΕΤΡΟΛΑ του Λάτση ξυπνούν μνήμες απ' το πολύνεκρο «ατύχημα» του 1979 που κόστισε τη ζωή σε 14 άτομα, όταν εργάτης τραυματίζεται λόγω έκρηξης αγωγού πετρελαίου.

Στις 2 του Δεκέμβρη, τέσσερις μόνο μέρες μετά την επιθεώρηση του έργου απ' τον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ, το άψυχο κορμί εργάτη εγκλωβίζεται ανάμεσα σε γερανό που ανατράπηκε και το έδαφος.

Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, κατά τη διάρκεια της χρονιάς προχώρησε σε δεκάδες πολύμορφες παρεμβάσεις για την προστασία της ζωής και την ασφάλεια των εργαζομένων, καλώντας σε πάλη για:

• Κατάργηση των ιδιωτικών Υπηρεσιών Πρόληψης (ΕΞΥΠΠ), δημιουργία Δημόσιων Υπηρεσιών και Κρατικού Σώματος γιατρών εργασίας και τεχνικών ασφάλειας, ενταγμένου στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας.
• Κατοχύρωση εργοδοτικής εισφοράς για την ασφαλιστική κάλυψη του επαγγελματικού κινδύνου, στο πλαίσιο ενός δημόσιου κοινωνικού συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης. Διευρυμένη εφαρμογή του θεσμού των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων.
• Προσανατολισμό της Επιθεώρησης Εργασίας στον ουσιαστικό έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης και στη συνδυασμένη εφαρμογή του συνόλου της σχετικής νομοθεσίας.
• 35ωρο - 5ήμερο - 7ωρο με ουσιαστική αύξηση του μισθού.
• Τσάκισμα της εργοδοτικής τρομοκρατίας στους χώρους δουλιάς.
• Δημόσια - δωρεάν καθολική Κοινωνική Ασφάλιση και Υγεία.