«Εχουμε ένα σχέδιο που στο κράτος δε θα κοστίζει τίποτα, αλλά θα λύσει τα χέρια των Ελλήνων παραγωγών και των Ελλήνων σκηνοθετών, για να μπορέσουμε να φτιάξουμε έναν πολύ καλύτερο κινηματογράφο» - είπε ο πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου Γ. Παπαλιός, στην παρουσίαση της πρότασης προς τον υπουργό Πολιτισμού Γ. Βουλγαράκη, για την οικονομική ενίσχυση του ΕΚΚ. Την πρόταση ανέλυσε ο Μ. Χολέβας (μέλος του ΔΣ του ΕΚΚ).
Ο Μ. Χολέβας εισηγήθηκε το «Tax Shelter» «που ισχύει όχι μόνο στις ευρωπαϊκές χώρες, και όσο κι αν φαίνεται απίθανο, ακόμη και στις Ηνωμένες Πολιτείες». Αλλά επειδή το «Tax Shelter» μπορεί να ενισχύσει τάσεις φοροδιαφυγής ή να δημιουργήσει άλλα τέτοια προβλήματα (ίσως γι' αυτό το υπουργείο Οικονομικών απέρριψε την πρόταση όποτε τέθηκε) το ΕΚΚ, κατά τον Μ. Χολέβα, προτείνει ως όρο για τη «διασφάλιση» του υπουργείου Οικονομικών ότι «κάθε λεπτό του ευρώ που θα κατευθύνεται στην παραγωγή μιας ταινίας, να πηγαίνει στην ταινία και σε κανενός άλλου την τσέπη». Τα χρήματα να κατατίθενται στο Κέντρο στο όνομα «συγκεκριμένης ταινίας» και το Κέντρο να φροντίζει για τις πληρωμές, για την οικονομική διαχείριση αυτών των κονδυλίων «επ' ονόματι του παραγωγού». Ετσι «θα διασφαλίζονται χρηματοδοτήσεις που θα αγγίζουν το 45% του συνολικού κόστους μιας ελληνικής ταινίας», από άλλους πόρους, «εκτός των πόρων που διαθέτει το ΥΠΠΟ». Στην αρχή, το υπουργείο Οικονομικών, όπως είπε ο Μ. Χολέβας, θα χάσει κάποια έσοδα από φόρους, όμως «θα ενισχύσει την απασχόληση και τα ασφαλιστικά ταμεία».
Ο Γ. Βουλγαράκης, πάντως, παραλαμβάνοντας την πρόταση του ΕΚΚ, επανέλαβε την «πάγια» θέση του «να γίνει η Ελλάδα χώρος προσέλκυσης μεγάλων ξένων κινηματογραφικών παραγωγών» (μέσω παροχής φορολογικών κινήτρων, υποδομής κλπ.). «Η Ελλάδα προσφέρεται» - είπε - «πάρα πολύ για να φιλοξενήσει μεγάλες παραγωγές, λόγω κλίματος και γενικότερα συνθηκών. Υπάρχουν χώρες, που ξεκίνησαν απ' το μηδέν, έχουν κάνει πάρα πολλά βήματα, έχουν κάνει στούντιο και έχουν καταφέρει να πάρουν ένα μεγάλο κομμάτι των διεθνών παραγωγών, διότι προσφέρουν πραγματικά την υποδομή, αλλά και τις διευκολύνσεις, σε όσους επιθυμούν να παραγάγουν μία ταινία».
Αυτή κι αν είναι πολιτική «πολιτισμού»... και λύση για τα πάντα «άδεια», για τον πολιτισμό, ταμεία. Μ' αυτή τη «λογική», γιατί δε νοικιάζουμε και τα θέατρά μας σε ξένους θιάσους αντί να ανεβάζουμε ελληνικές παραστάσεις; Πιο φτηνά θα μας στοιχίσει. Γιατί δε φτιάχνουμε και στούντιο για χολιγουντιανές παραγωγές; Αυτό θα πει μπίζνες!
Αλλά, όταν κυβερνάς μια χώρα, οφείλεις να στηρίζεις και τον πολιτισμό της. Και μπορείς να βρεις τα αναγκαία γι' αυτόν κονδύλια. Αν δεν τον θέλεις, δε «βρίσκεις»...
