- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
«Ούτε μια λέξη δε βρήκε να πει ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής για τις ευθύνες του ίδιου και της κυβέρνησής του», δήλωσε ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Π. Ευθυμίου, μετά τις πρόσφατες μεγάλες πυρκαγιές της Πάρνηθας, του Πηλίου κ.α., ενώ ο Ε. Βενιζέλος υπαινίχτηκε ότι η κυβέρνηση «δεν είναι ικανός και αποτελεσματικός διαχειριστής κρίσεων».
«Η ανυπαρξία ενός εθνικού σχεδίου δράσης για τις φυσικές καταστροφές και η ασχεδίαστη ανάθεση, μόλις το 1998, της συνολικής ευθύνης της καταστολής των δασικών πυρκαγιών στο Πυροσβεστικό σώμα, είναι τα επίχειρα της κυβερνητικής ανυπαρξίας», δήλωνε στον «Ελεύθερο Τύπο» το 2001 η Κατερίνα Παπακώστα, βουλευτής τότε και τώρα της ΝΔ, που όμως διατήρησε το ίδιο, ακριβώς αναποτελεσματικό καθεστώς καταστολής.
Ακόμη, όμως, πιο ειλικρινής είναι ο τότε υπουργός Γεωργίας Στ. Τζουμάκας όταν ερωτάται από το «Βήμα» (12-7-1998) πόσες αναδασώσεις έχει κάνει στα δύο χρόνια που είναι υπουργός: «Ελάχιστες, απαντά ευθαρσώς. Διότι τα διαθέσιμα χρήματα ήταν λίγα».
Ακριβώς το ίδιο που κάνει τώρα και η ΝΔ. Η πολιτική τους μοιάζει σαν δυο σταγόνες νερό, κι ας τσακώνονται «περί όνου σκιάς». Και οι δυο αφήνουν τα δάση στο έλεος των εμπρηστών και όλων αυτών που θησαυρίζουν από την εμπορευματοποίησή τους...
Σε 1,5 εκατομμύρια υπολογίζονται οι Ελληνες που πάσχουν από αρθρίτιδα και ρευματισμούς στη χώρα μας και ζουν με οξύ πόνο, και που αντιμετωπίζουν - καθώς η νόσος επιδεινώνεται - προβλήματα σωματικής λειτουργικότητας, κινητικά προβλήματα και μειωμένη ικανότητα αυτοεξυπηρέτησης. Η κακή κατάσταση της υγείας των ασθενών αυτών συνδέεται στενά και με την εμφάνιση ψυχολογικών και ψυχιατρικών προβλημάτων. Περίπου 13-20% των ασθενών με ρευματοειδή αρθρίτιδα εμφανίζουν συμπτώματα κατάθλιψης, ποσοστό που είναι διπλάσιο από το αντίστοιχο στο γενικό πληθυσμό.
Οι επιστήμονες υπογραμμίζουν ότι η έλλειψη κοινωνικής υποστήριξης επιτείνει τα αρνητικά συμπτώματα της νόσου, όμως αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καμία κρατική δομή για τη στήριξη αυτών των ανθρώπων και των οικογενειών τους. Το κενό, βέβαια, ήρθε να καλύψει μια ακόμα Μη Κυβερνητική Οργάνωση, η Ελληνική Εταιρεία Αντιρευματικού Αγώνα, φτιάχνοντας τηλεφωνική γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης για ασθενείς με ρευματολογικές παθήσεις. Υπό την αιγίδα βέβαια του υπουργείου Υγείας που, προκειμένου να αποποιηθεί της υποχρέωσής του για την παροχή της αναγκαίας φροντίδας, χρησιμοποιεί τους εθελοντές για... πάσα νόσον.
Βεβαίως, αν δεχτούμε ότι για την καταστροφή της Πάρνηθας φταίει η πολιτική της εμπορευματοποίησης, της αποθέωσης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της μεγιστοποίησης του καπιταλιστικού κέρδους, το να επικαλείται κανείς την Ευρωπαϊκή Ενωση ως δύναμη σωτηρίας μοιάζει σαν να θέλει να σβήσει τη φωτιά χρησιμοποιώντας ένα φορτίο βενζίνης.
Προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης, πρέπει να διευκρινίσουμε ότι δεν απορρίπτουμε τα όποια κονδύλια προβλέπει ο κοινοτικός προϋπολογισμός για την Ελλάδα. Αλλά με την εξής τελείως απαραίτητη διευκρίνιση: Τα κονδύλια αυτά αποτελούν ένα μικρό μόνο μέρος των όσων πληρώνουμε (καθ' οιονδήποτε τρόπο) στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Και δεν πάνε για έργα που έχει ανάγκη ο λαός.
Εγκαλώντας κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ για έλλειψη ευρωπαϊκού προσανατολισμού, αφού δε χρησιμοποίησαν τα κοινοτικά κονδύλια για να προστατεύσουν τα δάση, καλλιεργεί την αυταπάτη ότι είναι δυνατόν να συνυπηρετηθούν τα καπιταλιστικά κέρδη και τα συμφέροντα των εργαζομένων. Ετσι, με την παρέμβασή του, μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές των τελευταίων ημερών, ρίχνει στο πέλαγος της λαϊκής κατακραυγής ένα «σωσίβιο», απ' το οποίο μπορούν να πιαστούν και ο κ. Καραμανλής και ο κ. Παπανδρέου. Λέγοντας, ουσιαστικά, ότι το πρόβλημα έγκειται και στο ότι δεν αξιοποίησαν όσο έπρεπε τη βοήθεια «εκ Βρυξελλών». Γιατί τα κοινοτικά κονδύλια ρέουν χωρίς προϋποθέσεις όταν πάνε σε έργα που αποφέρουν κέρδη στο κεφάλαιο και όχι σε ανάλογα όπως η δασοπροστασία, τα αντιπλημμυρικά, κλπ. Και οι κυβερνήσεις, καλυπτόμενες πίσω απ' αυτό και στο όνομα της δημοσιονομικής πειθαρχίας, δεν κάνουν τέτοια έργα. Εχουν, επομένως, την αποκλειστική ευθύνη για τις επιλογές τους και τις συνέπειες σε βάρος του λαού και του περιβάλλοντος.
Τα «διαθέσιμα» για τη δασοπροστασία (;) κονδύλια δεν απαλλάσσουν την ΕΕ για το συλλογικό έγκλημα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων σε βάρος του περιβάλλοντος και της ζωής του πλανήτη. Τα «διαθέσιμα κονδύλια» δεν μπορούν να κρύψουν το χαρακτήρα μιας πολιτικής που αναγορεύει το μονοπωλιακό συμφέρον σε αρχή υπέρτατη έναντι κάθε εργατικού δικαιώματος και υπολογίζει την προστασία του περιβάλλοντος ως υπερβολικό «κόστος παραγωγής». Δεν μπορούν να σώσουν, επίσης, και τους θιασώτες μιας Ευρωπαϊκής Ενωσης που εξαντλεί την οικολογική της ευαισθησία στα 25 εκατομμύρια ευρώ, για να νομιμοποιήσει με αυτά μια πολιτική εμπορευματοποίησης όλων των κοινωνικών αγαθών και του φυσικού περιβάλλοντος.
Πώς λέμε «Σημαιοφορίδης» ή «Πρυνιωτάκης» απλά σε βαθιά πράσινη απόχρωση, μια και ο συγκεκριμένος κατηγορείται για διάφορες ατασθαλίες από την πλευρά της ΝΔ και φυσικά τα δημοσιεύματα και οι αναφορές είναι πάμπολλες στις φιλοκυβερνητικές εφημερίδες και κανάλια.
Εν ολίγοις, η κόντρα ΝΔ - ΠΑΣΟΚ από το ποιος είναι πιο «διάφανος» μεταφέρεται αυτομάτως στο ποιος είναι «λιγότερο βρώμικος» ή ακόμη χειρότερα στο και οι δύο είναι «βρώμικοι» πλην όμως το ΠΑΣΟΚ ήταν 20 χρόνια στην εξουσία, οπότε και η ΝΔ δικαιούται τουλάχιστον μια ...8ετία «μάσας».
Για ένα τέτοιο σκηνικό ο χαρακτηρισμός «ανούσια αντιπαράθεση» ή «συμψηφισμός» μοιάζει αρκετά ...«μαλακός». Πρόκειται για μια άθλια φαρσοκωμωδία, ένα ποταπό κόλπο, που εκτός από την πολιτική σκέψη προσβάλλει πλέον και την αισθητική μας.
Είμαστε βέβαιοι ότι και τα δύο κόμματα διαθέτουν ολόκληρο στρατό από «λαμόγια» στο εσωτερικό και τους μηχανισμούς τους. Κι όταν φθάνουν στο σημείο να μας τους παρουσιάζουν ...έναν έναν, μόνο και μόνο για να τραβήξουν την προσοχή από τα πραγματικά προβλήματα, μιλάμε για κατάντια.
