ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Προσοχή στα δάκρυα!

Του Γ. Χ. ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗ

Δεν έχω βέβαια ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή μου αυτόν τον καιρό. Οι ανασκαφές μας, εδώ στη λίμνη της Καστοριάς, δε μου αφήνουν πολλά περιθώρια να ασχοληθώ με τον κόσμο. Τις εφημερίδες που παίρνω τις διαβάζω στα πεταχτά. Ρίχνω μια ματιά, δηλαδή, μόνο στους μεγάλους τους τίτλους. Ετσι, παίρνω μια επιπόλαια γεύση μόνο για τις καταστροφές, τα σκάνδαλα και τις τουρκικές προκλήσεις, μόνιμο πρωτοσέλιδο θέμα πια στις εφημερίδες, όχι βέβαια για λόγους κριτικής, αλλά "αγοραστικότητας", όπως θα λέγαμε "ακροαματικότητας" ή κάτι παρόμοιο. Βλέπω, βέβαια, και τις φωτογραφίες των προσώπων που έχουν καταστεί ένα είδος οικολογικού περιβάλλοντος, να πούμε. Ετσι που, αν δεν τους αντικρίσω μια μέρα στην πρώτη ή στις άλλες σελίδες της προβολής, ανησυχώ. Αισθάνομαι μέσα μου ένα απροσδιόριστο οικολογικό κενό και με πνίγει εκείνο το γνωστό παράπονο που συνοδεύει την πολιτική μας ανέχεια. Σκέφτομαι μήπως κάτι βασικό έχει ανατραπεί στον εθνικό μας κόρφο και δεν το έχω πληροφορηθεί στην απασχολημένη μου ζήση. Ας πούμε, π.χ., ο κ. Κωνσταντόπουλος μου έχει γίνει απαραίτητος ως καθημερινή οικολογική όψη. Ασχετο με τη γωνία λήψης, προφίλ ή ανφάς εννοώ. Ο κ. Εβερτ επίσης οικολογικό σύνδρομο κι αυτός, ο κ. Βενιζέλος θα πρόσθετα και ίσως ο κ. Καστανίδης και πολύ κοντά ο κ. Σαμαράς και άλλοι πολλοί που η φυσική τους επιβίωση στηρίζεται στην εικόνα. Μαζί με τα πρόσωπα βέβαια είναι και τα θέματα που προβάλλονται, έτσι, για να αποπροσανατολίζεται ο αναγνώστης και όχι για να ενημερώνεται. Μαζί και ο κονιορτός των ίδιων λέξεων και ο πανικός των προαναγγελλομένων καταστροφών, οι περιγραφές που υπογραμμίζουν χωρίς να περιγράφουν. Και ακολουθούν από πολύ κοντά οι προβλέψεις, οι πυθιακοί ακροβατισμοί και οι λογής σιβυλλικές αναλύσεις. Ευτυχώς που υπάρχει και "Ριζοσπάστης" και μας θυμίζει με μεγάλα γράμματα τις παγίδες.

Ετσι, σιγά σιγά βυθίζομαι όλο και πιο πολύ. Βυθίζομαι σε έναν περίεργο πολτό που δεν έχει γεύση, μόνο υφή έχει. Τον υποπτεύομαι, δηλαδή, αυτόν τον πολτό, δεν το γεύομαι, όπως υποπτεύεται κανείς οποιοδήποτε τέλος, χωρίς να μπορεί και να το γευτεί, γιατί έτσι θα μπορούσε και να το αποφύγει. Με κάνει, λοιπόν, αυτός ο πολτός να νιώθω πως βρίσκομαι αγκαλιά με τον Αλιεν, το γνωστό κινηματογραφικό τέρας, που περιφέρεται ως απειλή, εξοντώνεαι και αφανίζει στο όνομα της "εταιρίας" ή στο όνομα μιας άλλης δύναμης, που χωρίς να είναι παρούσα καταφέρνει να επιβάλλεται, να εξαργυρώνει το απροσδιόριστο μέλλον, αφανίζοντας ένα πολύ συγκεκριμένο παρόν. Μιας άλλης δύναμης που καταφέρνει με επαναλαμβανόμενες εικόνες καλοσχηματισμένων μηρών, με εύγευστες ευθυμογραφικές αηδίες και υποσχέσεις ανύπαρκτων αποκαλύψεων να σε παγιδεύει βαθιά στα αδιέξοδα ανώφελων αναζητήσεων!

Μέσα σε μια τέτοια πηχτή και απειλητική ύλη βρίσκομαι τον τελευταίο καιρό και προσπαθώ να την αναλύσω. Να βρω τα επιμέρους συστατικά της. Τις "αόρατες" γεύσεις της. Αποφάσισα, με άλλα λόγια, να παραμερίσω όλη αυτή την αποσυντεθειμένη καλοκαιρινή μου διάθεση και να αναπαλαιώσω το οικολογικό μου πρόσωπο. Να εντοπίσω το λάθος της σχέσης μου με το "άλλο". Να επαληθεύσω με κάθε θυσία την πολιτική μου συνείδηση, που ενώ παραμένει μόνιμα αριστερή, αποβάλλει καθημερινά τα οραματικά της στοιχεία. Παύει να είναι επαναστατική, μετατρέπεται σε ανυπόμονη τύψη, γίνεται μνησίκακη, εκδικητική, τρομοκρατική. Θέλω να εξηγήσω, λοιπόν, τις μεταβολές μου. Θέλω να αποφύγω τη μεγάλη, για να μην πω μοναδική, περιπέτεια, που φέρνει τους ανθρώπους μια από δω και μια από κει, γιατί αρνούνται ή γιατί δεν μπορούν να αυτοπροσδιοριστούν και να καταλάβουν τις αλλαγές τους. Να αντιληφθούν έγκαιρα αυτή την απροσδιόριστη ουσία που τελικά τους παγιδεύει και τους αναιρεί, όπως τα απειλητικά υγρά του κινηματογραφικού Αλιεν. Οπως ακριβώς αυτή η γλοιώδης και απερίγραπτη ευδαιμονία της αγοράς που διαλύει τον Ελληνα. Τον Ελληνα που εργάζεται και γλείφει πότε πότε, παρεμπιπτόντως, κάτι από μια ακρούλα του πολιτιστικού μας ψεύδους, χωρίς να αντιλαμβάνεται τις ασάφειες που τον αλλοτριώνουν. Ιδιαίτερα τις ασάφειες της πολιτικής του ευαισθησίας. Με αποτέλεσμα να μιλάει με λέξεις άλλων και να χαίρεται με σκηνοθετημένες φαντασιώσεις. Γι' αυτό φοβούμαι. Φοβούμαι πολύ. Φοβούμαι πως έχουμε περάσει τελικά στην περιοχή αυτού του απροσδιόριστου κινηματογραφικού κενού, όπου όλα, και τα πιο σημαντικά ακόμα γίνονται στο σκοτάδι!

Ο Λένιν έγραψε σελίδες ολόκληρες για την αυτοσυνείδηση. Το είπε με πολύ πειστικό τρόπο, πως όσο δε συνειδητοποιούμε τη σχέση μας με το κοινωνικό περιβάλλον, όσο δε συνειδητοποιούμε την παραγωγική μας σχέση μ' αυτό, με το προσδιορισμένο κοινωνικό "άλλο", αυτό δεν υπάρχει ιστορικά. Δεν υπάρχει υλικά, άρα πολιτικά. Οσο, με άλλα λόγια δικά μου, δεν κατανοούμε τους τρόπους και τις αιτίες της προσωπικής μας δράσης, ο κόσμος θα μεταβάλλεται σε μια ανούσια ύλη που θα μας απειλεί και τελικά θα μας αφανίζει στο όνομα της"εταιρίας".

Αυτό μας διαβρώνει, τελικά. Αυτό που δε μας αφήνει να αντιληφθούμε τις προσωπικές μας διαστάσεις μέσα στα πλαίσια μιας συγκεκριμένης πολιτικής συζήτησης. Αυτό που δε μας αφήνει να περιγράψουμε με πειστικό τρόπο την ιστορική μας σχέση με τους άλλους. Ετσι, πότε παγιδευόμαστε μέσα σε εντυπωσιακές κηδείες και πότε σε εκτυφλωτικά επινίκια. Προσέξτε τα και τα δύο. Είναι βέβαιο πως κρύβουνε πίσω τους πολλή μοχθηρία. Και τα δάκρυα που τα συνοδεύουν, είτε τα προκαλεί η θλίψη είτε η χαρά, είναι πολύ τοξικά, άρα πολύ επικίνδυνα!

Να αντιληφθούν έγκαιρα αυτή την απροσδιόριστη ουσία που τελικά τους παγιδεύει και τους αναιρεί, όπως τα απειλητικά υγρά του κινηματογραφικού Αλιεν. Οπως ακριβώς αυτή η γλοιώδης και απερίγραπτη ευδαιμονία της αγοράς, που διαλύει τον Ελληνα. Τον Ελληνα που εργάζεται και γλείφει πότε πότε, παρεμπιπτόντως, κάτι από μια ακρούλα του πολιτιστικού μας ψεύδους, χωρίς να αντιλαμβάνεται τις ασάφειες που τον αλλοτριώνουν

Λοιπόν, Παναγιώτη...

Του Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ

Τραβώντας για την Ικαρία - ανάμεσα στ' άλλα - στο νου σου έρχεται και ο Επίκουρος. Και η πρώτη απόπειρα για κομμουνιστική κοινωνία. Και οι εξορίες. Και οι εξόριστοι. Και τελευταία, φυσικά, και οι "διακοπές". Πάντως, αυτό το νησί σε "φορτίζει". Εχει μια σχέση "διαφορετική" με την ιστορία. Και όταν είναι η πρώτη φορά, που τραβάς για εκεί, τα νεύρα σου - και οι κεραίες σου - έτσι και αλλιώς, είναι "τεντωμένα". Και σου "τυχαίνει", χωρίς καμιά προειδοποίηση - για να σου τονώσει, λες το ενδιαφέρον - και ο Παναγιώτης... Ενας γλυκός άνθρωπος, γεμάτος, σκόπιμα - και ψεύτικα - ερωτηματικά, όμως!

Λοιπόν, Παναγιώτη, με την ιστορία, δε φτάνει να "ξέρεις" τα "λάθη". Να βγάζεις το τεφτέρι σου και να διαβάζεις "περιπτώσεις", που αποδόθηκαν μονόπλευρα και - άκρως - υποκειμενικιά. "Περιπτώσεις" που "έφεραν στο φως" άνθρωποι, που δεν έλαβαν μέρος στην "ιστορία" ή που έλαβαν, αλλά από το άλλο στρατόπεδο. Οι "περιπτώσεις", που "διηγούνται αγωνιστές" που έλαβαν και οι ίδιοι μέρος στα "λάθη", και αφού, στο "μεταξύ άλλαξαν πίστη" τώρα παριστάνουν τους αλάνθαστους και τους πονεμένους. Η, τέλος, "περιπτώσεις", που έρχονται στην "επικαιρότητα", κάθε φορά που μπαίνει το απλό - και καθοριστικό - ερώτημα: Παναγιώτη με ποιους είσαι και τι κάνουμε; Και αντί να πεις "συγνώμη, είμαι με το ΠΑΣΟΚ, τώρα", λες διάφορες ιστορίες για "λάθη" και "προδοσίες"...

Λοιπόν, Παναγιώτη... Δε φτάνει να αραδιάζεις ονόματα: Ζαχαριάδης, Μπελογιάννης, Πλουμπίδης, Αρης και τέλος - για να γίνεις πιο πειστικός - να καταλήγεις με τα περίφημα "γιουβαρλάκια". Ολα ετούτα - χρόνια τώρα - τα βράζουνε στην αντικουκουέ χύτρα μάγειροι και μάγειροι και φαϊ δεν κάνουν. Πάνω σε αυτά τα ονόματα πλέχτηκαν του κόσμου τα γαϊτανάκια. Χύθηκαν τόνοι χολής...

Λοιπόν, Παναγιώτη, κάθε μια "περίπτωση" από αυτές, είναι από μόνη της, ένα καταπληκτικό ιστορικό γεγονός, που δε χωράει μέσα στη "μικρούλα" - για μια τόσο πολύπλοκη υπόθεση - λέξη "λάθος". Κάθε μια "περίπτωση" από αυτές είναι μια μοναδική ιστορική στιγμή και για τον τόπο μας και για το ΚΚΕ, που δεν τελειώνεις μαζί της εύκολα, λέγοντας - απερίσκεπτα - "προδοσία". Αν κάποιος, πραγματικά, θέλει να βγάλει σωστά συμπεράσματα - και να καταλήξει σε σωστές κρίσεις - πρέπει να κρίνει με σεβασμό και δίκαια κάθε "περίπτωση" ξεχωριστά και να την εντάξει μέσα στο χρόνο και στο χώρο που "συνέβη". Και σε καμία περίπτωση, βέβαια, δεν πρέπει να αναφέρεται σε αυτές τις "περιπτώσεις" σε... αντιδιαστολή. Να τις χρησιμοποιεί, δηλαδή, σαν άλλοθι, για την "ένταξή" του, σήμερα, σε ένα κόμμα, που δεν έχει καμία σχέση με το σοσιαλισμό και την κοινωνία, που λες ότι ονειρεύεσαι!

