ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΛΕΥΚΑΔΑ

Μπορούμε να γυρίσουμε σελίδα με το ΚΚΕ

Ο Γεράσιμος Αραβανής

Η ερχόμενη Κυριακή είναι η μέρα που ο λαός καλείται να δώσει τη δική του απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική και τη χειρότερη προοπτική που έρχεται. Να σηκώσει ο εργάτης το μπόι του, ο άνεργος, ο μισθωτός, ο συνταξιούχος. Να μιλήσει ο αγρότης που πουλάει το λάδι 400-500 δραχμές. Να υψώσει φωνή διαμαρτυρίας ο νέος, η νέα που τους κλείνουν την προοπτική και το μέλλον, οι διανοούμενοι, οι άνθρωποι των Γραμμάτων, οι φίλοι της ειρήνης. Δεν έχουμε δικαίωμα να σωπάσουμε, έχουμε υποχρέωση απέναντι στα παιδιά, στα εγγόνια, απέναντι στην αξιοπρέπεια και την ιστορία λεβεντιάς και αγώνων του λαού μας να γυρίσουμε τις πλάτες μας στους πρασινογάλαζους εταίρους του δικομματισμού. Και να ρίξουμε αποφασιστικά τα ενωτικά ψηφοδέλτια του ΚΚΕ στην κάλπη, τα ψηφοδέλτια του ανυπότακτου αγώνα για τα λαϊκά συμφέροντα, χωρίς ταλαντεύσεις και συμβιβασμούς.

Αυτά υπογράμμισε, μιλώντας στη χτεσινή, από τις μεγαλύτερες μεταπολιτευτικά, προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ στη Λευκάδα, ο υποψήφιος βουλευτής Λευκάδας του ΚΚΕ Γεράσιμος Αραβανής καλώντας όλους στη δράση με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στο χέρι. Γιατί, κάθε ψήφος στο ΚΚΕ είναι ένα βήμα για να δυναμώσει η ελπίδα, υπογράμμισε. Η συγκέντρωση ήταν ιδιαίτερα μαχητική -δυναμική και χαρακτηρίστηκε από την πλατιά συμμετοχή ανθρώπων και παραγόντων που έρχονται να στηρίξουν το ΚΚΕ στην προοπτική της δημιουργίας του Λαϊκού Μετώπου πάλης που προωθεί το ΚΚΕ. Δυναμική ήταν η προσυγκέντρωση που πραγματοποίησαν όσοι έφθασαν από τα χωριά του νησιού στον Αγ. Μηνά, οι οποίοι έφθασαν στο χώρο της συγκέντρωσης με πορεία μέσα από την αγορά και με συνθήματα υπέρ του ΚΚΕ.

Στη συγκέντρωση μίλησε και ο υποψήφιος βουλευτής Αγγελος Βρεττός, ενώ, εκ μέρους της Επιτροπής στήριξης του ΚΚΕ στο νομό, ο Τάκης Κτενάς, αγρότης συνεταιριστής, ο οποίος κάλεσε όλους τους αγωνιστές και παλιούς συντρόφους, όπου και αν βρίσκονται να συστρατευτούν και να δυναμώσουν το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Επίσης, στη συγκέντρωση διαβάστηκε κάλεσμα 44 προσωπικοτήτων, συνδικαλιστών και άλλων πολιτών από τον ευρύτερο πολιτικό χώρο για τη στήριξη του ΚΚΕ. Ακόμα διαβάστηκε κάλεσμα 18 Μεγανησιωτών για τη στήριξη του ψηφοδελτίου του ΚΚΕ.

Ο Γεράσιμος Αραβανής, στην ομιλία του, αναφέρθηκε αρχικά στα προβλήματα που δημιούργησε η αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και της ΟΝΕ που εφαρμόζει η κυβέρνηση και στηρίζουν τα άλλα κόμματα. Προειδοποίησε για τα ακόμα χειρότερα που σχεδιάζουν οι εταίροι του δικομματισμού, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, όποιο κόμμα κι αν βγει πρώτο, να εφαρμόσουν μετά τις 10 Απρίλη. Σημείωσε την τεράστια ανεργία στο νησί, το γεγονός ότι, με την αντιλαϊκή πολιτική που προωθείται, λίγοι θα θεμελιώνουν ασφαλιστικά δικαιώματα και προϋποθέσεις για να συνταξιοδοτηθούν. Τόνισε ότι η αντιμετώπιση της ανεργίας προϋποθέτει στήριξη των τομέων της απασχόλησης, πάταξη της ασυδοσίας των επιχειρηματιών, ανάπτυξη της υποδομής και νέες επενδύσεις από το κράτος. Αλλά η πολιτική αυτή, επισήμανε, δε χωράει στην ΟΝΕ και το ΕΥΡΩ, είναι έξω από τη λογική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.Ετσι τα τελευταία χρόνια ζούμε τη ραγδαία ερήμωση των χωριών, ιδιαίτερα των ορεινών. Οι νέοι τα εγκαταλείπουν γιατί η αγροτική παραγωγή καταστρέφεται, ενώ η μισθωτή εργασία μειώνεται τόσο στην οικοδομή όσο και στον τουρισμό.

