Eurokinissi

Διπλό χτύπημα σε μια ανάγκη. Και ελάχιστο το εισόδημα και ακριβός ο τουρισμός και οι διακοπές. Επομένως, η ανάπαυση έχει γίνει ακριβό εμπόρευμα για να μπορούν να το αγοράσουν η εργατική οικογένεια, οι νέες και νέοι εργαζόμενοι, οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, ιδιαίτερα δε τα νέα ζευγάρια αν έχουν και μικρά παιδιά. Οταν ο μεικτός κατώτερος μισθός είναι 657,87 ευρώ, επομένως το επίδομα άδειας περίπου 350 ευρώ μεικτά, πού να φτάσουν... Και αν ο εργαζόμενος είναι ωρομίσθιος ή με μερική απασχόληση η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη, αφού το ύψος ενός μηνιαίου εισοδήματος είναι 300 ευρώ και ακόμη χαμηλότερο. Μ' αυτό το εισόδημα ούτε οι στοιχειώδεις ανάγκες της ζωής δεν μπορούν να καλυφτούν. Το νοίκι και μόνο του διαμερίσματος απαιτεί τουλάχιστον το μισό και άνω του μηνιαίου εισοδήματος. Βεβαίως, η λεγόμενη τουριστική βιομηχανία που αναπτύσσουν οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα, γίνεται ολοένα και πιο κερδοφόρος για το κεφάλαιο τομέας. Προσφέροντας τουρισμό όχι στο λαό, αλλά στους έχοντες να πληρώσουν.

Κάθε χρόνο λοιπόν το ποσοστό εκείνων που δεν μπορούν να πάνε διακοπές αυξάνεται, ενώ οι μέρες γι' αυτούς που τα καταφέρνουν να πάνε σε κάποιον τουριστικό προορισμό μειώνονται. Πρόκειται για ακόμα μια πτυχή της «ανάπτυξης» που οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν μπορούν να καρπωθούν. Δείγμα και αυτό της συνολικής υποβάθμισης της ζωής των εργαζομένων.

Eurokinissi

Πολυτέλεια αποτελούν πλέον οι διακοπές για τη λαϊκή οικογένεια

Θα προσπαθήσουμε όσο είναι δυνατόν να αποτυπώσουμε αυτή την πραγματικότητα με στοιχεία. Οσο μπορεί να αποτυπωθεί, βεβαίως, και παίρνοντας υπόψη ότι οι πηγές που χρησιμοποιούμε (αυτές που υπάρχουν), μπορούν μόνο σχετικά να δώσουν την εικόνα, όπως και η αστική στατιστική που μερικές φορές μπορεί να συγκαλύπτει, ανεξάρτητα από προθέσεις, την πραγματικότητα.

Ετσι, ακριβότερες κατά 10% θα είναι φέτος οι καλοκαιρινές διακοπές, σύμφωνα με το ΙΝΚΑ - Γενική Ομοσπονδία Καταναλωτών Ελλάδας (ΙΝΚΑ - ΓΟΚΕ). Την ίδια στιγμή, οι μισθοί και οι συντάξεις μένουν στα ίδια επίπεδα.

Από τα πρώτα συμπεράσματα της μελέτης που έχει εκπονήσει αυτή την περίοδο το ΙΝΚΑ - ΓΟΚΕ, το 46% των Ελλήνων δε θα μπορέσουν να κάνουν ούτε μια μέρα διακοπές. Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι το αντίστοιχο ποσοστό για το 2006 ήταν 44%, για το 2005 ήταν 41% και για το 2004 ήταν 39,6%...

Αλλά και για εκείνους που δηλώνουν ότι θα κάνουν διακοπές, οι στερήσεις και το οικονομικό «στρίμωγμα» αποτυπώνονται ξεκάθαρα στις σφυγμομετρήσεις. Αποκαλυπτικά είναι και τα στοιχεία που προέκυψαν από την έρευνα της «ΚΑΠΑ Research» («Ελεύθερος Τύπος», 23/6/2007):

• 1,5 εκατομμύρια Ελληνες θα περιοριστούν σε μία μόλις βδομάδα διακοπών (18,7%). Πριν από πέντε χρόνια ο αριθμός αυτός δεν ξεπερνούσε τις 700.000.
• Το 22,4% θα μπορέσει να κάνει δυο βδομάδες διακοπές, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για το 2003 ανερχόταν στο 30,7%.
• Μόνο ένα 15,5% θα καταφέρει να κάνει διακοπές για τρεις βδομάδες.
• 7 στους 10 εκείνων που θα πάνε διακοπές θα μείνουν σε ιδιόκτητο, συγγενικό ή φιλικό σπίτι (ΙΝΚΑ).

Πόσες μέρες διακοπές μπορεί να κάνει ένας νέος που αμείβεται με τον κατώτερο βασικό μισθό (657 ευρώ μεικτά); Να θυμίσουμε, ότι σύμφωνα με στοιχεία της ΓΣΕΕ οι εργαζόμενοι που αμείβονται με τα κατώτερα όρια ανέρχονται στις 250.000. Μέσα σε 10 μέρες ο μισθός και το επίδομα αδείας θα έχουν εξανεμιστεί, και γυρίζοντας από τις διακοπές δε θα μπορεί να αντεπεξέλθει σε άλλες οικονομικές υποχρεώσεις (πχ ενοίκιο, λογαριασμούς, προσωπικά έξοδα κλπ)!

Αντίστοιχα μια τετραμελής οικογένεια χρειάζεται το λιγότερο 700 - 800 ευρώ μόνο για διαμονή για 10 ημέρες σε κάποιο τουριστικό προορισμό. Ας δούμε μερικά παραδείγματα (για καταλύματα Γ' κατηγορίας):

• Στη Νάξο, ένα δίκλινο δωμάτιο κοστίζει κατά μέσο όρο 60 ευρώ τη βραδιά και ένα τετράκλινο 80 ευρώ.
• Στην Κεφαλονιά, οι 4 διανυκτερεύσεις με πρωινό κοστίζουν κατά προσέγγιση στα δίκλινα δωμάτια 268 ευρώ και στα τετράκλινα, 472 ευρώ.
• Στη Σκιάθο, το δίκλινο σπάνια να πέσει κάτω από τα 60 ευρώ τη βραδιά και το τετράκλινο ξεκινά από 70 ευρώ περίπου.
• Στην Πάρο, το δίκλινο κατά μέσο όρο κοστίζει 50 ευρώ τη βραδιά και το τετράκλινο ξεκινά από τα 60 ευρώ.

Για 9 μέρες στη Ρόδο - 8 διανυκτερεύσεις - χρειάζονται για 2 άτομα σχεδόν 1.200 ευρώ μόνο για τα εισιτήρια και τη διαμονή! Σχεδόν άλλα τόσα θα φτάσουν τα έξοδα για φαγητό, καφέ και άλλα προσωπικά έξοδα. Για το αντίστοιχο διάστημα στη Σαντορίνη το κόστος διαμονής μόνο προσεγγίζει για δυο άτομα τα 800 ευρώ...

Μεγάλο για τη λαϊκή τσέπη είναι και το κόστος της μετακίνησης. Δεν είναι μόνο τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια που έχουν φτάσει στα ύψη και συνεχώς θα ακριβαίνουν, ανάλογα με τις ορέξεις του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Η σύνδεση των περιοχών της ηπειρωτικής Ελλάδας είναι ολοκληρωτικά δοσμένη στο ιδιωτικό κεφάλαιο, που επιβάλλει τιμές - φωτιά και στα εισιτήρια των λεωφορείων. Συγκεκριμένα:

• Το εισιτήριο Αθήνα - Θεσσαλονίκη (μονή διαδρομή) κοστίζει 34 ευρώ.
• Για Ηγουμενίτσα από Αθήνα φτάνει τα 38,20 ευρώ και από Θεσσαλονίκη τα 35,10 ευρώ.
• Αθήνα - Καβάλα κοστίζει 49 ευρώ και από Θεσσαλονίκη 13 ευρώ.
• Αθήνα - Καλαμάτα κοστίζει 18,90 και για Πύλο 23 ευρώ.

Eurokinissi

Το 2002 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιστρατεύει τους ναυτεργάτες, στέλνει τα ΜΑΤ και το Λιμενικό, όπου «χτυπώντας στο ψαχνό» διαλύουν την απεργία. Το 2006 η κυβέρνηση της ΝΔ επιστρατεύει ξανά τους ναυτεργάτες. Αποτέλεσμα: Τα κέρδη του εφοπλιστικού κεφαλαίου αυξάνουν μέχρι και 114,8%...

Οσα με συνέπεια υποστήριζαν οι ναυτεργάτες ότι θα επακολουθήσουν με την «απελευθέρωση» των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών επιβεβαιώνονται περίτρανα.

Στα ήδη πανάκριβα εισιτήρια, από την 1η Ιούνη προστέθηκαν και νέες αυξήσεις. Η κατάσταση είναι τέτοια που 300 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια με αυτοκίνητο (μονή διαδρομή) μπορεί να μην αρκούν για να ταξιδέψει προς τον προορισμό της! Οπως ανέδειξε ο «Ρ» και σε προηγούμενο θέμα (17/6/2007), οι τιμές στις ακτοπλοϊκές γραμμές αυξάνουν κατά βούληση του εφοπλιστικού κεφαλαίου και μάλιστα πρόκειται για αυξήσεις της τάξεως του 9%-11%.

Αναφέρουμε ενδεικτικά παραδείγματα των απανωτών αυξήσεων:

• Από Πειραιά για Σύρο το Μάη του 2006 το εισιτήριο της οικονομικής (γ΄) θέσης ήταν 20,50 ευρώ. Ενα μήνα μετά, οπότε και απελευθερώθηκαν οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, το εισιτήριο κόστιζε 22,40 ευρώ, (αύξηση 9,75%) και από την 1η Ιούνη φέτος το εισιτήριο ανέρχεται στα 23 ευρώ με το 30χρονο «ΜΑΡΙΝΑ», ενώ με το «ΜΠΛΟΥ ΣΤΑΡ» 24 ευρώ έξω στο κατάστρωμα και 28 μέσα και με το «ΧΑΪ ΣΠΙΝΤ» 39 ευρώ.
• Για Πάρο το Μάη του 2006 το εισιτήριο κόστιζε 21,50 ευρώ, τον Ιούνη του ίδιου έτους 24 ευρώ (αύξηση 11%), ενώ τώρα με το 38χρονο «ΜΙΛΕΝΑ» ανέρχεται στα 26 ευρώ. Με το «ΧΑΪ ΣΠΙΝΤ» το εισιτήριο είναι 45,50 ευρώ και με το «ΑΙΟΛΟΣ», που δρομολογήθηκε πρόσφατα, 45 ευρώ.
• Για Χανιά το εισιτήριο (κατάστρωμα) κοστίζει 30 ευρώ, και για ΙΧ 86 ευρώ. Για Ρέθυμνο η τιμή ανέρχεται στα 29 ευρώ και για ΙΧ 84 ευρώ, ενώ για Ηράκλειο το εισιτήριο φτάνει στα 32 ευρώ και για ΙΧ 86 ευρώ.
• Από Πάτρα ή Ηγουμενίτσα για Κέρκυρα, το εισιτήριο κοστίζει 33 ευρώ και για ΙΧ 90 ευρώ.
• Για Ρόδο από 42-46 ευρώ (κατάστρωμα) που ήταν οι τιμές για το 2006, φέτος αυξήθηκαν στα 49 ευρώ.

Eurokinissi

Μια οικογένεια χρειάζεται πολλά μεροκάματα για ένα ταξίδι με... τα σαπάκια

Οσο για τον αριθμό των πλοίων που ...«καλύπτουν» τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, αξίζει να σημειωθεί ότι από περίπου 90 που ήταν το 2005, το 2006 ήταν 77 (σ.σ. σε αυτά δε συμπεριλαμβάνονται οι μικρές πορθμειακές γραμμές).

Από τη μια έχουμε: Χιλιάδες εργαζόμενους που ένα «διακοποδάνειο» δεν τους φτάνει για να πληρώσουν τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια. Πλοία - «σκυλοπνίχτες» να ταξιδεύουν ελεύθερα και με ...το νόμο. Χιλιάδες νησιώτες αποκλεισμένους. Κι από την άλλη έχουμε: Εφοπλιστές που «πλέουν σε πελάγη κερδών». Σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η ΑΝΕΚ για τη χρήση του 2006, τα καθαρά κέρδη της ΑΝΕΚ αυξήθηκαν κατά 114,8% και έφτασαν στα 21,5 εκατ. ευρώ, έναντι 10,0 εκατ. ευρώ την προηγούμενη χρήση! Η «Blue Star» παρουσίασε το 2006 αύξηση καθαρών κερδών μετά από φόρους και δικαιώματα μειοψηφίας κατά 24,4% σε σύγκριση με τη χρήση 2005 και έφτασε τα 21,76 εκατ. ευρώ.

Βαφτίζονται «εναλλακτικές» και υπερτονίζονται ως «οικονομικές» διακοπές για τη νεολαία. Είναι οι διακοπές με εθελοντική εργασία. Κάποιες φορές πρόκειται για κανονική εργασία, σε κάποιο τουριστικό θέρετρο, οπότε παραλληλίζεται με... διακοπές, ψυχαγωγία, γνωριμίες κλπ.!