Λοιπόν, Παναγιώτη... Κανένας δεν ισχυρίζεται πως δεν έγιναν λάθη. Μόνον οι πεθαμένοι δε λαθεύουν. Και οι "ζωντανοί", που ζούνε, όμως μέσα στην ακινησία και στο τίποτα. Δηλαδή, όλα τα "πτώματα" της ιστορίας. Ολοι αυτοί οι "οργανισμοί" που επιβιώνουν παρασιτικά, κλεπτοτσιμπώντας από κλαρί σε κλαρί. Ολοι αυτοί, που η ζωή, με τα χαρούμενα ταμπούρλα της και τις εκκωφαντικές φωνές της, με τα "σωστά" της και τα "λάθη" της, με τα "δίκαια" και τα "άδικα", περνάει δίπλα τους και αυτοί αρνούνται να περπατήσουν στα μεγάλα συλλαλητήρια μαζί της. Και εκ των υστέρων - και εκ του ασφαλούς - βέβαια, παριστάνουν τους κριτές. Και "ντύνουν", αυτή την απουσία, από τη δράση και τον πόλεμο, από τη δημιουργία, με κατηγορίες για "λάθη" και "προδοσίες" των άλλων. Αυτών που χτυπήθηκαν και με την άγνοια και με τη συγκυρία και - κυρίως - με τον οργανωμένο αντίπαλο. Που νίκησαν και νικήθηκαν. Που και σωστά έπραξαν και λαθεμένα έπραξαν. Που διδάχτηκαν από την ιστορία και οι ίδιοι, όμως, δίδαξαν την ιστορία...

Λοιπόν, Παναγιώτη... Κανένας δεν απαλλάσσεται από τις υποχρεώσεις του, μόνο και μόνο γιατί "είναι κοντοχωριανός του Αρη". Γιατί "πάντα ήταν - και είναι όπως λες - κρυφοκουκουέ"! Κανένας δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από τις "κακές στιγμές της ιστορίας" για να χτυπήσει την ίδια την ιστορία. Η "περίπτωση" του Πλουμπίδη, για παράδειγμα, δε σε οδηγεί σε "κακά συμπεράσματα", αν σωστά θέλεις να κρίνεις. Σε οδηγεί σε μεγαλείο! Σε περιοχές, που, εκεί μόνο, συναντάς τις μεγάλες στιγμές του ανθρώπου. Στις ανεπανάληπτες "απολογίες του Μπελογιάννη. Στα δικαιωμένα ιστορικά γράμματα του Ζαχαριάδη. Σε εκείνα τα τεράστια ευγενικά άλματα στο μέλλον του Βελουχιώτη! Σε οδηγούνε - πρέπει να σε οδηγούνε - πέρα και πάνω από μικρότητες. Δεν "καταλήγεις" - γκρινιάρικα και δυστυχισμένα - στο γνωστό και πάμφτωχο: τόσα λάθη! Καταλήγεις, στο επίσης γνωστό - που όμως "ξεχνιέται" - τόσος αγώνας, τόση αγάπη, τόσο αίμα. Τόση ελπίδα που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αφήσουμε να πάει χαμένη. Η Ικαρία μας περιμένει. Η Ικαρία της εξορίας. Η Ικαρία των αγώνων! Η Ικαρία της πρώτης απόπειρας....

