Ο στόχος της ανασύνταξης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, με τους όρους και τις προϋποθέσεις που τέθηκαν στην 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ και μέσα σε συνθήκες παρατεταμένης καπιταλιστικής κρίσης και ολομέτωπης επίθεσης του κεφαλαίου, κυριάρχησε στα συνέδρια τεσσάρων Εργατικών Κέντρων (Αγρινίου, Αρτας, Κεφαλονιάς - Ιθάκης και Σάμου), στη διοίκηση των οποίων πλειοψηφούν οι ταξικές δυνάμεις και τα οποία συσπειρώνονται στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο.

Με όλες τις υπαρκτές αδυναμίες, τα σημαντικά και κρίσιμα βήματα που πρέπει να γίνουν για το στόχο της ανασύνταξης, μια σύγκριση ανάμεσα στα συνέδρια αυτών των Εργατικών Κέντρων και στα συνέδρια των Εργατικών Κέντρων στα οποία πλειοψηφούν συνδικαλιστικά οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, αποτυπώνει την άβυσσο που χωρίζει τις δυο γραμμές στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Σε πλήρη αντίθεση με τα συνέδρια «περάστε, ψηφίστε, τελειώσατε», που οργανώνει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, με τα συνέδρια των άδειων καρεκλών στα οποία δεν εξασφαλίζεται ούτε η φυσική παρουσία των αντιπροσώπων, με τις διαδικασίες στις οποίες οργιάζουν οι νοθείες με στόχο τη διαιώνιση του αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων για τους εργαζόμενους, η προσπάθεια που καταβάλλουν και στα συνέδριά τους Εργατικά Κέντρα όπως του Αγρινίου, της Αρτας, της Σάμου και της Κεφαλονιάς - Ιθάκης, επιβεβαιώνουν τη συγκροτημένη και ισχυρή παρουσία των ταξικών δυνάμεων, οι οποίες κόντρα στον εκφυλισμό και τα κηρύγματα ταξικής υποταγής δίνουν τη μάχη για να γίνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πρωταγωνιστές των εξελίξεων, για την άνοδο της οργάνωσής τους και την κατεύθυνση της πάλης τους ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, τα μονοπώλια και όλες τις δυνάμεις που τα υπηρετούν.

Στα συνέδρια αυτών των Εργατικών Κέντρων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, στις εισηγήσεις και στις παρεμβάσεις των συνέδρων, με πνεύμα κριτικής και αυτοκριτικής, χωρίς εξιδανικεύσεις αλλά και χωρίς μηδενισμούς, αποτυπώθηκε η προσπάθεια του ταξικού εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, μέσα σε συνθήκες ολομέτωπης επίθεσης της εργοδοσίας, των αστικών πολιτικών δυνάμεων και των λυκοσυμμαχιών του κεφαλαίου, να δυναμώσει η πάλη για τα οξυμένα εργατικά προβλήματα, για την υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων, την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών, αλλά και τη διεκδίκηση της ικανοποίησης των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών.

Αναδείχτηκε το γεγονός ότι αυτή η διαδικασία θα είναι και επίπονη και μακρά, καθώς το μεγαλύτερο μέρος των μισθωτών παραμένει έξω από τα συνδικάτα, αλλά την ίδια στιγμή, μέσα από τις μικρές και μεγάλες μάχες στις οποίες πρωτοστάτησαν και τα συγκεκριμένα Εργατικά Κέντρα, καταγράφτηκαν οι δυνατότητες από τις προσπάθειες του πρωτοπόρου και μαχητικού τμήματος της εργατικής τάξης που δεν τα διπλώνει μπροστά στις δυσκολίες, αντιστέκεται, παλεύει και παρά τον αρνητικό συσχετισμό καταγράφει πολλές φορές θετικά αποτελέσματα.

Η λειτουργία των συνδικάτων, ο στόχος της μαζικοποίησής τους, η πιο στενή σύνδεσή τους με κάθε χώρο δουλειάς, η εξειδίκευση των παρεμβάσεών τους, η ενίσχυση εστιών αντίστασης, ο συντονισμός τους και το βάθεμά τους, ήταν ορισμένα από τα βασικά ζητήματα που βρέθηκαν στο επίκεντρο της προσοχής των συνεδρίων και των τεσσάρων Εργατικών Κέντρων.

Με αυτό το πνεύμα και με τέτοια κριτήρια, επιχειρήθηκε να γίνει η αποτίμηση της τρίχρονης δράσης από τα προηγούμενα συνέδριά τους, όπως και ο προγραμματισμός της δράσης από εδώ και πέρα, ο καθορισμός των βασικών μετώπων πάλης στα οποία κάθε Εργατικό Κέντρο πρέπει να εστιάσει σχεδιασμένα την παρέμβασή του.

Ταυτόχρονα, κοινή ήταν η διαπίστωση πως κινητήρια δύναμη στη δράση αυτών των Εργατικών Κέντρων είναι η συσπείρωσή τους στο ΠΑΜΕ, ο ταξικός προσανατολισμός τους, το αγωνιστικό πλαίσιο των διεκδικήσεων, ενάντια στην αντεργατική στρατηγική του κεφαλαίου, την επίθεση των κυβερνήσεων και της εργοδοσίας, τον καταστροφικό ρόλο του εργοδοτικού και κυβερνητικού προσανατολισμού.

Αυτήν ακριβώς την «πηγή» δύναμης, αυτά τα χαρακτηριστικά, το κάθε Εργατικό Κέντρο και τα σωματεία που συμμετέχουν σε αυτά, καλούνται να κάνουν ακόμα πιο ισχυρά το επόμενο διάστημα, ξεπερνώντας αδυναμίες και ελλείψεις, προκειμένου να σταθούν στο ύψος της αποστολής τους, πραγματικοί εκφραστές των συμφερόντων των εργαζομένων σε κάθε νομό, ανεξάρτητα από ειδικότητα, κλάδο ή σχέση εργασίας, ουσιαστικό στήριγμα για κάθε εργαζόμενο που έρχεται αντιμέτωπος με την επίθεση της εργοδοσίας μέσα στους χώρους δουλειάς, όπλο στα χέρια της εργατικής τάξης στη διαρκή πάλη της με τον ταξικό αντίπαλο.

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα ορισμένα ενδεικτικά αποσπάσματα από τις εισηγήσεις στα συνέδρια αυτών των τεσσάρων Εργατικών Κέντρων, που έγιναν το προηγούμενο διάστημα.