Στα θέματα του ντόπινγκ και στην αντικομμουνιστική προσπάθεια που ξεσήκωσαν ορισμένοι και τα ΜΜΕ, επιχειρώντας να παρουσιάσουν ότι και οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες χρησιμοποιούσαν αναβολικά, αναφέρονται αρκετοί επιστολογράφοι μας. Για το ζήτημα αυτό και την πραγματικότητα, που είναι εντελώς διαφορετική, γράφουν σχετικά δύο από τους αναγνώστες μας:

Νταμπίκης Ν., Λάρισα: Ολοι γνωρίζουν τις συνέπειες του ντόπιγκ, όμως μπροστά στο χρήμα και τη δόξα όλα αγνοούνται. Γεννιέται το ερώτημα γιατί να καταφεύγουν σ' αυτά. Είναι πολύ απλό. Από τη στιγμή που ο αθλητισμός έγινε εμπόριο και οι αθλητές επαγγελματίες, όλα επιτρέπονται... Το χρήμα και η δόξα, τους κάνουν να ξεχνούν τις βαριές συνέπειες στην υγεία τους. Κοντά στα μετάλλια πέφτει χρήμα με ουρά από Νομαρχίες, Υπουργεία και βάλε. Κοντά σ' αυτά ακολουθούν οι στρατιωτικοί βαθμοί των λοχαγών, υποπλοιάρχων κλπ, που τους απονέμονται για... την τιμή των όπλων. Οι πάντες βαθμολογούνται, ιθαγενείς και μη. Και φυσικά πίσω απ' όλα αυτά απορούν και εκπλήσσονται πώς φθάσαμε εδώ. Μα το πράγμα είναι απλό, ο πλούτος. Αυτά έχει ο επαγγελματικός αθλητισμός, την προβολή, την πρόκριση, με κύριο σκοπό το ατομικό συμφέρον, το κέρδος.

Προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τη θέση τους για το ντοπάρισμα, ορισμένοι καταφεύγουν προκλητικά στις επιτυχίες των πρώην σοσιαλιστικών χωρών και ειδικά της πρώην Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας και της ΕΣΣΔ, μιλώντας ότι αυτές, τάχα, οφείλονταν στην πλατιά χρήση αναβολικών! Το χορό το σέρνουν τα ΜΜΕ και πίσω απ' αυτά όλοι οι ακραιφνείς υπερασπιστές του αστικού πολιτικού συστήματος. Δεν υστέρησε, όπως πάντα σ' αυτό, και ο δεινός αντικομμουνιστής του ΣΥΝ κύριος Αλ. Αλαβάνος λέγοντας ότι οι ουσίες αυτές χρησιμοποιούνταν στη ΛΔ Γερμανίας. Ξεχνούν, όμως όλοι αυτοί, πως καμιά -μα καμιά- φορά δε βρέθηκαν ντοπαρισμένοι αθλητές σ' αυτές τις χώρες.

Υπενθυμίζουμε σε όλους αυτούς του κυρίους ότι ο αθλητισμός σ' εκείνες τις χώρες, τότε, ήταν παλλαϊκός και οι αθλητές δεν ήταν επαγγελματίες, αλλά ερασιτέχνες. Αθλητές οι οποίοι όλοι εργάζονταν σε επιχειρήσεις και όλα τα σωματεία ανήκαν σε οργανώσεις και κρατικές επιχειρήσεις. Ως γνωστόν η ΤΣΣΚΑ ανήκε στον Κόκκινο Στρατό, η Σπάρτακ στην Πολιτοφυλακή κ.ο.κ.

Οι επιτυχίες τους οφείλονταν, βασικά, στον ομαδικό αθλητισμό, στην εξασφάλιση από το σοσιαλιστικό κράτος όλων των ευκολιών στους αθλητές, στην πλούσια υποδομή τους και τις απεριόριστες και άφθονες αθλητικές εγκαταστάσεις που υπήρχαν σε όλη τη χώρα. Ο αθλητισμός είχε την αμέριστη βοήθεια του Κράτους, ήταν κτήμα όλων των ανθρώπων. Το σλόγκαν ήταν όλοι για όλους, για την πρόοδο της πατρίδας τους. Αυτή είναι η αλήθεια, για να είμαστε ειλικρινείς και δίκαιοι. Φτάνουν πια, οι ατέλειωτες και αδέξιες επινοήσεις των επιτήδειων καιροσκόπων. Κοντός ψαλμός αλληλούια...

