ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 28 Μάη 2006
Σελ. /32
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
ΠΑΝΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 30 ΤΟΥ ΜΑΗ
Σκληρή αναμέτρηση για Σύμβαση και Ασφαλιστικό

Στις 10.30 στην πλατεία Κάνιγγος η συγκέντρωση της Αθήνας. Στη Θεσσαλονίκη την ίδια ώρα στο Εργατικό Κέντρο

«Κλιμακώνουμε τους αγώνες μας ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου, των εργοδοτών, των κατασκευαστικών εταιριών, των κομμάτων της πλουτοκρατίας, της αντιλαϊκής πολιτικής που αυξάνει τη φτώχεια και την εξαθλίωση της εργατικής οικογένειας για να πλουτίσουν οι κεφαλαιοκράτες».

Το κάλεσμα της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας, αλλά και των συνδικάτων που τις τελευταίες βδομάδες «οργώνουν» τόπους δουλιάς σ' όλη τη χώρα, συνεχίζει να φτάνει σε εργάτες, κάθε ηλικίας, κάθε εθνικότητας. Αναξιοποίητη δεν πρέπει να μείνει ούτε ώρα. Με στόχο κάθε εργάτης, μεθαύριο Τρίτη, 30 του Μάη, να πάρει τη θέση του στη μάχη της απεργίας, της περιφρούρησης και των απεργιακών συγκεντρώσεων, που στη Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη έχουν οριστεί για τις 10.30, στην πλατεία Κάνιγγος και στο Εργατικό Κέντρο αντίστοιχα. Ανάλογες συγκεντρώσεις τη μέρα της απεργίας θα γίνουν και σε άλλες πόλεις, σε όλη τη χώρα.

Μεθαύριο τα γιαπιά, τα εργοτάξια πρέπει να «νεκρώσουν». Για να είναι όσο το δυνατόν πιο ηχηρό το μήνυμα αντίστασης και διεκδίκησης που θα εισπράξουν οι εργοδότες και όσοι υπηρετούν τα συμφέροντά τους, τα κόμματα του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου. Αλλά και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, που συμφώνησε στο ξεροκόμματο των 0,77 λεπτών του εύρω μεικτά «αύξηση» στο μεροκάματο και τώρα ετοιμάζεται ακόμα μια φορά να πετσοκόψει στα τραπέζια του «κοινωνικού διαλόγου» τα εναπομείναντα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, ανάμεσά τους και των οικοδόμων.

Η απεργιακή κινητοποίηση στις 30 του Μάη αποτελεί σταθμό στη μάχη για την υπογραφή ικανοποιητικής κλαδικής σύμβασης, αλλά και στην κλιμάκωση της πάλης ενάντια στη νέα αντιασφαλιστική επίθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη. Αναδεικνύοντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτής της απεργίας, τις δυσκολίες αλλά και τη σημασία της, ο «Ρ» μιλά σήμερα με τρεις οικοδόμους. «Εμείς παλεύουμε για τα δικά μας συμφέροντα, που βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με εκείνα των βιομηχάνων» επισημαίνουν, εξηγώντας ότι η απεργία σηματοδοτεί ακόμα μια φορά την ανάγκη να ενισχυθεί η ταξική συσπείρωση του κλάδου.

