Για άλλη μια φορά ο ανταγωνισμός, που τα τελευταία χρόνια παρουσιάζεται από το κεφάλαιο και τους εκπροσώπους του το φάρμακο για πάσα νόσο, καλείται να διορθώσει τάχα και τα προβλήματα της Παιδείας. Ισχυρίζονται, δηλαδή, οι υποστηριχτές της αναθεώρησης του άρθρου 16 πως έτσι θα διασωθεί η δημόσια Παιδεία. Ισως να έχουν το δίκιο τους, γιατί αυτό που αυτοί έχουν στο μυαλό τους δεν έχει καμιά σχέση με τη δημόσια και δωρεάν Παιδεία, αλλά μια ενιαία αγορά, όπου τα ιδρύματα της λεγόμενης πλέον δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης θα τρώγονται σαν τα σκυλιά για το ποιο θα πάρει το μεγαλύτερο μερίδιο της αγοράς. Μήπως έτσι δεν έγινε σε κάθε τομέα όπου «συμπορεύτηκαν» ο δημόσιος με τον ιδιωτικό τομέα; Π.χ., τηλεπικοινωνίες, τράπεζες, ενέργεια κ.α. Αντικειμενικά αυτό το αλληλοκυνηγητό βάζει κάποιους μπροστά και κάποιους από πίσω. Δηλαδή, κάποια από τα ιδρύματα είναι πρώτης κλάσης και κάποια δεύτερης, τρίτης και πάει λέγοντας. Δε θέλει και πολλή σκέψη για ποιους θα προορίζονται αυτά της πρώτης και για ποιους αυτά της τελευταίας. Τα πλουσιόπαιδα θα παίρνουν πτυχία με αντίκρισμα και για τα παιδιά των κατώτερων τάξεων θα μένουν μόνο οι αναμνήσεις των φοιτητικών χρόνων. Αντε και κανένα χαρτί-πτυχίο ...για να θυμίζει εκείνες τις μέρες. Εχουν, λοιπόν, το ...δίκιο τους αυτοί που μιλούν για ανταγωνισμό. Το δίκιο του κεφαλαίου.