Μενέλαος Γουβέτας: Ακουσα στο δελτίο ειδήσεων της ΝΕΤ (12 Απρίλη 2008) να λένε ότι το ντόπινγκ κυριαρχούσε, τάχα, και στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Προς απόδειξη του γεγονότος αυτού παίχτηκε στη διάρκεια του δελτίου μαγνητοσκοπημένη συνέντευξη... μιας Ανατολικογερμανίδας αθλήτριας που έδωσε στο μόνιμο ανταποκριτή της ΕΡΤ στη Γερμανία, ύστερα από επιθυμία του ιδίου φαντάζομαι... Η φαντασμένη αυτή κυρία ισχυρίστηκε ότι οι αθλητικές αρχές στην πρώην ΓΛΔ χορηγούσαν στους αθλητές αναβολικά και μάλιστα εν γνώσει του Χόνεκερ!!! (Αλλο δεν είχε ο Πρόεδρος της χώρας ν' ασχοληθεί, έλεος...). Κατάλαβα, ωστόσο, ότι οι ισχυρισμοί της κυρίας αυτής υιοθετήθηκαν από τον ανταποκριτή και την παρουσιάστρια του δελτίου εδώ. Αυτό κι αν δεν είναι δυσφήμιση και μάλιστα κακόβουλη του ξακουστού και υπέροχου θαύματος στην πρώην Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία.

Είναι σε όλους γνωστό ότι, η φιλικά προσκείμενη στις δυτικές αθλητικές ομοσπονδίες ΔΟΕ, ουδέποτε έχει διαπιστώσει παράβαση των διατάξεων περί αναβολικών από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και μάλιστα δεν έχει αναφέρει ούτε ένα κρούσμα ντοπαρίσματος. Οι ολυμπιονίκες των χωρών αυτών έπαιρναν τα μετάλλια με την αξία τους και με καθαρό το σώμα. Ο αθλητισμός ήταν το Αλφα και το Ωμέγα του πολιτισμού στον υπαρκτό σοσιαλισμό. Στην πρώην ΕΣΣΔ υπήρχαν σε όλα τα μήκη και πλάτη της μεγάλης αυτής χώρας εκατοντάδες χιλιάδες στάδια, γήπεδα, παγοδρόμια και διάφορα άλλα αθλητικά κέντρα με πλούσια και αξιοζήλευτη υλικοτεχνική υποδομή. Αλλά είπαμε... «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται». Μόνο που μερικές φορές η δρυς πέφτει και στο κεφάλι του ξυλευτή...

Παρεμπιπτόντως, θα ήθελα να αναφέρω ότι άκουσα άλλο δημοσιογράφο να εκφράζεται με τα πιο εγκωμιαστικά λόγια για τα εκπληκτικά επιτεύγματα της Σοβιετικής Ενωσης στον τομέα του αθλητισμού. Και μάλιστα να αναφέρει το όνομα του Ιωσήφ Στάλιν, που είχε θεσπίσει, όπως είπε, αυστηρότατα μέτρα κατά των παραβατών του νόμου περί αναβολικών ουσιών, είτε αυτές παρασκευάζονταν στη χώρα είτε έμπαιναν απ' έξω. Αυτή ήταν η πραγματικότητα.

Με την ευκαιρία θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι τα αναβολικά πρωτοεμφανίστηκαν στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1930 και από κει εξαπλώθηκαν και σε άλλες χώρες. Είναι γνωστό ότι οι κατά καιρούς θάνατοι ολυμπιονικών στις δυτικές χώρες οφείλονται κυρίως στη χρήση αναβολικών ουσιών, όπως εκείνος της Αμερικανίδας αθλήτριας του αγωνίσματος των 100 μ. πριν μερικά χρόνια.