Με κριτήριο τις πραγματικές ανάγκες του εργάτη

Χέρι χέρι, το κάλεσμα στην απεργία έφτασε σε εκατοντάδες γιαπιά και εργοτάξια σε όλη τη χώρα
Χέρι χέρι, το κάλεσμα στην απεργία έφτασε σε εκατοντάδες γιαπιά και εργοτάξια σε όλη τη χώρα
«Στις εξορμήσεις, τις συσκέψεις, τις συνελεύσεις, όταν κουβεντιάζουμε με τους συναδέλφους το οικονομικό, όλοι λένε ότι "δε βγαίνουν"... Για τα φροντιστήρια πληρώνουμε, για την υγεία πληρώνουμε, για την παιδεία πληρώνουμε, τα έξοδα διαβίωσης αυξάνονται διαρκώς... Τα αιτήματα που μπαίνουν με την απεργία τα βάζει πρώτα απ' όλα η ίδια η πραγματικότητα...», εξηγεί στο «Ρ» ο Μανώλης Δραγασάκης, πρόεδρος του παραρτήματος του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας σε Ιλιον - Πετρούπολη - Αγ. Αναργύρους. Τονίζει ότι το διεκδικητικό πλαίσιο ενός συνδικάτου, που δρα πραγματικά για την ολόπλευρη βελτίωση της ζωής του εργαζόμενου, πρέπει να είναι «ολοκληρωμένο, να αφορά και το μεροκάματο και την υγεία και την παιδεία, γιατί όλα αυτά είναι συνυφασμένα με τη ζωή του εργαζόμενου και της οικογένειάς του».

Ο συνδικαλιστής επισημαίνει ότι για τις ταξικές δυνάμεις του κλάδου, κριτήριο για τη διαμόρφωση των αιτημάτων είναι οι πραγματικές ανάγκες της εργατικής τάξης. Την ίδια στιγμή, η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ηγεσίας της ΓΣΕΕ «κάνει κουβέντα με τη λογική τού "πόσο αντέχει η ελληνική οικονομία". Ξέρουμε καλά πόσο αντέχει η ελληνική οικονομία, ρίχνοντας μια ματιά στα κέρδη των τραπεζιτών ή των σούπερ μάρκετ...». Σημειώνει ότι με την τακτική της η ΓΣΕΕ εχθρεύεται τις πραγματικές ανάγκες των εργαζόμενων και βάζει εμπόδια στους αγώνες για ικανοποιητικές κλαδικές συμβάσεις. «Ερχονται εργολάβοι και σου λένε "ξέρετε κάτι, ήδη έχει υπογραφεί η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας"... Σε διαπραγματεύσεις με την Ομοσπονδία πρότειναν αυξήσεις 4% και μάλιστα ειρωνεύτηκαν λέγοντας "για να μη χαλάσουμε και το καλό κλίμα που έχει δημιουργηθεί μετά την υπογραφή της συλλογικής σύμβασης εργασίας απ' τη ΓΣΕΕ..."».

Η ανοχή ενισχύει την ασυδοσία

Από την κουβέντα του «Ρ» με τους οικοδόμους
Από την κουβέντα του «Ρ» με τους οικοδόμους
Η εμπειρία των εργατών κάνει καθαρό ότι περιθώρια ανοχής δεν υπάρχουν: Η συναίνεση που καλλιεργεί η ΓΣΕΕ, αντιμετωπίζοντας τους εργοδότες ως «κοινωνικούς εταίρους», ευνοεί ακόμα περισσότερο την εργοδοτική αυθαιρεσία, με συνέπεια π.χ. να πολλαπλασιάζονται τα φαινόμενα παραβίασης συλλογικών συμβάσεων. «Οι εργοδότες σε υποχρεώνουν να δουλεύεις όσο και όπως θέλουν αυτοί. Υπάρχουν καταγγελίες από συναδέλφους που τους λέει ο εργολάβος ότι "στα 6 μεροκάματα που θα κάνετε θα σας κολλάω 4 ένσημα", ή δύο ή κανένα, στο όνομα της "ανταγωνιστικότητας"... Πολλοί συνάδελφοι δουλεύουν ανασφάλιστοι. Δεν τηρείται το πενθήμερο, υπάρχει συστηματική εντατικοποίηση της εργασίας, έχουμε πολλά ατυχήματα...».

Η ένταση της αντεργατικής επίθεσης και της εργοδοτικής ασυδοσίας αντανακλάται και στις άθλιες συνθήκες εργασίας των μεταναστών εργαζομένων: «Υπάρχουν συνάδελφοι από άλλες χώρες όπως η Μολδαβία, το Αφγανιστάν, που δουλεύουν με μεροκάματα από 22 μέχρι 30 ευρώ, πολύ πιο κάτω απ' αυτό που ορίζει η σύμβαση...» επισημαίνει ο Μαν. Δραγασάκης.