Τριάντα έξι ενήλικες και τέσσερα παιδιά αυτοσχεδιάζουν, σκηνοθετούν και αφηγούνται σε πολλές γλώσσες (με ελληνικούς υπέρτιτλους), περιπλανήσεις και αποχωρισμούς, την απελπισία για τους διαλυμένους «κόσμους» τους και την ελπίδα για μια καινούρια πατρίδα. Η παράσταση είναι εμπνευσμένη από μαρτυρίες προσφύγων, τις οποίες συνέλεξαν η διάσημη σκηνοθέτιδα Αριάν Μνουσκίν και δύο ηθοποιοί, ταξιδεύοντας σε σταθμούς συγκέντρωσης προσφύγων, σε όλο τον κόσμο. Αυτά τα σύγχρονα «στρατόπεδα συγκέντρωσης» αποτελούν και το σκηνικό, ενώ οι ηθοποιοί διαφόρων εθνικοτήτων δίνουν πνοή στις ιστορίες εκατομμυρίων ξεριζωμένων, που είναι παγιδευμένοι σε κέντρα υποδοχής, δέσμιοι της νομικής αναλγησίας και της κοινωνικής αδιαφορίας.
Η παράσταση, που διαρκεί έξι ώρες, αποτελείται από δύο μέρη. Το πρώτο μέρος, «Το άγριο ποτάμι», παρουσιάζεται σήμερα και στις 26 και 27 Ιουλίου και το δεύτερο «Καταγωγές και πεπρωμένα» στις 21,23, 28 και 30 Ιουλίου (9μμ). Επίσης, και τα δύο μέρη θα παρουσιαστούν στις 22 και 29 Ιουλίου (8μμ).
Το «Θέατρο του Ηλιου», που δημιούργησε το 1964 η Αριάν Μνουσκίν, ανανεώνει ταυτόχρονα τρία θεατρικά πρότυπα: ένα θέατρο πραγματικά λαϊκό (με τα πρότυπα του Ζαν Βιλάρ), πραγματικά πολιτικό (Μπρεχτ) και «γιορτινό» (Μάης 1968).
Το ταξίδι δύο απογοητευμένων από το γήινο κόσμο (Πεισθέταιρος, Ευελπίδης) στην ονειρική «νεφελοκοκκυγία», σταθμεύει στο Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη», σήμερα και αύριο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Βύρωνα. Οι «Ορνιθες-06», τιτλοφορείται η παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, που επιχειρεί μια νέα σκηνική ανάγνωση της αριστοφανικής κωμωδίας, εμπνευσμένη από τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, ένα μουσικό έργο από τα σημαντικότερα του εικοστού αιώνα. Οι «Ορνιθες» είναι το λυρικότερο από τα σωζόμενα έργα του Αριστοφάνη, από τις πιο πλούσιες σε φαντασία και θεαματικότητα κωμωδίες, «... μια κραυγή αγωνίας, μια συνειδητή μετανάστευση ή ένα αναγκαίο ταξίδι, σε έναν άλλο κόσμο, που υπερβαίνει την πραγματικότητα...».
Το έργο παρουσιάζεται σε διασκευή - σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη, σκηνικά - κοστούμια Λίλης Πεζανού, χορογράφος Χάρης Μανταφούνης. Μουσικός σύμβουλος Νίκος Κυπουργός, μουσική διδασκαλία Θοδωρής Οικονόμου. Παίζουν: Γιάννης Μπέζος, Φώτης Σπύρος, Ευριπίδης Λασκαρίδης, Στέλιος Δρίβας, Δημήτρης Βογιατζής κ.ά.
H ΙΣΤ΄ ΕΠΚΑ Θεσσαλονίκης διοργανώνει (27/7-7/10), περιοδική έκθεση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πολυγύρου με τίτλο: «Οι αποικίες της Ανδρου στον Βορειοελλαδικό Χώρο», σε συνεργασία με την ΙΗ΄ ΕΠΚΑ Καβάλας. Η έκθεση περιλαμβάνει εποπτικό υλικό (φωτογραφίες του αρχαιολογικού χώρου και ευρήματα) από την αρχαία Αργιλο, την τέταρτη αποικία της Ανδρου στο βορειοελλαδικό χώρο, και θα αναπτυχθεί στη συνέχεια του χώρου που καταλαμβάνει η μόνιμη παρουσίαση ευρημάτων, τα οποία προέρχονται από τις τρεις άλλες αποικίες της Ανδρου στη Χαλκιδική (Στάγειρα, Ακανθο και Σάνη).