Οποιοσδήποτε Ελληνας υπήκοος - κάτοικος «πράττει», με σκοπό «να εκφοβίσει σοβαρά έναν πληθυσμό», «να αποσταθεροποιήσει ή να καταστρέψει τις πολιτικές, συνταγματικές ή οικονομικές δομές μιας χώρας ή ενός διεθνούς οργανισμού», «να προσβάλει κατά της ζωής προσώπου, η οποία είναι δυνατόν να επιφέρει το θάνατο» ή, απλά, «απειλεί να τελέσει» κάτι από τα ανωτέρω είναι, πλέον, «τρομοκράτης», και μπορεί να συλληφθεί και να εκδοθεί σε οποιοδήποτε κράτος - μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) και στις ΗΠΑ.

Το Συμβούλιο JAI ήταν «αρμόδιο» για την επεξεργασία της σχετικής εντολής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου των Βρυξελλών και της πρότασης της Κομισιόν (19/9/2001) και μέχρι τις 6/12/2001 πρέπει να έχει οριστικά διαμορφώσει τις δύο «αποφάσεις - πλαίσιο» του ευρω - τρομονόμου για την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας» και το «ευρωπαϊκό ένταλμα συλλήψεως και τις διαδικασίες παράδοσης μεταξύ κρατών - μελών».

Μεταξύ των αδικημάτων που χαρακτηρίζονται τρομοκρατικά υπό τις παραπάνω προϋποθέσεις, περιλαμβάνονται: α) η «παράνομη κατάληψη ή φθορά κρατικών ή κυβερνητικών εγκαταστάσεων, δημόσιων συγκοινωνιακών μέσων, εγκαταστάσεων υποδομής, δημόσιων χώρων και άλλων δημόσιων αγαθών», καθώς και β) η «διαταραχή ή διακοπή του εφοδιασμού ύδατος, ηλεκτρικής ενέργειας ή αλλού σημαντικού πόρου».

Από το συνδυασμό των παραπάνω διατάξεων που δεν περιλαμβάνονται στον ελληνικό τρομονόμο (Ν. 2928/2001), είναι προφανές ότι μπορεί άνετα να προκύψει η δίωξη -ως τρομοκρατικών ενεργειών- των κινητοποιήσεων των εργαζομένων κ.α., όταν οι κινητοποιήσεις αυτές παίρνουν δυναμικό χαρακτήρα.

Για παράδειγμα το κλείσιμο των δρόμων από τους αγρότες, οι συμβολικές καταλήψεις υπουργείων (Εμπορικής Ναυτιλίας, Εμπορίου κλπ) από τους εργαζόμενους, η απεργία και παραμονή των απεργών στο χώρο εργασίας, γεγονότα που ζήσαμε επανειλημμένα, μπορεί να θεωρηθούν τρομοκρατικές ενέργειες.

Οπως πχ και οι κινητοποιήσεις των εργαζόμενων της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ, που μπορεί να θεωρηθούν ότι διαταράσσουν τον εφοδιασμό ύδατος και ηλεκτρικής ενέργειας.

Ολες οι παραπάνω κινητοποιήσεις μπορεί να θεωρηθούν τρομοκρατικές ενέργειες αφού μπορεί άνετα να θεωρηθεί ότι σκοπό έχουν να προκαλέσουν εκφοβισμό και σοβαρή μετατροπή των οικονομικών δομών της χώρας.

Αυτό άλλωστε έχει υποστηρίξει πάμπολλες φόρες η κυβέρνηση θεωρώντας τις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων εκτός νόμιμων ορίων και βλαπτικές για την εθνική οικονομία.

Ακόμα η πάλη και η αντίσταση των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων ενάντια σε αυταρχικά και στυγνά δικτατορικα καθεστώτα μπορεί να θεωρηθεί ως τρομοκρατική δράση, αφού μπορεί να θεωρηθεί ότι στοχεύουν στη σοβαρή μετατροπή ή καταστροφή των πολιτικών δομών μιας χώρας. Το ίδιο επίσης και η κοινωνικοπολιτική δράση για την ανατροπή της πολιτικής και της εξουσίας των μονοπωλίων για τη λαϊκή εξουσία.