Ο Ερμής, οικονομικός μετανάστης από την Ινδία, που δουλεύει στην Ελλάδα τα τελευταία 8 χρόνια, υπογραμμίζει: «Υπάρχουν παιδιά που δουλεύουν απ' τις 7 το πρωί έως τις 5 το απόγευμα... Πολλοί εργοδότες δε βάζουν κανένα ένσημο...». Χωρίς άδεια παραμονής, ένας μετανάστης εργάτης δεν έχει πρόσβαση ούτε στα δημόσια νοσοκομεία, βρίσκεται σε διαρκή καταδίωξη, γίνεται ακόμα πιο ευάλωτος στην ένταση της εκμετάλλευσης. Ο Ερμής θυμίζει ότι πολλοί... αγοράζουν (!) τα ένσημά τους. «Οσα σε πληρώνουν το μήνα πρέπει να τα δώσεις για να αγοράσεις ένσημα για να πάρεις τα χαρτιά...». Κι ενώ είναι κοινό μυστικό ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών δουλεύουν σε καθεστώς «μαύρης εργασίας», η κυβέρνηση όρισε με τον πρόσφατο αντιμεταναστευτικό νόμο ετήσιο όριο εισοδήματος, το οποίο αν ένας μετανάστης δεν ξεπερνά, χάνει το δικαίωμα να φέρει στην Ελλάδα την οικογένειά του.

Ελληνες και μετανάστες στον κοινό αγώνα

«Είναι πολύ σημαντικό κι οι μετανάστες οικοδόμοι να δουλέψουν για την επιτυχία της απεργίας... Δε γίνεται τίποτα άμα σκύψεις το κεφάλι» συμπληρώνει ο Ερμής. Οι προσπάθειες να πειστεί ο μετανάστης ότι τα προβλήματά του εξαντλούνται στη μη έκδοση μιας άδειας παραμονής είναι σκόπιμα αποπροσανατολιστικές. Με τα σπαστά του ελληνικά, ο Ερμής προσπαθεί να εξηγήσει ότι θέλουν τους εργάτες διασπασμένους: «Βάζουν άλλα προβλήματα στη μέση για να μη φτάσουμε στο σημείο που πρέπει, να κάνουμε όλοι μαζί αγώνα, να "χτυπάμε" όλοι μαζί...».

«Η κατάσταση όσο πάει και χειροτερεύει. Τώρα παρά ποτέ είναι πιο επιτακτική η ανάγκη, ο κάθε οικοδόμος να αναλάβει τις ευθύνες του, είτε είναι Ελληνας είτε είναι μετανάστης και να προτάξει τα συμφέροντα της τάξης του...» σημειώνει ο Αποστόλης Κόκκινος, μέλος του προεδρείου του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ
«Μας χρωστάνε, δεν τους χρωστάμε... »

Ξεχωριστή σημασία έχει η μεθαυριανή απεργία στην κλιμάκωση της πάλης ενάντια στα νέα αντιασφαλιστικά σχέδια που ετοιμάζουν κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ με τις πλάτες της ΓΣΕΕ. «Θέλουν, για παράδειγμα, για μας τους οικοδόμους, να εξετάσουν τη λίστα των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων (ΒΑΕ)», σημειώνει ο Μαν. Δραγασάκης. Αμφισβητούν, δηλαδή, τον επικίνδυνο χαρακτήρα του επαγγέλματος όταν μόνο την περίοδο κατασκευής των Ολυμπιακών έργων ο κλάδος θρήνησε 13 νεκρούς και εκατοντάδες σακατεμένους.

Χαρακτηριστικό του πόσο προέχει η κερδοφορία των επιχειρήσεων είναι ότι σχεδιάζονται νέες απαλλαγές και διευκολύνσεις για όσους εργοδότες χρωστούν τις εισφορές τους στο ΙΚΑ. Μάλιστα, όσο περισσότερα χρωστά κανείς, τόσο πιο... γενναιόδωρης προσφοράς θα τύχει! «Το ΙΚΑ χάνει κάθε μέρα 6 εκατομμύρια ευρώ διότι δε σταματά η "γάγγραινα" της εισφοροδιαφυγής, περίπου 1,8 δισ. το χρόνο. Κι έπειτα προσπαθούν να μας πείσουν ότι εμείς φταίμε για την κατάσταση στα ασφαλιστικά ταμεία. Ε, όχι δε φταίμε εμείς, εμείς δε χρωστάμε, ας πληρώσουν αυτοί που χρωστάνε. Αυτό πρέπει να καταλάβει ο εργαζόμενος και να γιατί αυτή η απεργία έχει μεγάλο βάρος, πρέπει να σταλεί ξεκάθαρο μήνυμα».

Ο Απ. Κόκκινος συμπληρώνει: «Ανοίγουν τώρα πάλι το ασφαλιστικό, που ποτέ δεν έκλεισε και επί ΝΔ και επί ΠΑΣΟΚ. Υπάρχει όμως η πείρα από τις κινητοποιήσεις για το νόμο Γιαννίτση, που κατάφεραν να φρενάρουν, να κρατήσουν πίσω κάποια πράγματα που ήθελαν να περάσουν από τότε και τώρα το επιδιώκουν ξανά... Γι' αυτό πρέπει να προτάξουμε την αξία της οργανωμένης πάλης. Με αφορμή την απεργία που έχουμε στις 30 του μήνα, να προσπαθήσουμε να φτάσει η φωνή του συνδικάτου σε κάθε γιαπί και κάθε οικοδόμο. Ωστε, όχι μόνο να απεργήσει αλλά και να δηλώσει την παρουσία του στην κινητοποίηση, να δείξει ότι καταλαβαίνει τι υπάρχει γύρω του και έχει τη διάθεση να το αντιπαλέψει...».

ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
Ο ΛΑΟΣ ΠΛΑΣΤΗΣ

(του παροιμιακού λόγου)

ΣΩΣΤΑ ο «Ρ», και στη σελίδα «Από μέρα σε μέρα», έδωσε στους αναγνώστες ποιος ήταν ο Μοσκιός, που η Αλέκα Παπαρήγα ανέφερε, λέγοντας: «Η ΝΔ κάνει τον Μοσκιό».

ΜΑΣ γυρίζει 75 χρόνια πίσω. Ενα φρικιαστικό έγκλημα συνταράζει την Ελλάδα. Η Αρτεμις Κάστρου και η κόρη της Φούλα σκότωσαν τον Μήτσο Αθανασόπουλο και τεμαχισμένο τον πέταξαν στον Κηφισό. Το φοβερό έγκλημα έγινε τραγούδι λαϊκό. Στη μεγάλη δίκη, που κράτησε μήνες, κλήθηκε κι ο Μοσκιός, ανιψιός της Κάστρου και της Φούλας. Κι έμεινε, τότε, σ' όλη τη διάρκεια της δίκης, αμίλητος, δίχως να βγει από το στόμα του ούτε μια λέξη.

ΟΙ ΑΣΤΙΚΕΣ εφημερίδες της εποχής (1931-1932) πέτυχαν το «λαβράκι», για να τονίσουν την αναιμική κυκλοφορία τους. Η δίκη πρόσφερε οχτάστηλα και πολλές σελίδες πρακτικά, που κρατούσαν συντάκτες με όλες τις πικάντικες λεπτομέρειες και άφθονο φωτορεποτάζ. Ο φακός «ζούμαρε» πάνω στη Φούλα και στον αμίλητο πάντα ανιψιό, το Μοσκιό...

Η ΚΑΤΟΧΗ και η πρώτη κυβέρνηση των κουίσλιγκ, του Τσολάκογλου, θα βγάλει με διάταγμά της από τις φυλακές τους βαρυποινίτες (υπουργός της Δικαιοσύνης ο Αντ. Λιβιεράτος) και στην περίπτωση αυτή μπήκαν κι η Φούλα μαζί με τη μάνα της, μολονότι είχαν θανατική καταδίκη. Εξοδος από τις φυλακές Αβέρωφ και γάμος της Φούλας με τον διευθυντή των φυλακών, που ήταν συγγενής του Τσολάκογλου.

