ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ.-

Η Χούλια Σίμσεκ, 38 ετών, αδελφή πολιτικής κρατούμενης και μέλος της οργάνωσης Οζγκούρ Ταγιάντ, άφησε χτες, Παρασκευή, την τελευταία της πνοή. Είναι η 32η νεκρός της απεργίας πείνας εφέτος και η 62η νεκρός από τον περασμένο Δεκέμβρη, όταν ο εφιάλτης στις τουρκικές φυλακές ξέσπασε...

Σύμφωνα με την Ταγιάντ η Σίμσεκ βρισκόταν σε απεργία πείνας για 285 ημέρες και βρισκόταν σε ένα σπίτι στην Κωνσταντινούπολη (από όπου είχε μιλήσει στον «Ρ» - βλ. σχετικό κείμενο).

Αλλοι τουλάχιστον 200 κρατούμενοι βρίσκονται σε απεργία πείνας, σύμφωνα με όσα μεταδίδει το Ασοσιέιτεντ Πρες.

Η Σίσμεκ είναι η έβδομη συγγενής πολιτικού κρατούμενου που χάνει τη ζωή της, όπως και 25 πολιτικοί κρατούμενοι που ξεκίνησαν πριν από 11 μήνες την απεργία πείνας ενάντια στο σωφρονιστικό σύστημα: τις φυλακές τύπου F με τα Λευκά Κελιά, το χειρότερο δυνατό ψυχολογικό βασανιστήριο - την απομόνωση...

Η τουρκική κυβέρνηση δεν έκανε κανένα σχόλιο. Η τακτική της -ή μάλλον η πολιτική της- είναι να αγνοεί τους θανάτους. Με δεδομένα πάντοτε το ότι οι ΗΠΑ έχουν από καιρό ξεκαθαρίσει ότι υποστηρίζουν την προσπάθεια «καταπολέμησης της τρομοκρατίας» και ότι η Ευρώπη ξέχασε όσα πριν από μερικούς μήνες ψέλλιζε περί «διαλόγου» και «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», δεν έχει καμιά σοβαρή πολιτική πίεση να αντιμετωπίσει. Κι έτσι τα όργανα της τάξης οργιάζουν. Σύμφωνα με στοιχεία της Ενωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που μετέδωσε το Ρόιτερς την προηγούμενη βδομάδα, οι καταγγελίες βασανιστηρίων αυξήθηκαν ραγδαία το πρώτο εξάμηνο του 2001, με 435 περιπτώσεις, που φυσικά δεν αντικατοπτρίζουν σε καμιά περίπτωση την πραγματικότητα, αφού οι περισσότερες περιπτώσεις βασανιστηρίων θάβονται - μεταφορικά ή και κυριολεκτικά....

Η IHD αναφέρει ακόμη ότι 1.519 άνθρωποι κατηγορήθηκαν για απόψεις που εξέφρασαν σε ομιλίες ή γραπτά τους την ίδια περίοδο, οι εισαγγελείς ζήτησαν την επιβολή σε βάρος τους συνολικά ποινών 3.125 ετών κάθειρξης.

Ενας άνθρωπος απλός, ήρεμος, γαλήνιος. Μια γυναίκα ευγενική, χαμογελαστή και λιγόλογη. Μια αγωνίστρια που ήξερε πολύ καλά γιατί οδηγούσε τη ζωή της στο τέρμα: «Για τις μελλοντικές γενιές»! Αυτή ήταν η 38χρονη Χούλια, που χθες το μεσημέρι έμελλε να γίνει η 32η νεκρή απ' την απεργία πείνας μέχρι θανάτου που συνεχίζεται στην Τουρκία και η έκτη που πεθαίνει έξω απ' τις φυλακές της χώρας.

Η Χούλια Σίμσεκ άντεξε 186 ημέρες. Αφησε το κορμί της νηστικό για να υπερασπιστεί την ελευθερία του λόγου, της επιλογής, της πράξης. Για να υπερασπιστεί ιδανικά κι αξίες. Εκεί, στη φτωχική παράγκα του Κιουτσούκ Αρμουκλού, η Χούλια έδινε τον αγώνα της μαζί με τον Ρεσίτ, τη Φατμά, τη Ζεχρά. Ο «Ρ» ακολουθώντας μία απ' τις ελληνικές αποστολές συμπαράστασης κι αλληλεγγύης σ' αυτόν τον αγώνα, είχε την τύχη να συναντηθεί μαζί τους, να μιλήσει, να δει από κοντά πώς πεθαίνουν αυτοί οι άνθρωποι με το χαμόγελο στα χείλη. Ηταν τον περασμένο Μάη. Απ' τους τέσσερις αυτούς αγωνιστές που δήλωναν με πίστη πως «ζωή είναι αντίσταση», έχουν μείνει μόνο ο Ρεσίτ και η Φατμά. Η Χούλια ακολούθησε το δρόμο - χωρίς επιστροφή - της Ζεχρά...

Τότε, λοιπόν, με την κόκκινη κορδέλα στο κεφάλι η Χούλια βγήκε απ' το δωμάτιο της παράγκας, χαιρέτισε τους Ελληνες, έκατσε σε μια καρέκλα και ζήτησε τσιγάρο. Τσιγάρο και ζαχαρούχο νερό ήταν οι τελευταίες γεύσεις ζωής που επέτρεπε στον εαυτό της. Δέκα λεπτά αργότερα ζήτησε μια κουβέρτα. Αδύναμο από τότε το κορμί της, έδειχνε να οδηγείται σταθερά στη... δύση. Κάποιος τη ρώτησε αν έχει οικογένεια. «Η οικογένειά μου είναι αυτή!», είπε κι έδειξε όλους τους συντρόφους της.

Τη ρωτήσαμε πώς πήρε αυτή την απόφαση. Τα λόγια της απόλυτα συμφιλιωμένα με τον θάνατο: «Βλέπω μπροστά στα μάτια μου τα κορίτσια μας, να βγαίνουν καμένες απ' τις φυλακές τον Δεκέμβρη και δεν μπορώ να ησυχάσω στον ύπνο μου. Μισώ αυτή τη ζωή, μισώ την καταπίεση, τις τακτικές του ιμπεριαλισμού που εφαρμόζονται στη χώρα. Ξέρω ότι ένας άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει μόνος. Ξέρω, όμως, ότι μπορεί να πεθάνει μόνος κι αυτός ο θάνατος να γίνει ελπίδα για τις ζωές των ερχόμενων γενιών». Αυτά είπε το Μάη η Χούλια, που διέλυσε μέσα σε λίγους μήνες το μαγαζάκι της, τον εαυτό της, την ίδια της τη ζωή. Αυτές ήταν οι επιλογές της, γι' αυτές καμάρωνε. Τη φανταζόμαστε ακόμα ν' αγναντεύει από ψηλά την παράγκα του αγώνα, να χαμογελά γαλήνια και να σχηματίζει με τα δάχτυλά της το σήμα της νίκης...

ΤΟΚΙΟ και ΛΟΝΔΙΝΟ.-

Η μεγαλύτερη παραγωγός ηλεκτρονικών της Ιαπωνίας, «Χιτάτσι», ανακοίνωσε χτες ότι προχωρά σε απολύσεις 14.700 εργαζομένων της, σε μια ακόμη εκδήλωση της ύφεσης που πλήττει όχι μόνο την Ιαπωνία --όπου μέσα στις δυο-τρεις τελευταίες βδομάδες ανακοινώθηκαν συνολικά 65.000 απολύσεις!..-- αλλά και την παγκόσμια οικονομία: η εκτίμηση ότι η κρίση «είναι εδώ» και θα «διαρκέσει» επιβεβαιώνεται ακόμη και από το κάπως αγουροξυπνημένο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Η χθεσινή γερμανική έκδοση των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» αποκαλύπτει το περιεχόμενο της έκθεσης «World Economic Outlook» του ΔΝΤ, η οποία σημειώνει το «σημαντικό κίνδυνο» (σ.σ. σώπα!) μιας «παγκόσμιας ύφεσης ανάλογης των αρχών των δεκαετιών του '80 και του '90». Η... παροιμιώδους οξυδέρκειας ανάλυση αυτή τονίζει πως η επιβράδυνση της ανάπτυξης στο παγκόσμιο ΑΕΠ (2,8%) είναι κακό σημάδι, αλλά χειρότερο σημάδι είναι ότι διαγράφεται ήδη «μια πιο βαθιά και παρατεταμένη παγκόσμια πτωτική πορεία».

Η ραγδαία πτώση της καταναλωτικής πίστης (τελευταίας «ελπίδας» της αμερικανικής οικονομίας, που προσπαθούσε να συντηρήσει η FED με απανωτές μειώσεις επιτοκίων), η σοβαρή μείωση (-2,7%) της βιομηχανικής παραγωγής στην Ιαπωνία, η εκμηδένιση των πωλήσεων ακόμη και σε τομείς - «ατμομηχανές», όπως η αγορά αυτοκινήτων και βέβαια ο απίστευτος αριθμός των ανακοινούμενων παγκοσμίως απολύσεων στις «ανεπτυγμένες» όσο και στις «αναπτυσσόμενες» αγορές, βέβαια, αποτελούν συμπαραδηλώσεις μιας ήδη παρούσας ύφεσης και όχι μιας «επικείμενης», όπως θα την ήθελαν οι φωστήρες του ΔΝΤ. Ο βασικός λόγος «ανησυχίας» των οποίων παραμένει η πορεία της αμερικανικής οικονομίας. Αν και δεν αναθεωρείται η πρόβλεψη περί αύξησης του ΑΕΠ 1,5% εφέτος και 2,5% το 2002, διατυπώνεται η σαφής προειδοποίηση ενός «πολύ χειρότερου» ρυθμού ανάπτυξης. Σε περίπτωση που οι δείκτες παραγωγικότητας πέσουν, τα χρηματιστήρια θα ακολουθήσουν, σειρά στην κατιούσα θα πάρουν οι επιχειρηματικές επενδύσεις και το (φαύλο) κύκλο θα κλείσει η μείωση της κατανάλωσης. Και τότε η κρίση θα είναι αναμφισβήτητη και το «ντόμινο» που θα ακολουθήσει θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες...

ΝΗΣΟΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ.-

Απαράδεκτο, Εξοχότατε κ. Χάουαρντ. Αυτοί οι άθλιοι ρακένδυτοι εξακολουθούν να ζητούν άσυλο από τη γενναιόδωρη χώρα Σας, παρ ότι στείλατε τις ειδικές Σας δυνάμεις για να τους εμποδίσετε να ελλιμενιστούν παραβιάζοντας ολίγον, θα το παραδέχεστε, τη Συνθήκη της Γενεύης. Μήπως τελικά πρέπει η SAS του στρατού Σας να εξαλείψει την «απειλή για τα συμφέροντά Σας» που αποτελούν;

Η απίστευτη ιστορία με τους πάνω από 460 εξαντλημένους πρόσφυγες του «Τάμπα» συνεχιζόταν χθες έξω από τους Νήσους των Χριστουγέννων. Ο Νορβηγός πρεσβευτής στην Αυστραλία Θόρσχαϊμ τους επισκέφθηκε, διαπίστωσε ότι «είναι καλά» και πως «θέλουν να βγουν στις ακτές» της Αυστραλίας, της χώρας από την οποία ζήτησαν άσυλο - εισπράττοντας μια κυνική όσο κι απάνθρωπη άρνηση. Η φημολογούμενη πρόταση της Ινδονησίας να τους δεχτεί (αν και χτες οι στρατηγοί στην Τζακάρτα έλεγαν πως θα έστελναν πολεμικά εναντίον τους...) δεν επιβεβαιώθηκε κι εξάλλου οι πρόσφυγες θέλουν άσυλο από την Αυστραλία.

Χτες πραγματοποιήθηκε και μια διαδήλωση ενάντια σε αυτό που ένας από τους συμμετέχοντες, ο Γκόρντον Τόμσον, αποκάλεσε «κυβερνητικό τσίρκο, με σκοπό την προσέλκυση της ρατσιστικής ψήφου στις επόμενες εκλογές».

Ακόμη και η έκκληση της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες να δεχτεί η Αυστραλία τους πρόσφυγες στο έδαφός της, έστω προσωρινά, για «ανθρωπιστικούς λόγους», έμοιαζε να πέφτει και αυτή στο κενό. Ο υπουργός Εξωτερικών της Αυστραλίας Αλεξάντερ Ντάουνερ είπε ότι «διαπραγματευόμαστε με διάφορες χώρες» το πού θα καταλήξουν οι 460 που βρίσκονται στο κατάστρωμα του «Τάμπα». Η Νορβηγία και η Νέα Ζηλανδία έχουν προσφερθεί να δεχτούν κάποιους. Αλλά...