Αναφερόμενος στις εξελίξεις στα Βαλκάνια, ο Γερ. Αραβανής κατάγγειλε τη συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης στο μεγάλο έγκλημα που γίνεται με τη ΝΑΤΟική επίθεση και την επιχείρηση διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας. «Οι ιμπεριαλιστές κόβουν και ράβουν τα Βαλκάνια στα μέτρα των ιμπεριαλιστικών και επιχειρηματικών συμφερόντων, δυναμιτίζοντας ολόκληρη την περιοχή. Η πολιτική υποταγής στον ιμπεριαλισμό της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο πρέπει να καταδικαστεί, την Κυριακή από κάθε φιλειρηνικό πολίτη, ανεξαρτήτως τοποθέτησης».

Συνεχίζοντας ο ομιλητής, υπογράμμισε: Η ανάγκη να ηττηθεί ο δικομματισμός, να αποκρουστεί αυτή η πολιτική δεν παίρνει αναβολή. Αδιέξοδα δεν υπάρχουν. Οταν ο λαός συνειδητοποιήσει τη δύναμή του και βγει στο προσκήνιο, όταν κινητοποιηθεί με βάση τα πραγματικά του συμφέροντα όλοι ο δρόμοι ανοίγουν. Και κατέληξε: Σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να γυρίσει η σελίδα. Υπάρχει πείρα αγώνων, υπάρχει πείρα από την αρνητική στάση των φιλοκυβερνητικών ηγεσιών στα συνδικάτα. Συνειδητοποιείται ότι δε φτάνουν οι αποσπασματικοί αγώνες για το ένα ή το άλλο πρόβλημα. Χρειάζεται ένα μεγάλο Λαϊκό Μέτωπο, δύναμη αντίστασης σήμερα, στην αρπαγή των κατακτήσεων, δύναμη λαϊκής εξουσίας αύριο. Στο λαϊκό Μέτωπο χωράνε όλοι οι άνθρωποι που θέλουν να αντισταθούν αγωνιστικά για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.

ΑΙΓΙΟ

Να μας βρουν δυνατούς οι αγώνες που έρχονται

Ο Δημήτρης Αρβανιτάκης

Για τους αγώνες που έρχονται, οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι άνεργοι και οι νέοι χρειάζονται δίπλα τους ισχυρό το ΚΚΕ και στη Βουλή και στο λαό.

Αυτό ήταν το μήνυμα που στάλθηκε χτες από το Αίγιο όπου έγινε η προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ. Μια συγκέντρωση στην οποία συμμετείχαν αγρότες από κάθε γωνιά της Αιγιάλειας - αναγνωρίζοντας στα πρόσωπα των κομμουνιστών τους συνεπείς συναγωνιστές τους στους μεγάλους αγροτικούς αγώνες - εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι και πολλοί νέοι της περιοχής.

Στη συγκέντρωση χαιρέτισαν οι υποψήφιοι βουλευτές Θανάσης Λαπαναϊτης και Ανδρέας Αντωνόπουλος . Ο πρώτος αναφέρθηκε στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει η αγροτιά εξαιτίας της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ που στηρίζουν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, μιας πολιτικής «με τραγικές συνέπειες για τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τη μικρομεσαία αγροτιά, τους μικρομεσαίους επαγγελματίες και εμπόρους για τη νεολαία μας».

Ο δεύτερος τόνισε πως η ανεργία στο νομό Αχαΐας φουντώνει, καθώς τροφοδοτείται από «το κλείσιμο των εργοστασίων, η χρεοκοπία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και το βίαιο ξεκλήρισμα της αγροτιάς».

Στη δεινή κατάσταση των εργαζόμενων λόγω της αντιλαϊκής πολιτικής αναφέρθηκε στην ομιλία του ο Δημήτρης Αρβανιτάκης μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ. Τόνισε πως για να ενταχθεί η χώρα μας στην ΟΝΕ, κυβερνήσεις και ΕΕ, μονοπώλια και πολυεθνικές εξαπέλυσαν μια επίθεση, χωρίς προηγούμενο, όχι μόνο ενάντια στην εργατική τάξη, αλλά και ενάντια στους μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους.

Αναφερόμενος στην επιτακτική ανάγκη αντίστασης των στρωμάτων που πλήττονται από αυτή την πολιτική, ο ομιλητής σημείωσε πως «η αγροτιά της Αιγιάλειας και όλης της Ελλάδας δεν μπορεί να ανεχθεί αυτά τα πράγματα. Οχι μόνο θα αντιταχθεί και να εντείνει την πάλη της, αλλά, μαζί με τους εργάτες, τους μικρούς και μεσαίους επαγγελματίες, τη νεολαία, θα δώσουν σκληρή απάντηση και στην κάλπη. Θα ψηφίσουν ΚΚΕ. Στις εκλογές, η αγροτιά θα καταψηφίσει την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την ΟΝΕ, την "Ατζέντα 2000", τον ΠΟΕ, το σύμφωνο σταθερότητας που νομιμοποιεί τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τις πυρηνικές βάσεις και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, θα απομονώσει αυτούς που στα λόγια δείχνουν να υποστηρίζουν τους αγώνες, αλλά διαφωνούν με τις μορφές πάλης με τους στόχους και τα αιτήματα. Θα υποστηρίξει μια άλλη φιλολαϊκή φιλοαγροτική πολιτική και πορεία, με τη δημιουργία ενός μεγάλου λαϊκού μετώπου που θα διεκδικεί και τη διακυβέρνηση της χώρας. Θα συνεχίσει μετά τις εκλογές με νέες δυνάμεις, συντρίβοντας την ταξική συνεργασία, τη συναίνεση και την υποταγή, δημιουργώντας νέα σύγχρονα ηρωικά μπλόκα Μεγανίτη, που έκοψε την ανάσα και τον ύπνο της πλουτοκρατίας, μέχρι την τελική ανατροπή αυτής της πολιτικής».

Αναφερόμενος στα πλαστά διλήμματα, ο Δ. Αρβανιτάκης τόνισε πως «όποια κυβέρνηση και αν προκύψει θα χρειαστούν νέοι, μαζικότεροι και αποφασιστικοί ενωτικοί αγώνες, για να αντιμετωπιστούν τα νέα αντιαγροτικά μέτρα, που έχουν στα συρτάρια τους, αλλά και ο αυταρχισμός που αναγκαστικά θα επιστρατευτεί για να προωθηθούν οι αντιλαϊκές επιλογές τους». Πρόσθεσε πως είναι επιτακτική ανάγκη για τα λαϊκά συμφέροντα η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ, σημειώνοντας πως για τους αγώνες που έρχονται, τα λαϊκά στρώματα έχουν ανάγκη από ένα ισχυρό ΚΚΕ και στη Βουλή και στο λαό. «Μέσα στη δράση - κατέληξε ο ομιλητής - θα χτίσουμε το μεγάλο Λαϊκό Μέτωπο, ελπίδα και προοπτική για μια Ελλάδα της ανθρωπιάς της ειρήνης, της προόδου και της κοινωνικής δικαιοσύνης».

Για πολιτική πραγματικά φιλολαϊκή

Καθώς πλησιάζουμε την ημέρα των εκλογών, εντείνονται τα εκβιαστικά ψευτοδιλήμματα προς τους ψηφοφόρους για να παραμείνουν εγκλωβισμένοι στο δικομματικό παιχνίδι, ψηφίζοντας ένα απ' τα δύο μεγάλα αστικά κόμματα ενάντια στα συμφέροντά τους. Ωστόσο, δε χρειάζεται παρά μια γρήγορη ματιά στις πρακτικές και πολιτικές των δύο αυτών κομμάτων την τελευταία δεκαετία, για να δούμε τι μας επιφυλάσσει η επόμενη μέρα των εκλογών, εφόσον ένα από τα κόμματα αυτά κατακτήσει την εξουσία.