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

"Ισραηλοποίηση" το όχημα της ΝΑΤΟποίησης

Η Ελλάδα καλείται με πιο αποτελεσματικό τρόπο να παίξει ρόλο στην εφαρμογή των σχεδίων της "νέας τάξης πραγμάτων" στην περιοχή

Στο προσκήνιο βρίσκονται τους τελευταίους μήνες οι Ενοπλες Δυνάμεις, καθώς πολύ συζήτηση γίνεται για τον εκσυγχρονισμό τους, τη νέα δομή που θα πρέπει ν' αποκτήσουν, την αποτελεσματικότητά τους στην απόκρουση μιας απειλής σε βάρος της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, την ανάγκη ενίσχυσής τους με νέα εξοπλιστικά προγράμματα. Κοινός παρονομαστής αυτών των συζητήσεων, η ανάδειξη της ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων σε παράγοντα διαμόρφωσης συνολικότερα της εξωτερικής και οικονομικής πολιτικής της χώρας. Για κάποιους αυτό εκφράζεται με τον όρο "Ισραηλοποίηση".

Ο τουρκικός κίνδυνος είναι το σημείο αναφοράς και δικαιολόγησης αυτής της ανάγκης. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι ο κίνδυνος αυτός δεν προέκυψε τώρα ξαφνικά ώστε να δικαιολογεί πειστικά τα νέα σχέδια. Ουσιαστικά η "Ισραηλοποίηση" έρχεται να λειτουργήσει σαν όχημα για να συμβάλει η Ελλάδα με πιο αποτελεσματικό τρόπο στην εξυπηρέτηση "νέας τάξης πραγμάτων".Για να ανταποκριθούν οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις στο νέο ρόλο που διεκδικεί η Ελλάδα στην περιοχή της Αν. Μεσογείου, ένα ρόλο που ταυτίζεται πλήρως με τη διεύρυνση των ορίων και της αποστολής του ΝΑΤΟ. Εξάλλου, μέσα από αυτό το πρίσμα βλέπουν και οι εμπνευστές αυτών των σχεδίων και την αντιμετώπιση των προβλημάτων που έχει η χώρα μας εξαιτίας της τουρκικής προκλητικότητας.

Τα "κλειδιά" του ΝΑΤΟ

Σε έκθεση του υπουργείου Αμυνας των ΗΠΑ του Ιούνη του 1995, που είδε το φως της δημοσιότητας, με τίτλο "Στρατηγική ασφάλειας των ΗΠΑ για την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ" γίνεται λόγος για "δύο συμμάχους - κλειδιά του ΝΑΤΟ, την Ελλάδα και την Τουρκία, που στηρίζουν τη νοτιοανατολική περιοχή του ΝΑΤΟ".Και στη συνέχεια συμπληρώνεται ότι υπό τις νέες συνθήκες "έγιναν περισσότερο σημαντικές για τις ΗΠΑ". Ιδιαίτερα για την Ελλάδα αναφέρεται ότι "κατέχει στρατηγικές θέσεις για τη διοίκηση των θαλάσσιων διαδρόμων της Αν. Μεσογείου". Οι επισημάνσεις αυτές είναι ενδεικτικές του ρόλου που έχει ανατεθεί από τις ΗΠΑ στην Ελλάδα και στις Ενοπλες Δυνάμεις της.

Το όσα κατά καιρούς έχει πει ο υπουργός Αμυνας, Γερ. Ασένης, αλλά και τα όσα αναφέρονται σε επίσημα έντυπα του υπουργείου Αμυνας, δίνουν μια σαφή εικόνα αυτών των προσανατολισμών.

Η "Αμυντική διπλωματία",σύμφωνα με τον Γερ. Αρσένη, έχει υψηλή σημασία, "ιδιαίτερα στο πλαίσιο της συμμετοχής της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, το ΝΑΤΟ και τη ΔΕΕ".Χαρακτηριστικά και τα παρακάτω: "Βασική αρχή, έχει πει, για την άσκηση αυτής της πολιτικής, είναι η στενή αλληλεξάρτηση οικονομίας, άμυνας και εξωτερικής πολιτικής, γεγονός που επιβεβαιώνεται από τις εξελίξεις στα Βαλκάνια, τη Μ. Ανατολή και την Παρευξείνια ζώνη".