Κυριακάτικο απόγευμα. Η πόλη απολαμβάνει τις τελευταίες στιγμές χαλάρωσης, λίγο πριν τον «επαναπατρισμό» των εκλεκτών που την απαρνήθηκαν για λίγες μόνο μέρες. Σε κεντρικό νοσοκομείο της πόλης, Αντικαρκινικό Νοσοκομείο «Αγ. Σάββας», ο εφημερεύων γιατρός μάς υποδέχεται πνιγμένος μέσα στα χαρτιά του, παραπέμποντάς μας στο δωμάτιό μας και αναφέροντας λακωνικά στη νοσηλεύτρια την αιτία της εσπευσμένης εισαγωγής «Εμπύρετη ουδετεροπενία». Στην είσοδο της πτέρυγας γράφει Γ1 αποτυπωμένο με ένα μαύρο μαρκαδόρο πάνω στο ξύλινο ντουβάρι. Το σκηνικό βγαλμένο από περασμένες δεκαετίες. Ξύλινες πόρτες, γεμάτες χτυπήματα, με το χρώμα φθαρμένο και το ξύλο να αναβλύζει και να δίνει τον τόνο. Μωσαϊκά φθαρμένα από το χρόνο να αποτελούν τη βάση ενός διαδρόμου, που, καθώς τον διατρέχεις, το βλέμμα σου ασυνείδητα τρυπώνει στους θαλάμους και διαπερνά την ιδιωτική ζωή ανθρώπων αποκαμωμένων, ανίσχυρων, που μοιάζουν σαν κομμάτια ενός άψυχου παζλ, που προσπαθούν να του δώσουν ζωή, να σηκώσουν το δικό τους κομμάτι ψηλά - ο δικός τους σταυρός του μαρτυρίου - λίγο όρθιο για να ξεφύγει από το επίπεδο του ομοιόμορφου ψηφιδωτού.

Φαίνεται πως το σκηνικό του παρελθόντος υπαγορεύει τη συμπεριφορά σε γιατρούς και νοσηλευτές που ζουν και εργάζονται μέσα σε αυτό. Εχουν μείνει και αυτοί κάποιες δεκαετίες πριν. Υπάρχουν μέσα στα υγιή τους κύτταρα και όχι στο εύπεπτο λεξιλόγιό τους έννοιες όπως φιλότιμο, στοργή και φροντίδα. Εδώ βλέπεις κατάματα έννοιες, όπως αντιρατσισμός και πολυπολιτισμός, να μετουσιώνονται σε πράξεις, έτη φωτός μακράν από τις θεωρητικούρες πολιτικάντηδων με μπριγιαντίνη που αρκούνται σε αυτάρεσκα λογύδρια μέσα από την ασφάλεια του χαζοκουτιού. Εδώ μπορείς να δεις τον Αλβανό μετανάστη να μπαίνει στο δωμάτιο και να παραπονιέται ότι το δωμάτιο είναι παλιό, βρώμικο.

Προτιμώ το φθαρμένο ξύλο που έχει ποτιστεί με το μαρκαδόρο, από τις «χρυσοποίκιλτες» ταμπέλες στα πολυδιαφημιζόμενα θεραπευτήρια της πόλης. Προτιμώ να περπατάω σε φθαρμένα μωσαϊκά παρά στα γυαλιστερά πλακάκια (παρά στα ιδιωτικά θεραπευτήρια που προσφέρουν ξενοδοχειακή υποδομή...).

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΕΝΕΤΟΣ

ΥΓ1: Το παρόν κείμενο δεν αποτελεί ωδή στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας και μόνον ως τέτοιο δεν πρέπει να εκληφθεί. Μια απλή αναφορά σε γρανάζια του, που τα έχει ξεχάσει ο χρόνος και δεν έχουν λαδωθεί με το λάδι της απρέπειας, του οχαδερφισμού και της αδιαφορίας.

ΥΓ2: Ενα μεγάλο «ευχαριστώ» στον γιατρό κ. Παπαναστασίου και στους συναδέλφους του για την απαράμιλλη ευγένεια, αξιοπρέπεια και επαγγελματισμό, με τον οποίο αντιμετωπίζουν τους ασθενείς.

Ευχαριστώ τους φίλους και φίλες, συναγωνίστριες και συναγωνιστές, συντρόφους και συντρόφισσες και όλους όσους ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση του Προεδρείου του Κεντρικού Συμβουλίου της Πανελλήνιας Ενωσης Επαναπατρισθέντων Πολιτικών Προσφύγων (ΠΕΕΠΠ) και παραβρέθηκαν στην εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου που έγραψα και φέρνει τον τίτλο: «ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΕΝΟΣ ΑΝΤΑΡΤΟΕΠΟΝΙΤΗ ΣΤΟ ΔΣΕ». Η παρουσίαση έγινε στις 22-5-08 στην αίθουσα Ενωσης Λογιστών, οδός Κάνιγγος 27. Ευχαριστώ το προεδρείο του Κ.Σ. της ΠΕΕΠΠ που πήρε αυτή την πρωτοβουλία, τους εισηγητές: Κάλλια Παπαδοπούλου και τον Γρηγόρη Φώτου, συντονιστή της συζήτησης, ο οποίος διάβασε και το κείμενο του καθηγητή Γιώργο Σύρου για το βιβλίο και τον ηθοποιό Ορέστη Φίλη που απόδωσε κείμενα από το βιβλίο.

Ενα μεγάλο ευχαριστώ στους ομιλητές που έκαναν τις εύστοχες παρεμβάσεις: Ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Θανάση Παφίλη, Κώστα Πεντεδέκα, συγγραφέα, αξιωματικό της 2^ης Μεραρχίας του ΔΣΕ, Τριαντάφυλλο Γεροζήση, μαχητή του ΔΣΕ και συγγραφέα, Γιώργο Βελά, Δόκτορα Ιστορικών επιστημόνων, Μαρία Βενετσανοπούλου, μαχήτρια του ΔΣΕ και Ρούλα Ελευθεριάδου, μέλος του ΚΣ ΠΕΕΠΠ.

Ενα ιδιαίτερο ευχαριστώ στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ενωσης Λογιστών για τη βοήθεια που πρόσφερε στο να γίνει αυτή η εκδήλωση.

Η τιμή που δόθηκε στο πρόσωπο του συγγραφέα ανήκει σε αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους στον ηρωικό αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Αυτό εκτιμώ ότι είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής στους συμμαχητές μου που έπεσαν στα πεδία των μαχών για τα οράματά τους, που είναι και σήμερα επίκαιρα: Ελευθερία, ανεξαρτησία, εργασία για όλους με αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις, δωρεάν Παιδεία, δωρεάν Υγεία, Δικαιοσύνη για όλους τους πολίτες, στέγη για όλους με την ανάλογη ζέστη, μέσα σε ένα οικολογικό περιβάλλον, φιλικό προς τον άνθρωπο και τη φύση. Για μία ανθρώπινη πρόοδο χωρίς ανταγωνισμούς και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, με μια δημιουργική άμιλλα χωρίς τη μικροαστική μιζέρια και τη μαύρη ζήλια, κάτι που είναι εφικτό μόνο στη σοσιαλιστική κοινωνία.

Τάτσης Κώστας.

Μαυρομμάτη Παύλο, Καβάλα. Πήραμε τις επιστολές σας. Ευχαριστούμε για τις ευχές σας. Επίσης, για τις επισημάνσεις σας σχετικά με «δύο σαρδάμ».

Γιώργη Μαντά. Ευχαριστούμε για το ποίημα σας για τον αδικοχαμένο πρόσφατα σ. Παντελή Μανταλόβα.

Παγώνη Ηρακ.: Ευχαριστούμε για τα ποιήματά σας για το σ. Χ. Φλωράκη.

σ. Μανούσο Αεράκη. Πήραμε την επιστολή σου για το βιβλίο που ετοιμάζεις και το αίτημά σου για την έκδοσή του.

Δημήτρη Κανελλόπουλο. Πήραμε τις επιστολές σας, ευχαριστούμε.

S. Pashos, από Μελβούρνη. Πήραμε την επιστολή σας, συνεχίζουμε!