«Απαιτούμε από τις χώρες που εκπροσωπούνται στην Επιτροπή να μην επιτρέψουν να χρησιμοποιηθούν για να νομιμοποιήσουν την αντι-κουβανική επιθετικότητα της κυβέρνησης Μπους, όταν η πολεμοκάπηλη πολιτική που ακολουθεί σήμερα η Ουάσιγκτον καθιστά προβλέψιμη μια ενδεχόμενη κλιμάκωση με πολύ σοβαρές συνέπειες. Καλούμε, επίσης, δημοσιογράφους, καλλιτέχνες, δασκάλους, κοινωνικούς παράγοντες και αγωνιστές να απευθυνθούν στις κυβερνήσεις τους και να εκφράσουν με κάθε δυνατό τρόπο και μέσο την απαίτησή τους να σταματήσει αμέσως αυτός ο επικίνδυνος ελιγμός» τονίζεται στην επιστολή που συνολικά καταδικάζει την εξοντωτική πολιτική του Λευκού Οίκου, έναντι της Κούβας, αλλά και τις βάρβαρες, απάνθρωπες πρακτικές που επιβάλλονται από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις παγκοσμίως. Στην Ελλάδα υπογράφουν μέχρι στιγμής οι: Αλυσσανδράκης Κώστας, καθηγητής και πρώην ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Ανδριόπουλος Ηλίας, μουσικοσυνθέτης, Αρμένης Γιώργος, ηθοποιός - σκηνοθέτης, Βαγενά Αννα, ηθοποιός, Βαρλάμος Γιώργος, ζωγράφος - χαράκτης, Γερασιμίδου Ελένη, ηθοποιός, Δαράκη Πέπη, συγγραφέας, Διακογιάννης Ε. Γιάννης, δημοσιογράφος, Ζαχαράκης Χρήστος, πρέσβης επί τιμή και πρώην ευρωβουλευτής, Θαλασσινός Παντελής, τραγουδοποιός, Καζάκος Κώστας, ηθοποιός - σκηνοθέτης, Καρακατσάνης Θύμιος, ηθοποιός, Καφαντάρη Λίλα, ηθοποιός, Κηλαηδόνης Λουκιανός, τραγουδοποιός, Κόρακας Στρατής, πρώην ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Κρητικός Παναγιώτης, πρώην Α΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής, Κρούσκα Βέρα, ηθοποιός, Λεοντής Χρήστος, μουσικοσυνθέτης, Μαγκάκης Γεώργιος, πρώην υπουργός και πρώην βουλευτής, Μαθιουδάκης Μανώλης, πρόεδρος ΕΣΗΕΑ, Μελά Εύα, ζωγράφος, Νταουντάκη Νανά, Α΄ αντιπρόεδρος ΕΣΗΕΑ, Ντέιλι Ρος, μουσικός, Ρόθος Κώστας, γλύπτης, Ρόκος Κυριάκος, γλύπτης, Σορόγκας Σωτήρης, ζωγράφος, Φαραντούρη Μαρία, ερμηνεύτρια πρώην βουλευτής, Χάρρυ Κλυνν, ηθοποιός και η συγκέντρωση των υπογραφών συνεχίζεται.

Οπως συνεχίζεται και σε όλο τον κόσμο, ενώ την επιστολή έχουν υπογράψει μέχρι στιγμής περισσότεροι από 2.000 προσωπικότητες και οργανώσεις σε όλο τον πλανήτη, ανάμεσά τους οι νομπελίστες, Ντάριο Φο, από την Ιταλία, Ζοζέ Σαραμάγκου από την Πορτογαλία, Αντόλφο Πέρες Εσκιβέλ από την Αργεντινή, Ριγκομπέρτα Μεντσού από τη Γουατεμάλα, Ναντίν Γκόρντιμερ από τη Νότια Αφρική, οι συγγραφείς Τάρικ Αλι από το Πακιστάν, ο Χιλιανός Λουίς Σεπούλβεδα, ο Ισπανός Μιγκέλ Ουρμπάνο, οι Μάριο Μπενεντέτι και Εντουάρδο Γκαλεάνο από την Ουρουγουάη, η Αργεντινή συγγραφέας Λουίζα Βαλενσουέλα, ο μουσικός Μανού Τσάο, ο Πορτογάλος Λουίς Ρεπρέσας, ο Λουίς Εντουάρντε Αούτε από την Ισπανία, οι Ιταλοί σκηνοθέτες Ετόρε Σκόλα και Τζιάνι Μίνα, ο Νικαραγουανός ποιητής και πρώην υπουργός Πολιτισμού της κυβέρνησης Σαντινίστας Ερνέστο Καρδενάλ, οι Αμερικανοί ηθοποιοί Χάρι Μπελαφόντε και Ντάνι Γκλόβερ, οι Αμερικανοί διανοούμενοι Χάουαρντ Ζιν, Τζέιμς Πέτρας, ο διάσημος Βραζιλιάνος αρχιτέκτονας Οσκαρ Νιεμέγιερ, ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης των ΗΠΑ Ράμσεϊ Κλαρκ, οι Ιγνάσιο Ραμονέ, Ερικ Τουσέντ, Βολόντια Τετελμπόιμ, Ντανιέλ Μιτεράν, Ιγκόρ Φρολόφ, η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία, η Εθνική Συνομοσπονδία Φοιτητών της Κολομβίας, το Ινστιτούτο Θεάτρου «El Galpon» της Ουρουγουάης, η θεατρική ομάδα του Μεξικού MEXI-SON, η Νεολαία του Κινήματος της Πέμπτης Δημοκρατίας της Βενεζουέλας κ.ά.

