ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΠΡΟΣΩΠΟ

Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο εικονιζόμενος Τούρκος πρωθυπουργός έχει αποδυθεί τις τελευταίες βδομάδες σε μια προσπάθεια να καβαλήσει το κύμα του εθνικισμού στη γείτονα. Αυτό επιβεβαιώνεται από παραδείγματα όπως: Η αφίσα με την οποία ο ισλαμιστής πολιτικός ευχόταν στους πολίτες για το 2007 ομνυόμενος πίστη στο άστρο και την ημισέληνο της τουρκικής σημαίας. Οι νέες απειλές προς τους Κούρδους να μην επιχειρήσουν να καταλάβουν το Κιρκούκ. Οι προειδοποιήσεις προς τις ΗΠΑ να μην το επιτρέψουν. Η αρκετά κωμική προσπάθεια αποστασιοποίησής του από την ευρωτουρκική ενταξιακή διαπραγμάτευση στο εσωτερικό, την ώρα που στο εξωτερικό παρουσιάζει ένα μεταρρυθμιστικό - διαλλακτικό προφίλ. Οι πολιτικοί αναλυτές στην Τουρκία μηρυκάζουν το σενάριο διεκδίκησης της προεδρίας στα τέλη της άνοιξης από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, φιλολογώντας για το ενδεχόμενο παρέμβασης του στρατού για την αποτροπή της. Την ίδια στιγμή, ο απερχόμενος, προσεχώς, Πρόεδρος Αχμετ Νετζντέτ Σεζέρ προβαίνει σε δηλώσεις εθνικιστικής πλειοδοσίας - στην Ιταλία, για παράδειγμα, βεβαίωσε ότι δεν υπάρχει Κουρδική μειονότητα στην Τουρκία, κατά την πάγια κρατική προπαγάνδα.

Την ίδια ώρα ο υπαρχηγός της διαβόητης ΜΙΤ, Εμρέ Τανέρ, επανέλαβε την υπαρξιακή αγωνία του τουρκικού κατεστημένου, δηλώνοντας πρόσφατα ότι «στην περίοδο που βρισκόμαστε, θα δούμε μια διαδικασία κατά την οποία πολλά έθνη θα χάσουν στον μαραθώνιο της ιστορίας... Ολες οι αξίες, οι δομές, οι σχέσεις, τα συστήματα και οι κοινωνικές τάξεις, στην κοινωνικοοικονομική είτε στην πολιτική σφαίρα, στη θρησκευτική ή στην ηθική, ανασχηματίζονται, επαναπροσδιορίζονται... νέοι παίκτες - κλειδιά, δευτερεύοντες παίκτες και οι κανόνες του διεθνούς συστήματος επανατοποθετούνται, ακόμη και γεννιούνται».

Μπ.Γ.

ΒΙΒΛΙΟ

Το σπίτι του λαού

«Ας βασιστούμε πρώτα απ' όλα στους εαυτούς μας. Η καλύτερη προπαγάνδα είναι αυτή που γίνεται από στόμα σε στόμα, στο εργαστήριο και το εργοτάξιο. Μόνο με τις δικές μας δυνάμεις θα κάνουμε κάτι, μας χρειάζεται ένα σπίτι... ένα Σπίτι του Λαού, όπου θα κάνουμε διαλέξεις, θα στεγάσουμε τα συνδικάτα μας. Αλλά θα χρειαστεί εμείς οι ίδιοι να το χτίσουμε. Με τα μπράτσα μας σύντροφοι, μπορούμε να χτίσουμε, με τη συμβολή του καθενός μας, μπορούμε να μαζέψουμε λίγα χρήματα και ν' αγοράσουμε το οικόπεδο. Τα συνδικάτα θα μας βοηθήσουν. Στο σπίτι μας, θα 'μαστε ελεύθεροι. Δε θα χρωστάμε τίποτα σε κανένα. Θα κάνουμε διαλέξεις για τους εργάτες, για τα παιδιά των εργατών. Για να χτυπήσουμε τους μπουρζουάδες, πρέπει να 'μαστε μορφωμένοι σαν κι αυτούς. Από κει θ' αρχίσουμε την επανάσταση...».

Αλλο ένα εκλεκτό βιβλίο του Γάλλου συγγραφέα Λουί Γκιγιού, που γεννήθηκε το 1899 και πέθανε το 1990. Μέσα στα έργα του εξέθεσε το ρόλο των διαφωτιστών για την αφύπνιση της εργατικής τάξης και, ταυτόχρονα, κατήγγειλε τους πολιτικούς που ηγούνταν σε πολιτικά κινήματα και είχαν αποκτήσει αστικές συνήθειες. Η αγάπη του για τον λαό αποτελεί βασικό στοιχείο του έργου του. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις: «Σύγχρονη Εποχή».

