Και αυτή η πραγματική σύγκρουση αφορούσε ξεκάθαρα την κατεύθυνση, τον προσανατολισμό που έχουν τα συνδικάτα στην παρούσα φάση. Αφορούσε το ερώτημα: «Τι συνδικάτα χρειάζεται η εργατική τάξη;».

Απέναντι σ' αυτό το ερώτημα τοποθετούνται όλοι καθημερινά, μέσα στη δράση του συνδικαλιστικού κινήματος, με τις θέσεις τους, τα προγράμματά τους, την παρουσία τους ή την απουσία τους από τις ταξικές αναμετρήσεις που γίνονται.

Απ' αυτή την άποψη, το τι έγινε στο συνέδριο δεν μπορούσε παρά να αντανακλά - σε μεγάλο βαθμό - τι κάνουν αυτές οι συνδικαλιστικές δυνάμεις μέσα στη ζωή. Μέσα στα εργοστάσια και στις επιχειρήσεις, εκεί που εργάτες παράγουν, ματώνουν, για να τρέφουν τους καπιταλιστές.

Από την άλλη, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, που επιμένουν στη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία. Που επιμένουν ότι κεντρικό ζήτημα είναι ποια γραμμή ακολουθούν σήμερα τα συνδικάτα. Που πρεσβεύουν ότι για τους εργαζόμενους δε μένει άλλος δρόμος, παρά καθημερινά και με όποιο κόστος να συγκρούονται με τους εκμεταλλευτές τους. Που δείχνουν στους εργαζόμενους ότι μόνο με τους αγώνες - όσο αυτό είναι δυνατό - μπορούν να βελτιώσουν τη θέση τους, που μπολιάζουν τελικά τους εργάτες με τη φιλοδοξία να σπάσουν αυτόν το φαύλο κύκλο της μισθωτής σκλαβιάς.

Το σχόλιό μας την επομένη ημέρα - ότι «μέσα στην αίθουσα ήταν σα να βρίσκονται δύο παρατάξεις» - αποδίδει ακριβώς αυτή τη σύγκρουση, αυτή την πραγματικότητα. Και μέσα απ' αυτό το υπόβαθρο ερμηνεύουν οι κομμουνιστές και τα οργανωτικά ζητήματα και τις αλλαγές στο καταστατικό.

Μπορεί να ηχεί πολύ «δημοκρατικά», το σύνθημα για περιορισμένες θητείες στα όργανα της ΓΣΕΕ. Μπορεί κάποιοι να θεωρούν και ανώτατο στάδιο της δημοκρατικότητάς τους, αν στη θέση του κ. Πολυζωγόπουλου ήταν κάποιος άλλος Πολυζωγόπουλος, κάποιο άλλο στέλεχος της ΠΑΣΚΕ. Αλλά τελικά κριτήριο είναι η σιωπή τους στο δικαίωμα να έχει ο εργάτης δουλιά, να έχει μεροκάματο. Να μην τον απολύουν όταν μπαίνει στο σωματείο ή όταν επιχειρήσει να φτιάξει σωματείο. Κριτήριο δεν είναι ο «κώδικας δεοντολογίας», αλλά ο «κώδικας» της τρομοκρατίας που ο ΣΕΒ έχει επιβάλει στα εργοστάσια - γκέτο. Κι αυτόν τον ΣΕΒ η «Αυτόνομη Παρέμβαση» τον έχει αναδείξει σε «κοινωνικό εταίρο». Οπως είναι η ίδια παράταξη που στην πράξη, σε επιτροπάτα, ινστιτούτα και στους «κοινωνικούς διαλόγους», «συν-διαμορφώνει» τις ευρωπαϊκές πολιτικές. Πολιτικές, μέσα από τις οποίες «όλοι μαζί» προβάλλουν το βιομήχανο όχι ως ταξικό αντίπαλο, αλλά ως συνεταίρο.

