Τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί από το κλείσιμο της μιας από τις τρεις πνευμονολογικές του νοσοκομείου μας περιέγραψε η προϊστάμενη νοσηλεύτρια της β' κλινικής: «Μείναμε με δύο κλινικές, που έχουν συνολικά 70 κρεβάτια, τα οποία δεν επαρκούν. Μπορεί να ξεκινήσουμε εφημερία και να μην υπάρχει ούτε ένα κενό κρεβάτι ή να υπάρχουν μόνο δύο-τρία. Μέχρι τις 6-7 το απόγευμα έχουν καλυφθεί όλα. Οσοι έρχονται από τότε και μετά, πάνε όπου υπάρχει κρεβάτι (είναι οι λεγόμενες "διασπορές") ή μένουν για ώρες στα επείγοντα.

Φανταστείτε ότι μπορεί να έρθει κάποιος με λοίμωξη και να αναγκαστούμε να τον πάμε ακόμα και στη χειρουργική, όπου υπάρχει κίνδυνος να διαδοθεί η ασθένεια σε ασθενείς πρόσφατα χειρουργημένους, με ανοιχτές πληγές. Φανταστείτε επίσης πόσο μεγάλο πρόβλημα είναι να νοσηλεύεται ο ασθενής σε διαφορετική κλινική από αυτή στην οποία βρίσκεται ο θεράπων γιατρός του. Είμαστε συνέχεια στα τηλέφωνα για να βγάλουμε άκρη».

Ιδια η κατάσταση και στην α' πνευμονολογική κλινική: «Το πρόβλημα φαίνεται τώρα το χειμώνα, με την έξαρση της γρίπης και των λοιμώξεων. Αυτή τη στιγμή έχουμε ήδη 18 διασπορές και σήμερα εφημερεύουμε. Ψάχνουμε ακόμα και για τα πιο απλά υλικά. Παίρνουμε το βανάκι και τρέχουμε από νοσοκομείο σε νοσοκομείο για να βρούμε», σημειώνει η προϊστάμενη νοσηλεύτρια της κλινικής.

Στη β' πνευμονολογική κλινική βρίσκεται και η Μονάδα Κυστικής Ινωσης ενηλίκων. Σήμερα το Σισμανόγλειο είναι ουσιαστικά το μόνο νοσοκομείο για τους ενήλικους ασθενείς με κυστική ίνωση για όλη την Ελλάδα. Αυτό σημαίνει ότι αναγκάζονται να ταξιδεύουν μεγάλες αποστάσεις, ακόμα και ασθενείς που δεν είναι σε θέση να κάνουν μεγάλα ταξίδια. Οπως μας λένε οι ίδιοι οι ασθενείς: «Πριν από κάποιο καιρό είχε θεσμοθετηθεί η κατ' οίκον νοσηλεία αλλά και αυτό σταμάτησε, με αποτέλεσμα να πληρώνουμε μόνοι μας τα φάρμακα και αναλώσιμα που χρειαζόμαστε για το σπίτι, ενώ θα μπορούσε να αποσυμφορηθεί και το νοσοκομείο».

Η δύναμη της μονάδας εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ) του Σισμανόγλειου είναι 18 κρεβάτια. Αυτήν τη στιγμή λειτουργούν τα 12 και τα 6 είναι κλειστά εδώ και χρόνια λόγω έλλειψης προσωπικού και εξοπλισμού (μόνιτορ, αναπνευστήρες κλπ.). Οπως μας εξηγεί η προϊστάμενη νοσηλεύτρια της ΜΕΘ, «με βάση τα διεθνή πρότυπα πρέπει να υπάρχουν 3 νοσηλευτές μόνιμο προσωπικό ανά κρεβάτι, άρα χρειάζονται 36 νοσηλευτές. Αυτή τη στιγμή δουλεύουν 30 νοσηλευτές εκ των οποίων οι 7 είναι με συμβάσεις. Είναι όμως δουλειά που δεν μπορεί να γίνεται με συμβασιούχος, καθώς χρειάζονται τουλάχιστον 4 μήνες για να μάθεις τη δουλειά. Ακόμα, οι συμβασιούχοι δεν μπορούν να δουλέψουν νυχτερινή βάρδια ή υπερωρία γιατί δεν ξέρει κανείς αν θα τις πληρωθούν. Βέβαια και οι νόμοι που λένε ότι πρέπει να γίνεται μια νυχτερινή βάρδια τη βδομάδα και μια βάρδια το 24ωρο δεν τηρούνται. Από το Μάιο και μετά που λήγουν κάποιες συμβάσεις θα έχουμε σοβαρό πρόβλημα».

Για το πρόβλημα των ελλείψεων σε υλικά, σημειώνει: «Μας βάζουν ένα πλαφόν στα χρήματα και πρέπει να διαλέξουμε αν θα έχουμε σύριγγες, χάρτινα υποσέντονα κλπ. ή δε θα έχουμε κάτι από αυτά για να έχουμε καθετήρες μέτρησης καρδιακής παροχής. Πάντα στους διαγωνισμούς επιλέγεται υποχρεωτικά το πιο φθηνό υλικό το οποίο συνήθως είναι και κακής ποιότητας».