Το δίκιο του κεφαλαίου

Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Για άλλη μια φορά ο ανταγωνισμός, που τα τελευταία χρόνια παρουσιάζεται από το κεφάλαιο και τους εκπροσώπους του το φάρμακο για πάσα νόσο, καλείται να διορθώσει τάχα και τα προβλήματα της Παιδείας. Ισχυρίζονται, δηλαδή, οι υποστηριχτές της αναθεώρησης του άρθρου 16 πως έτσι θα διασωθεί η δημόσια Παιδεία. Ισως να έχουν το δίκιο τους, γιατί αυτό που αυτοί έχουν στο μυαλό τους δεν έχει καμιά σχέση με τη δημόσια και δωρεάν Παιδεία, αλλά μια ενιαία αγορά, όπου τα ιδρύματα της λεγόμενης πλέον δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης θα τρώγονται σαν τα σκυλιά για το ποιο θα πάρει το μεγαλύτερο μερίδιο της αγοράς. Μήπως έτσι δεν έγινε σε κάθε τομέα όπου «συμπορεύτηκαν» ο δημόσιος με τον ιδιωτικό τομέα; Π.χ., τηλεπικοινωνίες, τράπεζες, ενέργεια κ.α. Αντικειμενικά αυτό το αλληλοκυνηγητό βάζει κάποιους μπροστά και κάποιους από πίσω. Δηλαδή, κάποια από τα ιδρύματα είναι πρώτης κλάσης και κάποια δεύτερης, τρίτης και πάει λέγοντας. Δε θέλει και πολλή σκέψη για ποιους θα προορίζονται αυτά της πρώτης και για ποιους αυτά της τελευταίας. Τα πλουσιόπαιδα θα παίρνουν πτυχία με αντίκρισμα και για τα παιδιά των κατώτερων τάξεων θα μένουν μόνο οι αναμνήσεις των φοιτητικών χρόνων. Αντε και κανένα χαρτί-πτυχίο ...για να θυμίζει εκείνες τις μέρες. Εχουν, λοιπόν, το ...δίκιο τους αυτοί που μιλούν για ανταγωνισμό. Το δίκιο του κεφαλαίου.

Ο ένοχος

«Η Καλιφόρνια έχει τις ιδέες της Αθήνας και τη δύναμη της Σπάρτης», είπε ο κ. Σβαρτσενέγκερ κατά την ετήσια ομιλία του στους πολιτειακούς βουλευτές. Φυσικά δε φταίει αυτός και οι όμοιοί του ανόητοι. Για κάποιον, που χάραξε την καριέρα του «ρίχνοντας» ενέσεις αναβολικών από παιδάκι, πολύ του πάει και που ξέρει τα ονόματα της «Αθήνας» και της «Σπάρτης». Ο αληθινός ένοχος είναι η «δημοκρατία» - δικτατορία των μονοπωλίων που αναδείχνει αυτόν και τους ομοίους του για να κάνουν τις δουλιές τους. Να τους χαίρονται! Ψωνίζουμε από αλλού...

Ιλιγγιώδη ποσά...

Στα 16,64 δισεκατομμύρια δολάρια έφτασαν για το 2006 οι παραγγελίες των Ελλήνων εφοπλιστών στα ναυπηγεία όλου του κόσμου, σύμφωνα με τα τελευταία σχετικά στοιχεία και αφορούν στην κατασκευή 322 πλοίων όλων των τύπων.

Το ποσό είναι πράγματι ιλιγγιώδες και προκαλεί ζάλη στους κοινούς θνητούς, αφού είναι ίσο με το 27% του συνόλου των κρατικών εσόδων της περασμένης χρονιάς. Μη νομίζετε, όμως, ότι οι Ελληνες εφοπλιστές έβγαλαν απ' τα θησαυροφυλάκιά τους τα παραπάνω δισεκατομμύρια. Σύμφωνα με όσα είχε αποκαλύψει ο «Ριζοσπάστης», το Δεκέμβρη του 2005, παρουσιάζοντας σχετική μελέτη της ΚΟ Ναυτεργατών του ΚΚΕ, το 70% του κόστους κατασκευής ενός πλοίου καλύπτεται από ευνοϊκό δανεισμό, με ορίζοντα αποπληρωμής τα δέκα χρόνια. Τα ίδια κεφάλαια του εφοπλιστή καλύπτουν συνήθως το 30% του κόστους κατασκευής. Και, βέβαια, όταν οι εφοπλιστές ξοδεύουν τα προαναφερόμενα ποσά, προσδοκούν πολύ μεγαλύτερα κέρδη...