Υπάρχουν ρυθμίσεις που τιμωρούν ως τρομοκρατικό αδίκημα την ενθάρρυνση και υποστήριξη, αλλά και ως τιμωρητέες την υποκίνηση, συνδρομή και συνέργεια στη διάπραξη των θεωρούμενων τρομοκρατικών αδικημάτων.

Υποστήριξη σε «τρομοκράτες» μπορεί να θεωρηθεί και απλή έκφραση γνώμης στα ΜΜΕ, η οργάνωση και συμμετοχή σε εκδηλώσεις κατά της επέμβασης στο Αφγανιστάν, Ιράκ, Γιουγκοσλαβία κλπ.

Ακόμη πρόσωπα, κόμματα, πολιτικές κινήσεις, συνδικάτα, σωματεία και άλλους φορείς που υποστηρίζουν και συμμετέχουν σε μια σειρά κινητοποιήσεις θεωρούνται επίσης τρομοκράτες. Με την τιμωρία κάθε μορφής συνέργειας (ακόμα και της ψυχικής συνέργειας) στη διάπραξη αδικημάτων, μπορεί να βρεθούν διωκόμενοι, αυτοί που εκφράζουν γνώμη για την τρομοκρατία, τα αίτιά της, τις ρίζες της κλπ, αφού μπορεί να θεωρηθεί ότι διαπράττουν το αδίκημα της ψυχικής συνέργειας στις τρομοκρατικές πράξεις.

Σημειωτέον ότι με τον ελληνικό τρομονόμο η ψυχική συνέργεια μένει ατιμώρητη εφόσον τα μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης δεν επιδιώκουν οικονομικό ή άλλο υλικό όφελος. Θεωρεί αξιόποινο μόνο το άμεσο περιουσιακό όφελος νομικών προσώπων από παράνομες πράξεις και επιβάλλει σε αυτά αυστηρές διοικητικές κυρώσεις και χρηματικά πρόστιμα.

Καθιερώνεται επίσης και ποινική ευθύνη για τα νομικά πρόσωπα όταν οι νόμιμοι εκπρόσωποί της διαπράττουν τρομοκρατικά αδικήματα (συλλογική ευθύνη). Είναι φανερό πόσο εύκολα μπορεί να οδηγηθούμε σε διώξεις σε βάρος κομμάτων, πολιτικών κινήσεων, συνδικαλιστικών φορέων κλπ, για τη συμμετοχή εκπροσώπων τους σε κινητοποιήσεις, σαν αυτές που αναφέραμε παραπάνω και μπορεί να χαρακτηριστούν τρομοκρατικές. Η αντιμετώπιση νομικών προσώπων μπορεί να φτάσει, πέρα από την επιβολή μεγάλων χρηματικών ποινών και στον αποκλεισμό τους από δημόσιες παροχές ή ενισχύσεις, δηλαδή τον οικονομικό στραγγαλισμό τους, μέχρι τη διάλυσή τους με δικαστική απόφαση.

Δηλαδή μπορεί να οδηγηθούμε στη διάλυση κομμάτων και οργανώσεων που παλεύουν ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική και δεν είναι αρεστά ή θεωρούνται ιδιαίτερα ενοχλητικά. Υπάρχουν επίσης τα παρακάτω σοβαρά ζητήματα:

• Εισάγεται για πρώτη φορά σαν αυτοτελές «τρομοκρατικό» αδίκημα αυτό της «απειλής διάπραξης των προαναφερομένων αξιόποινων πράξεων», πράγμα που δίνει τη δυνατότητα κατάχρησης εξουσίας από τα κρατικά, αστυνομικά κλπ όργανα.
• Επικίνδυνη υπερβολή είναι ο χαρακτηρισμός σαν «τρομοκρατικό» αδίκημα, της πρόκλησης πυρκαγιών κλπ ή της έκθεσης σε κίνδυνο (πέρα από τα πρόσωπα) περιουσιακών αγαθών, ζωών ή του περιβάλλοντος.
• Σοβαροί κίνδυνοι κατάχρησης μπορεί να υπάρξουν και με το χαρακτηρισμό σαν «τρομοκρατικό» αδίκημα της «διαταραχής των συστημάτων πληροφόρησης». Ο κάθε hacker θα μπορεί να θεωρηθεί τρομοκράτης.
• Ερωτηματικά γεννιούνται για το αυτοτελές αδίκημα της «διεύθυνσης(;) τρομοκρατικής ομάδας». Η «διεύθυνση» δεν υφίσταται σαν νομικός όρος, με αποτέλεσμα να χωρεί κάθε ερμηνεία.

