Από νωρίς το απόγευμα, οι Οργανώσεις της ΚΝΕ, η μία μετά την άλλη, ανηφόριζαν συγκροτημένα, με τα πανό και στα συνθήματά τους, στον ιστορικό χώρο της Ακροναυπλίας. Κάθε Οργάνωση ανηφόριζε το δρόμο που οδηγούσε στο σημείο όπου κάποτε βρίσκονταν οι φυλακές και αποχωρούσε για να ακολουθήσει άλλη. Στο σημείο συνάντησής τους ένωναν της φωνές τους στο ίδιο σύνθημα και εναλλάσσονταν ώστε όλες να περάσουν από τον ιστορικό χώρο. Με ενός λεπτού σιγή, με υψωμένες γροθιές, με την προσφώνηση «Αθάνατοι», με κάθε τρόπο έδειχναν στους αγωνιστές της Ακροναυπλίας ότι το παράδειγμά τους, παρά τη λυσσαλέα προσπάθεια του ταξικού εχθρού, έχει συνεχιστές.

Στο χώρο του μνημείου συναντούσαν μια μεστή νοημάτων έκθεση με ταμπλό φωτογραφιών που έδιναν μια εικόνα του χώρου των φυλακών, ο οποίος πια δεν υπάρχει. Υπήρχε σχεδιάγραμμα του προαυλίου, του ισογείου και του δεύτερου ορόφου, φωτογραφία με την Κομματική Επιτροπή και το Γραφείο της Ομάδας Ακροναυπλίας, σκίτσο από το κτίριο των φυλακών, το οποίο βρέθηκε στα ρούχα εκτελεσμένου Ακροναυπλιώτη την Πρωτομαγιά του 1944, άλλες φωτογραφίες από την καθημερινότητα της φυλακής, όπως από τη διανομή της αλληλογραφίας και το συσσίτιο, εικόνες από καπνεργάτες κρατούμενους το 1939, αλλά και τον Γληνό με άλλους δασκάλους κρατούμενους δίπλα του.

Με συγκίνηση στέκονταν οι νεολαίοι κομμουνιστές μπροστά στους χαραγμένους στο μάρμαρο στίχους του Ρίτσου: «Αγιος αυτός ο χώρος που μαρτύρησαν τόσοι Ελληνες σύντροφοι, αυτοί που πάτησαν γυμνόποδοι της τυραννίας τον όφι, αυτοί που ανένδοτοι αγωνίστηκαν για την ελευθερία, αυτοί που γράψανε με το αίμα τους την ιστορία».

Μιλώντας στους συγκεντρωμένους, ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Γιάννης Πρωτούλης, θύμισε συνοπτικά την ιστορία του χώρου και επισήμανε ότι, πλέον, υπάρχουν εκεί ορισμένα μόνο υπολείμματα καθώς η χούντα έσπευσε να σβήσει το μνημείο τούτο των καπιταλιστών που τους εκθέτει για τα εγκλήματα που έχουν κάνει ενάντια στο επαναστατικό κίνημα. Θύμισε ότι και το 1996 η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να γκρεμίσει τότε δύο αντίστοιχα μνημεία του λαϊκού αγώνα, το Γεντί Κουλέ στη Θεσσαλονίκη και τις φυλακές Κέρκυρας, με δικαιολογία ότι έτσι θα έπαιρνε χρήματα από το τότε «πακέτο Ντελόρ». Ξεσηκώθηκε ο λαός και η κυβέρνηση έκανε πίσω.

Τόνισε ότι, όπως δείχνει η ιστορία και της Ακροναυπλίας, οι κομμουνιστές, όπου και να ήταν, όσοι και να ήταν, επεδίωκαν να στήνουν Οργανώσεις, να οργανώνουν και άλλους. Αλλωστε έγιναν κομμουνιστές και πολλοί ποινικοί κρατούμενοι που, μέσα από την επαφή τους με το Κόμμα, αναμορφώθηκαν.

Υπογράμμισε ότι οι κομμουνιστές κρατούμενοι διάβαζαν, μελετούσαν, καλλιεργούσαν τον πολιτισμό, οργάνωναν την πάλη για το συσσίτιο και αυτό, δηλαδή η οργανωμένη τους πάλη, αποτελεί ένα συμπέρασμα το οποίο οφείλουμε να κρατήσουμε και για σήμερα. Οπως είπε, ένα δεύτερο συμπέρασμα που προκύπτει από την ιστορία και της Ακροναυπλίας είναι το γεγονός ότι αν αυτοί οι χώροι υπάρχουν ακόμα, τους αναστηλώνουμε και τους επισκεπτόμαστε, οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχει ΚΚΕ και μάλιστα με επαναστατική στρατηγική. Κομμουνιστικό Κόμμα που μελετά την Ιστορία και βγάζει συμπεράσματα. «Εμείς δήλωση μετανοίας δεν υπογράφουμε στον ιμπεριαλισμό, αυτό μας δίνει τη δύναμη να αξιοποιούμε τα μνημεία αυτά σαν ιστορική γνώση για το σήμερα», κατέληξε.