Το ξεκίνημα της δεκαετίας, που μόλις πριν λίγο τελείωσε, βρήκε στην εξουσία τη ΝΔ με την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η κυβέρνηση αυτή, υπακούοντας στις εντολές υπερεθνικών κέντρων, προχώρησε στην εφαρμογή ενός σκληρού νεοφιλελεύθερου προγράμματος, που στόχευε στην ανατροπή των λαϊκών κατακτήσεων και στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ντόπιου και ξένου μονοπωλιακού κεφαλαίου. Η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν ο απόηχος στη χώρα μας της ολομέτωπης επίθεσης του κεφαλαίου ενάντια στην εργασία, που ξεκίνησε με την άνοδο στην εξουσία της Θάτσερ στη Μ. Βρετανία και του Ρήγκαν στις ΗΠΑ. Η θητεία της κυβέρνησης Μητσοτάκη έληξε κάτω από τη διογκούμενη λαϊκή αγανάκτηση, στα τέλη του 1993, όταν οι εκλογές έφεραν στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ.

Σ' όλο το διάστημα της μαύρης τριετίας Μητσοτάκη το ΠΑΣΟΚ χάιδευε τα αυτιά των λαϊκών μαζών, υποσχόμενο ριζική ανατροπή της πολιτικής Μητσοτάκη και λήψη φιλολαϊκών μέτρων. Αντ' αυτών, ερχόμενο στην εξουσία, διατήρησε τα βασικά πλαίσια της πολιτικής της ΝΔ πάνω στα οποία άρχισε να οικοδομεί τη δική της αντιλαϊκή πολιτική. Η διαδικασία αυτή εντάθηκε με την άνοδο στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ και στην πρωθυπουργία του κ. Σημίτη και της ομάδας των «εκσυγχρονιστών». Τα πεπραγμένα της τελευταίας τετραετίας μάς δίνουν μια γεύση (πικρή) του τι πρόκειται να ακολουθήσει με μεγαλύτερη ένταση τα επόμενα χρόνια. Οπου και να κοιτάξουμε ο απολογισμός είναι θλιβερός.

Στις κοινωνικές παροχές, ασφάλεια, συντάξεις και υγεία η κατάσταση είναι απελπιστική, με τους συνταξιούχους να εμπαίζονται με συντάξεις πείνας και να αντιμετωπίζονται με τα ΜΑΤ, όταν διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Η έκθεση Σπράου για τα ταμεία και την κοινωνική ασφάλιση είναι ιδιαίτερα εύγλωττη για το τι μας περιμένει. Αυτό που προτείνεται έχει έντονη μυρωδιά από το σύστημα που εφαρμόστηκε στη Χιλή (πνευματικό τέκνο των Chicago boys του M. Friedman) με τις τραγικές συνέπειες για μεγάλες μάζες του πληθυσμού που όλοι γνωρίζουμε. Ο τομέας της υγείας σταθερά περνά σε ιδιωτικά χέρια.

Τελικά κατευθυνόμαστε (όπως και η υπόλοιπη Ευρώπη), σε μια παραλλαγή του Ααερικανικού μοντέλου, που εκτός από απάνθρωπο (πάνω από 30.000.000 είναι ανασφάλιστοι), είναι και σπάταλο (αφού σε κάθε δολάριο που ξοδεύεται για την υγεία, πάνω από 30 σεντς χάνονται στη γραφειοκρατία ή όπως λέγεται χαρακτηριστικά για το «σπρώξιμο των χαρτιών»).

Είναι δε ειρωνικό ότι τη στιγμή που οι φωστήρες του εκσυγχρονισμού μάς σπρώχνουν προς αυτή την κατεύθυνση, μόλις το 10% των Αμερικανών δηλώνει ικανοποιημένο με το σύστημα υγείας, ενώ σχεδόν το 70% θα επιθυμούσε να έχει ένα δημόσιο σύστημα υγείας (παναμερικανική δημοσκόπηση της εταιρίας Roper, βλέπε V. Navarro "Dangerous To Your Health", Monthly Review Press 1993).

