Ο στόχος της ανασύνταξης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, με τους όρους και τις προϋποθέσεις που τέθηκαν στην 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ και μέσα σε συνθήκες παρατεταμένης καπιταλιστικής κρίσης και ολομέτωπης επίθεσης του κεφαλαίου, κυριάρχησε στα συνέδρια τεσσάρων Εργατικών Κέντρων (Αγρινίου, Αρτας, Κεφαλονιάς - Ιθάκης και Σάμου), στη διοίκηση των οποίων πλειοψηφούν οι ταξικές δυνάμεις και τα οποία συσπειρώνονται στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο.

Με όλες τις υπαρκτές αδυναμίες, τα σημαντικά και κρίσιμα βήματα που πρέπει να γίνουν για το στόχο της ανασύνταξης, μια σύγκριση ανάμεσα στα συνέδρια αυτών των Εργατικών Κέντρων και στα συνέδρια των Εργατικών Κέντρων στα οποία πλειοψηφούν συνδικαλιστικά οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, αποτυπώνει την άβυσσο που χωρίζει τις δυο γραμμές στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Σε πλήρη αντίθεση με τα συνέδρια «περάστε, ψηφίστε, τελειώσατε», που οργανώνει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, με τα συνέδρια των άδειων καρεκλών στα οποία δεν εξασφαλίζεται ούτε η φυσική παρουσία των αντιπροσώπων, με τις διαδικασίες στις οποίες οργιάζουν οι νοθείες με στόχο τη διαιώνιση του αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων για τους εργαζόμενους, η προσπάθεια που καταβάλλουν και στα συνέδριά τους Εργατικά Κέντρα όπως του Αγρινίου, της Αρτας, της Σάμου και της Κεφαλονιάς - Ιθάκης, επιβεβαιώνουν τη συγκροτημένη και ισχυρή παρουσία των ταξικών δυνάμεων, οι οποίες κόντρα στον εκφυλισμό και τα κηρύγματα ταξικής υποταγής δίνουν τη μάχη για να γίνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πρωταγωνιστές των εξελίξεων, για την άνοδο της οργάνωσής τους και την κατεύθυνση της πάλης τους ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, τα μονοπώλια και όλες τις δυνάμεις που τα υπηρετούν.

Στα συνέδρια αυτών των Εργατικών Κέντρων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, στις εισηγήσεις και στις παρεμβάσεις των συνέδρων, με πνεύμα κριτικής και αυτοκριτικής, χωρίς εξιδανικεύσεις αλλά και χωρίς μηδενισμούς, αποτυπώθηκε η προσπάθεια του ταξικού εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, μέσα σε συνθήκες ολομέτωπης επίθεσης της εργοδοσίας, των αστικών πολιτικών δυνάμεων και των λυκοσυμμαχιών του κεφαλαίου, να δυναμώσει η πάλη για τα οξυμένα εργατικά προβλήματα, για την υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων, την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών, αλλά και τη διεκδίκηση της ικανοποίησης των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών.

Αναδείχτηκε το γεγονός ότι αυτή η διαδικασία θα είναι και επίπονη και μακρά, καθώς το μεγαλύτερο μέρος των μισθωτών παραμένει έξω από τα συνδικάτα, αλλά την ίδια στιγμή, μέσα από τις μικρές και μεγάλες μάχες στις οποίες πρωτοστάτησαν και τα συγκεκριμένα Εργατικά Κέντρα, καταγράφτηκαν οι δυνατότητες από τις προσπάθειες του πρωτοπόρου και μαχητικού τμήματος της εργατικής τάξης που δεν τα διπλώνει μπροστά στις δυσκολίες, αντιστέκεται, παλεύει και παρά τον αρνητικό συσχετισμό καταγράφει πολλές φορές θετικά αποτελέσματα.

Η λειτουργία των συνδικάτων, ο στόχος της μαζικοποίησής τους, η πιο στενή σύνδεσή τους με κάθε χώρο δουλειάς, η εξειδίκευση των παρεμβάσεών τους, η ενίσχυση εστιών αντίστασης, ο συντονισμός τους και το βάθεμά τους, ήταν ορισμένα από τα βασικά ζητήματα που βρέθηκαν στο επίκεντρο της προσοχής των συνεδρίων και των τεσσάρων Εργατικών Κέντρων.

Με αυτό το πνεύμα και με τέτοια κριτήρια, επιχειρήθηκε να γίνει η αποτίμηση της τρίχρονης δράσης από τα προηγούμενα συνέδριά τους, όπως και ο προγραμματισμός της δράσης από εδώ και πέρα, ο καθορισμός των βασικών μετώπων πάλης στα οποία κάθε Εργατικό Κέντρο πρέπει να εστιάσει σχεδιασμένα την παρέμβασή του.

Ταυτόχρονα, κοινή ήταν η διαπίστωση πως κινητήρια δύναμη στη δράση αυτών των Εργατικών Κέντρων είναι η συσπείρωσή τους στο ΠΑΜΕ, ο ταξικός προσανατολισμός τους, το αγωνιστικό πλαίσιο των διεκδικήσεων, ενάντια στην αντεργατική στρατηγική του κεφαλαίου, την επίθεση των κυβερνήσεων και της εργοδοσίας, τον καταστροφικό ρόλο του εργοδοτικού και κυβερνητικού προσανατολισμού.

Αυτήν ακριβώς την «πηγή» δύναμης, αυτά τα χαρακτηριστικά, το κάθε Εργατικό Κέντρο και τα σωματεία που συμμετέχουν σε αυτά, καλούνται να κάνουν ακόμα πιο ισχυρά το επόμενο διάστημα, ξεπερνώντας αδυναμίες και ελλείψεις, προκειμένου να σταθούν στο ύψος της αποστολής τους, πραγματικοί εκφραστές των συμφερόντων των εργαζομένων σε κάθε νομό, ανεξάρτητα από ειδικότητα, κλάδο ή σχέση εργασίας, ουσιαστικό στήριγμα για κάθε εργαζόμενο που έρχεται αντιμέτωπος με την επίθεση της εργοδοσίας μέσα στους χώρους δουλειάς, όπλο στα χέρια της εργατικής τάξης στη διαρκή πάλη της με τον ταξικό αντίπαλο.

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα ορισμένα ενδεικτικά αποσπάσματα από τις εισηγήσεις στα συνέδρια αυτών των τεσσάρων Εργατικών Κέντρων, που έγιναν το προηγούμενο διάστημα.

Η πάλη για τα οξυμένα εργατικά - λαϊκά προβλήματα βρέθηκε στο επίκεντρο των προσπαθειών του Εργατικού Κέντρου Κεφαλονιάς - Ιθάκης (ΕΚΚΙ) το τρίχρονο που πέρασε. Ενδεικτικά, μεταξύ των όσων καταγράφονται στην εισήγηση του Συνεδρίου του, αναφέρουμε ορισμένες πλευρές της δράσης για τα ζητήματα των σεισμόπληκτων, των μεταφορών και επικοινωνιών, τους εργαζόμενους στον κλάδο του τουρισμού.

Σε σχέση με τις παρεμβάσεις του ΕΚΚΙ για τα μεγάλα προβλήματα των σεισμόπληκτων, σε μια περιοχή με έντονες ακόμα τις συνέπειες από τους σεισμούς, σημειώνεται ότι η δράση αυτή ανέδειξε τη μεγάλη «αντίφαση ανάμεσα στις ανάγκες έργων για το λαό, αντισεισμικής θωράκισης - προστασίας, στη δυνατότητα κάλυψής τους από τη μία και στα οξυμένα προβλήματα που παραμένουν για το λαό και τους εργάτες στον τομέα αυτό. Δεν είναι δυνατόν από τη μία με ένα σεισμό να υφίστανται καταστροφές βασικές υποδομές για το λαό (σχολεία, νοσοκομεία, οδικό δίκτυο, πολιτιστικά μνημεία κ.ο.κ.) και από την άλλη να υπάρχουν άνεργοι οικοδόμοι».

Ειδικά σε σχέση με τους εργαζόμενους στις κατασκευές, όπως καταγράφτηκε στη συζήτηση, «βιώνουν την υποαπασχόληση με τη μεγάλη μείωση που υπήρξε στην κατασκευή κατοικιών στο νομό μετά το 2010. Αν και υπάρχει μια σχετική ανάκαμψη, όταν υπάρχει μεροκάματο είναι κατά βάση "μαύρο". Η συντριπτική πλειοψηφία δεν παίρνει το εποχικό βοήθημα, τα ένσημα δεν φτάνουν ούτε γι' αυτό. Πάρα πολλοί οικοδόμοι ετεροαπασχολούνται ή συνδυάζουν οικοδομή με αγροτικές εργασίες. Η κατάσταση στον κλάδο επηρεάζει τους πάντες: Οδηγούς, χειριστές, ακόμη και αυτοαπασχολούμενους ηλεκτρολόγους, μικρο-φατουρατζήδες». Οπως τονίστηκε, το ΕΚΚΙ «πρέπει να επιμείνει στα αναγκαία έργα, ενώνοντας σε κοινό μέτωπο όλους όσοι πλήττονται από αυτή την πολιτική (οικοδόμους, χειριστές, ΕΒΕ κ.λπ.) αλλά και ευρύτερα το λαό που υποφέρει από την απουσία τους».

Σε ό,τι αφορά τις μεταφορές - επικοινωνίες, σημειώνονται οι εξελίξεις με την ιδιωτικοποίηση του αεροδρομίου, τόσο σε σχέση με τα εργασιακά δικαιώματα του υφιστάμενου προσωπικού, όσο και με τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου που συνδέονται με αυτήν την εξέλιξη.

Σε σχέση με τις θαλάσσιες μεταφορές, υπογραμμίζεται ότι η «επανεκκίνηση της γραμμής Σάμης - Πάτρας με δρομολόγηση πλοίου κατά τα διαστήματα που υπάρχει κίνηση και μεγάλα κέρδη, επιχειρείται να συνδυαστεί με νέες κρατικές επιχορηγήσεις στους εφοπλιστές, γενικότερη ώθηση στα εποχικά δρομολόγια τη θερινή περίοδο για το σύνολο των γραμμών, όξυνση της κόντρας μεταξύ τους αλλά και ενιαία στάση απέναντι στους εργαζόμενους του χώρου και στα ακριβά εισιτήρια που πληρώνουν οι επιβάτες. Νέα εταιρεία συστάθηκε και στην πορθμειακή γραμμή Αργοστόλι - Ληξούρι με ανάλογα ζητήματα. Στα ζητήματα της σύνθεσης των πληρωμάτων, της τακτικής καταβολής των αμοιβών, της εντατικοποίησης ειδικά στη θερινή σεζόν υπάρχει εμπειρία από τη δράση του ΕΚΚΙ σε συνεργασία με τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία (...) Ταυτόχρονα, ένα από τα κεντρικά αιτήματα και παρεμβάσεις που είχαμε (και για το οποίο κινητοποιηθήκαμε τόσο τοπικά όσο και στο υπουργείο Ναυτιλίας στην Αθήνα), δηλαδή το αίτημα για "τακτικές - ασφαλείς - φθηνές συγκοινωνίες", αποτέλεσε και θα αποτελέσει και στο μέλλον σημείο αναφοράς και σύνδεσης ναυτεργατών - νησιωτών».

Ιδιαίτερη σημασία για τους εργαζόμενους του νομού έχει ο κλάδος του τουρισμού. Οπως αναφέρθηκε, «έχουμε ανάπτυξη των μεγάλων μονάδων και σε γενικές γραμμές συρρίκνωση του εισοδήματος από μικρά - οικογενειακά καταλύματα (...) Την τελευταία τριετία σημειώνεται ρεκόρ αφίξεων στο νομό (...) Στα ξενοδοχεία η κλαδική Σύμβαση έχει πάει περίπατο (...) Οι ατομικές συμβάσεις είναι κανόνας. Η καταπάτηση ωραρίων, η εντατικοποίηση της δουλειάς, η εργασία χωρίς ρεπό μεσουρανούν. (...) Στον επισιτισμό η πλειοψηφία δουλεύει ανασφάλιστη (...) Η μαθητεία στα ξενοδοχεία και τους χώρους εστίασης έχει γενικευθεί με μαθητευόμενους από διάφορες χώρες, που δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί. Αντίστοιχα, οι απόφοιτοι μαγειρικής του ΙΕΚ Κεφαλονιάς απορροφούνται στο σύνολό τους σε ντόπια μαγαζιά για πρακτική, με όρους φθηνής και ευέλικτης εργασίας. Από φέτος ξεκινά και η μαθητεία των αποφοίτων των ΕΠΑΛ του νομού». Στον κλάδο αυτό, παρά την αντίδραση της εργοδοσίας, μπήκαν νέοι ξενοδοχοϋπάλληλοι στο σωματείο και εκλέχθηκαν τρεις επιπλέον αντιπρόσωποι για το ΕΚΚΙ.

Συζητώντας συνολικότερα το κομβικό ζήτημα της μαζικοποίησης των συνδικάτων, το συνέδριο του ΕΚΚΙ, μπροστά και στην Πρωτομαγιά, έθεσε ως στόχο 150 νέες εγγραφές στα σωματεία του νομού.

Η αφίσα του 32ου Συνεδρίου του ΕΚ Σάμου

«Ασχοληθήκαμε με τα προβλήματα των εργαζομένων στο νομό», υπογραμμίζεται, «παρεμβήκαμε σε χώρους δουλειάς για ειδικά εργατικά ζητήματα. Στηρίξαμε δεκάδες εργαζόμενους σε εργατικές διαφορές στο ΣΕΠΕ (...). Συμμετείχαμε μαζί με το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Σάμου σε πάρα πολλούς ελέγχους με το ΣΕΠΕ σε χώρους δουλειάς. Βασικό συμπέρασμα όμως είναι ότι οι νόμοι που έχουν ψηφιστεί τα τελευταία χρόνια έχουν δώσει αμέτρητες δυνατότητες στους εργοδότες να ελίσσονται (...) να εκμεταλλεύονται ακόμη περισσότερο τους εργαζόμενους».

Σε ό,τι αφορά τα βήματα στην οργάνωση των εργαζομένων, μέσα στις δυσκολίες που καταγράφονται ως ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν, σημειώνεται ότι υπό το καθεστώς της εργοδοτικής τρομοκρατίας «υπάρχει δυσκολία στη συμμετοχή των εργαζομένων στη δράση, σε απεργίες, κινητοποιήσεις, συνελεύσεις, στα σωματεία γενικότερα (...) Ο βαθμός οργάνωσης της εργατικής τάξης είναι πάρα πολύ χαμηλός. (...) Το σωματείο είναι το κύτταρο συσπείρωσης των εργαζομένων. Θέλουμε σωματεία και Διοικητικά Συμβούλια που να έχουν μόνιμο μέλημά τους την οργάνωση όλων των συναδέλφων σε αυτά. Την οργάνωση του αγώνα με προσανατολισμό ταξικό. (...) Η εξειδίκευση ανά κλάδο είναι σημαντικό να προχωρήσει ακόμη πιο καλά. (...) Το ΔΣ πρέπει να είναι φάρος της δουλειάς στον κλάδο. Να εμπνέει εμπιστοσύνη στους συναδέλφους. (...) Υπάρχουν σωματεία που δεν δουλεύουν στον κλάδο, που αφήνουν τους συναδέλφους απροστάτευτους. Μαζεύονται μόνο για τις εκλογές, άλλα τα διακατέχει ο συντεχνιασμός. Υπάρχουν όμως και άλλα που έχουν κάνει βήματα. Μαζεύονται, συζητάνε, σχεδιάζουν, βγάζουν ανακοινώσεις, κάνουν περιοδείες στους χώρους δουλειάς, εγγράφουν νέα μέλη. Είναι θετικό ότι "περπατάει" ο συντονισμός κάποιων σωματείων με βάση τον τόπο κατοικίας των μελών των Διοικητικών Συμβουλίων, ακόμη και σε επίπεδο πρακτικής αλληλοβοήθειας, π.χ. σε περιοδείες, σε εγγραφές νέων μελών, στην οργάνωση συσκέψεων».

Ως θετικό παράδειγμα καταγράφεται και η δράση του ΕΚΣ για το Ασφαλιστικό:«Πέρα από τις συνεδριάσεις σωματείων, ΔΣ, Γενικών Συνελεύσεων, περιοδείες σε χώρους δουλειάς και συσκέψεις του ΕΚΣ, πικετοφορίες και συγκεντρώσεις, έγιναν συσκέψεις από Συλλόγους Γυναικών της ΟΓΕ, σε συνεργασία με τα σωματεία, στο Βαθύ, στο Καρλόβασι, στους Μυτιληνιούς, στα Κοντακέικα. Ολη αυτή η προσπάθεια που έγινε βοηθά στην κοινή δράση, στην εξειδίκευση (...) Να εγγραφεί κόσμος σε σωματεία. (...) Από όλα αυτά προκύπτει φυσικά η αναγκαιότητα ακόμη καλύτερα το επόμενο Διοικητικό Συμβούλιο, αλλά και κάθε σωματείο, να αναπτύξουν ειδική δράση στις γυναίκες».

Ιδιαίτερη δουλειά, επίσης, ανέπτυξε το ΕΚΣ στο ζήτημα της αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστες, αλλά και στην πάλη για τα δικαιώματα των εργαζομένων στους προσφυγικούς καταυλισμούς (βλ. αναλυτικότερα στον «Ρ», 5/2/2017).

Από την απεργία στο Αγρίνιο στις 8/12/2016

Οπως αναφέρθηκε στον απολογισμό δράσης, «στήριξε τους εργαζόμενους της περιοχής: Στις κατασκευές, ειδικά Αμβρακία - Ακτιο, για απλήρωτη εργασία, ανασφάλιστη εργασία - απολύσεις. Στις καθαρίστριες, για απλήρωτη εργασία, πρωτοστάτησε μαζί με το σωματείο σε κινητοποιήσεις, απεργιακή συγκέντρωση, συσκέψεις. Στο εμπόριο, για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, ανέπτυξε δράση για την Κυριακή αργία, ενάντια σε απειλές, εκβιασμούς, και απολύσεις. Στους συνταξιούχους, για την οργάνωση αγώνων ενάντια στα μέτρα για περικοπές των συντάξεων, ζητήματα Υγείας.

Πήρε πρωτοβουλίες για την ανάδειξη των προβλημάτων της λαϊκής οικογένειας με παραστάσεις - συγκεντρώσεις σε ΔΕΗ - ΔΕΥΑΑ - ΟΑΕΔ - Νοσοκομείο - ΙΚΑ. Ανέδειξε αρκετές φορές με συγκεντρώσεις και συνέβαλε να γίνουν βήματα στην οργάνωση της πάλης για τα ζητήματα της Υγείας. Καλύτερα συντονίστηκε η δράση με τους εργαζόμενους στο νοσοκομείο κ.λπ.

Οργάνωσε και πήρε πρωτοβουλίες για το Ασφαλιστικό. Συντόνισε τη δράση του με άλλα στρώματα, εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα - ΕΒΕ - αγρότες, μετά από σύσκεψη φορέων που κάλεσε και συμμετείχαν 32 πρωτοβάθμια σωματεία και σύλλογοι.

Συμμετείχε στο συλλαλητήριο στήριξης του αγώνα της αγροτιάς στην Αθήνα και στην πρωτοβουλία του Δήμου Πάτρας για κινητοποίηση - πορεία Πάτρα - Αθήνα».

Σε ό,τι αφορά την προσπάθεια οργάνωσης των εργαζομένων, σημειώνεται μεταξύ άλλων: «Με τη βοήθεια του ΕΚΑ, δημιουργήθηκε σωματείο Σχολικών Τροχονόμων και μια Επιτροπή Αγώνα στα οκτάμηνα, όμως δεν έγινε κατορθωτό να συγκροτηθεί σωματείο στην ΙΟΝΙΑ που ήταν στόχος. Επιπλέον, συνέβαλε στο στήσιμο των Λαϊκών Επιτροπών στις συνοικίες (Αγιο Δημήτριο - Αγιο Κων/νο), δόθηκε προσανατολισμός με τη συμμετοχή των σωματείων μας για να έχουν γερά θεμέλια».

Η αλληλεγγύη ήταν επίσης συστατικό στοιχείο στις παρεμβάσεις του ΕΚΑ. Ενδεικτικά αναφέρθηκαν: Η οργάνωση της αλληλεγγύης στο λαό της Κεφαλονιάς μετά τους σεισμούς, κάνοντας έκκληση για συλλογή ρούχων - τροφίμων - φαρμάκων στην κοινωνία και τους φορείς, με μεγάλη ανταπόκριση. Η στήριξη εργαζομένων που τους έκοβαν το νερό και το ρεύμα και με την παρέμβαση του ΕΚΑ επανασυνδεόταν. Η στήριξη εργαζομένων που δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα στην καθημερινότητα και σε ζητήματα Υγείας.

Για τρίτη χρονιά, λειτουργούν φροντιστήρια για παιδιά ανέργων και λαϊκών οικογενειών. Καθιερώθηκε η οργάνωση εκδηλώσεων τα Χριστούγεννα και το Πάσχα για παιδιά ανέργων και για τα παιδιά που συμμετέχουν στα μαθήματα.

Οργανώθηκε η αλληλεγγύη του ΕΚΑ στους αγώνες των αγροτών, πάρθηκαν πρωτοβουλίες συντονισμού, συμμετείχε στις περιφρουρήσεις στα μπλόκα, στο μεγάλο συλλαλητήριο στην Αθήνα. Ανάλογη ήταν η στήριξη και για τα προβλήματα των φοιτητών με συσκέψεις, κινητοποιήσεις κ.ά., ενώ ξεχωριστή ήταν η δουλειά για την αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες, με συλλογή ρούχων - τροφίμων κ.τ.λ., με επίσης μεγάλη ανταπόκριση του κόσμου.

Η συνέχιση και ένταση της προσπάθειας στους παραπάνω άξονες αποτελούν μέρος του προγραμματισμού δράσης για το επόμενο διάστημα. Οι πρωτοβουλίες που θα ληφθούν, όπως τονίστηκε, «θα χρειαστεί να στηριχτούν με την αποφασιστική οργάνωση των ΔΣ των σωματείων και τη συμμετοχή όσο το δυνατόν περισσότερων συναδέλφων».

Ειδικά για το στόχο της ποιοτικής λειτουργίας των Σωματείων, το συνέδριο του ΕΚΑ ανέδειξε ορισμένα βασικά κριτήρια όπως: «Η οργανωμένη συνεδρίαση του ΔΣ, η καλή γνώση του χώρου, οι σχέσεις του σωματείου με τους συναδέλφους, οι τακτικές συσκέψεις, συνελεύσεις, η ενασχόληση με όλα τα ζητήματα που αφορούν τη ζωή της λαϊκής οικογένειας, ο στόχος για νέες εγγραφές» κ.ά.

Η δημιουργία του κλαδικού Συνδικάτου Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών Αρτας αποτελεί σημαντική εξέλιξη για το εργατικό κίνημα στο νομό

«Στον κλάδο των τροφίμων, τον μεγαλύτερο στην περιοχή μας», σημειώνεται, «επικρατούν τεράστια εντατικοποίηση, εξαντλητικά ωράρια, απλήρωτες υπερωρίες, σε πολλές περιπτώσεις, ειδικά όταν υπάρχει "φουλ" παραγωγή, οι εργαζόμενοι ξέρουν μόνο πότε πιάνουν δουλειά, αλλά όχι τι ώρα θα σχολάσουν». Ακριβώς γι' αυτό, το γεγονός ότι δημιουργήθηκε κλαδικό συνδικάτο έχει ιδιαίτερη σημασία συνολικά για το εργατικό κίνημα στο νομό, αφού είναι ένας κλάδος «στρατηγικής σημασίας για την περιοχή μας, απασχολεί χιλιάδες εργαζόμενους που στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι ανοργάνωτοι και μπορεί να αποτελέσει το βασικό στήριγμά του ΕΚΑ».

Για το ζήτημα της ενίσχυσης του ΕΚΑ αναφέρθηκε ότι «το 2014 με 22 σωματεία στη δύναμη του ΕΚΑ, οι ψηφίσαντες ήταν 1.719. Το 2017 με 21 σωματεία οι ψηφίσαντες είναι 1.952. Αν και υπάρχει μια σχετική άνοδος, είμαστε αρκετά πίσω από τις δυνατότητες που υπάρχουν. Η αύξηση αυτή οφείλεται κυρίως στη δημιουργία του Συνδικάτου Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, αλλά και στην αύξηση των ψηφισάντων σωματείων που παλεύουν με τη γραμμή του ΠΑΜΕ, όπως είναι οι οικοδόμοι, οι εμποροϋπάλληλοι, οι συνταξιούχοι κ.ά.

Θα πρέπει η νέα διοίκηση να βοηθήσει τις προσπάθειες για τη μαζικοποίηση των συνδικάτων, τη δημιουργία νέων συνδικάτων, κλαδικών και επιχειρησιακών, ιδιαίτερα στον κλάδο επισιτισμού - τουρισμού, μορφών συμμετοχής των ανέργων με επιτροπές, στέκια, λέσχες των σωματείων στις γειτονιές».

Ως κομβικό ζήτημα στη δράση του, το ΕΚ Αρτας ανέδειξε τις παρεμβάσεις στη νεολαία και ιδιαίτερα στους χώρους κατάρτισης. Οπως τονίστηκε, «το ΕΚ Αρτας το προηγούμενο τρίχρονο έκανε σοβαρή προσπάθεια παρέμβασης στις σχολές κατάρτισης του νομού (ΕΠΑΣ ΟΑΕΔ, ΙΕΚ, νυχτερινό). Είναι καθήκον των σωματείων να προσανατολίσουν τη δράση τους στους χώρους κατάρτισης/μαθητείας. (...) Η νέα διοίκηση του ΕΚ να εξετάσει τις δυνατότητες, σε μια προοπτική, συγκρότησης γραμματείας ή επιτροπής νέων εργαζομένων και κατάρτισης».

Ως αναπόσπαστο κομμάτι της πάλης του ταξικού κινήματος αντιμετώπισε το ΕΚΑ και το ζήτημα της αλληλεγγύης.«Αλληλεγγύη για μας», υπογραμμίστηκε, «δεν είναι μόνο να βοηθήσεις τον συνάδελφο για κάποιο πρόβλημα, αλληλεγγύη είναι να παλέψεις μαζί του για να μην υπάρχει πρόβλημα (...) Εκφράσαμε την αλληλεγγύη μας στους αγώνες των αγροτών (...) Σε συναδέλφους που δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα (...) Επανασυνδέσαμε την ηλεκτροδότηση σπιτιών. Στους φοιτητές για τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Δημιουργήσαμε και λειτουργούν για δεύτερη χρονιά μαθήματα στήριξης για παιδιά ανέργων και λαϊκών οικογενειών, με αυξημένη συμμετοχή φέτος (60 παιδιά). Καθιερώσαμε γιορτές τα Χριστούγεννα για τα παιδιά συναδέλφων μας. Οργανώσαμε το κάμπινγκ για εργαζόμενους και ανέργους, μια πρωτοβουλία που στόχο είχε να αναπτύξει μεταξύ των εργαζομένων πνεύμα συλλογικότητας και μας βοήθησε να σπάσουμε την αντίληψη ότι μια συνδικαλιστική οργάνωση ασχολείται μόνο με τα εργασιακά θέματα. Πραγματοποιήσαμε πολιτιστικές παρεμβάσεις με το χορευτικό του ΕΚΑ, με προβολές ταινιών. Τέλος, στο ζήτημα της αλληλεγγύης ξεχωρίζει η δουλειά μας για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες».

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