Πρότυπο το Ισραήλ

Η όλη φιλοσοφία τη "Ισραηλοποίησης" εκφράζεται από τον ίδιο με κάθε ευκαιρία. Σε ομιλία του με θέμα "Εθνική Ισχύς και Διεθνής Ανταγωνιστικότητα",είχε θέσει τις θεωρητικές βάσεις: "Παράγοντας για τη χάραξη εθνικής στρατηγικής είναι η έλλειψη "αμυντικού βάθους",που είναι συνάρτηση της γεωγραφικής μας θέσης και του μικρού μας πληθυσμιακού μεγέθους, σε σύγκριση με τους γείτονές μας. Η Ελλάδα και κάποιες άλλες χώρες, όπως π.χ. το Ισραήλ,χαρακτηρίζονται από έλλειψη αμυντικού βάθους. Δεν μπορούμε να έχουμε αποτελεσματική άμυνα της χώρας μας περιφρουρώντας απλώς τα δικά μας σύνορα. Χρειάζεται μια ευρύτερη αμυντική δικτύωση, μια σειρά αμυντικών συμμαχιών στην ευρύτερη περιοχή, για να αποκτήσουμε το απαραίτητο αμυντικό βάθος.

Χρειαζόμαστε μια συνολική πολιτική στο πλαίσιο της οποίας η αμυντική, η εξωτερική και η οικονομική πολιτική θα δρουν συμπληρωματικά και υποστηρικτικά για τη δημιουργία των προϋποθέσεων της ισχυροποίησης της εθνικής ανταγωνιστικής μας βάσης. Η δικτύωση μέσα από στρατιωτικές συμφωνίες, η συγκρότηση του απαραίτητου αμυντικού βάθους αρχίζει ήδη να αποφέρει καρπούς".

"Κέντρο αμυντικών πρωτοβουλιών"

Συνεχίζοντας στην ίδια ομιλία του ο Γερ. Αρσένης, είχε προχώρησε και παραπέρα, αναφέροντας και παραδείγματα που ταυτόχρονα δίνουν και το ΝΑΤΟϊκό στίγμα αυτής της πολιτικής: "Τον περασμένο Μάιο (σ.σ. 1995), πραγματοποιήθηκε μια πολυεθνική στρατιωτική άσκηση στην Πελοπόννησο, με τη συμμετοχή στρατευμάτων από την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Αλβανία και τις ΗΠΑ. Επρόκειτο για μια κοινή άσκηση παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας. Κατ' αυτόν τον τρόπο η χώρα μας μετατρέπεται σε ένα κέντρο αμυντικών πρωτοβουλιών για την εμπέδωση των αμυντικών συνεργασιών στην περιοχή,για σταθερότητα και ειρήνη".

Πρόκειται για τη γνωστή άσκηση που είχε γίνει στην Καλαμάτα, που για να ρίξουν στάχτη στα μάτια είχαν πει ότι ήταν ανθρωπιστικού χαρακτήρα, ενώ στην πραγματικότητα, όπως και οι άλλες ανάλογες που ακολούθησαν, εντάσσονται σαφώς στους μηχανισμούς ενσωμάτωσης στο ΝΑΤΟ των χωρών που ανήκαν στο πρώην Σύμφωνο της Βαρσοβίας, όπου η Ελλάδα καλείται να παίξει τονρόλο που της αναλογεί για την υλοποίηση αυτών των σχεδίων. Στα παραπάνω να συμπληρώσουμε και τη συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας που υπογράφηκε πρόσφατα με την Αρμενία, η οποία εντάσσεται "στο σύστημα της δικτύωσης που θα δώσει μια άλλη στρατηγική δύναμη στην Ελλάδα και μια άλλη θέση στην Ευρωπαϊκή Ενωση",όπως είπε ο υπουργός Αμυνας. Ενώ σε συνέντευξη Τύπου στις 15 Γενάρη είχε πει: "Η Ελλάδα ως μέλος της ΔΕΕ και του ΝΑΤΟ έχει δικτυωθεί με τις γειτονικές χώρες και αυτή η δικτύωση αναβαθμίζει σημαντικά την αμυντική ικανότητα της χώρας, αλλά δίνει και μια άλλη δυνατή διάσταση στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδας".

