ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ (17ο)

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΟΠΛΕΥΡΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

Οπως εκτιμά στις Θέσεις για το 17ο Συνέδριο η ΚΕ η ολόπλευρη ενίσχυση του ΚΚΕ περνά μέσα από τη συστηματικότερη προσπάθεια για την παραπέρα βελτίωση του ιδεολογικοπολιτικού επιπέδου, την αποφασιστική βελτίωση της καθοδηγητικής δουλιάς και την ποσοτική - ποιοτική άνοδο του επιπέδου λειτουργίας, περιεχομένου δράσης των ΚΟΒ.

Αρκετές φορές το Κόμμα έχει ασχοληθεί μ' αυτά τα θεμελιακά ζητήματα, περισσότερες φορές κατέληγε σε σωστές αποφάσεις. Ακολούθησαν μάλιστα κατά κανόνα και θετικά βήματα, λαμβανομένων υπόψη και των συγκυριών, αλλά και των δύσκολων συνθηκών. Ιδιαίτερα θετικά ήταν τα βήματα που έγιναν μετά το 14ο Συνέδριο για την ανασυγκρότηση του Κόμματος και την αποκατάσταση των χαρακτηριστικών Κόμματος Νέου Τύπου.

Στις θέσεις για το 17ο Συνέδριο η ΚΕ σωστά εκτιμά ότι συνολικά η δράση του Κόμματος τα τελευταία χρόνια ήταν θετική και ανοδική και μάλιστα σε μια πολύ δύσκολη και σύνθετη περίοδο, κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες.

Παρακάτω, και πάλι σωστά εκτιμά ότι αυτά τα βήματα που έγιναν δεν ήταν αρκετά, ότι ήταν κάτω από τις πραγματικές δυνατότητες που έχει το Κόμμα, αλλά κυρίως πολύ πίσω από τις πραγματικές ανάγκες, τους στόχους του, αλλά και τις αντικειμενικές συνθήκες. Οτι εξακολουθούν να υπάρχουν χρόνιες αδυναμίες, προβλήματα, τα οποία δυσκολεύουν την εκπλήρωση των στρατηγικών του στόχων.

Με το σημείωμά μου αυτό προσδοκώ να συμβάλω με κάποιες σκέψεις στην καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων.

1. Τι σημαίνει στις σημερινές συνθήκες, που χαρακτηρίζονται από την τεχνολογική έκρηξη στην ενημέρωση και πληροφόρηση - ιδεολογικός -πολιτικός εξοπλισμός; Από ποιους δρόμους πρέπει να περνά; Πώς πρέπει να ιεραρχείται;

Είμαι της άποψης ότι σήμερα π.χ. δεν επικρατεί ενιαία αντίληψη στις γραμμές του Κόμματος, από την κορυφή μέχρι και τη βάση, σε μια σειρά από σοβαρότατα ζητήματα. Οπως π.χ. συμμαχίες, συνεργασίες, ΠΑΜΕ, ΑΑΔΜ, Δικτατορία του Προλεταριάτου, Σοσιαλισμός κλπ.

Το Κόμμα πρέπει να ρίξει μεγάλο βάρος, και γρήγορα μάλιστα, ώστε σε σύντομο χρονικό διάστημα να γίνουν μεγάλα και ουσιαστικά βήματα. Η προσπάθεια πρέπει να περνά μέσα από τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα που διαθέτει το Κόμμα, ώστε να βοηθά καθημερινά και να εξοπλίζει τις κομματικές δυνάμεις.

Τα κείμενα, κυρίως του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, πρέπει να βοηθούν τον αναγνώστη να κατανοεί το βάθος και την ουσία των προβλημάτων, την αιτία τους, να εξηγούν απλά και κατανοητά ότι το κοινωνικό αυτό σύστημα ούτε μπορεί ούτε και θέλει να τα λύσει, ότι αυτά μπορούν πραγματικά να αντιμετωπιστούν και να λυθούν μόνο στο σοσιαλισμό, αλλά πως και εκεί αυτά δε θα λύνονται αυτόματα. Βέβαια χρειάζεται να προσέχουμε τον εξής κίνδυνο: Αν δε βοηθούμε ολοκληρωμένα και σωστά να περάσει η αντίληψη ότι αφού αυτά τα προβλήματα δεν πρόκειται να λυθούν στο σημερινό κοινωνικό σύστημα, τότε γιατί και για ποιον λόγο πρέπει να αγωνιζόμαστε;

Θα ήθελα επίσης να επισημάνω ότι ορισμένες μορφές, δοκιμασμένες ιστορικά, ιδεολογικής βοήθειας, έχουν ατονήσει, παραμεληθεί και παραμεριστεί, είτε κάτω από τις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουμε είτε από καθαρή υποτίμηση κάποιων στελεχών ή και ΚΟ. Χρειάζεται να επιμένουμε χωρίς υποχωρήσεις, ώστε να αξιοποιούνται όλες οι μορφές και όλα τα μέσα.

2. Για την αποφασιστική και ουσιαστική βελτίωση της καθοδηγητικής δουλιάς. Επίσης ένα κεφαλαιώδες ζήτημα σύνθετο και εξαρτημένο από πολλούς παράγοντες. Εχει να κάνει με την κοινωνική σύνθεση του Κόμματος, άρα και τη στελέχωσή του, με τον τρόπο ανάδειξής τους, με τη διαπαιδαγώγησή τους κλπ.

Τα καθοδηγητικά όργανα και τα στελέχη είναι ο ιμάντας που δίνει κίνηση παρακάτω μέχρι και την ΚΟΒ. Αποστεωμένα γραφεία ΚΟΒ δεν μπορούν να κινήσουν τα κομματικά μέλη στο εργατικό και κοινωνικό κίνημα. Απλά διεκπεραιώνουν κάπως «από τα πάνω» εντολές. Στελέχη που καθοδηγούν γραφεία ΚΟΒ αρκούνται σε μια παρουσία στις συνεδριάσεις, σε μια «καλή» παρέμβαση, άντε και καμία συνεργασία. Κομματικές ομάδες που υποτίθεται παλεύουν στο εργατικό ή κοινωνικό κίνημα, καθοδηγούνται και από τηλεφωνικές εντολές είτε με σύντομες συνεργασίες. Μέλη ΑΕ και ΑΓ δεν τολμούν να βγουν προς τα έξω για να εκλαϊκεύσουν την πολιτική του Κόμματος, στην καλύτερη περίπτωση, γιατί δεν έχουν εμπιστοσύνη στις δυνάμεις και δυνατότητές τους ή γιατί δεν έχουν λυμένα στο μυαλό τους αυτά που πρέπει να εκλαϊκεύσουν και στη χειρότερη περίπτωση γιατί δεν έχουν απέναντί τους εμπιστοσύνη παραπάνω καθοδηγητικά στελέχη.

Μέλη ΚΟ, καθοδηγητές δηλαδή, δεν είναι μπροστάρηδες στους καθημερινούς αγώνες του Κόμματος, ώστε με το παράδειγμά τους να εμπνέουν τους συντρόφους. Ο χώρος δεν επιτρέπει παραπέρα επέκταση. Ομως χρειάζεται να τονίσω ότι όσο ανεβαίνει η καθοδηγητική ιεραρχία, τόσο μειώνονται αυτά τα αρνητικά στοιχεία. Αυτό σημαίνει ότι η προσπάθεια που θα καταβάλει η αυριανή ΚΕ πρέπει να είναι πολλαπλάσια, όσο θα κατεβαίνει προς τη βάση. Αυτό που λείπει είναι η απαρέγκλιτη επιμονή.

Στην προσυνεδριακή δουλιά που άνοιξε με τις θέσεις, πολλά γράφτηκαν για την ΚΟΒ. Την οργάνωση που εκπροσωπεί το Κόμμα στο χώρο της. Αυτό γίνεται γιατί φαίνεται πως τουλάχιστον η ΚΕ έχει κατανοήσει τι σημαίνει καλή ΚΟΒ (λειτουργία, περιεχόμενο, δράση) για την ενίσχυση του Κόμματος.

Δυο λόγια αρχικά για την αναδιάταξη των ΚΟΒ μετά την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, με στόχο τον προσανατολισμό του Κόμματος στους τόπους δουλιάς, στην εργατική τάξη.

Το μέτρο ήταν σωστό. Μπορεί τα αποτελέσματα να μην έχουν ακόμα φανεί. Αυτό δε σημαίνει πως ήταν λάθος. Ισως αυτός ο προσανατολισμός να μη δόθηκε ολόπλευρα στη βάση του Κόμματος. Ισως η καθημερινή βοήθεια να μην ήταν αρκετή. Το σίγουρο όμως είναι ότι χαρακτηρίστηκε η προσπάθεια από μονομέρεια. Κλαδικές ΚΟΒ έβγαλαν ολωσδιόλου από το οπτικό τους πεδίο τα μεγάλα και τοπικά κοινωνικά προβλήματα. Συνοικιακές ΚΟΒ δεν ασχολήθηκαν με τα εργατικά προβλήματα, με την ΤΑ. Ο όποιες διορθωτικές κινήσεις δε θα συμβάλουν αυτόματα στην ευόδωση των κομματικών στόχων αν δεν αντιμετωπιστεί η μονομέρεια. Σήμερα οι περισσότερες ΚΟΒ λειτουργούν χωρίς να γνωρίζουν καλά το χώρο που καλύπτουν, την κοινωνική σύνθεση, τα πραγματικά προβλήματα. Το Γραφείο της ΚΟΒ και συνολικά η ΚΟΒ συγκαλούνται σχεδόν αποκλειστικά μετά από καθοδηγητική παραίνεση, το περιεχόμενο της λειτουργίας τους είναι σχεδόν προϊόν των καθοδηγητικών οργάνων, με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις. Στις ΚΟΒ επικρατεί μια χαλαρότητα, ιδιαίτερα μια υποχώρηση από τα επαναστατικά χαρακτηριστικά μέλους Κομμουνιστικού Κόμματος Νέου Τύπου και το πιο ανησυχητικό είναι ότι δεν αντιμετωπίζονται με την προσήκουσα προσοχή. Μέλη δεν ανταποκρίνονται στις στοιχειώδεις καταστατικές τους υποχρεώσεις. Υπάρχουν μέλη που δεν ανοίγουν το στόμα τους να πουν έστω την αντίρρησή τους. Υπάρχουν μέλη που δε συμμετέχουν συστηματικά στην καθημερινή δράση των σωματείων, σ' όποιες κινητοποιήσεις είτε του κινήματος είτε του Κόμματος.

Για να ανέβει το επίπεδο του Κόμματος και να ενισχυθεί ολόπλευρα, πρέπει να ανέβει το επίπεδο και η δράση του κομματικού μέλους ατομικά και της ΚΟΒ συνολικά.

Είναι μονόδρομος. Χρειάζεται η ΚΕ και ολόκληρο το Κόμμα να ρίξει το βάρος σ' αυτήν την κατεύθυνση χωρίς βέβαια να υποχωρήσει στα άλλα καθήκοντα και στόχους.

Η ΚΟΒ που λειτουργεί στα πλαίσια των αποφάσεων του Κόμματος με πρωτοβουλία, δικό της πρόγραμμα που ασχολείται με τα προβλήματα του χώρου της και τα μεγάλα, που λειτουργεί συλλογικά και αξιοποιεί όλα τα μέλη, τους οπαδούς και βοηθά σωστά την ΚΝΕ, σίγουρα ευρύνει την επιρροή του Κόμματος και την ποσοτική του ανάπτυξη.

Συντροφικά

Γιώργος Γεωργαλάς

ΚΟΒ Καλλιθέας

Αγαπητοί σύντροφοι,

Ως νεολαίος, που μάχεται στο πλευρό του Κόμματος, θα ήθελα να καταθέσω μερικές απόψεις ενόψει του 17ου Συνεδρίου.

