Associated Press

«Μυστήριες» επιθέσεις και εκρήξεις βομβών δίνουν αφορμές...

Η δεύτερη βομβιστική επίθεση κατά χριστιανικής συνοικίας μέσα σε λίγες μέρες κατάφερε, αν μη τι άλλο, να οξύνει ακόμη περισσότερο το ήδη τεταμένο κλίμα. Τα χριστιανικά κόμματα της αντι-συριακής αντιπολίτευσης, τα οποία αποτελούν και την πλειοψηφία της, κατηγόρησαν, πλέον, ευθέως τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας ότι ενορχηστρώνουν αυτές τις επιθέσεις με στόχο να τρομοκρατήσουν τους Λιβανέζους που υποστηρίζουν την «απελευθέρωση».

Οι εξελίξεις που πυροδότησε η δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού Ραφίκ Χαρίρι, στις 14 Φλεβάρη, έχουν φέρει τη χώρα στο χείλος της αστάθειας και δεν είναι λίγοι εκείνοι που ανοιχτά, πλέον, εκφράζουν φόβους για ξέσπασμα μιας νέας εμφύλιας σύρραξης. Οι τελευταίες επιθέσεις, σε συνδυασμό με το αδιέξοδο που έχει επέλθει στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, εξαιτίας της άρνησης της αντιπολίτευσης να συνομιλήσει με τον εντολοδόχο πρωθυπουργό για το σχηματισμό μιας υπηρεσιακής κυβέρνησης που θα οδηγήσει τη χώρα στις εκλογές του Μαΐου καθιστούν εξαιρετικά κρίσιμες τις στιγμές για το Λίβανο.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ενισχυμένα από το πλήθος του κόσμου που κατέκλυσε πολλές διαδοχικές μέρες το κέντρο της Βηρυτού, επαναλαμβάνουν το αίτημα «απελευθέρωσης». Εντούτοις, δε φαίνεται να έχουν συμφωνήσει σε μια σαφή λίστα αιτημάτων και θέσεων.

Ετσι, ενώ τα χριστιανικά κόμματα επιμένουν στην άμεση αποχώρηση των συριακών δυνάμεων, ο, ολοένα και περισσότερο προβαλλόμενος από τα δυτικά ΜΜΕ, ηγέτης των Δρούζων, Ουαλίντ Τζουμπλάντ, παραδέχτηκε ότι κάτι τέτοιο μπορεί να προκαλέσει αστάθεια στη χώρα. Επίσης, αλλάζοντας τις αρχικές του θέσεις, εγκατέλειψε το αίτημα για άμεση παραίτηση του Προέδρου Λαχούντ.

Από την άλλη πλευρά, οι φιλο-συριακές λιβανικές πολιτικές δυνάμεις, με εξέχουσα τη «Χεζμπολάχ», κατάφεραν να δώσουν μια απάντηση «ισχύος» με τη μεγαλειώδη συγκέντρωση που οργάνωσαν στη Βηρυτό. Συμφωνούν, δε, στην ανάγκη πλήρους αποχώρησης των συριακών στρατευμάτων αλλά στη βάση της συμφωνίας του Τάεφ (1989), που προβλέπει τη συνεννόηση μεταξύ των δύο πλευρών και τη συνέχιση της στρατηγικής τους συμμαχίας.

Προς το παρόν, η πρώτη φάση της συριακής αποχώρησης, όπως συμφωνήθηκε από τους Προέδρους Λαχούντ και Ασαντ στη Δαμασκό, ολοκληρώθηκε. Περισσότεροι από 6.000 - 7.000 Σύροι στρατιώτες επέστρεψαν στη Συρία, ενώ οι υπόλοιπες συριακές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων των μυστικών υπηρεσιών, αναδιπλώθηκαν στην κοιλάδα Μπεκάα. Οι κινήσεις αυτές φαίνεται ότι ικανοποίησαν τον ΟΗΕ, καθώς ο ΓΓ Κόφι Ανάν «εξήρε την προσωπική δέσμευση του Σύρου Προέδρου για ολοκλήρωση της αποχώρησης σύντομα». Την ίδια ώρα, ΕΕ και ΗΠΑ συναγωνίζονται και ανταγωνίζονται, ταυτοχρόνως, σε ανακοινώσεις «συμπαράστασης στο λιβανικό λαό» και «πιέσεων προς τη Συρία».

Αρκετοί αναλυτές εκτιμούν ότι αν λείψουν οι βομβιστικές επιθέσεις και οι πυροδοτικές παρεμβάσεις εξωτερικών παραγόντων (ΗΠΑ, ΕΕ αλλά και ΟΗΕ), υπάρχει πιθανότητα ο Λίβανος να γλιτώσει από τη λαίλαπα μιας νέας εμφύλιας σύρραξης, καθώς, παρά την ένταση, στα δύο «στρατόπεδα» υπάρχουν και μουσουλμάνοι και χριστιανοί με αποτέλεσμα να τηρούνται κάποιες ισορροπίες. Εντούτοις, όσοι κρύβονται πίσω από τις τελευταίες βομβιστικές επιθέσεις φαίνεται να έχουν αντίθετη άποψη και απομένει να φανεί κατά πόσον οι λιβανικές πολιτικές δυνάμεις θα καταφέρουν να διατηρήσουν την ενότητα της χώρας.