Η ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ, από την κυβέρνηση του Τσολάκογλου, όλων των καταδικασμένων και σε θάνατο ακόμη, κάνει πιο εξοργιστικό, εγκληματικό, αυτό που έγινε, δυο μήνες πρωτύτερα (Απρίλης 1941) με την κυβέρνηση Τσουδερού, που όλα τα της διαφυγής τους προβλήματα τα ρύθμισαν και, πρώτα απ' όλα, το χρυσάφι και ξέχασαν ένα... τους κομμουνιστές, τους έγκλειστους δεσμώτες της Ακροναυπλίας, της Ανάφης...

ΚΙ ΟΧΙ μόνο τους παράδωσαν με πρωτόκολλα και σφραγίδες, αλλά τους έδωσαν επίσης και όλα τα σχετικά ντοκουμέντα, καταλόγους και άλλα εμπιστευτικά, όπως είχε προστάξει η φασιστική μαφία της κυβέρνησης. Οι κομμουνιστές παραδόθηκαν στους δημίους τους.

Η ΠΑΡΟΙΜΙΑΚΗ ρήση, αυτή που χρησιμοποίησε προχτές η σ. Αλ. Παπαρήγα επίκαιρα πολύ θυμίζει επίσης τον σ. Χαρίλαο Φλωράκη, ο οποίος, στις αμέτρητες ομιλίες και λόγους του, έχει αποθησαυρίσει ένα πλούσιο παροιμιακό υλικό.

Η ΓΛΩΣΣΑ μας, η γλώσσα που έπλασε με τα τραγούδια του ο λαός μας, έχει πολλά τέτοια θησαυρίσματα, που, όταν μπαίνουν στην πρεπούμενη ώρα, ο λόγος φωτίζεται και χωρίς άλλες εξηγήσεις τα λέει όλα.

ΧΑΡΑ σ' εκείνον που του έλαχε να έχει μια τέτοια βαθιά ανατροφή με του λαού τον παροιμιακό λόγο. Είναι λόγος, που δε μαθαίνεται στο μαυροπίνακα ή με απλά διαβάσματα. Βγαίνει από σχολειό αλλιώτικο.

ΚΑΙ ΤΟ σχολειό αυτό είναι ο καθημερινός αγώνας της ζωής. Είναι εκεί που αγκομαχά για το ψωμί του. Είναι τα παροιμιακά, που βγαίνουν από τη μακρόχρονη του λαού εμπειρία και παρατήρηση.

ΚΙ ΕΙΧΕ με του λαού τα παροιμιακά βαθιά τη γνωριμία ουσίας ο σ. Φλωράκης. Και η χρησιμοποίησή τους στο λόγο, άνετα στη ροή του, του δίνει όλη του την αξία.

ΗΤΑΝ την περασμένη Δευτέρα, που το Κόμμα, μέσα σε ατμόσφαιρα χαράς και συγκίνησης, παρουσίασε στο Χαλάνδρι, στο σπίτι το φιλόξενο του Χαρίλαου Φλωράκη, το Επιμορφωτικό Κέντρο με την ονομασία «ΚΚΕ - ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - ΑΡΧΕΙΟ - "Χ. ΦΛΩΡΑΚΗΣ"».

ΤΑ ΠΑΡΟΙΜΙΑΚΑ κι ο σ. Χ. Φλωράκης έρχονται στο νου, καθώς το Κόμμα, με απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής, προχωρά στην ίδρυση και λειτουργία του Επιμορφωτικού Κέντρου.

Μ' ΑΝΟΙΧΤΕΣ διάπλατες τις πόρτες στους ερευνητές, στη νεολαία, στους αναγνώστες, το «Κέντρο» θα κάνει προσιτά τα αρχεία του ΚΚΕ, θα τους παρουσιάζει την Ιστορία, αυτήν που γράφει ο λαός που είναι και ο πρωταγωνιστής.