Διάβασα τις Θέσεις προσεχτικά και στη συντριπτική τους πλειοψηφία με βρίσκουν σύμφωνο. Περιγράφεται η ζοφερή κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι και ειδικά η νεολαία: ανεργία, μερική και ελαστική απασχόληση, ελλιπής και αποσπασματική μόρφωση, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της αγοράς, ναρκωτικά και «βομβαρδισμός» σκουπιδιών από τα ΜΜΕ.

Επιπλέον, η εξαθλίωση της νεολαίας συνεχίζεται με το ρουσφέτι, τον εκμαυλισμό συνειδήσεων, τη δουλοπρέπεια που τόσο ενορχηστρωμένα κατάφερε να περάσει στη νέα γενιά η πολυετής διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει επάξια η ΝΔ. Προβάλλονται διάφορες απόψεις οχαδερφισμού και υποταγής του στιλ: «Τίποτα δε γίνεται», «όλοι τα ίδια κάνουν», «μη σου παίρνουν λόγια», ή «πήγαινε με τους ισχυρούς, αυτοί αύριο θα σε φτιάξουν στο στρατό και στη δουλιά».

Εδώ, νομίζω ότι το Κόμμα έχει αδυναμίες. Πρέπει να δράσει άμεσα ώστε να πειστεί η νεολαία ότι όλα τα παραπάνω είναι παραμύθια και ότι με τις δικές μας ανάγκες διάφοροι θιασώτες του δικομματισμού παίζουν ένα άθλιο παιχνίδι. Να αποτρέψουμε την «αμερικανοποίηση» της νεολαίας προτείνοντας την άμεση λύση αλλά και την προοπτική που δεν είναι άλλη από ισχυρό ΚΚΕ, ισχυρό ΑΑΔΜ. Να δώσουμε σάρκα και οστά στο αδύναμο, σήμερα, νεολαιίστικο κίνημα. Χωρίς ισχυρό ΚΚΕ το κίνημα φυτοζωεί είναι θολό και αποπροσανατολισμένο. Μετά τις ανατροπές της περιόδου 1989 - 91, οι συνθήκες δυσκόλεψαν για την ανάπτυξη ενός ρωμαλέου κινήματος, ικανού να φτάσει έως το σοσιαλισμό.

Μόνο το ΚΚΕ μπορεί να το πετύχει και δεν είναι καθόλου εγωιστικό, σύντροφοι. Οι κομμουνιστές είναι πρωτοπόροι παντού: στις εργατικές διεκδικήσεις, στο κίνημα της ειρήνης, ενάντια στις χαφιεδοκάμερες και τον αυταρχισμό. Μέσα στη λαίλαπα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε βασικούς τομείς (Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια), αναπτύσσεται σήμερα έδαφος θετικό για την προώθηση της πολιτικής του Κόμματος. Ακόμα, οι εργαζόμενοι έχουν γευτεί την αντιλαϊκή πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Γι' αυτό, ο λαός δεν έχει τίποτα να περιμένει από τις συμβιβασμένες ηγεσίες του εργατικού και φοιτητικού κινήματος, αλλά και απ' αυτούς που υπόσχονται καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο. Ετσι, αναπόφευκτα, όλο το βάρος πέφτει στο Κόμμα από τη μια να φρενάρει τις αρνητικές εξελίξεις σε βάρος του λαού και να οργανώσει τον αγώνα για τη λαϊκή εξουσία, για σοσιαλισμό.

Χρειάζεται βοήθεια από το Κόμμα στην ΚΝΕ, όπως σωστά επισημαίνεται στις Θέσεις.

Υπάρχουν μεγάλα περιθώρια ανοίγματος της πολιτικής του Κόμματος στη νεολαία με δεδομένο ότι η εργατική τάξη της χώρας μας συνεχώς αυξάνεται. Κλασικό παράδειγμα αποτελούν οι κλάδοι όπως ο επισιτισμός και οι νέες τεχνολογίες, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων είναι κάτω των 35 ετών. Εδώ, ίσως, από την πλευρά του Κόμματος να χρειάζεται πιο εκλαϊκευμένη πολιτική και πιο απλή γλώσσα. Η δύσκολη γλώσσα που χρησιμοποιείται συχνά, κουράζει. Ισως, να χρειάζεται καλύτερη επικοινωνιακή πολιτική, χωρίς να συγχέεται ο όρος με τον τρόπο που χρησιμοποιείται από τα αστικά κόμματα. Ισως να χρειάζεται το Κόμμα και η ΚΝΕ να προβάλλουν περισσότερο έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, διαφορετικά πρότυπα, πιο ποιοτικό πολιτισμό.

