ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το δίδαγμα

Χιλιάδες ήταν οι διαδηλωτές στην Ουάσιγκτον. Χιλιάδες, όμως, ήταν και οι σιδερόφραχτοι αστυνομικοί και οι άνδρες των ειδικών δυνάμεων, που τους αντιμετώπισαν με ωμή βία και συλλήψεις εκατοντάδων διαδηλωτών. Κι έτσι, η συνεδρίαση του ΔΝΤ πραγματοποιήθηκε, έστω κι αν κάποιοι αντιπρόσωποι σ' αυτή παρέμειναν για ώρες αποκλεισμένοι στα ξενοδοχεία τους...

Ποιος αμφιβάλλει, όμως, ότι συνεχώς θα πληθαίνουν οι φωνές κατά της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης και του ιμπεριαλισμού; Ποιος αμφιβάλλει, ότι οι συγκρούσεις θα γίνονται όλο και περισσότερο έντονες, καθώς τα δισεκατομμύρια των φτωχών και πεινασμένων της Γης, δεν έχουν τίποτε να χάσουν, παρά τις αλυσίδες τους;

Και μπορεί, μερικοί μερικοί, να αισθάνονται σίγουροι, μέσα στα πολυτελή γκέτο τους κι έχοντας στα χέρια τους την εξουσία και όλα όσα αυτή συνεπάγεται, αλλά τίποτε δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στη δύναμη των λαών. Αυτό διδάσκει ολόκληρη η ιστορία των ανθρώπινων κοινωνιών.

Τεχνοκρατική ... ανακάλυψη

Γρηγοριάδης Κώστας

Είδατε για να είναι τεχνοκράτης ο νέος υπουργός Εργασίας; Εχει, λέει, σοβαρούς ενδοιασμούς για το αν πράγματι η ανεργία είναι 11,3% και βάλθηκε να αποδείξει ότι είναι μικρότερη, όπως διαβάζουμε στη χτεσινή «Ελευθεροτυπία». Πώς; Μα αποδεικνύοντας ότι στη χώρα μας υπάρχει μαύρη εργασία, η οποία δεν καταγράφεται, εξ ου και τα «φουσκωμένα» ποσοστά ανεργίας!

Καλά, μιλάμε για συγκλονιστική... ανακάλυψη! Ισως αν συνεχίσει με τον ίδιο ζήλο ο νέος υπουργός της Εργασίας, να ανακαλύψει και τα επίσημα στοιχεία του ΙΚΑ, τα οποία εδώ και αρκετό καιρό καταγράφουν μαύρη - ανασφάλιστη - εργασία πάνω από 25%, χωρίς αυτό να επηρεάσει βεβαίως τα σταθερά ανερχόμενα ποσοστά ανεργίας...

Αλλά το μεγάλο ερώτημα που ανακύπτει από αυτό το νέο χόμπι του κ. Γιαννίτση είναι άλλο. Με τη μαύρη εργασία τι θα κάνει, όταν θα την... ανακαλύψει; Θα φροντίσει να ασφαλιστούν οι ανασφάλιστοι Ελληνες και αλλοδαποί εργάτες και να δώσει έτσι και μια γερή ανάσα ζωής στο ασφαλιστικό σύστημα που το πάνε για θάψιμο ή θα περιοριστεί να παίζει με τα ποσοστά της ανεργίας; Πάντως να του πούμε ότι πολλοί προκάτοχοί του αποδείχτηκαν άριστοι αλχημιστές με τα στοιχεία της ανεργίας -τόσο, που ακόμα και οι ευρωπαϊκοί εταίροι τους να μην τα λαμβάνουν υπόψη ως αναξιόπιστα - αλλά η ανεργία έχει γίνει σαν το βήχα, δεν κρύβεται!

Θέλει και ο ΣΕΒ ... δεκαχίλιαρο

Κατά ένα καλοκαίρι (πάντα καλοκαίρι έρχονται και ψηφίζονται αντιασφαλιστικοί νόμοι) φαίνεται ότι αναβάλλεται ο ενταφιασμός του ασφαλιστικού συστήματος, αν κανείς πάρει τοις μετρητοίς το χρονοδιάγραμμα που περιέγραψε προχτές ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ. Στο μεταξύ, όμως, το έδαφος προετοιμάζεται πυρετωδώς. Οχι μόνο μέσω των ξένων οίκων που ανέλαβαν να... μελετήσουν τις ανατροπές, αλλά και μέσω μιας συστηματικής αποψίλωσης των ταμείων -κυρίως του ΙΚΑ- ώστε σύντομα να εμφανίσουν την εικόνα «καμένης γης». Εκεί αποσκοπεί και η, προεκλογικά, εξαγγελθείσα από την κυβέρνηση -μετά από παραπλήσια πρόταση του ΣΕΒ- απαλλαγή από τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων που αμείβονται με το κατώτατο ημερομίσθιο, με την υποχρέωση οι εισφορές αυτές να καταβληθούν από τον κρατικό προϋπολογισμό. Μέτρο, που από τη μια απαλλάσσει τους εργοδότες από την υποχρέωση ουσιαστικών αυξήσεων στα κατώτατα εξευτελιστικά ημερομίσθια και από την άλλη υπονομεύει τα ίδια τα θεμέλια της κοινωνικής ασφάλισης, αφού: Χτυπά την καθολικότητα και την υποχρεωτικότητα του συστήματος, θέτει τις προϋποθέσεις για νέες εισφοροαπαλλαγές και εισφοροεκπτώσεις στους εργοδότες (ήδη ο ΣΕΒ ζητά τα δικά του... δεκαχίλιαρα!), απειλεί με χρεοκοπία το μεγαλύτερο ασφαλιστικό οργανισμό, αφού οι πάντες γνωρίζουν ότι ουδέποτε εξυπηρετήθηκαν από τον κρατικό προϋπολογισμό οι θεσμοθετημένες υποχρεώσεις του απέναντι στο ΙΚΑ.

Η προχτεσινή παρέμβαση του ΣΕΒ, ο οποίος λίγα 24ωρα μετά τις εκλογές ζήτησε μείωση των εργοδοτικών εισφορών και ταυτόχρονα έκανε για μια ακόμα φορά ξεκάθαρες τις θέσεις του για τη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για το τι προετοιμάζεται.

Εικόνες του σύγχρονου καπιταλισμού

Μπορεί το χρηματιστήριο της Γουόλ Στριτ να ταρακούνησε τις μέρες αυτές τις ανά τον κόσμο χρηματιστηριακές αγορές, αλλά οι μεγάλοι Αμερικάνικοι χρηματοοικονομικοί κολοσσοί εμφανίζουν τεράστια και πέρα κάθε φιλοδοξίας των ιθυνόντων τους κέρδη, σύμφωνα με τα όσα ανακοινώνουν, για τα αποτελέσματα του πρώτου τριμήνου του τρέχοντος έτους. Για παράδειγμα, η «Σιτιγκρούπ» ανακοίνωσε ότι τα κέρδη της φτάνουν το αστρονομικό ποσό των 3,6 δισ. δολαρίων, σημειώνοντας αύξηση κατά 49%. Η «Μπαν οφ Αμέρικα» ανακοίνωσε ότι φθάνουν τα 2,24 δισ. δολάρια και η «Μέριλ Λιντς» τα 1,04 δισ.

Την ίδια στιγμή, σε ανακοίνωση της Ασιατικής Τράπεζας Επενδύσεων διαβάζουμε ότι 800 εκατομμύρια Ασιάτες δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό, ενώ δύο δισεκατομμύρια στερούνται υγειονομικών εγκαταστάσεων.

Από τη μια, μια ελάχιστη μειοψηφία μετρά τα δισεκατομμύρια δολάρια και από την άλλη, δισεκατομμύρια άνθρωποι μετράνε τη μεγάλη και ανείπωτη φτώχεια τους. Αυτός είναι ο σύγχρονος ιμπεριαλισμός ή ο σύγχρονος «παγκοσμιοποιημένος» καπιταλισμός...

Συμβολή στο δικομματισμό

Δέκα μέρες μετά τις εκλογές και ο κύκλος των συζητήσεων γύρω από το εκλογικό αποτέλεσμα δε λέει να κλείσει. Πολλά ειπώθηκαν και περισσότερα γράφτηκαν για την ενίσχυση του δικομματισμού, τη σταθερότητα και την αντοχή του ΚΚΕ, την αποδυνάμωση του Συνασπισμού και του ΔΗΚΚΙ.

Τις πταίει, λοιπόν, για την πραγματικότητα που διαμόρφωσε η κάλπη; Είναι γεγονός ότι οι συνθήκες, υπό τις οποίες διεξήχθησαν οι εκλογές, ήταν, πάνω - κάτω, εξίσου δύσκολες για τα κόμματα της ήσσονος αντιπολίτευσης. Από κει και πέρα, όμως, τα αίτια της σοβαρής υποχώρησης του ΣΥΝ και του ΔΗΚΚΙ πρέπει να αναζητηθούν στην πολιτική τους.

Ητακτική τους στην προεκλογική περίοδο, παρά την οξυμένη, πολλές φορές, φραστική καταδίκη του δικομματισμού, ουσιαστικά έριξε «νερό στο μύλο του». Απαιτούσαν καταδίκη του στις εκλογές, ο μεν ΣΥΝ για να σταματήσει η αλαζονεία των μονοκομματικών κυβερνήσεων, το δε ΔΗΚΚΙ γιατί ήταν έτοιμο να συμβάλει σε κυβέρνηση συνεργασίας και με το ΠΑΣΟΚ. Καθένας καταλαβαίνει ότι αυτή η τακτική δεν οδηγεί σε καταδίκη του δικομματισμού. Η ηγεσία του ΣΥΝ, λίγες μέρες πριν τις εκλογές, όταν ένιωσε να απειλείται σοβαρά απ' αυτόν η κοινοβουλευτική του εκπροσώπηση, πρόβαλε ότι δεν επιδιώκει συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, αλλά ήταν μάλλον αργά.

Ομως, και όλη την προηγούμενη τετραετία, τα δύο αυτά κόμματα με την πολιτική τους κατεγράφησαν ως πολιτικοί οργανισμοί που η όποια πρότασή τους, παρά την κριτική στην κυβέρνηση, περιορίστηκε στα ασφυκτικά πλαίσια του συστήματος και σε μικροδιαφοροποιήσεις ως προς τη διαχείριση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής. Αποδυνάμωσαν τις άμυνες και τις αντιστάσεις των ψηφοφόρων, τους έκαναν πιο ευάλωτους, καλλιεργώντας τους αυταπάτες ότι στο καθεστώς της πλουτοκρατίας μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά οι ισχυροί επιχειρηματίες και ο λαός, ότι μπορούν εξίσου να μοιραστούν το κόστος που συνεπάγεται η ένταξη της χώρας μας σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως η ΕΕ και η ΟΝΕ, το ΝΑΤΟ κ.α.

Οταν η ηγεσία του ΣΥΝ, την περίοδο του ΝΑΤΟικού πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, καταδίκαζε την υποτιθέμενη «εθνοκάθαρση» που ήταν η αφορμή για τους βομβαρδισμούς, ακύρωνε στην πράξη την όποια φραστική αντιΝΑΤΟική στάση της. Αυτή η τακτική, αντικειμενικά, έδινε άλλοθι και στη στάση της κυβέρνησης. Οταν υπερθεμάτιζε για την απόφαση του Ελσίνκι, που υιοθετούσε λύσεις στα πλαίσια της «νέας τάξης» για το Κυπριακό, (διχοτόμηση), για τις ελληνοτουρκικές διαφορές (αποδέχτηκε τις διεκδικήσεις της Τουρκίας σε βάρος του λαού μας), στήριζε ουσιαστικά την κυβέρνηση. Το Σύμφωνο Σταθερότητας, από σχέδιο αποσταθεροποίησης των Βαλκανίων, αίφνης μετατράπηκε για το ΣΥΝ σε Σύμφωνο εξαιρετικής σημασίας για την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων. Και τα δύο κόμματα, με την πολιτική της ΟΝΕ με κοινωνικό πρόσωπο, βοήθησαν το δικομματισμό, προσφέροντας «αριστερό» άλλοθι στις επιλογές του για την ενσωμάτωση της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, επιλογές αποδεδειγμένα αντιλαϊκές, με βαρύτατο κοινωνικό κόστος, ενώ καλλιεργούσαν συγχύσεις στο λαό, εμποδίζοντας την ανάπτυξη της πάλης του.

Ηδύναμη του ΣΥΝ και του ΔΗΚΚΙ μειώθηκε, αφού η πολιτική τους, στις λαϊκές συνειδήσεις, δικαίως ταυτίστηκε σχεδόν με αυτήν του ΠΑΣΟΚ, σπρώχνοντας ψηφοφόρους στις αγκάλες του δικομματισμού. Είναι δε αλήθεια ότι το ΚΚΕ επέδειξε αντοχή και σταθερότητα, γιατί η πολιτική του και η πρότασή του για συγκρότηση του λαϊκού μετώπου πάλης δεν κατεγράφησαν ως μια ακόμα πρόταση, αλλά ως η πραγματικά διαφορετική, εναλλακτική πρόταση διεξόδου.

Το αίνιγμα

Τρία χρόνια

τους μουντζώνει

για την «κούρα»

και τη «ζώνη»,

μα ο τέταρτος

σαν φτάνει,

λες τον μπούσουλα

και χάνει,

πάει ο δόλιος

και ψηφίζει

ακριβώς αυτούς