Αντιτάχτηκαν και στην πολιτική κατεύθυνση που δίνει η πλειοψηφία, αλλά και στις προσπάθειες να μετατραπούν τα συνδικάτα σε έναν αδιαπέραστο γραφειοκρατικό μηχανισμό, που θα στέκεται εμπόδιο στην ανάπτυξη των αγώνων και όπου η ΣΕΣ θα «λύνει και θα δένει». Κάτω από αυτό το πρίσμα, αντιτάχτηκαν και σε εκείνες τις «αλλαγές», οργανωτικές και καταστατικές, που θα ενίσχυαν τον φιλοκυβερνητικό και εργοδοτικό προσανατολισμό της πλειοψηφίας.

Εχοντας στραμμένο το ενδιαφέρον τους, πριν απ' όλα στη δράση των πρωτοβάθμιων σωματείων, αντιτάχτηκαν σε προτάσεις για την αλλαγή της ονομασίας της ΓΣΕΕ, τη συγκρότηση Περιφερειακών Οργανώσεων, τη δημιουργία καποδιστριακών συνδικάτων, ανεξάρτητα από επάγγελμα, την εσπευσμένη συγκόλληση ΓΣΕΕ -ΑΔΕΔΥ κλπ.

Με την προκήρυξή του, που κυκλοφορεί ήδη σε χιλιάδες αντίτυπα στους χώρους δουλιάς, «το ΠΑΜΕ απευθύνεται σε όλους τους εργαζόμενους, σε όλους εσάς που ζείτε το πρόβλημα της ανεργίας και της υποαπασχόλησης, που βλέπετε να μειώνεται το εισόδημά σας. Απευθύνεται σε όλους εσάς που βλέπετε να καταργούνται τα εργασιακά σας δικαιώματα, που αντιμετωπίζετε τη μορφωτική υποβάθμιση.

Που βάζετε συνεχώς το χέρι στην τσέπη για να πληρώσετε για τη μόρφωση των παιδιών σας και την προστασία της υγείας σας».

Και επισημαίνει: «Η κατάσταση που ζείτε έχει τις αιτίες της:

Η πολιτική που βασανίζει τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες, η πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τη στήριξη της ΝΔ και του ΣΥΝ υπηρετεί τα συμφέροντα και τα κέρδη της πλουτοκρατίας, που αυξάνονται όλα τα χρόνια με ραγδαίους ρυθμούς. Αυτή είναι η πηγή του κακού.

Τα παραμύθια περί ΟΝΕ, ισχυρής Ελλάδας και ευημερίας ξεφτίζουν μέσα στην ωμή πραγματικότητα.

Το ΠΑΜΕ σας καλεί στο μοναδικό δρόμο που έχουμε μπροστά μας. Στο δρόμο της οργάνωσης και του αγώνα...

Να σκεφτούμε τους μεγάλους αγώνες που δώσαμε για την κοινωνική ασφάλιση. Μπορούμε να εμποδίσουμε την αντιλαϊκή πολιτική, να προστατέψουμε τα δικαιώματά μας, να διεκδικήσουμε μια καλύτερη ζωή.

Εχουμε πολλά ράμματα για τη γούνα τους. Η κυβέρνηση χτύπησε το 8ωρο, προώθησε τη μερική απασχόληση, αύξησε το όριο των απολύσεων. Σήμερα ετοιμάζει νέα αντεργατικά μέτρα. Επέκταση της μερικής απασχόλησης, (3ωρα - 4ωρα) στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα - απελευθέρωση των απολύσεων, μείωση ακόμα και κατάργηση της αποζημίωσης των απολυμένων.

Ο ισχυρισμός ότι θα μειωθεί η ανεργία είναι ψεύτικος. Στην ουσία επιδιώκεται το μοίρασμα της ανεργίας. Οι άνεργοι, οι υποαπασχολούμενοι θα γίνουν περισσότεροι.

Ζείτε τις συνέπειες των αντιασφαλιστικών νόμων που επιβλήθηκαν από τη ΝΔ και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Αύξησαν το όριο συνταξιοδοτικής ηλικίας, μείωσαν τις συντάξεις. Χειροτερεύουν καθημερινά οι παροχές Υγείας και Πρόνοιας για μεγάλα τμήματα εργαζόμενων.

Ετοιμάζουν χτύπημα των βαρέων - ανθυγιεινών, μείωση των εργοδοτικών εισφορών, προωθείται η ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης.

Σήμερα με νέα προσχήματα, στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» των επιχειρήσεων και της οικονομικής κρίσης εντείνεται η εκμετάλλευση του μόχθου σας.

Το παράδειγμα του κρατικού προϋπολογισμού που κατατέθηκε στη Βουλή είναι χαρακτηριστικό. Συνεχίζει τη σκληρή λιτότητα, μειώνει και αυτές ακόμα τις ισχνές κοινωνικές παροχές. Παίρνει από τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες και δίνει στο μεγάλο κεφάλαιο.

Οι εργαζόμενοι, ο λαός πληρώνει και θα πληρώσει στην πορεία ακόμα πιο ακριβά τις συνέπειες της ιδιωτικοποίησης δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών.

Η ελληνική κυβέρνηση θα αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης το 2003.

Θα προσπαθήσει να επωφεληθεί για να επιταχύνει τα αντεργατικά μέτρα. Να αναπτυχθούν πρωτοβουλίες από τα ίδια τα συνδικάτα ενάντια στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Κανένας εργαζόμενος να μην εγκλωβιστεί στα διάφορα "κοινωνικά φόρουμ" που λειτουργούν σαν πολιορκητικοί κριοί της κοινωνικής συναίνεσης.

Κανένας εργαζόμενος να μην παγιδευτεί στα διαχειριστικά τεχνάσματα, στα κεντροδεξιά και κεντροαριστερά παραπλανητικά σχέδια.

Τα πυροτεχνήματα για νέα κινήματα που εκτοξεύονται τον τελευταίο καιρό, αποσκοπούν στην ενσωμάτωση και την εκτόνωση της λαϊκής αγανάκτησης.

Οι ιμπεριαλιστές ετοιμάζονται να εξαπολύσουν νέο πόλεμο σε βάρος του λαού του Ιράκ. Με τη συναίνεση της ελληνικής κυβέρνησης πάνε να κλείσουν το Κυπριακό στις συμπληγάδες της διχοτόμησης, νομιμοποιώντας τα αποτελέσματα της εισβολής και της κατοχής στην Κύπρο.

Ερχονται μεγάλες μπόρες. Οι ευθύνες των συμβιβασμένων ηγεσιών του συνδικαλιστικού κινήματος είναι τεράστιες. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ στηρίζει την αντιλαϊκή πολιτική, ξεπουλάει τις Συλλογικές Συμβάσεις. Χρησιμοποιεί τον κοινωνικό διάλογο της υποταγής.

Οι εργάτες και οι εργάτριες, οι εργαζόμενοι νέοι, οι συνταξιούχοι να δυναμώσουν τη δράση τους και την αντίσταση στην αντιλαϊκή πολιτική, να καταδικάσουν τις συμβιβασμένες ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος.

Η θέση τους είναι στην οργανωμένη πάλη. Μαζί με το ΠΑΜΕ, με τις ταξικές δυνάμεις που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα.

Να οργανωθούν οι εργάτες στους τόπους δουλιάς, να συγκροτηθούν επιτροπές αγώνα, να μαζικοποιηθούν τα σωματεία και να αλλάξουν οι συσχετισμοί δύναμης.

Συσπείρωση με ταξικό προσανατολισμό, συντονισμός της δράσης με τη μικρομεσαία στρώματα της πόλης, τη νεολαία. Συγκρότηση αγωνιστικού μετώπου που θα δίνει τη μάχη αποτελεσματικά και με προοπτική ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, για να ανοίξει το δρόμο για μια πολιτική που θα υπηρετεί τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα.

- Κατώτερο μισθό 350.000 δραχμές. Κατώτερο μεροκάματο 14.000 δραχμές. Κατώτερη σύνταξη 280.000 δραχμές και ουσιαστικές αυξήσεις σε όλα τα επίπεδα των μισθών.

- Κατάργηση της έμμεσης φορολογίας στα είδη διατροφής, ένδυσης, υπόδησης, σχολικά, φάρμακα.

- Αφορολόγητο όριο για τον άγαμο φορολογούμενο στα 5 εκατομμύρια δραχμές. Αύξηση της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου.

- Πλήρη σταθερή απασχόληση για όλους με 7ωρο -5νθήμερο -35ωρο.

- Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία και Παιδεία.

- Σύνταξη στα 55 για τις γυναίκες και τα 60 για τους άνδρες, στα 50 και τα 55 αντίστοιχα για τα βαρέα ανθυγιεινά.

- Ουσιαστικά μέτρα για την προστασία της ζωής και της ασφάλειας των εργαζομένων στους τόπους δουλιάς.

Ολοι την Πέμπτη 12 Δεκέμβρη στο συλλαλητήριο, στα Προπύλαια, στις 6:30μ.μ.».

Για την οργάνωση του συλλαλητηρίου, με δηλώσεις τους στο «Ρ» στελέχη της επιτροπής Αθήνας της κίνησης «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003» και του συνδικαλιστικού κινήματος σημειώνουν:

Πατερέλης Θεολόγος (Επιτροπή Αθήνας «Δράση Θεσσαλονίκη 2003»): «Στις 12 - 13 Δεκέμβρη πραγματοποιείται στην Κοπεγχάγη η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, όπου θα ληφθούν μια σειρά αποφάσεις που θα στραφούν ενάντια στους λαούς - επίθεση στο Ιράκ, νομιμοποίηση του ΝΑΤΟ να επιτίθεται όπου και όποτε θέλει, λήψη μέτρων για το χτύπημα των λαϊκών κινημάτων. Για όλα αυτά εμείς κατεβαίνουμε στο συλλαλητήριο, για να δείξουμε ότι στην απέναντι πλευρά υπάρχουν δυνάμεις που αντιστέκονται. Θα δώσουμε τη μάχη, θα ενημερώσουμε το λαό και για το Κυπριακό - τη λύση που επιδιώκουν να δώσουν - και θα στείλουμε το μήνυμα ότι η ελληνική προεδρία κατά το α' εξάμηνο του 2003 δε θα είναι εύκολη. Ο λαός θα αντισταθεί και δε θα περάσουν τα μέτρα που θέλουν να επιβάλλουν».

Φώτης Βαρδής (Συντονιστικό Σωματείων Συνδικάτων και Συνδικαλιστών Αθήνας): «Κατά τη διάρκεια της ελληνικής προεδρίας της ΕΕ στο α' εξάμηνο του 2003, επιδιώκουμε σε κάθε σύσκεψη υπουργών να μας βρίσκουν απέναντί τους, καταργώντας τις όποιες κόκκινες, πράσινες και κίτρινες γραμμές ασφαλείας, δυσκολεύοντας έτσι το αντιλαϊκό τους έργο. Αποκορύφωμα αυτών των κινητοποιήσεων θα είναι οι διαδηλώσεις το καλοκαίρι του 2003 στη Θεσσαλονίκη όπου θα διεξαχθεί η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ. Το συλλαλητήριο στις 12 του Δεκέμβρη θα αποτελέσει μια πρώτη απάντηση στα αντιδραστικά σχέδια που επιφυλάσσουν για τους εργαζόμενους και τους λαούς της Ευρώπης».