Για παράδειγμα, να γίνει άμεσος και δυναμικός στόχος του Κόμματος η γνώση της ιστορίας του από πλατιές μάζες της νεολαίας, καλύτερη αξιοποίηση των κομματικών εντύπων και μέσων. Κυρίως ο 902 TV με τη δύναμη της εικόνας μπορεί να γίνει ο στυλοβάτης αυτής της υπόθεσης παρ' όλα τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει.

Σύντροφοι, οι Θέσεις απαντούν στο σήμερα και δίνουν προοπτική, ώστε οι αγώνες της νεολαίας να μην είναι απλά διαμαρτυρία που με τον καιρό θα χαθεί, αλλά η μαγιά για νέους και δυναμικούς αγώνες!

Με τις καλύτερες ευχές για την επιτυχία του 17ου Συνεδρίου του ΚΚΕ

Βαγγέλης Β. Βαλλιάνος

Οργάνωση Σπουδάζουσας Πάτρας της ΚΝΕ

Αλιεία και ΑΑΔΜ

Οι Θέσεις για το 17ο Συνέδριο είναι σωστές, όπως επίσης σωστές είναι και οι επισημάνσεις που αναφέρονται στα θέματα αγροτικής οικονομίας και απασχολούμενων στον αγροτικό τομέα (Θέσεις 24, 27, 28).

Δεν υπάρχει όμως καμιά αναφορά για την Αλιεία, η οποία ανήκει στον πρωτογενή τομέα, έχει πολλά κοινά με τους άλλους τομείς της αγροτικής οικονομίας (γεωργίας, κτηνοτροφίας) υπάρχουν όμως κάποιες ιδιαιτερότητες τις οποίες επιθυμώ να επισημάνω, γιατί κατά την άποψή μου η πολιτική του ΑΑΔΜ πρέπει να επεκταθεί και στο θαλάσσιο χώρο που μέχρι στιγμής είναι ανύπαρκτη.

Είναι γεγονός ότι τα αλιευτικά δρώμενα διενεργούνται σε χρόνο και χώρο δύσκολα προσβάσιμο στη δημοσιότητα και η ενημέρωση είναι ελλιπής και αποσπασματική.

Η Αλιεία έχει οικονομική, κοινωνική και εθνική σημασία για τη χώρα μας ιδιαίτερα στον αιγαιοπελαγίτικο χώρο, που είναι ο κυριότερος ψαρότοπος.

Με την Αλιεία ασχολούνται 40.000 εργαζόμενοι πλοιοκτήτες ή/ και αλιεργάτες.

Η Αλιεία είναι πανάρχαια δραστηριότητα αλλά το επίσημο κράτος την ανακάλυψε μόλις στις αρχές του 20ού αιώνα και ασχολήθηκε συστηματικά με τον τομέα αυτό από τη δεκαετία του '50 και μετά.

Απ' τους πρώτους Νόμους και διατάξεις η Πολιτεία έδειξε με τι πνεύμα επρόκειτο να αντιμετωπίσει τους ψαράδες. Σαν μια κοινωνική ομάδα καταστροφέων του ενάλιου πλούτου τον οποίο το κράτος προσπαθεί να προστατέψει.

Η εντύπωση του παράνομου και καταστροφέα ψαρά, έχει περάσει σε πολλά τμήματα της κοινής γνώμης, με αποτέλεσμα διεκδικήσεις ψαράδων για πρόσβαση σε αλιευτικούς χώρους ή κατοχύρωση αλιευτικών εργαλείων να θεωρούνται ταμπού. Κάτι που δε συμβαίνει στους αγρότες όταν παλεύουν λ.χ. ενάντια στις ποσοστώσεις που επιβάλλει η ΕΕ.