Στην παιδεία η κατάσταση είναι εξίσου θλιβερή. Μια αποδιοργανωμένη μέση εκπαίδευση, που σπρώχνει πολλούς μαθητές (κυρίως των φτωχών εισοδηματικά στρωμάτων) στα εκ των πραγμάτων υποβαθμισμένα ΤEΕ. Στους υπόλοιπους προσφέρεται μια μόρφωση κομμένη και ραμμένη στις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου και παράγει μισοκαταρτισμένους απασχολήσιμους -ανέργους, ευάλωτους στις πιέσεις του κεφαλαίου και τις αντιδραστικές κυβερνητικές επιλογές. Είναι δε χαρακτηριστική και η η σημειολογία των όρων που χρησιμοποιούνται. Δε μιλάμε πια για «Εργασία», αλλά για «Απασχόληση», που συνειρμικά παραπέμπει σε εργαζόμενους χωρίς συγκεκριμένο ωράριο, χωρίς δικαιώματα, ανυπεράσπιστους στις όποιες διαθέσεις της εργοδοσίας. Η χρόνια υποχρηματοδότηση της παιδείας έχει οδηγήσει σε μια ντε φάκτο ιδιωτικοποίηση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, όπου ο «επιχειρηματίας καθηγητής» κυριαρχεί, προκειμένου να υπάρξει «αυτοχρηματοδότηση». Συνέπεια αυτού είναι σε πολλές επαγγελματικές σχολές οι καθηγητές να παραμελούν πλήρως τα διδακτικά τους καθήκοντα, να υποβαθμίζουν την έννοια της ακαδημαϊκής επιστημονικής έρευνας, βαφτίζοντας έρευνα απλές μελέτες καθ' υπαγόρευση ιδιωτικών επιχειρήσεων και να στήνουν παραμάγαζα τύπου «Ερευνητικών Ινστιτούτων», που τις περισσότερες φορές λειτουργούν παρασιτικά και ανταγωνιστικά μέσα στα ίδια τα πανεπιστημιακά ιδρύματα που τα φιλοξενούν.

Στην εξωτερική πολιτική, από το σύνθημα «Η Ελλάδα στους Ελληνες» καταλήξαμε στην πρόσφατη θέση του υπουργού Εξωτερικών ότι ο όρος «Ζωτικά Εθνικά Συμφέροντα» είναι ξεπερασμένος. Ηδη ο υπουργός Εξωτερικών με πρόσφατο άρθρο του σε αμερικανικό περιοδικό διεθνούς πολιτικής προανήγγειλε και άλλες «πρωτοβουλίες» στον τομέα αυτό. Αλλωστε μόλις πρόσφατα στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού, στα πλαίσια του «εκσυγχρονιστικού ρεαλισμού» ζήτησε να μην αποκλείεται (διάβαζε να εφαρμοστεί) διζωνική συνομοσπονδία στην Κύπρο, πράγμα που θα σημάνει οριστικό θάψιμο του Κυπριακού και μετατροπή της Μεγαλονήσου σε ορμητήριο των Αμερικανών για τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής και των πολύτιμων κοιτασμάτων πετρελαίου. Ταυτόχρονα βάζουμε την υπογραφή μας και στοιχιζόμεθα σαν πειθήνια μαθητούδια πίσω από τις ΗΠΑ στην εγκληματική τους επίθεση εναντίον της Γιουγκοσλαβίας. Ενώ, δε, ετοιμάζεται ο δεύτερος γύρος αιματοχυσίας, εμείς όχι μόνο δεν αντιδρούμε σε μια διαδικασία που αποσταθεροποιεί τον άμεσο περίγυρό μας και εγκυμονεί κινδύνους για τη χώρα, αλλά λειτουργούμε σαν διαμετακομιστικό κέντρο προώθησης των επιθετικών στρατιωτικών σχηματισμών του ΝΑΤΟ, με αποτέλεσμα η Κεντρική Μακεδονία να μοιάζει σαν χώρα υπό κατοχή.

Κάναμε αυτήν τη γρήγορη ανασκόπηση της κατάστασης σε μερικούς βασικούς τομείς της πολιτικής, προκειμένου να μπορέσουμε να απαντήσουμε στα καίριο ερώτημα των ημερών μας: «Τι πρέπει να ψηφίσουμε;». Το ΠΑΣΟΚ που είναι ο κύριος υπεύθυνος της κατάστασης, που εν συντομία περιγράψαμε, πρέπει οπωσδήποτε να καταψηφιστεί. Για τους ίδιους ακριβώς λόγους πρέπει να καταψηφίσουμε και τη ΝΔ, που απλώς επιδιώκει να ανέλθει στην εξουσία, όχι για να αλλάξει τις κατευθυντήριες γραμμές της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, αλλά για να τις υλοποιήσει «πιο αποτελεσματικά» (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον δυστυχή Ελληνα εργαζόμενο ).

«Θα οικοδομήσουμε στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ», δήλωσε ο κ. Κ. Καραμανλής, μη αφήνοντας καμιά αμφιβολία για το τι μας περιμένει, σε περίπτωση νίκης της ΝΔ.