Στο άρθρο 13 η αναφορά της λέξης «λειτουργική διάρθρωση», για την ανταλλαγή πληροφοριών δεν περιορίζει το αντικείμενο σε κάποια κρατική υπηρεσία, αλλά αφήνει ανοιχτό το πεδίο οριζόντιας διάβρωσης του συνόλου των θεσμικών οργάνων της πολιτείας από τα διεθνή και ευρωπαϊκά κέντρα συλλογής πληροφοριών.

Ποια είναι η ουσία και το περιεχόμενο του ευρωπαϊκού εντάλματος;

Με το Ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης καταργείται ο διακρατικός και πολιτικός χαρακτήρας της έκδοσης.

Ουσιαστικά περιορίζεται η εθνική κυριαρχία και το δικαίωμα του ελληνικού κράτους (υπουργού Δικαιοσύνης) να αρνηθεί την έκδοση κάποιου.

Τα αποτελέσματα θα είναι τα εξής:

1. Παρακάμπτεται το Ελληνικό Σύνταγμα που στο άρθρο 5 παρ. 2 δεν επιτρέπει την έκδοση ημεδαπών. Αναφέρεται δε και στη μη έκδοση αλλοδαπών, αν αγωνίζονται για την ελευθερία. Μέχρι σήμερα η Ελλάδα, κρατούσε επιφυλάξεις στις διεθνείς συμβάσεις, ώστε να μην εκδίδει ημεδαπούς. Με τη δήλωση του υπουργού Δικαιοσύνης, μετά το Συμβούλιο υπουργών στις 15/16 Νοέμβρη 2001, «οποιοσδήποτε Ελληνας υπήκοος - κάτοικος μπορεί να εκδοθεί στα πλαίσια του «ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης» (ΕΕΣ).

2. Καταργείται σαν προϋπόθεση έκδοσης (παράδοσης) το διπλό αξιόποινο, δηλαδή το αδίκημα για το οποίο κατηγορείται κάποιος, να περιλαμβάνεται στο ποινικό δίκαιο και της χώρας που ζητάει την έκδοση και της χώρας που καλείται να τον εκδώσει. Γίνεται λόγος, ότι θα μπορεί μια χώρα να κάνει λίστα αδικημάτων, για τα οποία δε θα εκτελεί το ευρωένταλμα. Ομως αυτό θα αφορά οριακές περιπτώσεις.

3. Καταργείται η αρχή της ειδικότητας και έτσι μπορούν να προστεθούν από τη χώρα, που ζήτησε και πέτυχε την έκδοση, και άλλα αδικήματα σε βάρος του κατηγορουμένου ή υπόπτου τα οποία δεν είχαν αναφερθεί στην αίτηση έκδοσης.

4. Επιτρέπεται στη χώρα που ζήτησε την έκδοση να προχωρήσει σε επανέκδοση σε άλλη χώρα - μέλος της ΕΕ ή και σε τρίτη χώρα, χωρίς τη συγκατάθεση της χώρας που παρέδωσε τον κατηγορούμενο. (Δηλ. Κούρδοι θα εκδίδονται από την Ελλάδα π.χ. στην Αγγλία και εκείνη θα τους επανεκδίδει στην Τουρκία).

5. Καταργείται εντελώς η έννοια του πολιτικού εγκλήματος με συνέπεια αφ' ενός να μην υπάρχει δυνατότητα άρνησης έκδοσής του από το ελληνικό κράτος και βεβαίως να μην έχει ο κατηγορούμενος ηπιότερη ποινική μεταχείριση.

Δημιουργούνται νέα όργανα καταστολής. Συστήνεται Ευρωπαϊκή Εισαγγελία που όμως περιορίζεται το αντικείμενό της στην εφαρμογή των παραπάνω.

Η ενιαία καταπολέμηση της τρομοκρατίας στην ΕΕ ανατίθεται στην EUROPOL, αρχή που αναμένεται να εξελιχθεί σε ένα είδος ευρωπαϊκού FBI. Και αυτό είναι το λιγότερο αν κανείς διαπιστώσει ότι μια τέτοια αδιαφανής και συγκεντρωτική αρχή αστυνόμευσης θα αναλάβει δράση για την καθολική επιτήρηση των πολιτών, τη δίωξη και παρακολούθηση των «υπόπτων» και το ηλεκτρονικό φακέλωμα όλης της κοινωνίας.

Συγκροτείται παραστρατιωτική οργάνωση από απόστρατους αξιωματικούς της Αστυνομίας των κρατών - μελών η περίφημη Task Force για την καταστολή των ευρωπαϊκών διαδηλώσεων.

Διευρύνεται και ενισχύεται κάθε είδους αστυνομική προληπτική και κατασταλτική συνεργασία με τα αντίστοιχα όργανα των ΗΠΑ.

Οι υπουργοί Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων στην περίπτωση του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης - παρ' όλο που ξεκίνησε για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας - έχουν συμπεριλάβει έναν αρκετά μεγάλο αριθμό αδικημάτων (28 στο σύνολο), δηλαδή η πλειοψηφία των παραβάσεων του ποινικού κώδικα.

Μάλιστα, προβλέπεται η δυνατότητα να διευρύνουν τον κατάλογο των αδικημάτων που αφορούν το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης, ύστερα από ομόφωνη απόφαση των υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων. Τα 28 αδικήματα είναι:

Η «τρομοκρατία», η «συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση», το «ναρκω-εμπόριο», η «εμπορία ανθρώπων», η «σεξουαλική εκμετάλλευση παιδιών και η παιδική πορνεία», η «παράνομη διακίνηση όπλων, πυρομαχικών και εκρηκτικών», η «καταδολίευση συμπεριλαμβανομένης και της απάτης εις βάρος των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων», η «δωροδοκία», οι «υπεξαιρέσεις και απάτες», η «νομιμοποίηση προϊόντων εγκλήματος», ο «βιασμός», η «πλαστογραφία, η παραχάραξη του ευρώ», η «εγκληματικότητα στον κυβερνοχώρο», το «παράνομο εμπόριο ανθρωπίνων οργάνων», «εγκλήματα κατά του περιβάλλοντος», η «ανθρωποκτονία εκ προμελέτης», η «απαγωγή και παράνομη κατακράτηση», ο «ρατσισμός», «οργανωμένες ένοπλες ληστείες», η «παράνομη διακίνηση πολιτιστικών αγαθών», το «λαθρεμπόριο πυρηνικών», η «παροχή βοήθειας για παράνομη είσοδο και διαμονή», η «παραχάραξη μέσων πληρωμής», η «εμπορία κλεμμένων οχημάτων», το «λαθρεμπόριο ορμονικών ουσιών», η πλαστογραφία δημοσίων εγγράφων», η «απομίμηση και πειρατεία προϊόντων», η «προστασία έναντι χρημάτων, εκβίαση» κ.λπ. Για το ΕΕΣ «ακολουθείται διαδικασία επείγοντος», εκτελείται «εντός 60 ημερών», η οποία «εκτάκτως» μπορεί να παραταθεί το πολύ «άλλες 30 ημέρες» και «κάθε άρνηση εκτέλεσης πρέπει να είναι αιτιολογημένη». Μετά απ' όλα αυτά γίνεται φανερό πως θα εκδίδονται και Ελληνες υπήκοοι.

