Παλιότερα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων περιέγραψε τα κρούσματα βασανισμού και κακομεταχείρισης στην Τουρκία ως "εκτεταμένα". Η Επιτροπή του ΟΗΕ για τα Βασανιστήρια χρησιμοποίησε τον όρο "συστηματικά". Η νέα έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, που εκδίδεται σήμερα, προχωρά ακόμα παραπέρα. Τεκμηριώνει την κλιμάκωση των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία στη δεκαετία του 90' και επισημαίνει την επείγουσα ανάγκη για κυβερνητική και διεθνή κινητοποίηση.

"Πώς επιτρέπεται να συμβαίνουν τέτοια τρομακτικά πράγματα στην Τουρκία - μια κοινωνία με παραδόσεις ανεκτικότητας, με ιστορικό κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που οι άνθρωποί της αποσπούν το θαυμασμό και το σεβασμό κάθε επισκέπτη για την καλοσύνη και τη φιλοξενία τους;", διερωτάται ο Πιερ Σανέ, γενικός γραμματέας της Οργάνωσης. Και θέτει δύο ακόμα ερωτήματα: Γιατί δε λαμβάνει μέτρα η τουρκική κυβέρνηση για να προστατεύσει τους πολίτες της από τις ίδιες της τις δυνάμεις ασφαλείας; Οι διεθνείς διακυβερνητικοί οργανισμοί που γνωρίζουν για τους βασανισμούς, τους φόνους και τις εξαφανίσεις, γιατί επιλέγουν να μην αντιδράσουν;

Η νέα έκθεση αναφέρει ότι η δεκαετία του 1990 έδωσε στους Τούρκους πολίτες πρωτοφανείς λόγους να φοβούνται. Εξωδικαστικές εκτελέσεις και "εξαφανίσεις" διαπράττονται σε πολλές πόλεις της Τουρκίας. Είναι ενδεικτικό ότι το 1995 μια ομάδα εργασίας του ΟΗΕ δήλωσε ότι η Τουρκία είχε τον υψηλότερο αριθμό "εξαφανίσεων" στον κόσμο. Παράλληλα, η επίθεση που δέχεται η ελευθερία της έκφρασης εντείνεται, ο αντιτρομοκρατικός νόμος χρησιμοποιείται για τη δίωξη και φυλάκιση συγγραφέων, εκδοτών και πολιτικών επειδή οι γνώμες που εξέφρασαν δυσαρέστησαν το κράτος, ενώ και οι ένοπλες αντικυβερνητικές ομάδες παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η Διεθνής Αμνηστία καλεί τις χώρες που πωλούν όπλα και στρατιωτικό υλικό στην Τουρκία, να φροντίσουν να μην χρησιμοποιείται ο εξοπλισμός τους για τη διάπραξη παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και προωθεί ένα πακέτο συστάσεων προς την τουρκική κυβέρνηση, με σκοπό την ουσιαστική μείωση του εύρους αυτών των παραβιάσεων. Συγκεκριμένα η Διεθνής Αμνηστία ζητά:

• Να γίνονται διεξοδικές και αμερόληπτες έρευνες για όλες τις περιπτώσεις εξαφανίσεων κρατουμένων, καθώς και εξωδικαστικών εκτελέσεων.
• Οι κρατούμενοι να φρουρούνται από δυνάμεις υπαγόμενες στο υπουργείο Δικαιοσύνης και σε καμιά περίπτωση από αστυνομικούς ή στρατοχωροφύλακες.
• Η τουρκική κυβέρνηση να απελευθερώσει όλους τους πολιτικούς κρατούμενους, να καταργήσει την κράτηση σε απομόνωση από τον έξω κόσμο, να δώσει σε όλους τους κρατούμενους πρόσβαση σε δικηγόρο και να μειώσει το μέγιστο χρονικό όριο αστυνομικής κράτησης (τώρα είναι 30 ημέρες), έτσι ώστε οι κρατούμενοι να προσάγονται σε δικαστή, χωρίς χρονοτριβή.

"Στην ουσία ζητάμε από την τουρκική κυβέρνηση να εφαρμόσει τη διεθνή νομοθεσία που επικύρωσε, καθώς και τους τουρκικούς νόμους που αποσκοπούν στην προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων των Τούρκων πολιτών", καταλήγει ο Π. Σανέ.