Για τα δύο άλλα μικρά λεγόμενα κόμματα, ΣΥΝ και ΔΗΚΚΙ, δυστυχώς δεν μπορώ να αποφύγω ορισμένες απορίες για το πού στοχεύουν τελικά (παρά τις καλές προθέσεις μερικών αξιόλογων στελεχών τους). Από τις δηλώσεις ηγετικών στελεχών τους προκύπτει ότι θέλουν μείωση του ποσοστού του ΠΑΣΟΚ και απώλεια της αυτοδυναμίας του, προκειμένου να συνεργαστεί μαζί τους. Αν δεχθούμε ότι απορρίπτουν τις βασικές πολιτικές επιλογές του κυβερνώντος κόμματος, τότε πρέπει να μας εξηγήσουν πώς μπορούν να μιλούν για τέτοια συνεργασία χωρίς ριζική αλλαγή του ΠΑΣΟΚ. Εκτός κι αν η συνεργασία είναι τελικά αυτοσκοπός για τη συμμετοχή τους στην εξουσία. Πουθενά στην Ευρώπη η συμμετοχή μικρότερων κομμάτων σε κυβερνητικούς σχηματισμούς δεν εμπόδισε τους βασικούς κυβερνητικούς εταίρους στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής τους (βλέπε Γαλλία με το ΚΚΓ στην κυβέρνηση Ζοσπέν ή Ιταλία με τον Κοσούτα να αποσπάται από την «Κομμουνιστική Επανίδρυση» του Φ. Μπερτινότι, προκειμένου να στηρίξει την κυβέρνηση Ντ' Αλέμα).

Το μόνο κόμμα που με συνέπεια και αποφασιστικότητα προωθεί σ' όλους τους τομείς μια αγωνιστική πολιτική ρήξης με τις αντιλαϊκές δυνάμεις και πολιτικές είναι το ΚΚΕ. Σαν κομματικά ανένταχτος πολίτης, που ειλικρινά αναζητώ το καλύτερο για την προοδευτική, αριστερή προοπτική στη χώρα μας, οφείλω να ομολογήσω ότι τα τελευταία πέντε χρόνια που βρίσκομαι στην Ελλάδα το ΚΚΕ είναι η μόνη πολιτική δύναμη που ανυποχώρητα υπερασπίζεται τα λαϊκά συμφέροντα. Σ' αυτούς, δε, που δηλώνουν πραγματιστές και, επικαλούμενοι διεθνείς συγκυρίες και συσχετισμούς, απορρίπτουν την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ ως ανεδαφική, έχω να πω τούτο: Ας κοιτάξουν το μικρό Ελ Σαλβαδόρ που μετά από ένα βάρβαρο εμφύλιο πόλεμο και με τη σκιά του θείου Σαμ να πέφτει βαριά πάνω του, πρόσφατα στην εικοστή επέτειο της δολοφονίας του επισκόπου Ρομέρο (από τις ομάδες θανάτου του Ντ' Ομπουσιον, που οπλίστηκαν και εκπαιδεύτηκαν από τις ΗΠΑ), απέρριψε τις αμερικανόφιλες πολιτικές δυνάμεις και ανέδειξε νικητή των βουλευτικών και δημαρχιακών εκλογών το αριστερό κίνημα «Φαραμπούντο Μαρτί». Και το Ελ Σαλβαδόρ δεν είναι μόνο. Παρόμοιες διαδικασίες αντίστασης βλέπουμε σιγά σιγά να αναδύονται σε πολλές χώρες, μπροστά στη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού και της νέας τάξης πραγμάτων.

Αρα όποιοι από μας επιθυμούμε να δούμε μια πολιτική αντίστασης και ρήξης, πραγματικά φιλολαϊκή, υπάρχει επιλογή. Ψήφο στο ΚΚΕ.

Του
Νικολάου Σ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Καθηγητή του ΕΜΠ

Πληροφορίες για ψηφοφόρους

Το κεντρικό εκλογικό κέντρο της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ λειτουργεί στην οδό Κ. Παλαιολόγου 27. Τηλέφωνα επικοινωνίας 282.689 και 285.039.

Οι ετεροδημότες μπορούν να ενημερώνονται για τη μετακίνησή τους, από την Επιτροπή Ετεροδημοτών (σ. Μαρίνα Δέλλιου) στα γραφεία της ΚΟΘ του ΚΚΕ, Εγνατία 89, 1ος Οροφος. Τηλέφωνα επικοινωνίας 286.546 και 286.580.