Ακολούθησε κατάθεση στεφανιών από τον Γιώργο Λάμπα εκ μέρους της ΕΠ Πελοποννήσου - Ζακύνθου - Κεφαλληνίας του ΚΚΕ και τον Γιάννη Πρωτούλη εκ μέρους του ΚΣ της ΚΝΕ, με τα συνθήματα «Αθάνατοι», και «Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός» να αντηχούν στους ουρανούς του Ναυπλίου.

Στιγμές από τη σημαδεμένη από αγώνες, διώξεις, προδοσία, εκτοπίσεις, αγωνιστικών διεργασιών δεκαετία 1940 - 1950 αποτυπώνονταν στην έκθεση του ιστορικού Βασίλη Λάζαρη στο χώρο της κατασκήνωσης. Στα ταμπλό παρατίθονταν ντοκουμέντα της εποχής με έμφαση στο πώς η Πελοπόννησος βίωσε την Κατοχή, Αντίσταση, Εμφύλιο.

Ανάμεσα σε εκθέματα που ξεχώριζαν, το γράμμα των Ακροναυπλιωτών προς τον Μεταξά με ημερομηνία 6.11.40, με το οποίο ζητούσαν να πολεμήσουν στο μέτωπο, αίτημα που συνάντησε την άρνηση της κυβέρνησης η οποία μάλιστα τους παρέδωσε στους Γερμανούς! Μαζί, παρατίθονταν εικόνες και ντοκουμέντα από τη φασιστική επιδρομή και κατοχή, υλικά του ΕΑΜ και του ΔΣΕ, διατάγματα από τους εισβολείς, από επιχειρήσεις των ταγματασφαλιτών, υλικά με τα οποία στρατολογούνταν προδότες και συγκροτούνταν τα γραφεία παρακολούθησης. Φωτογραφίες από επικυρήξεις, εκτελέσεις, από τις παρελάσεις του ΕΛΑΣ στο Αίγιο, στην Πάτρα, από μάχες.

Το δικό του χώρο είχε στο Διήμερο ο «Ριζοσπάστης». Πέραν της καθημερινής διακίνησής του από τις Οργανώσεις, στο χώρο δέσποζε και ένα πανό για την εφημερίδα, με τις ηρωικές μορφές του Βιδάλη και του Φίτσου.

«Ο Τάκης Φίτσος, αρχισυντάκτης του "Ριζοσπάστη" που φυλακίστηκε στην Ακροναυπλία και υπήρξε κομματικός υπεύθυνος στο Β' θάλαμο. Εκτελέστηκε το 1949. Στην απολογία του στο έκτακτο στρατοδικείο είπε: "Στη ζωή μου δεν έχω αγαθοεργές πράξεις. Αγωνίστηκα για την υπόθεση του ΚΚΕ. Για το θρίαμβο του Κομμουνισμού. Για μια καλύτερη ζωή του λαού μας"», έγραφε το πανό για να τονίσει αμέσως παρακάτω:

«Τέτοιους ανθρώπους διαπαιδαγωγεί το ΚΚΕ. Ακλόνητους, πιστούς, άφοβους μπροστά στο καθήκον και στον ταξικό αντίπαλο. Αυτό είναι το ΚΚΕ, αυτός είναι ο "Ριζοσπάστης"».

Νωρίς το πρωί του Σαββάτου, νέοι κομμουνιστές ανέβηκαν στο βράχο της Ακροναυπλίας και κρέμασαν εκεί γιγαντοπανό που έγραφε: «Ακροναυπλία - σύμβολο αγώνα και θυσίας - δύναμη στην πάλη μας για το Σοσιαλισμό - ΚΚΕ ΚΝΕ». Δέσποζε πάνω από την πλατεία Φιλελλήνων, όπου αργότερα το απόγευμα έγινε η κεντρική συγκέντρωση του Διημέρου, όπως δέσποζε και πάνω από ολόκληρη την πόλη του Ναυπλίου. Τράβηξε την προσοχή κατοίκων και επισκεπτών της πόλης, ώθησε σε προβληματισμό για το τι σήμαινε και σημαίνει Ακροναυπλία.