Ταχυκίνητες μονάδες
Αποκαλυπτικά όμως αυτών των προσανατολισμών είναι και τα όσα γράφονται στην έκδοση του υπουργείου Αμυνας "Λευκή Βίβλος"."Στα επόμενα χρόνια, αναφέρει, η δομή των Ενόπλων Δυνάμεων πρόκειται να αλλάξει ριζικά. Οι Ενοπλες Δυνάμεις του μέλλοντος θα χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερη ικανότητα συντονισμού των τριών κλάδων. Η ικανότητα αυτή δεν μπορεί παρά να βασίζεται στη λειτουργία ταχυκίνητων μάχιμων μονάδων, που θα εξασφαλίζουν υψηλά επίπεδα ετοιμότητας στην αντιμετώπιση οποιασδήποτε απειλής,καθώς και στην ευρεία χρήση της τεχνολογίας και της πληροφορικής". Ολως τυχαία... βέβαια και η νέα δομή του ΝΑΤΟ στηρίζεται στη λειτουργία ταχυκίνητων μονάδων, όπως αυτή που προορίζεται να εγκατασταθεί στη Θεσσαλονίκη. Μονάδων που θα είναι έτοιμες ανά πάση στιγμή να επέμβουν όπου οι ανάγκες της επιβολής της νέας τάξης το απαιτήσουν.
Με βάση τις ΝΑΤΟικές κατευθύνσεις
"Το βάρος, τονίζεται στη "Λευκή Βίβλο", θα πρέπει να δοθεί στην ποιότητα, με βασικούς άξονες την υιοθέτηση σύγχρονου στρατηγικού και επιχειρησιακού δόγματος (με έμφαση στις συνδυασμένες/διακλαδικές επιχειρήσεις), την απόκτηση των απαραίτητων σύγχρονων οπλικών συστημάτων και ιδιαίτερα πολλαπλασιαστών ισχύος και την πλήρη και ταχεία επιχειρησιακή ενσωμάτωσή τους στο δυναμικό των ΕΔ".
Τα παραπάνω έρχονται σαφώς σε εφαρμογή των ΝΑΤΟϊκών κατευθύνσεων. Χαρακτηριστικά αυτά που αναφέρονται σε ενημερωτική έκδοση του ΝΑΤΟ: "Αμεση προτεραιότητα αποτελεί η υλοποίηση της έννοιας της συνδυασμένης μεικτής δύναμης επιχειρήσεων, η οποία θα επιτρέψει στη Συμμαχία την πραγματοποίηση νέων αποστολών (όπως ειρηνευτικές επιχειρήσεις). Οι νέες δομές θα είναι ικανές να λειτουργούν τόσο υπό τον έλεγχο του ΝΑΤΟ, όσο και υπό τον έλεγχο της ΔΕΕ και να επιτρέπουν τη συμμετοχή τρίτων χωρών".
Επαγγελματικός στρατός
Μια άλλη πλευρά της "Ισραηλοποίησης" είναι αυτή της επαγγελματοποίησης του Ελληνικού Στρατού. "Οι Ενοπλες Δυνάμεις, αναφέρεται στη "Λευκή Βίβλο" θα πρέπει να στελεχώνονται από αξιωματικούς και οπλίτες αρτίας εκπαίδευσης και υψηλής τεχνολογικής κατάρτισης, προκειμένου να είναι σε θέση να χειρίζονται αποτελεσματικά τα οπλικά και πληροφορικά συστήματα που θα έχουν στη διάθεσή τους". Τα πρώτα βήματα έχουν γίνει και ήδη στις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις υπηρετούν περί τους 15.000 έμμισθους οπλίτες.
Σε άλλη κεφάλαιο της ίδιας έκδοσης αναφέρεται: "Βρισκόμαστε σε μια μεταβατική περίοδο, όπου οι ισορροπίες δεν έχουν διαμορφωθεί ακόμα και όπου ανοίγονται επομένως πολλές ευκαιρίες για μια χώρα με τις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας. Μέσα σ' ένα τέτοιο εξελισσόμενο περιβάλλον, η χώρα μας μπορεί να διεκδικήσει μια ισχυρή θέση στο διεθνές προσκήνιο. Η Ελλάδα υπήρξε πάντοτε το σταυροδρόμι μεταξύ Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής. Η πρόκληση για τα χρόνια που έρχονται, μέσα στη νέα τάξη πραγμάτων, είναι ν' αξιοποιήσει αυτή τη μοναδική στρατηγική της θέση και να μετατραπεί σε σταθεροποιητικό παράγοντα στο χώρο των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου".
"Μικρά μεγέθη - αξιόλογο δυναμικό"