Εκείνο που πραγματικά συμβαίνει στην Αλιεία είναι η ατομικότητα και ο ανταγωνισμός στην κάθε αλιευτική εκμετάλλευση.

Κάθε ψαράς επιδιώκει να αποκτήσει το μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα των αλιευτικών αποθεμάτων.

Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η πληθώρα αλιευτικών τεχνών και εργαλείων και οι διαφοροποιήσεις στον τρόπο δουλιάς, χρονικά, τοπικά και μεθοδολογικά, δυσκολεύοντας έτσι τον ορθολογισμό στην εκμετάλλευση.

Το σκηνικό αυτό συντελεί στην εντατικοποίηση των αλιευτικών προσπαθειών, με αποτέλεσμα τη συχνή καταστρατήγηση των αλιευτικών διατάξεων.

Ασφαλώς υπάρχει υπεραλιεία που είναι προϊόν αυτής της άναρχης και σε ανταγωνιστική βάση αλιευτικής εκμετάλλευσης, αλλά είναι λάθος να χρεώνονται οι ψαράδες την ευθύνη της υπεραλίευσης.

Η υπεραλιεία συντελείται στη θάλασσα, αλλά έχει πριν σχεδιαστεί και οικοδομηθεί στην ξηρά. Οι ψαράδες μπορεί να είναι οι αυτόχειρες αλλά οι ηθικοί αυτουργοί είναι τα εμπορικά κυκλώματα και προπαντός οι πολιτικές ηγεσίες που διαμορφώνουν την αλιευτική πολιτική που οδηγεί στην υπεραλίευση και τους ψαράδες στη μιζέρια και στο περιθώριο.

Η αλιευτική διαχείριση υποταγμένη στους τυφλούς νόμους της αγοράς καταδικάζει τους ψαράδες να βρίσκονται σε μόνιμη ανασφάλεια. Η ανασφάλεια αυτή είναι η αιτία που τους εξωθεί στην εντατικοποίηση της αλιευτικής εκμετάλλευσης.

Η αλιευτική πολιτική του αστικού κράτους και στη συνέχεια της ΕΕ στηρίζεται στην ισχυροποίηση του μοντέλου του «μαγκιόρου ψαρά».

Οι επιδοτήσεις δε στοχεύουν στη συλλογικότητα που θα βοηθούσε στη σωστή διαχείριση των αλιευμάτων. Εχουν πάντα σαν βάση τη μεγιστοποίηση των ατομικών επιδόσεων του ψαρά.

Η Κοινή Αλιευτική Πολιτική διαφοροποιείται από τις προενταξιακές εθνικές πολιτικές που ήσαν ευκαιριακές και αποσπασματικές, στο ότι είναι προγραμματική και μεθοδευμένη για συγκεκριμένους στόχους.

Στηρίζοντας την οικονομία της αγοράς και κατ' επέκταση την υπεραλίευση, επιδιώκει μέσω των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων να περιέλθει η εκμετάλλευση του αλιευτικού πλούτου σε λίγα χέρια.

Ολες οι κοινοτικές δράσεις στοχεύουν στην αποδιάρθρωση του κοινωνικού χαρακτήρα της Αλιείας και στη μετατροπή της σε επιχειρησιακή Αλιεία βασισμένη σε κερδοφόρες αλιευτικές επιχειρήσεις που είναι η σύγχρονη έκδοση του «μαγκιόρου ψαρά».

Η ημερίδα που διοργάνωση το Κόμμα στις 15 Δεκέμβρη 2002 στο Βόλο φώτισε αρκετές πτυχές του αλιευτικού ζητήματος και σωστά έθεσε ως κεντρικό μοχλό της αλιευτικής ανάπτυξης τον παραγωγικό συνεταιρισμό που εξασφαλίζει τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη μεταξύ των ψαράδων και θέτει τις προϋποθέσεις για ορθολογική διαχείριση του ενάλιου πλούτου.

Μετά την ημερίδα δε δόθηκε συνέχεια στην προοπτική οικοδόμησης του ΑΑΔΜ στο θαλάσσιο χώρο και πιο συγκεκριμένα στην Αλιεία. Δεν υπήρξαν πρωτοβουλίες συσπείρωσης και κοινής δράσης ψαράδων όπως π.χ. με τους γεωργοκτηνοτρόφους.