Associated Press

«Μυστήριες» επιθέσεις και εκρήξεις βομβών δίνουν αφορμές...

Η δεύτερη βομβιστική επίθεση κατά χριστιανικής συνοικίας μέσα σε λίγες μέρες κατάφερε, αν μη τι άλλο, να οξύνει ακόμη περισσότερο το ήδη τεταμένο κλίμα. Τα χριστιανικά κόμματα της αντι-συριακής αντιπολίτευσης, τα οποία αποτελούν και την πλειοψηφία της, κατηγόρησαν, πλέον, ευθέως τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας ότι ενορχηστρώνουν αυτές τις επιθέσεις με στόχο να τρομοκρατήσουν τους Λιβανέζους που υποστηρίζουν την «απελευθέρωση».

Οι εξελίξεις που πυροδότησε η δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού Ραφίκ Χαρίρι, στις 14 Φλεβάρη, έχουν φέρει τη χώρα στο χείλος της αστάθειας και δεν είναι λίγοι εκείνοι που ανοιχτά, πλέον, εκφράζουν φόβους για ξέσπασμα μιας νέας εμφύλιας σύρραξης. Οι τελευταίες επιθέσεις, σε συνδυασμό με το αδιέξοδο που έχει επέλθει στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, εξαιτίας της άρνησης της αντιπολίτευσης να συνομιλήσει με τον εντολοδόχο πρωθυπουργό για το σχηματισμό μιας υπηρεσιακής κυβέρνησης που θα οδηγήσει τη χώρα στις εκλογές του Μαΐου καθιστούν εξαιρετικά κρίσιμες τις στιγμές για το Λίβανο.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ενισχυμένα από το πλήθος του κόσμου που κατέκλυσε πολλές διαδοχικές μέρες το κέντρο της Βηρυτού, επαναλαμβάνουν το αίτημα «απελευθέρωσης». Εντούτοις, δε φαίνεται να έχουν συμφωνήσει σε μια σαφή λίστα αιτημάτων και θέσεων.

Ετσι, ενώ τα χριστιανικά κόμματα επιμένουν στην άμεση αποχώρηση των συριακών δυνάμεων, ο, ολοένα και περισσότερο προβαλλόμενος από τα δυτικά ΜΜΕ, ηγέτης των Δρούζων, Ουαλίντ Τζουμπλάντ, παραδέχτηκε ότι κάτι τέτοιο μπορεί να προκαλέσει αστάθεια στη χώρα. Επίσης, αλλάζοντας τις αρχικές του θέσεις, εγκατέλειψε το αίτημα για άμεση παραίτηση του Προέδρου Λαχούντ.

Από την άλλη πλευρά, οι φιλο-συριακές λιβανικές πολιτικές δυνάμεις, με εξέχουσα τη «Χεζμπολάχ», κατάφεραν να δώσουν μια απάντηση «ισχύος» με τη μεγαλειώδη συγκέντρωση που οργάνωσαν στη Βηρυτό. Συμφωνούν, δε, στην ανάγκη πλήρους αποχώρησης των συριακών στρατευμάτων αλλά στη βάση της συμφωνίας του Τάεφ (1989), που προβλέπει τη συνεννόηση μεταξύ των δύο πλευρών και τη συνέχιση της στρατηγικής τους συμμαχίας.

Προς το παρόν, η πρώτη φάση της συριακής αποχώρησης, όπως συμφωνήθηκε από τους Προέδρους Λαχούντ και Ασαντ στη Δαμασκό, ολοκληρώθηκε. Περισσότεροι από 6.000 - 7.000 Σύροι στρατιώτες επέστρεψαν στη Συρία, ενώ οι υπόλοιπες συριακές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων των μυστικών υπηρεσιών, αναδιπλώθηκαν στην κοιλάδα Μπεκάα. Οι κινήσεις αυτές φαίνεται ότι ικανοποίησαν τον ΟΗΕ, καθώς ο ΓΓ Κόφι Ανάν «εξήρε την προσωπική δέσμευση του Σύρου Προέδρου για ολοκλήρωση της αποχώρησης σύντομα». Την ίδια ώρα, ΕΕ και ΗΠΑ συναγωνίζονται και ανταγωνίζονται, ταυτοχρόνως, σε ανακοινώσεις «συμπαράστασης στο λιβανικό λαό» και «πιέσεων προς τη Συρία».

Αρκετοί αναλυτές εκτιμούν ότι αν λείψουν οι βομβιστικές επιθέσεις και οι πυροδοτικές παρεμβάσεις εξωτερικών παραγόντων (ΗΠΑ, ΕΕ αλλά και ΟΗΕ), υπάρχει πιθανότητα ο Λίβανος να γλιτώσει από τη λαίλαπα μιας νέας εμφύλιας σύρραξης, καθώς, παρά την ένταση, στα δύο «στρατόπεδα» υπάρχουν και μουσουλμάνοι και χριστιανοί με αποτέλεσμα να τηρούνται κάποιες ισορροπίες. Εντούτοις, όσοι κρύβονται πίσω από τις τελευταίες βομβιστικές επιθέσεις φαίνεται να έχουν αντίθετη άποψη και απομένει να φανεί κατά πόσον οι λιβανικές πολιτικές δυνάμεις θα καταφέρουν να διατηρήσουν την ενότητα της χώρας.

Associated Press

«Χάος» στο Μπισκέκ. Διαδηλωτές υπέρ και κατά του Προέδρου Ακάεφ συγκρούονταν χτες, ενώ η αντιπολίτευση είχε «καταλάβει» το Κοινοβούλιο

Οι δυνάμεις που βρίσκονταν εκεί τους άφησαν να εισέλθουν στο κτίριο, σχεδόν χωρίς καμία αντίσταση. Εικόνες που μεταδόθηκαν από το CNN και πληροφορίες του ρωσικού πρακτορείου Ιντερφάξ απεικόνιζαν διαδηλωτές και έξω από το υπουργείο Αμυνας, όπου επίσης αναφέρθηκαν ελάχιστες αψιμαχίες. Ειδησεογραφικά πρακτορεία ανέφεραν ότι οι διαδηλωτές «έλεγχαν» τα δύο αυτά στρατηγικής σημασίας κτίρια της πρωτεύουσας, τα οποία κατέλαβαν σχεδόν «περπατώντας». Πάντως, μια πληροφορία έκανε λόγο για ένα νεκρό σε συγκρούσεις ανάμεσα σε ομάδες διαδηλωτών υπέρ και κατά του Προέδρου. Το Ασοσιέιτεντ Πρες μετέδωσε ότι διαδηλωτές έσπασαν ορισμένα παράθυρα, και πέταξαν έξω πορτρέτα του Ακάεφ. Το μεσημέρι, οι διαδηλωτές είχαν περικυκλώσει και επιχειρούσαν να καταλάβουν και το δημαρχιακό μέγαρο.

Σύμφωνα με ανταποκριτή της αμερικανικής εφημερίδας Νιου Γιορκ Τάιμς ο οποίος μίλησε στο CNN, ο πρόεδρος Ασκαρ Ακάεφ«είχε δώσει εντολή» στις δυνάμεις ασφαλείας να μην ανοίξουν πυρ εναντίον των διαδηλωτών, ενώ φέρεται να αποχώρησε από το Λευκό Οίκο λίγο πριν κάνουν έφοδο οι διαδηλωτές, με την προστασία ειδικών δυνάμεων του υπουργείου Εσωτερικών. Οι ηγέτες της αντιπολίτευσης του Κιργιστάν, που κατηγορούσαν τον Ακάεφ για «νοθεία» στις πρόσφατες εκλογές που διεξήχθησαν σε δύο γύρους και αξίωναν την παραίτησή του, φέρονταν να δηλώνουν πως πιστεύουν ότι η κατάσταση έχει «κριθεί» υπέρ τους. Ωστόσο, η κατάσταση παρέμενε ρευστή.

Υπήρχαν πληροφορίες απεσταλμένου του Institute for War & Peace Reporting ότι στην πρωτεύουσα «βρίσκονταν συγκεντρωμένες ειδικές δυνάμεις», σε θέσεις από τις οποίες θα μπορούσαν να ανακαταλάβουν με τη χρήση βίας τα κυβερνητικά κτίρια. Οι διαδηλωτές ήταν οπλισμένοι με ρόπαλα και πέτρες, και δε θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν μια οργανωμένη αστυνομική ή στρατιωτική επιχείρηση, αν εξελισσόταν τέτοια.

Το σημαντικότερο ερώτημα ήταν αν ο Ακάεφ θα υποχωρούσε δίχως μάχη και θα παραιτούνταν από την προεδρία.

ΕΕ, ΟΑΣΕ, Ρωσία και ΗΠΑ καλούσαν να υπάρξει «ηρεμία». Το Κρεμλίνο διαμήνυσε ότι «δε θα παρέμβει», αν και διέταξε το προσωπικό της στρατιωτικής βάσης που διατηρεί εκεί η Ρωσία να αυξήσει το επίπεδο επιφυλακής.

Σημαντικό ερώτημα, επίσης, είναι ποια στάση επρόκειτο να τηρήσουν οι δυνάμεις ασφαλείας. Πληροφορίες, τις έφεραν «διχασμένες»...