Το όραμα του ΠΑΣΟΚ για ένα συνδικαλιστικό κίνημα που θα πρωτοστατεί στην προώθηση των «μεταρρυθμίσεων», θα γίνει «συμμέτοχο» στους αντεργατικούς στόχους της στρατηγικής της Λισαβόνας και θα «ξέρει να (...) διαπραγματεύεται μέσα από τις διαδικασίες του "κοινωνικού διαλόγου"», ανέλυσε χτες ο Γιώργος Παπανδρέου, μιλώντας στο συνέδριο της ΓΣΕΕ.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ξεκαθαρίζοντας ότι το κόμμα του φιλοδοξεί να αξιοποιήσει το συνδικαλιστικό κίνημα σαν κεντρικό πυλώνα για την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής του, ισχυρίστηκε ότι «υπάρχει η βούληση των πολιτών και των λαών για σημαντικές αλλαγές». Παρουσιάζοντας το λαό έτοιμο να δεχτεί «ανατροπές» στις εργασιακές σχέσεις, στο Ασφαλιστικό, στην Παιδεία, ο Γ. Παπανδρέου ζήτησε από τα συνδικάτα να «αναλάβουν το ρόλο του πρωταγωνιστή».

Ο νέος «ρόλος» των συνδικάτων, είπε, «δεν υπηρετείται απλά με άμυνα και αρνήσεις», αλλά «με πρωτοβουλία και προτάσεις», με στόχο τον «εκδημοκρατισμό της παγκοσμιοποίησης», καλώντας επί της ουσίας σε συναίνεση και «κοινωνική ειρήνη» από το συνδικαλιστικό κίνημα, προκειμένου να προχωρήσουν αδιαμαρτύρητα οι αναδιαρθρώσεις που απαιτεί το μεγάλο κεφάλαιο. Μάλιστα, εκθειάζοντας το έργο προηγούμενων συμβιβασμένων ηγεσιών, κάλεσε το συνδικαλιστικό κίνημα να διδαχτεί από το παρελθόν, όταν «συνδικάτα κατανόησαν αλλαγές και διεκδίκησαν εναλλακτικές πολιτικές»!

Στην ομιλία του, ο Γ. Παπανδρέου παρουσίασε για ακόμη μια φορά το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, καλώντας το συνδικαλιστικό κίνημα να συνυπογράψει την τετραετή ανασφάλιστη ή ημιανασφάλιστη εργασία για τους ανέργους νέους, την επέκταση της μερικής απασχόλησης με νέες μορφές που σήμερα έχουν τον τίτλο «εθελοντική» και «κοινωνική απασχόληση», την απασχόληση των ηλικιωμένων για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους. Ολα όσα, δηλαδή, βαφτίζει «κοινωνικό συμβόλαιο» με το λαό.

Τόνισε ακόμα ότι στόχος του ΠΑΣΟΚ είναι «για μια μεγάλη μεταρρύθμιση στο κοινωνικό κράτος» και σ' αυτό το πλαίσιο πρότεινε την παράταση του εργάσιμου βίου με «ενθάρρυνση των εργαζομένων για εθελούσια παραμονή στην εργασία» και την παραπέρα συρρίκνωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων μέσα από «την ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων»...

Την ίδια στιγμή, σε μια προσπάθεια να θολώσει τα νερά, πετούσε και το «ξεροκόμματο» των 550 ευρώ σύνταξη, μέσα στην επόμενη τετραετία για να διαχειριστούν μ' αυτό τη φτώχεια τους οι χαμηλοσυνταξιούχοι. Οσο για τις κοινωνικές παροχές στην Υγεία, στην Πρόνοια και την Παιδεία, πίσω από τις ανέξοδες υποσχέσεις περί αύξησης των κρατικών επιχορηγήσεων, φρόντισε να ξεκαθαρίσει ότι το ΠΑΣΟΚ θα προωθήσει τη «συνύπαρξη και συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα».

Απουσία κάθε ουσιαστικής αναφοράς στο ρόλο και τα χαρακτηριστικά του συνδικαλιστικού κινήματος αλλά και των πολιτικών αιτιών που γεννούν τα προβλήματα των εργαζομένων, μαζί με φράσεις για πάσα χρήση, ήταν τα στοιχεία που συνέθεσαν την ομιλία του προέδρου του Συνασπισμού, Αλέκου Αλαβάνου, στο συνέδριο.

Ισως το πιο συγκεκριμένο σημείο της ομιλίας του ήταν, όταν στο μοντέλο ενίσχυσης του ανταγωνισμού αντιπαρέθεσε ένα πρότυπο ανάπτυξης τόσο γενικό και αόριστο που χωρά παντού και μπορεί να υιοθετηθεί από τον καθένα. Στο πρότυπο αυτό κεντρικά χαρακτηριστικά είναι: «Η Παιδεία υψηλής ποιότητας, η τεχνολογία, ο ρόλος του δημόσιου χώρου για να τα εξασφαλίσει όλα αυτά, όπως σ' ένα βαθμό γίνεται σε άλλες χώρες, θα είναι το επίκεντρο, μαζί με τη δυνατότητα να αναπτύξουμε τις νέες τεχνολογίες, να προχωρήσουμε σε ακριβή εργασία, να διεκδικήσουμε μια άλλη θέση της Ελλάδας σε ένα διαφορετικό κόσμο, μέσα από έναν κοινό αγώνα».

Ισχυρίστηκε ότι το Πανεπιστήμιο είναι ένας χώρος γνώσης, μελέτης, ανεπηρέαστος από σκοπιμότητες και ότι θέλουν να γίνει ένας χώρος κερδοσκοπίας και κερδοφορίας, συγκαλύπτοντας το γεγονός ότι ήδη το Πανεπιστήμιο σε ιδεολογικό επίπεδο, μέσα από το περιεχόμενό του - διδασκαλία και έρευνα - υπηρετεί τις ανάγκες των καπιταλιστών. Τέλος, άσκησε κριτική για την καθυστερημένη εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας για τους συμβασιούχους και την εξαίρεση τμημάτων των συμβασιούχων από την εφαρμογή της. Μια οδηγία που αποδεδειγμένα πλέον στέκεται ενάντια στο αίτημα για μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους.