Ηταν μόλις 13 χρόνων ο Αλβανός Αντριάκ Ντρουμάνικου.Ξεκίνησε από την Αλβανία μαζί με τον πατέρα του Ναντί,45 χρόνων και τον 16χρονο φίλο του Λιάρι Μιλιόνια,για να έρθουν στη χώρα μας.

Δύσκολη η ζωή στον τόπο τους. Λίγα χιλιόμετρα, όμως, έξω από τα σύνορα, τον περίμεναν ίσως οι ...ευκαιρίες. Κάποιοι συμπολίτες τους, που δούλεψαν στην Ελλάδα, ίσως του μίλησαν για τα μεροκάματα και τις φωτεινές βιτρίνες.

Και την περασμένη Παρασκευή πήραν το δρόμο...

Ηταν μόλις δυο μέρες πριν τη διοργάνωση, στο παλάτι των συνεδρίων στα Τίρανα, των καλλιστείων για την ανάδειξη της "Μις Ευρώπη", που όπως είπαν τα ελληνικά Μέσα έγιναν για πρώτη φορά στη μετα-κομμουνιστική Αλβανία. Παρών και χειροκροτών στα καλλιστεία και ο Αλβανός Πρόεδρος Σαλί Μπερίσα.

Ομως για τους τρεις Αλβανούς αυτά δεν είχαν αντίκρισμα στη ζωή. Η ζωή τους ήταν πέρα απ' τα σύνορα. Ετσι, πεζοπορώντας, διάβηκαν τα ελληνοαλβανικά σύνορα στην Κακκαβιά. Επιτέλους μπήκαν στη γη της "επαγγελίας". Με το φόβο στην ψυχή περπατούσαν στα χωράφια, για να αποφύγουν τα αστυνομικά αποσπάσματα.

Κανείς δεν ξέρει ποια ήταν τα συναισθήματά τους τόσο για την τύχη τους όσο και για τους συγγενείς τους, που άφησαν πίσω τους. Τα χιλιόμετρα βάρυναν τα πόδια. Τα βλέφαρα άρχισαν να κλείνουν. Είχαν φτάσει ήδη στην Γκάντζια της Θεσπρωτίας, Σάββατο απόγευμα. Κάπου έπρεπε να ξαποστάσουν. Καταφύγιό τους έγινε το αγροτικό κατάλυμα του κτηνοτρόφου Λάμπρου Δήμου, 62 χρόνων. Οι τρεις Αλβανοί παραβίασαν την πόρτα του και μπήκαν μέσα.

Ξαφνικά όμως άκουσαν το αγροτικό αυτοκίνητο του κτηνοτρόφου να πλησιάζει. Στην Αλβανία, ίσως, είχαν ακούσει από άλλους συμπατριώτες τους, που είχαν έρθει στην Ελλάδα, για την "Πολιτζία" - δηλαδή την Αστυνομία. Ισως είχαν ακούσει ότι και κάποιοι Ελληνες ενώ παίρνουν τους Αλβανούς στη δούλεψή τους, απ' την άλλη τους κυνηγούν κιόλας. Τους κυνηγούν, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, ακόμα ακόμα και για πλάκα μερικές φορές.

Τα αντανακλαστικά, όμως, του κτηνοτρόφου ανέβηκαν σε "υψηλότερο επίπεδο". Αρπαξε την καραμπίνα του και πυροβόλησε στα τυφλά εναντίον της "αλβανικής μαφίας", για την οποία είχε ακούσει τόσες φορές απ' τα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης. Τα χοντρά σκάγια βρήκαν τον 13χρονο στο πίσω μέρος του κεφαλιού και σωριάστηκε νεκρός. Ο 16χρονος φίλος του τραυματίστηκε στο χέρι και το γλουτό.

Ο κτηνοτρόφος, ικανοποιημένος ίσως ότι με την αυτοδικία του αντιτάχτηκε στην αλβανική μαφία, μπήκε στο αγροτικό αυτοκίνητο και επέστρεψε σπίτι του, χωρίς να πει τίποτα σε κανέναν.

Ο Ναντί Ντρουμάνικου σήκωσε στα χέρια του το παιδί του και το μετέφερε στο Κέντρο Υγείας Παραμυθιάς, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Στη συνέχεια κατέθεσε στην Αστυνομία τι είχε συμβεί.

Ο δράστης πιάστηκε την Κυριακή το πρωί και ισχυρίστηκε ότι πυροβόλησε στον αέρα για εκφοβισμό! Μιλώντας προχτές στις κάμερες των καναλιών έλεγε για την αβαρία (!) που βρήκε αυτόν και όχι τους άλλους. Η χαμένη ζωή ενός παιδιού ήταν ένα "κακό που τον βρήκε". Κι αυτό γιατί ήταν ένα Αλβανάκι.

Η περίπτωση της Παραμυθιάς δεν είναι δυστυχώς η μοναδική. Το αστυνομικό δελτίο είναι ήδη πλούσιο περιπτώσεων όπου Ελληνες πολίτες, για εντελώς ασήμαντες αφορμές, έχουν αφαιρέσει ζωές από Αλβανούς λαθρομετανάστες. Η εξήγηση του φαινομένου πρέπει να αναζητηθεί στην πολιτική που ακολούθησαν απέναντι στους λαθρομετανάστες οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, πολιτική που τους μετέτρεψε σε σύγχρονους "σκλάβους", αλλά και τον τρόπο που τους αντιμετωπίζουν τα ΜΜΕ.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, το ποσοστό των αλλοδαπών που συνελήφθησαν από το 1990 και μετά, σε σχέση με το σύνολο των δραστών εγκληματικών πράξεων, κυμαίνεται από 1,1%-2,4%. Οι μισές σχεδόν παραβάσεις που διαπιστώθηκε επίσημα ότι διέπραξαν Αλβανοί, στο χρονικό διάστημα 1990-1995, αφορούν την παραβίαση του νόμου 1975/91 "περί αλλοδαπών" και αρκετές άλλες την παραβίαση διατάξεων περί "επαιτείας - αλητείας" και "αφροδισίων", αδικήματα δηλαδή που σχετίζονται άμεσα με τον τρόπο της διαβίωσής τους.

Ομως, η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ συντηρεί το στερεότυπο του "επικίνδυνου μετανάστη εγκληματία", προβάλλοντας με τρόπο θεαματικό και υπέρμετρο εγκλήματα που διαπράττονται από αυτούς, τονίζοντας όχι τα ατομικά χαρακτηριστικά του δράστη, αλλά την εθνική του ταυτότητα. Μέσα από αβάσιμες αναφορές σε αυξημένη εγκληματικότητα, επιλεγμένες και κατασκευασμένες ειδήσεις, προκλητικές δηλώσεις των αρμοδίων και απροκάλυπτη βία των διωκτικών αρχών δημιουργήθηκαν ρατσιστικά αισθήματα σε πλατιά λαϊκά στρώματα.

Σε πολλές περιπτώσεις, ενώ προβλήθηκε η εγκληματικότητα της αλβανικής μαφίας σε αποτρόπαιες δολοφονίες, αποσιωπήθηκε στη συνέχεια η σύλληψη των δραστών, οι οποίοι ήταν Ελληνες. Αντίθετα, υποβαθμίστηκαν οι περιπτώσεις Ελλήνων που σκότωσαν Αλβανούς...

Αναρίθμητες είναι οι περιπτώσεις Αλβανών που έχουν πέσει θύματα βίας. Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποιες χαρακτηριστικές, από αυτές που έχουν καταγραφεί στο αστυνομικό δελτίο:

20/7/91: Γεωργός στη Βέροια πυροβόλησε και τραυμάτισε Αλβανό, όταν του ζήτησε αύξηση. Αστυνομικοί στη Θεσσαλονίκη κακοποίησαν τον πρωταθλητή πυγμαχίας Α. Τσιριπίδη,επειδή τον πέρασαν για Αλβανό.

23/3/92: Ο αστυνομικός Στ. Παπαδόπουλος πυροβολεί και τραυματίζει τον Αλβανό Ντ. Τσόκα,26 χρόνων, επειδή χόρευε σε μπαράκι της Αίγινας.

27/12/92: Ο αστυνομικός Δ. Γιαννόπουλος πυροβολεί και τραυματίζει στο Μεταξουργείο τον Αλβανό Σ. Γκρίνα.

4/2/93: Τεμαχισμένα με ηλεκτρικό πριόνι πτώματα Αλβανών βρίσκονται σε αγροτική περιοχή της Πρέβεζας. Οι εφημερίδες κατηγορούν την αλβανική μαφία, για να αποδειχθεί λίγες μέρες αργότερα ότι δράστης είναι ο κτηματίας της περιοχής Γ. Τζώρτζογλου, που κατακρεούργησε τρεις Αλβανούς εργάτες όταν ήρθε η ώρα να τους πληρώσει.

19/5/93: Ομάδα είκοσι ροπαλοφόρων στο Κριεκούκι επιτίθεται αδιάκριτα στους Αλβανούς της περιοχής και στέλνει αρκετούς στο νοσοκομείο. Στην αρχή διαδίδεται ότι δράστης είναι η αλβανική μαφία, για να αποδειχθεί ύστερα από καταγγελία κατοίκου ότι οι δράστες ήταν Ελληνες.

3/6/93: Ο 39χρονος Μ. Κοντοπόδης καίει ζωντανούς δύο Αλβανούς στον Αγιο Νικόλαο Λασιθίου.

17/6/93: Ομάδα ροπαλοφόρων κακοποιεί στο Κριεκούκι δύο Αλβανούς, με την απειλή περιστρόφου, την ώρα που γύριζαν από τη δουλιά.

12/9/93: Ο ανθυπαστυνόμος Α. Δελλάς πυροβολεί και σκοτώνει στη Βέροια ένα 18χρονο Αλβανό.

10/3/94: Στα Βριλήσσια ο ανθυπαστυνόμος Κ. Κανουπάκης πυροβολεί και σκοτώνει τον Αλβανό Στ. Αρτα και μετά πέφτει ατάραχος για ύπνο. Την ίδια μέρα, ο αστυφύλακας Μ. Τσικνάκης τραυματίζει Αλβανό, ύστερα από "τυχαία" εκπυρσοκρότηση του περιστρόφου του.

25/8/94: Τέσσερις αστυνομικοί συλλαμβάνουν στην περιοχή της Ομόνοιας Αλβανό, του περνούν χειροπέδες και τον σέρνουν δεμένο στη σχάρα της μηχανής. Ο συνδικαλιστής Σ. Ραυτόπουλος που διαμαρτύρεται για την απάνθρωπη μεταχείριση συλλαμβάνεται για αντίσταση κατά της αρχής.

25/11/94: Πεθαίνει μέσα στα κρατητήρια του Τμήματος Μεταγωγών ο Αλβανός Α. Γκραμπότσκα.Την ίδια μέρα, ο αστυνομικός Ι. Ρήγας τραυματίζει σοβαρά στην Κέρκυρα τον Αλβανό εργάτη Η. Σιούτη.

18/12/94: Νεκρός με δύο τραύματα στην πλάτη βρέθηκε ο 20χρονος Αλβανός Ν. Ντρέμα μέσα σε στάβλο λίγο πριν τη γέφυρα του Αχελώου.

22/12/94: Ο αστυνομικός Σ. Κωστίδης τραυματίζει βαριά με το περίστροφό του τον Αλβανό Τ. Ατσίφ.Ο Κωστίδης υποστήριξε ότι πυροβόλησε για να τον εκφοβίσει, όμως η σφαίρα βρήκε τον άτυχο νέο στο πίσω μέρος του κεφαλιού.

7/3/95: Δεκαπέντε νεαροί κακοποιούν στους Αγίους Αναργύρους τον 33χρονο Σπ. Κηπουρό, επειδή τον πέρασαν για Αλβανό.

1/5/95: Ο βοσκός Αλ. Καζαντζίδης πυροβόλησε και σκότωσε τον 16χρονο Αλβανό Ρ. Ισάκο,ενώ τραυμάτισε τον 28χρονο Ρ. Φάικ.

10/1/96: Κουκουλοφόροι κακοποιούν δύο Αλβανούς στην Κέρκυρα, τους οποίους εγκαταλείπουν δεμένους σε κολόνες της ΔΕΗ. Ενας άλλος Αλβανός τραυματίζεται από κυνηγετικό όπλο.

19/1/96: Ο αστυνομικός Δ. Καρακάιδος πυροβολεί και σκοτώνει έναν Αλβανό στη Σκάλα Ωρωπού. Δηλώνει ότι σκόνταψε και το όπλο εκπυρσοκρότησε μόνο του.

9/2/96: Ο Θ. Ζανέμας πυροβολεί και σκοτώνει με καραμπίνα τον 18χρονο Αλβανό Σ. Ραπία,γιατί, όπως υποστηρίζει, προσπάθησε να κλέψει το ποδήλατο του γιου του.

22/2/96: Οι αστυφύλακες Δ. Βασιλείου και Θ. Βαλμάς οδηγούν σε ερημική τοποθεσία του Αγίου Στεφάνου Αττικής τον 23χρονο Α. Τσάτσο και του αρπάζουν 780.000 δρχ.

7/6/96: Ο Ε. Μπουντούρης 60 χρόνων πυροβόλησε και σκότωσε τον 18χρονο Λουσνία Χιουσδόκα,στη Ματαράγκα Καρδίτσας.

Παλιότερα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων περιέγραψε τα κρούσματα βασανισμού και κακομεταχείρισης στην Τουρκία ως "εκτεταμένα". Η Επιτροπή του ΟΗΕ για τα Βασανιστήρια χρησιμοποίησε τον όρο "συστηματικά". Η νέα έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, που εκδίδεται σήμερα, προχωρά ακόμα παραπέρα. Τεκμηριώνει την κλιμάκωση των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία στη δεκαετία του 90' και επισημαίνει την επείγουσα ανάγκη για κυβερνητική και διεθνή κινητοποίηση.