Η συντροφικότητα, η ενεργός συμμετοχή σε κάθε δραστηριότητα, από τις πολιτικές εκδηλώσεις μέχρι την επιμέλεια του χώρου και τις πολιτικές εκδηλώσεις του Διημέρου έδωσαν τον ξεχωριστό τόνο. Τα χιλιάδες νέα παιδιά διασκέδασαν με την ψυχή τους. Αλλωστε, όπως είπαν πολλοί, αυτές είναι και οι μοναδικές «διακοπές» που θα κάνουν φέτος το καλοκαίρι, αφού οι μισθοί πείνας και οι πετσοκομμένες άδειες κάνουν απλησίαστο το ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα του τουρισμού.

«Αντε, του χρόνου πάλι μπάνιο», είπε χαριτολογώντας, αποτυπώνοντας όμως την πραγματικότητά του, ένας νεαρός στην παραλία, πυροδοτώντας στην παρέα του μία συζήτηση για τις διακοπές που δεν μπορούν να πάνε. Με 500 ευρώ «μισθό», παιδιά που μένουν μόνα τους προσπαθούν... υπεράνθρωπα να καλύψουν τους λογαριασμούς και να περάσουν με ό,τι απομένει. Και αυτό ισχύει για τους εργαζόμενους, αφού για τους άνεργους, ούτε λόγος για διακοπές. Κάποιοι συζητούσαν και προγραμμάτιζαν να συμμετάσχουν στο κάμπινγκ της ΚΝΕ στο Αχλάδι το οποίο γίνεται κάθε χρόνο, προσφέροντας διακοπές σε ιδιαίτερα προσιτές τιμές.

Στο πλαίσιο του Διημέρου, Σάββατο πρωί, Κνίτες και Κνίτισες επισκέφτηκαν τον αρχαιολογικό χώρο της Επιδαύρου, το Μουσείο και το Θέατρό του. Ενημερώθηκαν για το ότι αποτελούσε ιερό χώρο ήδη από τη Μυκηναϊκή Εποχή (17ος αιώνας π.Χ.) όπου λατρευόταν ο Μυκηναϊκος Μαλεάτας, θεός με θεραπευτικές ιδιότητες. Στους ιστορικούς χρόνους, η λατρεία του αντικαταστάθηκε από αυτήν του Απόλλωνα, επίσης θεού με θεραπευτικές ιδιότητες. Κατόπιν λατρευόταν ο γιος του Απόλλωνα Ασκληπιός, πρώτα σαν ημίθεος και μετά σαν θεός της Ιατρικής. Το Ασκληπιείο της Επιδαύρου ήταν από τα σημαντικότερα Ασκληπιεία που υπήρχαν. Κάθε Ασκληπιείο αποτελούσε ουσιαστικά νοσοκομείο που πήγαιναν ασθενείς και έμεναν εκεί για να ιαθούν.

Το θέατρο της Επιδαύρου είναι το μεγαλύτερο αρχαίο θέατρο στον ελληνικό χώρο. Εχει τη σημασία του το γεγονός ότι μας παραδόθηκε ανέπαφο απ' τους Ρωμαίους οι οποίοι συνήθιζαν να ανακατασκευάζουν τα αρχαιοελληνικά θέατρα καθότι ακολουθούσαν διαφορετικό ρυθμό αρχιτεκτονικής. Το θέατρο της Επιδαύρου λειτουργούσε ως κομμάτι του Ασκληπιείου. Και κατασκευάστηκε ώστε να ψυχαγωγεί τους ασθενείς στη λογική ότι έτσι γιατρεύονταν γρηγορότερα. Μπορούσε να φιλοξενήσει μέχρι 13.500 άτομα και έχει την καλύτερη ακουστική από όλα τα αρχαία θέατρα.

Την ίδια ώρα, ομάδες κατασκηνωτών επισκέπτονταν συγκροτημένα τον αρχαιολογικό χώρο στις Μυκήνες και το Παλαμήδι, το ενετικό φρούριο με τους προμαχώνες που δεσπόζει στο Ναύπλιο. Μέλη και φίλοι της ΚΝΕ από τις περιοχές της Μακεδονίας, της Θράκης, της Αττικής και αλλού, που περιηγήθηκαν στο χώρο, είδαν τη φυλακή του Κολοκοτρώνη και ατένισαν από ψηλά την Ακροναυπλία. Οπως έμαθαν, στη διάρκεια της Ιστορίας της, χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή από τον Οθωνα και τον Καποδίστρια.