Πρόκειται για κρατικά και κοινοτικά προγράμματα, τα οποία απευθύνονται ευθέως και χωρίς περιστροφές σε νέους που επιζητούν φθηνές διακοπές, δηλαδή σε νέους που ανήκουν στα λαϊκά στρώματα, αλλά αδυνατούν οικονομικά να κάνουν διακοπές, και - το κυριότερο - σε νέους που έχουν ενδιαφέροντα, αλλά δεν κατανοούν πως η εκπλήρωση των αναγκών τους είναι δικαίωμα που πρέπει η κοινωνία να το παρέχει. Και επίσης δεν κατανοούν ότι όλα τα «άσχημα» που βλέπουν να συμβαίνουν γύρω τους είναι συνέπεια της ύπαρξης πλούτου και φτώχειας. Οπου τον πλούτο τον παράγουν οι φτωχοί και τον καρπώνονται οι πλούσιοι. Ο στόχος των προγραμμάτων διπλός: Και «τρύπες» που ανήκουν στην κρατική αρμοδιότητα «να μπαλώνονται» και να αναδεικνύεται μέσα από την εθελοντική εργασία μιας μερίδας της νεολαίας ότι «όλοι μπορεί να ζήσουν ευχαριστημένοι». Φτωχοί μεν, αλλά ευχαριστημένοι. Προσφέροντας δωρεάν εργασία που την καρπώνονται οι λίγοι, προκειμένου να κάνουν λίγες διακοπές. Οταν θα έπρεπε το εισόδημά τους να τους καλύπτει αυτή την ανάγκη και να αναπαύονται στις διακοπές και όχι να δουλεύουν.

Το κεντρικό νόημα όλων αυτών των προγραμμάτων είναι: Αν αγαπάς τη φύση και την περιπέτεια, αν θες ξεχωριστές διακοπές και ενδιαφέρουσες γνωριμίες, μπορείς να τις έχεις, αρκεί να εργαστείς. Εθελοντικά. Απαραίτητη ...«προϋπόθεση» να ανήκεις στα λαϊκά στρώματα, αφού διαφορετικά θα μπορείς να απολαύσεις όλα τα παραπάνω, χωρίς να χρειάζεται να εργαστείς τους καλοκαιρινούς μήνες.

Χαρακτηριστικό είναι το πρόγραμμα του υπουργείου Μεταφορών και της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς «Διακοπές και Εθελοντισμός», όπου νέοι και νέες καλούνται να περάσουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές σε κάποιο μέρος της Ελλάδας, δουλεύοντας στα ΕΛΤΑ. Πολλές είναι και οι ΜΚΟ (σ.σ. οι περισσότερες χρηματοδοτούνται από την ΕΕ) που υλοποιούν θερινά προγράμματα εθελοντικής εργασίας για την προστασία του περιβάλλοντος και κυρίως για να εμφυσήσουν στην τοπική κοινωνία του προορισμού τους την ιδέα του εθελοντισμού.

Πριν λίγα χρόνια η ΜΚΟ «ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ» σε συνεργασία με την Πυροσβεστική Υπηρεσία και τους ΟΤΑ (Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης) διοργάνωνε εθελοντικές ομάδες φύλαξης και προστασίας των δασών στις ορεινές περιοχές της Βόρειας Πίνδου, του Γράμμου και της Ροδόπης, σε μια προσπάθεια πρόληψης και αντιμετώπισης των πυρκαγιών. Δραστηριότητα σοβαρότατης σημασίας, ώστε να επαφίεται στη διάθεση κάποιων για εθελοντική προσφορά, ακόμα κι αν αυτή υπάρχει. Προκειμένου να προσελκύσουν εθελοντές, δηλαδή τζάμπα δουλιά, το συνέδεαν με διακοπές.

Αντίστοιχα προγράμματα εθελοντικής εργασίας υλοποιούν μια σειρά ΜΚΟ για εξίσου σημαντικά ζητήματα, όπως είναι η προστασία ζώων υπό εξαφάνιση, τη στιγμή που χιλιάδες νέες και νέοι μένουν άνεργοι. Τα περισσότερα όμως απ' αυτά τα προγράμματα στοχεύουν απλώς στην προώθηση του εθελοντισμού ως «ιδέας» και ως «αναγκαιότητας». Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι πολλά διεξάγονται και με την οικονομική στήριξη πολυεθνικών.

Χαρακτηριστική η περίπτωση των προγραμμάτων της «WWF Ελλάς», όπου το 2006 η «Coca-Cola Τρία Εψιλον Ελλάδος» με την «Amita Motion» προήγαγαν την εθελοντική εργασία και τα προγράμματα της WWF για τη διαφύλαξη και την αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος σε προστατευμένες περιοχές της Ελλάδας. Μάλιστα, οι εθελοντές του WWF ξεκινούσαν για την υλοποίηση του παραπάνω στόχου «φορώντας το καλύτερο χαμόγελό τους, με το σακίδιο στην πλάτη και με μια δροσερή Amita Motion»! Αναφερόταν στο δελτίο Τύπου...