"Πώς επιτρέπεται να συμβαίνουν τέτοια τρομακτικά πράγματα στην Τουρκία - μια κοινωνία με παραδόσεις ανεκτικότητας, με ιστορικό κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που οι άνθρωποί της αποσπούν το θαυμασμό και το σεβασμό κάθε επισκέπτη για την καλοσύνη και τη φιλοξενία τους;", διερωτάται ο Πιερ Σανέ, γενικός γραμματέας της Οργάνωσης. Και θέτει δύο ακόμα ερωτήματα: Γιατί δε λαμβάνει μέτρα η τουρκική κυβέρνηση για να προστατεύσει τους πολίτες της από τις ίδιες της τις δυνάμεις ασφαλείας; Οι διεθνείς διακυβερνητικοί οργανισμοί που γνωρίζουν για τους βασανισμούς, τους φόνους και τις εξαφανίσεις, γιατί επιλέγουν να μην αντιδράσουν;

Η νέα έκθεση αναφέρει ότι η δεκαετία του 1990 έδωσε στους Τούρκους πολίτες πρωτοφανείς λόγους να φοβούνται. Εξωδικαστικές εκτελέσεις και "εξαφανίσεις" διαπράττονται σε πολλές πόλεις της Τουρκίας. Είναι ενδεικτικό ότι το 1995 μια ομάδα εργασίας του ΟΗΕ δήλωσε ότι η Τουρκία είχε τον υψηλότερο αριθμό "εξαφανίσεων" στον κόσμο. Παράλληλα, η επίθεση που δέχεται η ελευθερία της έκφρασης εντείνεται, ο αντιτρομοκρατικός νόμος χρησιμοποιείται για τη δίωξη και φυλάκιση συγγραφέων, εκδοτών και πολιτικών επειδή οι γνώμες που εξέφρασαν δυσαρέστησαν το κράτος, ενώ και οι ένοπλες αντικυβερνητικές ομάδες παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η Διεθνής Αμνηστία καλεί τις χώρες που πωλούν όπλα και στρατιωτικό υλικό στην Τουρκία, να φροντίσουν να μην χρησιμοποιείται ο εξοπλισμός τους για τη διάπραξη παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και προωθεί ένα πακέτο συστάσεων προς την τουρκική κυβέρνηση, με σκοπό την ουσιαστική μείωση του εύρους αυτών των παραβιάσεων. Συγκεκριμένα η Διεθνής Αμνηστία ζητά:

• Να γίνονται διεξοδικές και αμερόληπτες έρευνες για όλες τις περιπτώσεις εξαφανίσεων κρατουμένων, καθώς και εξωδικαστικών εκτελέσεων.
• Οι κρατούμενοι να φρουρούνται από δυνάμεις υπαγόμενες στο υπουργείο Δικαιοσύνης και σε καμιά περίπτωση από αστυνομικούς ή στρατοχωροφύλακες.
• Η τουρκική κυβέρνηση να απελευθερώσει όλους τους πολιτικούς κρατούμενους, να καταργήσει την κράτηση σε απομόνωση από τον έξω κόσμο, να δώσει σε όλους τους κρατούμενους πρόσβαση σε δικηγόρο και να μειώσει το μέγιστο χρονικό όριο αστυνομικής κράτησης (τώρα είναι 30 ημέρες), έτσι ώστε οι κρατούμενοι να προσάγονται σε δικαστή, χωρίς χρονοτριβή.

"Στην ουσία ζητάμε από την τουρκική κυβέρνηση να εφαρμόσει τη διεθνή νομοθεσία που επικύρωσε, καθώς και τους τουρκικούς νόμους που αποσκοπούν στην προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων των Τούρκων πολιτών", καταλήγει ο Π. Σανέ.

Ο δρόμος προς τη γη της Επαγγελίας δεν είναι ποτέ σίγουρος....

Κριεκούκι, 22 Μάη 1993. Αλβανοί διηγούνται στον συντάκτη του "Ρ" τις ομαδικές επιθέσεις που δέχονταν τότε από κατοίκους της περιοχής

Τούρκος απεργός πείνας - μετά από 69 μέρες απεργίας - μεταφέρεται στο νοσοκομείο, τον περασμένο Ιούλιο. Αλλος ένας κρατούμενος αντιδρά στις απαράδεκτες συνθήκες που επικρατούν στην Τουρκία, στην κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων