Οι δραστηριότητες της ΚΝΕ στα λιμάνια όλης της χώρας την περασμένη Παρασκευή και η ανταπόκριση των νέων ανθρώπων ανέδειξαν ότι χρειάζεται αγώνας, για να μπορούν οι νέοι, η λαϊκή οικογένεια και οι εργαζόμενοι να κάνουν διακοπές χωρίς να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη
«Η νεολαία να διεκδικήσει το δικαίωμά της για δωρεάν - ποιοτικές διακοπές», είναι το μήνυμα που έστειλε η ΚΝΕ σε κάθε λιμάνι της χώρας, από τον Πειραιά ως την Αλεξανδρούπολη, από την Πάτρα ως τη Ρόδο, κατά τη διάρκεια μεγάλης πανεξόρμησης που έγινε την περασμένη Παρασκευή.
Ενα αίτημα που βρήκε ανταπόκριση από χιλιάδες νέους που ανέβαιναν στα πλοία, για να ξεκινήσουν μια μικρή απόδραση διακοπών και που αν και «φορτωμένοι» με τις βαλίτσες, κοντοστάθηκαν να πάρουν την ανακοίνωση της ΚΝΕ, να ανταλλάξουν κουβέντες για τα εισιτήρια που «πληρώνουν ...βαπορίσια και τελικά ταξιδεύεις με σκυλοπνίχτες». Μάλιστα, για αυτή την κατάσταση και καταδεικνύοντας τους ενόχους που «μετατρέπουν τα ταξίδια στα νησιά σε Οδύσσεια που κοστίζει κρουαζιέρα», οι δυνάμεις της Κομματικής Οργάνωσης Πειραιά του ΚΚΕ θα δίνουν το «παρών» κάθε Παρασκευή - για όσο κρατάει η τουριστική περίοδος - στο λιμάνι. Βάζουν στο στόχαστρο την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που στο όνομα της «ανάπτυξης» και της «ανταγωνιστικότητας» τα βγάζει όλα στο σφυρί.
Με προτάσεις ρεαλιστικές και άμεσο στόχο να μπουν ως αιτήματα αγώνα στα συνδικάτα, στους φοιτητικούς συλλόγους, στους πολιτιστικούς συλλόγους, σε όλο το μαζικό κίνημα διεκδικεί:
Eurokinissi |
Την ίδια περίοδο κάποιοι βγάζουν αμύθητα κέρδη, καθώς οι τιμές στις ακτοπλοϊκές γραμμές αυξάνουν κατά βούληση του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, τα κέρδη τριών ναυτιλιακών εταιρειών:
Και αντίστοιχα έκαναν αυξήσεις στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια 114,8% η πρώτη και 24,4% η δεύτερη και η τρίτη 13,1%. Και δε φτάνει μόνο αυτό, το 2006 οι εφοπλιστές πήραν επιδοτήσεις 55 εκατομμυρίων ευρώ!
Πρώτοι οι ναυτεργάτες είχαν προειδοποιήσει για όσα θα επακολουθήσουν με την απελευθέρωση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών. Να σημειωθεί ότι από το 2001 έως το 2006 τα εισιτήρια αυξήθηκαν κατά 250%, ενώ μόνο τον Ιούνη του 2007 αυξήθηκαν κατά 20%. Ομως, περίπατο πάει και η ασφάλεια χιλιάδων ζωών, αφού με την απελευθέρωση της ηλικίας των ακτοπλοϊκών πλοίων επανεντάχθηκαν στον ακτοπλοϊκό στόλο και όσα υπερήλικα πλοία είχαν αποσυρθεί. Και δεν είναι μόνο η Ναυτεργατική Ζώνη στο Πέραμα που μαρτυρά ότι η άρχουσα τάξη έχει φτηνύνει την ανθρώπινη ζωή, τη ζωή του εργάτη. Αξίζει κανείς να θυμηθεί το ναυάγιο του «ΣΑΜΙΝΑ» πριν 7 χρόνια που στοίχισε τη ζωή σε 81 ανθρώπους.
Οσο για τα κέρδη των ξενοδόχων «πετούν στα ύψη» κι αυτά, καθώς οι τιμές, ιδιαίτερα τον Αύγουστο, εκτοξεύονται. Για ένα ψευτοδωμάτιο η τιμή ξεκινάει από 60 ευρώ και ανέρχεται σε ποσά που προκαλούν ίλιγγο και μόνο στο άκουσμά τους.
Είναι φανερό ότι η αντιδραστική πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ χτυπά αλυσιδωτά κατακτήσεις που κερδήθηκαν με αίμα. Γιατί και το δικαίωμα στην αναψυχή είναι κατάκτηση της εργατικής τάξης, όπως το 8ωρο, η ασφάλιση. Και δεν είναι ανεξάρτητη η αφαίρεση του δικαιώματος στις διακοπές από την επίθεση που δέχεται η νεολαία, από την επίθεση που θα δεχτεί ακόμα περισσότερο μετά τις εκλογές, είτε η κυβέρνηση είναι μπλε, είτε πράσινη. Ηδη, τους τελευταίους μήνες, τα διεθνή επιτελεία της πλουτοκρατίας (ΟΟΣΑ, Κομισιόν), που επισκέφτηκαν τη χώρα μας, έδωσαν εντολή να επιβάλλουν ακόμη μεγαλύτερη ευελιξία, να επεκτείνουν τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, την απλήρωτη δουλιά, τους ωρομίσθιους, τους εργαζόμενους με το κομμάτι ή το δελτίο παροχής υπηρεσιών.
Η πολιτική που ευθύνεται για την «ποιότητα» ζωής των λαϊκών στρωμάτων δεν είναι άχρωμη. Είναι η ίδια πολιτική που στερεί και περιορίζει τον ελεύθερο χρόνο. Ρίχνει στάχτη στα μάτια με αυξήσεις των 77 λεπτών σε μισθούς ανέχειας. Σε κάνει να ασφυκτιάς στο σχολείο, το πανεπιστήμιο, στους εργασιακούς χώρους. Είναι η ίδια που χρόνο με το χρόνο ορθώνει ταξικούς φραγμούς ακόμη και στην ξεκούραση.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα «κοινωνικής ευαισθησίας» αποτελεί το πρόγραμμα «τουρισμός και εθελοντισμός» που «τρέχει» από τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς. Η πρόταση που παρουσιάζει σε όσους νέους έχουν οικονομικά προβλήματα και δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στο κόστος των διακοπών ούτε για λίγες μέρες, είναι να δουλεύουν «εθελοντικά», δηλαδή τζάμπα. Δηλαδή, ένας νέος να δουλεύει χωρίς να πληρώνεται καλύπτοντας πάγιες ανάγκες σε κάποιο παράρτημα των ΕΛΤΑ τουριστικής περιοχής και σε αντάλλαγμα να μπορεί να κάνει ένα μπάνιο και να ξεκουραστεί σ' ένα ψευτοδωμάτιο. Ή όσοι ακολουθούν τα προγράμματα αγροτοτουρισμού να δουλεύουν τα καλοκαίρια στα χωράφια και μετά να ξεκουράζονται λίγες ώρες.
Είναι φανερό ότι η ανάγκη των νέων για διακοπές χρησιμοποιείται ως ένα ακόμη πάτημα για την προώθηση αντεργατικών μέτρων και την αποδιάρθρωση εργασιακών σχέσεων. Και το πράγμα δε σταματά εκεί. Χρησιμοποιείται ως το μέσο για τη νομιμοποίηση αντιδραστικών αλλαγών και την αφαίρεση δικαιωμάτων, στη συνείδηση της νεολαίας.
Τέτοιο παράδειγμα είναι τα περιβόητα «καλοκαιρινά σχολεία νεανικής επιχειρηματικότητας». Το συγκεκριμένο πρόγραμμα απευθύνεται κατά κύριο λόγο στα παιδιά που φοιτούν στα ΤΕΕ, στα παιδιά δηλαδή που προέρχονται από τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα στη χώρα μας, παιδιά της εργατικής τάξης που όλο το χρόνο δουλεύουν για ψίχουλα. Ακριβώς για αυτούς τους λόγους απευθύνονται στα συγκεκριμένα παιδιά και τους προτείνουν καλοκαιρινά σχολεία νεανικής επιχειρηματικότητας, τα οποία λειτουργούν για λίγες μέρες, περίπου 15, σε κάποιο νησί. Εκεί, εκτός από εργαστήρια και μαθήματα, είναι υποχρεωμένα για μια ώρα την ημέρα να... ακούν τις ομιλίες ενός επιχειρηματικού στελέχους. Δηλαδή, το αντίτιμο που επιβάλλεται για λίγες μέρες ξεκούρασης είναι μαθήματα υποταγής από στελέχη επιχειρήσεων για τα «θετικά» της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης και του κοινωνικού διαλόγου, για την επιχειρηματική «γενναιοδωρία». Ετσι, στο όνομα, τάχα, της προσφοράς διακοπών, οι επιχειρηματίες κερδίζουν τζάμπα δουλιά, δημιουργώντας, ταυτόχρονα, υποταγμένους εργαζόμενους.
Ολο και περισσότεροι νέοι βλέπουν τις διακοπές με κιάλια, καθώς δεν καταφέρνουν να «αποδράσουν» έστω και για λίγες μέρες από την Αθήνα. Η λέξη «διακοπές» για πολλούς νέους εργαζόμενους και εργαζόμενες έχει καταντήσει είδος πολυτελείας, αφού το εισόδημά τους «είναι της πλάκας», σε συνδυασμό με τις υποχρεώσεις τους «που μόνο για πλάκα δεν είναι», δεν επιτρέπουν ένα τέτοιο έξοδο.
Σε καφετέρια των Εξαρχείων, οι δύο σερβιτόροι, ο Μάκης 23 ετών και η Τάνια 22 ετών, όταν τους ρωτήσαμε «πού θα πάνε διακοπές φέτος», έδειξαν το χώρο της καφετέριας. Παιδιά από την επαρχία και οι δύο, δουλεύουν για να μπορούν να σπουδάσουν στην Αθήνα, το χειμώνα δουλεύουν τα Σαββατοκύριακα, το καλοκαίρι κάθε μέρα για να μαζέψουν κάποια από τα χρήματα της νέας χρονιάς. Οι «διακοπές» τους είναι καμιά βουτιά στις κοντινές παραλίες της Αττικής, λίγο πριν πάνε στη δουλιά...
Στο διπλανό τραπέζι απολαμβάνουν τον καφέ τους δύο φίλοι, μεγαλύτεροι σε ηλικία, 31 ετών ο Διονύσης και η Σοφία 32 ετών. Οι διακοπές και των δυο τους δε θα υπερβούν τη μία εβδομάδα και αυτή σε σπίτια φίλων από την επαρχία όπου θα έχουν εξασφαλισμένη τη διαμονή. «Τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια φέτος πήραν φωτιά, 150 ευρώ με τη μηχανή για να πας Κρήτη και παίρνω μισθό 380» λέει ο Διονύσης, «ακόμα και το κάμπινγκ πλέον το πληρώνεις ακριβά, 10 και 15 ευρώ το κεφάλι ζητάνε» λέει η Σοφία. Ενας μήνας διακοπές, και για τους δύο, είναι «άπιαστο όνειρο», αφού το κόστος για κάτι τέτοιο «θα μπορούσε να καλυφθεί μόνο με ..."διακοποδάνειο". Ε, όχι και δάνειο για μια βουτιά. Καλύτερα σπίτι στην Αθήνα, που το καλοκαίρι την απολαμβάνεις χωρίς τους κατοίκους της...».