ΜΕΣΑ σ' αυτό το φιλόξενο σπίτι, στο «Κέντρο "Χ. Φλωράκης"», δεν είναι όνειρο, βλέπω τα νέα παιδιά, τα ελληνικά νιάτα να σκύβουν ερευνητικά στα αρχειακά υλικά, που είναι στη διάθεσή τους για τις μελέτες τους. Κι είναι βέβαιο ότι ο ερευνητής θα δει να διαγράφονται μπροστά για μελέτη και έρευνα σημαντικά θέματα πάνω στη νεότερη Ιστορία μας, σε θέματα καυτά, που γι' αυτά υπάρχει σιωπή, έρεβος. Τα παροιμιακά μέσα στο λόγο του Χ. Φλωράκη είναι μια ελκυστική και πάντα ενδιαφέρουσα ερευνητική αναζήτηση.


Του
Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ


ΚΕΙΜΕΝΑ: Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ

Διεκδικούμε
  • Κατώτερο μεροκάματο ανειδίκευτου εργάτη 60 ευρώ, βοηθού 65 ευρώ, τεχνίτη 70 ευρώ.
  • Κατώτερος μισθός 1.300 ευρώ.
  • Κατώτερη σύνταξη 1.050 ευρώ.
  • Πλήρη σταθερή εργασία για όλους.
  • Ουσιαστική προστασία όλων των ανέργων. Επίδομα ανεργίας στο 80% του μισθού για όλη τη διάρκεια της ανεργίας.
  • Υπολογισμό της ανεργίας ως συντάξιμου χρόνου.
  • 7ωρο-5νθήμερο-35ωρο.
  • Σύνταξη στα 55 για τους άνδρες, στα 50 για τις γυναίκες. Υπεράσπιση των Βαρέων-Ανθυγιεινών.
  • Αναγνώριση και διανομή των «υπέρ αγνώστων» ενσήμων.
  • Αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν, Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία.
  • Ισα δικαιώματα Ελλήνων και μεταναστών.
Ολομέτωπη η επίθεση στη νέα γενιά

«Αυτή η απεργία είναι μια μάχη ακόμα δυσκολότερη από προηγούμενες, αλλά και ακόμα πιο σημαντική», επισημαίνει ο Αποστόλης Κόκκινος, σημειώνοντας ότι η επίθεση των κατασκευαστών είναι ολομέτωπη, ενάντια στα δικαιώματα όλων των οικοδόμων, και ιδιαίτερα της νέας γενιάς.

Ο συνδικαλιστής επικεντρώνεται στην ανάγκη οι ταξικές δυνάμεις του κλάδου να συγκρουστούν με τα ιδεολογήματα υποταγής που το κεφάλαιο πλασάρει στους νέους εργάτες. «Οι νέοι που θα δουλεύουν από το 2008 θα δουλεύουν με φτηνότερο μεροκάματο, φτηνότερο ένσημο... Μπαίνοντας οι επόμενες γενιές στον κλάδο μπορεί να βρουν δουλιά ευκολότερα μεν, αλλά δε θα 'χουν δικαιώματα. Δε θα πάρουν ποτέ σύνταξη: ανεβάζουν τα όρια συνταξιοδότησης στα 65, θέλουν να τα φτάσουν στα 67, καταργούν τα ΒΑΕ, ακόμα και τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας θέλουν να καταργήσουν...».

Η επιχείρηση ενσωμάτωσης της συνείδησης του εργάτη στα σχέδια μεγιστοποίησης της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, ξεκινά από πολύ νωρίς: «Οι περισσότεροι νέοι δεν έχουν πείρα από την οργάνωση του αγώνα τους. Ο νέος βγαίνει στην παραγωγή κι αυτή η κατάσταση του φαίνεται δεδομένη, γιατί έχει ζήσει μέσα σ' αυτή, έχει μπολιαστεί μ' αυτήν... Ακόμα και από το σχολείο μαθαίνει την "ανταγωνιστικότητα", την "προσαρμοστικότητα"... Χρειάζεται η δουλιά η δική μας να γίνει ακόμα καλύτερη, να απλωθεί σ' όλους τους οικοδόμους ώστε να καταλάβουν τι συμβαίνει, τι γίνεται γύρω τους...».



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