Αιτίες κατά τη γνώμη μου είναι οι εξής:

1. Ατομισμός και ανταγωνιστικότητα μεταξύ των αλιευτικών εκμεταλλεύσεων που συντηρείται και προάγεται από τα εμπορικά κυκλώματα και τις πολιτικές, εθνικές και κοινοτικές, που θέλουν να αποδιαρθρώσουν τον κοινωνικό χαρακτήρα της Αλιείας.

2. Η γήρανση του αλιευτικού πληθυσμού πάνω στην οποία οικοδομούνται πολιτικές αποστασιοποίησης των ελάχιστων νέων ψαράδων από την πλειοψηφία των παλαιών, οι οποίοι θεωρούνται ως κοινωνικό εμπόδιο στην προοπτική οικοδόμησης της επιχειρησιακής Αλιείας.

3. Ο αφελληνισμός των πληρωμάτων στις μεγάλες αλιευτικές εκμεταλλεύσεις δυσκολεύει την επικοινωνία μεταξύ των ψαράδων. Επιπρόσθετα, η διαβίωση των ξένων αλιεργατών στα καΐκια διαμορφώνει συνθήκες καθεστώτος γαλέρας ως προς τις εργασιακές σχέσεις και συμβάλει στην υπεραλίευση.

4. Η διασπορά αλιευτικών εκμεταλλεύσεων στο χώρο και το χρόνο είναι αντικειμενική δυσκολία η οποία εντείνεται εξαιτίας του κλίματος ανταγωνισμού μεταξύ των ψαράδων.

Οι αδυναμίες συμμετοχικών διαδικασιών στους υπολειτουργούντες συλλογικούς φορείς των ψαράδων έδωσαν δυνατότητα σε διάφορους καιροσκόπους να αναλάβουν την ηγεσία τους και να την ασκούν κατά τρόπο προσωπικό, ξεπουλώντας τα συμφέροντα των συναδέλφων τους.

Στην Αλιεία ορισμένοι ιχθυέμποροι ήσαν παλιότερα πρόεδροι κάποιου αλιευτικού σωματείου ή/και συνεταιρισμού. Αυτό ισχυροποιεί τις επιφυλάξεις των ψαράδων στην ιδέα των συνεταιρισμών.

Η κατάσταση αυτή οδηγεί στη διάλυση συλλογικών φορέων ψαράδων και ταυτόχρονα σε διαδικασίες ενσωμάτωσης των ψαράδων σε εμπόρους προμηθευτές αλιευτικών εφοδίων ή/και παραληπτών αλιευμάτων. Αυτές οι ενσωματώσεις δημιουργούν κλίμα συντεχνιασμού και αντιπαλότητας μεταξύ των ψαράδων που δουλεύουν στον ίδιο χώρο και στα ίδια αλιεύματα.

Είναι επιτακτική ανάγκη η συσπείρωση όλων των πρωτοπόρων στοιχείων στον αλιευτικό κόσμο που έχουν τη δυνατότητα να διακρίνουν το δέντρο από το δάσος, τη δύναμη να ξεσκεπάζουν τους συντελεστές της αλιευτικής πολιτικής που τους καταδικάζουν στη μιζέρια και το περιθώριο.

Κυρίως όμως να έχουν ξεκαθαρισμένο στη σκέψη τους ότι η ΕΕ με τα προγράμματα επιδοτήσεων στοχεύει προοπτικά στην εκδίωξη των περισσότερων ψαράδων από τη θάλασσα.

Το Κόμμα μας έχει ιστορικό καθήκον να καταπιαστεί με τα αλιευτικά δρώμενα στο θαλάσσιο χώρο, με την ίδια συνέπεια και αυταπάρνηση που έχει επιδείξει στα χερσαία δρώμενα επί 86 χρόνια.

Αγώνας με προοπτική για την επιβίωση και την ανάπτυξη της λαϊκής εξουσίας με λαϊκή οικονομία.

Θανάσης Καλογερόπουλος

Ιχθυολόγος