ΕΚΠΛΗΚΤΗ διαπιστώνει η Τράπεζα της Ελλάδας ότι παρά την αύξηση των επιτοκίων χορηγήσεων, οι Ελληνες συνεχίζουν να δανείζονται χρήματα και για είδη κατανάλωσης και για στεγαστικές ανάγκες.
Δηλαδή, για τον Ελληνα μισθωτό - κατά τη γνώμη τους - το αν θα δανειστεί η όχι είναι θέμα επιλογής με κριτήριο μάλιστα το ύψος των επιτοκίων; ΄Η μήπως πιστεύουν πως όταν «τρέχουν» οι ανάγκες θα καθίσει ο καθένας να αναλογιστεί τι γίνεται στις διεθνείς χρηματαγορές για να αποφασίσει αν θα δανειστεί;
Δεν μπορεί να υπερασπιστεί πειστικά την πολιτική που προσκυνά και στηρίζει. Αυτή της ΕΕ που υλοποιεί το κόμμα του, η ΝΔ, συνεχίζοντας το έργο των προκατόχων της, του ΠΑΣΟΚ. Μια πολιτική που καταστρέφει κάθε ελεύθερο χώρο και χώρο πρασίνου προκειμένου να στήσει πανηγύρι για τους εργολάβους - κατασκευαστές. Μια πολιτική που για τον ίδιο λόγο, για να γεμίζουν τις τσέπες τους τα ποικιλώνυμα αφεντικά, νομιμοποιεί τον τζόγο και γεμίζει τις γειτονιές με «κουλοχέρηδες». Ετσι, λοιπόν, ψάχνει καταφύγιο στο φθηνό αντικομμουνισμό. Ο λόγος για το δήμαρχο Θεσσαλονίκης Βασίλη Παπαγεωργόπουλο. «Ας γκρεμιστεί πρώτα το "Σπίτι του λαού" και να γίνει πάρκο και μετά θα γκρεμίσουμε το νέο Δημαρχείο για να γίνει πάρκο»! Ετσι απάντησε στον Αγάπιο Σαχίνη, όταν στη διάρκεια του Δημοτικού Συμβουλίου δήλωσε πως καμία αγωνία δεν έχει για την πορεία υλοποίησης του έργου του νέου Δημαρχείου και υπενθύμισε πως η παράταξη «Θεσσαλονίκη Τώρα» από την αρχή έλεγε ότι ο χώρος του πρώην στρατοπέδου Τσιρογιάννη -όπου χτίζεται το Δημαρχείο- πρέπει να γίνει πάρκο αντί να παραδοθεί στο μπετόν. Κι αφού πιάστηκε στα πράσα ο δήμαρχος της ΝΔ, μη μπορώντας να απαντήσει, κατέφυγε στον χοντροκομμένο αντικομμουνισμό. Δήμαρχος για γέλια ή για κλάματα;...
Εξίσου αποκαλυπτικός ήταν ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης και όταν ο Αγάπιος Σαχίνης κάλεσε το Δημοτικό Συμβούλιο να εναντιωθεί στην απόφαση της ΕΕ που επιχειρεί να νομιμοποιήσει τη λειτουργία των καταστημάτων με τα γνωστά «φρουτάκια». «Δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε κάθε γειτονιά να δημιουργηθούν μικρά καζίνο, δεν πρέπει να αφήσουμε να γίνει η ζωή μας τζόγος», είπε ο Αγ. Σαχίνης. «Συμφωνώ να κλείσουν όλα τα καζίνο. Ομως να κλείσουν και αυτά των σοσιαλιστικών χωρών που μας έχουν περικυκλώσει», ήταν η... πνευματώδης απάντηση του Β. Παπαγεωργόπουλου! Αλλά τι να του πει κανείς. Πως το άθλημα του τζόγου και της πορνείας που το συνοδεύει «άνθισε» στη γειτονιά των Βαλκανίων μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, για την οποία πανηγύριζε και ο ίδιος; Αλλά, είπαμε, όταν η πραγματικότητα τους διαψεύδει, αυτοί επιλέγουν να τη διαστρέφουν. Γιατί είναι ο δικός τους κόσμος, η πραγματικότητα αυτή του βούρκου και της βαρβαρότητας.