Πιο συγκεκριμένα, αναφέρεται στην ανάγκη "υιοθέτησης μιας συνολικής πολιτικής, στο πλαίσιο της οποίας η αμυντική, η εξωτερική και η οικονομική πολιτική θα δρουν συμπληρωματικά και υποστηρικτικά για τη δημιουργία των προϋποθέσεων της ισχυροποίησης της εθνικής ανταγωνιστικής μας βάσης". Επίσης: "Προς υλοποίηση του στόχου της ισχυροποίησης της θέσης της Ελλάδας στον εγγύς και ευρύτερο διεθνή χώρο, θα πρέπει να εντάξουμε την αμυντική μας πολιτική στο πλαίσιο της γενικότερης εξωτερικής μας πολιτικής. Εκμεταλλευόμενοι την ευελιξία που παρέχουν τα μικρά μεγέθη και το αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό, η χώρα μας μπορεί να αποτελέσει τον πυρήνα της οικονομικής και τεχνολοικής ανάπτυξης των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου, επεκτείνοντας τις οικονομικές δραστηρίοτητές της στις γειτονικές της χώρες. Μια τέτοια πολιτική, σε συνδυασμό με τη συνέχιση της ήδη επιτυχημένης και δυναμικής στρατιωτικής διπλωματίας, μπορεί να καταστήσει τη χώρα μας παράγοντα αποφασιστικής σημασίας για τις εξελίξεις στην περιοχή".
Στη συνέχεια μπαίνει στο "ψητό": "Για ν' αναβαθμιστεί ο ρόλος της Ελλάδας στην Αν. Μεσόγειο και για να επιτευχθεί αύξηση του αμυντικού βάρους, επιβάλλεται δραστηριοποίηση σε πολιτικό, διπλωματικό και οικονομικό επίπεδο και απόκτηση των απαραίτητων αεροπορικών και ναυτικών μέσων για την προβολή ισχύος".
Στράτευση των γυναικών
Ο λεγόμενος εκσυγχρονισμός των Ενόπλων Δυνάμεων περιλαμβάνει και άλλες πλευρές, με βάση τα πρότυπα της "Ισραηλοποίησης". Μια τέτοια είναι η "Παλαϊκή Αμυνα", για την οποία εκκρεμεί σχετικό νομοσχέδιο. Στα πλαίσια της "Παλαϊκής Αμυνας" αναμένεται να υπάρξουν και σχετικές ρυθμίσεις για τη στράτευση των γυναικών.Εξάλλου το θέμα φαίνεται πως έχει αρκετά προχωρήσει. Το Γενικό Επιτελείο Στρατού έχει κάνει ειδική μελέτη, με βάση την οποία μπορεί να αντιμετωπιστούν τα κενά που υπάρχουν λόγω της μείωσης της απόδοσης των κλάσεων με τη στράτευση των γυναικών.Εχει συγκεκριμένα ζητηθεί η γνώμη των σχηματισμών, στα πλαίσια της νέας δομής των Ενόπλων Δυνάμεων, να αναφέρουν τις ειδικότητες και τον αριθμό γυναικών - οπλιτών που μπορούσαν να τοποθετηθούν στις μονάδες.
"Παλαϊκή Αμυνα"
Σύμφωνα με τη "Λευκή Βίβλο" "Παλαϊκή Αμυνα" σημαίνει:
α) Σταδιακή ένταξη στον αμυντικό σχεδιασμό ευρύτερων πληθυσμιακών ομάδων για κινητοποίηση σε περίπτωση απειλής για την εθνική ασφάλεια.
β) Την ευαισθητοποίηση και ουσιαστικότερη συμβολή των πολιτών σε θέματα άμυνας.
Με βάση τις αρχικές προτάσεις της ομάδας εργασίας που συγκρότησε το υπουργείο Αμυνας, η "Παλαϊκή Αμυνα" έχει ως κύρια αποστολή την τοπική άμυνα, με ένοπλα τμήματα και ως δευτερεύουσα αποστολή τη συνδρομή στηνπολιτική άμυνα με άοπλα τμήματα.
Σύμφωνα με τις σχετικές εισηγήσεις, για την εκπλήρωση της αποστολής της "Παλαϊκής Αμυνας" προτείνεται η συγκρότηση Ενόπλων Μονάδων Π. ΑΜ. στους δήμους και στις κοινότητες Ηπείρου, Μακεδονίας, Θράκης, Νησιών Αν. Αιγαίου, Δωδεκανήσου, επιπλέον των Μονάδων Εθνοφυλακής και των Αόπλων Μονάδων Π. ΑΜ. που οργανώνει το υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Η συγκρότηση των μονάδων αυτών προβλέπεται να ολοκληρωθεί σε τρεις φάσεις έως το 2004.
Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