... και ασύλληπτα κέρδη

Ας δούμε, λοιπόν και τα κέρδη των εφοπλιστών. Σύμφωνα με την ίδια μελέτη της ΚΟ Ναυτεργατών του ΚΚΕ, ο ημερήσιος ναύλος στη χρονοναύλωση (το ποσό δηλαδή που εισπράττει για κάθε μέρα ο πλοιοκτήτης), με τις τρέχουσες τιμές της ναυλαγοράς, διαμορφώνονταν στα τέλη του 2005, στα 38.500 δολάρια ανά ημέρα (μέσος όρος πενταετίας), στα 24.500 δολάρια ανά ημέρα (μέσος όρος 15ετίας) και στα 60.000 δολάρια ανά ημέρα για το ναύλο «Σποτ Μάρκετ» (ελεύθερη αγορά, όχι χρονοναύλωση). Την ίδια στιγμή, τα πάγια ημερήσια έξοδα του εφοπλιστή που δρομολογεί το πλοίο, δεν ξεπερνούν τα 22.000 δολάρια, συμπεριλαμβανομένων των τοκοχρεολυσίων για την αποπληρωμή του δανείου κατασκευής του πλοίου, τα έξοδα διαχείρισης και τις επισκευές. Με άλλα λόγια, το περιθώριο της εφοπλιστικής κερδοφορίας κυμαίνεται από 2.500 έως 38.000 δολάρια την ημέρα ή από 750.000 έως 11,4 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο, με 300 μέρες ναύλωσης του πλοίου.

Είναι φανερό ότι η κερδοφορία των εφοπλιστών είναι τεράστια. Αποκαλύπτεται και μ' αυτό τον τρόπο ότι οι επενδύσεις σε νέα πλοία δε γίνονται «για την ψυχή της μάνας τους», ούτε επειδή... τηρούν την παράδοση της ναυτοσύνης για το καλό της πατρίδας, όπως μερικοί προσπαθούν να μας πείσουν. Για την τσέπη τους μόνο νοιάζονται και αυτή είναι η μόνη που γεμίζει από τη ναυπήγηση όλο και περισσότερων πλοίων.

Κυνική αδιαφορία

Σε κλείσιμο οδηγεί τα εναλλακτικά σχολεία των Θεραπευτικών Κοινοτήτων για απεξαρτημένα άτομα η κυβέρνηση, συνεχίζοντας την πολιτική πλήρους, κυνικής και απάνθρωπης αδιαφορίας για τους νέους ανθρώπους που ξεφεύγουν από τον εφιάλτη των ναρκωτικών και αναζητούν μια ευκαιρία ομαλής ένταξής τους στην κοινωνία! Το υπουργείο Οικονομικών, επικαλούμενο την εφαρμογή του νόμου Παυλόπουλου για τους συμβασιούχους, αρνείται να εφαρμόσει απόφαση της Βουλής με την οποία δίνεται η δυνατότητα στο ΚΕΘΕΑ και στον ΟΚΑΝΑ ν' απασχολούν σ' αυτά τα σχολεία εκπαιδευτές - επιμορφωτές με σύμβαση αορίστου χρόνου μερικής απασχόλησης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορούν να λειτουργήσουν κανονικά τα σχολεία, στα οποία εφαρμόζονται προγράμματα επαγγελματικού προσανατολισμού, κατάρτισης και επιμόρφωσης για απεξαρτημένα άτομα ηλικίας από 19 μέχρι 45 ετών.

Την κυβερνητική επίθεση στα δικαιώματα των απεξαρτημένων κατήγγειλαν εκπρόσωποι του συλλόγου εργαζομένων στο ΚΕΘΕΑ και της Θεραπευτικής Κοινότητας «Εξοδος», στη Λάρισα, σημειώνοντας ότι είναι ευθύνη της κοινωνίας να μην αφήσει να κλείσουν αυτά τα σχολεία που δίνουν ευκαιρίες σε ανθρώπους που τις έχουν πραγματικά ανάγκη.

Να σημειώσουμε ότι οι μαθητές των εναλλακτικών σχολείων απεξαρτημένων μπορούν να εγγραφούν και να φοιτήσουν σε σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και να επισημάνουμε ότι πολλοί απ' αυτούς ολοκλήρωσαν τις μαθητικές σπουδές τους, ενώ αρκετοί διεκδίκησαν και πέτυχαν την είσοδό τους σε σχολές ΑΕΙ ή ΤΕΙ...