Αν και είναι γνωστά τα βασικά κείμενα και, από τις επίκαιρες δημοσιεύσεις δηλώσεων και πληροφοριών, οι όποιες μεταβολές έχουν επέλθει από τα αλλεπάλληλα έκτακτα συμβούλια και τους πραγματογνώμονες της ΕΕ, ωστόσο μια πιο εκτεταμένη κριτική μπορεί να γίνει μετά τη δημοσίευση των αποτελεσμάτων του Συμβουλίου Αρχηγών στις 15/16 του Δεκέμβρη.

Εδώ, σύντομα και σε σχέση με το σύνολο των δημοσιευμάτων του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, πρέπει να επισημανθεί και να τονιστεί μία ακόμη πλευρά αυτής της ευρω-τρομονομοθεσίας.

Ακόμη όσα «διαπράττονται για λογαριασμό νομικού προσώπου εγκατεστημένου σε κράτος- μέλος». Παραπέρα, τρομοκρατία αποτελούν και τα «αδικήματα» που «διαπράττονται εκ προθέσεως από άτομο ή ομάδα κατά μιας ή περισσοτέρων χωρών, των θεσμών ή του πληθυσμού τους, με σκοπό τον εκφοβισμό τους και τη σοβαρή μετατροπή ή καταστροφή των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών δομών μιας χώρας». Και σαν τέτοια χαρακτηρίζονται ρητά «η παράνομη κατάληψη, η φθορά κρατικών ή κυβερνητικών εγκαταστάσεων, δημόσιων συγκοινωνιακών μέσων, εγκαταστάσεων υποδομής, δημόσιων χώρων και άλλων δημόσιων αγαθών», ακόμη δε και η «απειλή διάπραξης μιας εκ των προαναφερομένων πράξεων» και η «ενθάρρυνση, υποστήριξη και συμμετοχή σε τρομοκρατική ομάδα». Τέλος, με άλλη διάταξη «τα νομικά πρόσωπα υπέχουν ευθύνη για τα τρομοκρατικά αδικήματα και τις τρομοκρατικές συμπεριφορές..., που διαπράττονται ή υιοθετούνται για λογαριασμό τους από οποιοδήποτε πρόσωπο...». Και επιβάλλονται κυρώσεις στο «νομικό πρόσωπο», «αποτελεσματικές, ανάλογες και αποτρεπτικές», που είναι «χρηματικές ποινές... αποκλεισμός από δημόσιες παροχές ή ενισχύσεις... επιβολή δικαστικής εποπτείας, δικαστική απόφαση διάλυσης, προσωρινό ή οριστικό κλείσιμο των εγκαταστάσεων που χρησιμοποιήθηκαν για τη διάπραξη του αδικήματος».

Ομως, αυτές οι διατάξεις που ισχύουν δεν είναι εύκολο να εφαρμοστούν για την κατάπνιξη της πολιτικής δράσης ατόμων, συλλογικών κινητοποιήσεων και οργάνων και νομικών προσώπων, τέτοια δε νομικά πρόσωπα και συλλογικά όργανα και ομάδες είναι, κατά τη νομοθεσία και τη νομολογία, τα πολιτικά κόμματα και οι οργανώσεις τους, όπως και τα αναγνωρισμένα σωματεία και άλλες «ομάδες προσώπων».

Με δεδομένη τη γενικότητα των διατυπώσεων αυτής της ευρω-τρομονομοθεσίας, και αντίστοιχα την προφανέστατης σημασίας σιωπή της σε μια ευνοϊκή διάκριση και εξαίρεση από τις νομικές «τανάλιες» της των πολιτικών δραστηριοτήτων τους, άσχετα από τις πράξεις ατόμων, προβοκατόρων κλπ., που μπορεί να συμβούν κατά την εξέλιξη αυτής της πολιτικής δράσης, ο καθένας καταλαβαίνει τους κινδύνους από την έκταση της ερμηνείας και εφαρμογής αυτής της νομοθεσίας.

Και από αυτούς τους κινδύνους μιας τέτοιας οπισθοδρόμησης, γίνεται φανερό και το καθήκον του καθενός, ατομικά και συλλογικά, για την αγωνιστική αντιμετώπιση της απειλής. Είναι το μόνο και το έσχατο, ιστορικά επιβεβαιωμένο μέσο άμυνας των λαών που κινδυνεύουν.