Το σημαντικότερο πρόβλημα είναι, όμως, το τι συμβαίνει όταν ο ασθενής βγει από την εντατική: «Ο αριθμός των κρεβατιών της ΜΕΘ από μόνος του δε λέει τίποτα, όταν δεν υπάρχει "backup". Δίνουμε μια μάχη για να σώσουμε τον ασθενή και όταν βγαίνει δεν υπάρχει κανείς να τον φροντίσει, αν δεν υπάρχουν συγγενείς, γιατί αντιστοιχούν 2 νοσηλευτές για 40 ασθενείς με αποτέλεσμα ακόμα και να τον χάνουμε».

Οι παρασκευαστές εργαστηρίων, όσο δούλευαν στο ΙΚΑ, δικαιούνταν μειωμένο κατά δύο ώρες ωράριο και υπάγονταν στα βαρέα και ανθυγιεινά. Οταν μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο, η ειδικότητά τους δεν αναγνωρίστηκε αλλά υπάχθηκαν στη διοικητική υπηρεσία και αυτά τα δικαιώματα χάθηκαν. «Υπήρχε και υπάρχει λόγος που δουλεύαμε 6 ώρες. Η φορμόλη, π.χ., την οποία χρησιμοποιούμε, είναι ένα επικίνδυνο υλικό. Εκτός από αυτό, όλες οι εργασίες γίνονται σε ένα μόνο χώρο, πράγμα που επιβαρύνει την υγεία μας καθώς ο καθένας εισπνέει τις πτητικές ουσίες από τη δουλειά που κάνει ο άλλος», μας λέει εργαζόμενος παρασκευαστής εργαστηρίων και συνεχίζει: «Οι εργαζόμενοι δε φτάνουν, ενώ πρόβλημα υπάρχει και με τα μηχανήματα, που μετράνε ήδη πολλά χρόνια και δεν μπορεί καν να γίνει σέρβις γιατί έχει λήξει η εγγύηση»! Αλλη εργαζόμενη του εργαστηρίου συμπληρώνει: «Εχουμε 4 κρούσματα εργαζομένων στο εργαστήριο που διαγνώστηκαν με καρκίνο. Σύμφωνα με τα δεδομένα της Ελληνικής Εταιρείας Παθολογικής Ανατομικής πρέπει να αντιστοιχούν 1.000 παρασκευάσματα ανά άτομο το χρόνο. Πέρσι κλείσαμε στις 9.000 περίπου, αφού καλύπτουμε το κλείσιμο των γειτονικών νοσοκομείων».

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Παντελής ΚΑΛΑΒΡΕΖΟΣ

Με δεδομένα όλα τα παραπάνω, γίνεται εύκολα κατανοητό ότι οι εργαζόμενοι του «Σισμανογλείου» και οι ασθενείς είναι θύματα της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής εμπορευματοποίησης της Υγείας. Αρα, ο κοινός τους αγώνας είναι η μόνη ελπίδα για να αλλάξει η κατάσταση.

Ο Κώστας Παπαχρήστος, αναπληρωτής γραμματέας του σωματείου, εκλεγμένος με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ σημειώνει: «Εμείς, ως ΠΑΜΕ, τονίζουμε ότι, στο όνομα των προβλημάτων, δεν μπορούμε να δεχτούμε συρρίκνωση της λειτουργίας του νοσοκομείου, όπως το κλείσιμο της εφημερίας που προτείνουν διάφοροι συνδικαλιστές και που θα έχει εγκληματικές επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής. Επιπλέον, στην πράξη, το κλείσιμο της εφημερίας διευκολύνει τα σχέδια των επιχειρηματιών του χώρου.

Ο αγώνας των εργαζομένων, των ασθενών και των κατοίκων της περιοχής μπορεί να επιβάλει την αναβάθμιση των υπηρεσιών του νοσοκομείου. Διεκδικούμε και παλεύουμε: Γενναία χρηματοδότηση του νοσοκομείου από τον κρατικό προϋπολογισμό με βάση τις ανάγκες ανάπτυξής του, πολύ περισσότερο όταν αυτό το νοσοκομείο έρχεται να καλύψει μια περιοχή που κάλυπταν μέχρι πριν από λίγο καιρό τρία νοσοκομεία. Αμεσες μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων, μονιμοποίηση των εργαζόμενων με τις ελαστικές σχέσεις εργασίας.

Να αντικατασταθούν άμεσα όλα τα δημόσια νοσοκομειακά κρεβάτια που χάθηκαν από την περιοχή με τη συρρίκνωση του "Αμαλία Φλέμινγκ" και το κλείσιμο του 1ου ΙΚΑ. Να σταματήσουν οι ασθενείς να πληρώνουν με οποιονδήποτε τρόπο για τις υπηρεσίες που δέχονται από το νοσοκομείο. Να επανέλθουν οι μισθοί των εργαζομένων εδώ και τώρα στα προ των περικοπών επίπεδα, καθώς τα τελευταία πέντε χρόνια οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν χάσει πάνω από πέντε μισθούς».