«Εχουμε ένα σχέδιο που στο κράτος δε θα κοστίζει τίποτα, αλλά θα λύσει τα χέρια των Ελλήνων παραγωγών και των Ελλήνων σκηνοθετών, για να μπορέσουμε να φτιάξουμε έναν πολύ καλύτερο κινηματογράφο» - είπε ο πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου Γ. Παπαλιός, στην παρουσίαση της πρότασης προς τον υπουργό Πολιτισμού Γ. Βουλγαράκη, για την οικονομική ενίσχυση του ΕΚΚ. Την πρόταση ανέλυσε ο Μ. Χολέβας (μέλος του ΔΣ του ΕΚΚ).

Ο Μ. Χολέβας εισηγήθηκε το «Tax Shelter» «που ισχύει όχι μόνο στις ευρωπαϊκές χώρες, και όσο κι αν φαίνεται απίθανο, ακόμη και στις Ηνωμένες Πολιτείες». Αλλά επειδή το «Tax Shelter» μπορεί να ενισχύσει τάσεις φοροδιαφυγής ή να δημιουργήσει άλλα τέτοια προβλήματα (ίσως γι' αυτό το υπουργείο Οικονομικών απέρριψε την πρόταση όποτε τέθηκε) το ΕΚΚ, κατά τον Μ. Χολέβα, προτείνει ως όρο για τη «διασφάλιση» του υπουργείου Οικονομικών ότι «κάθε λεπτό του ευρώ που θα κατευθύνεται στην παραγωγή μιας ταινίας, να πηγαίνει στην ταινία και σε κανενός άλλου την τσέπη». Τα χρήματα να κατατίθενται στο Κέντρο στο όνομα «συγκεκριμένης ταινίας» και το Κέντρο να φροντίζει για τις πληρωμές, για την οικονομική διαχείριση αυτών των κονδυλίων «επ' ονόματι του παραγωγού». Ετσι «θα διασφαλίζονται χρηματοδοτήσεις που θα αγγίζουν το 45% του συνολικού κόστους μιας ελληνικής ταινίας», από άλλους πόρους, «εκτός των πόρων που διαθέτει το ΥΠΠΟ». Στην αρχή, το υπουργείο Οικονομικών, όπως είπε ο Μ. Χολέβας, θα χάσει κάποια έσοδα από φόρους, όμως «θα ενισχύσει την απασχόληση και τα ασφαλιστικά ταμεία».

Ο Γ. Βουλγαράκης, πάντως, παραλαμβάνοντας την πρόταση του ΕΚΚ, επανέλαβε την «πάγια» θέση του «να γίνει η Ελλάδα χώρος προσέλκυσης μεγάλων ξένων κινηματογραφικών παραγωγών» (μέσω παροχής φορολογικών κινήτρων, υποδομής κλπ.). «Η Ελλάδα προσφέρεται» - είπε - «πάρα πολύ για να φιλοξενήσει μεγάλες παραγωγές, λόγω κλίματος και γενικότερα συνθηκών. Υπάρχουν χώρες, που ξεκίνησαν απ' το μηδέν, έχουν κάνει πάρα πολλά βήματα, έχουν κάνει στούντιο και έχουν καταφέρει να πάρουν ένα μεγάλο κομμάτι των διεθνών παραγωγών, διότι προσφέρουν πραγματικά την υποδομή, αλλά και τις διευκολύνσεις, σε όσους επιθυμούν να παραγάγουν μία ταινία».

Αυτή κι αν είναι πολιτική «πολιτισμού»... και λύση για τα πάντα «άδεια», για τον πολιτισμό, ταμεία. Μ' αυτή τη «λογική», γιατί δε νοικιάζουμε και τα θέατρά μας σε ξένους θιάσους αντί να ανεβάζουμε ελληνικές παραστάσεις; Πιο φτηνά θα μας στοιχίσει. Γιατί δε φτιάχνουμε και στούντιο για χολιγουντιανές παραγωγές; Αυτό θα πει μπίζνες!

Αλλά, όταν κυβερνάς μια χώρα, οφείλεις να στηρίζεις και τον πολιτισμό της. Και μπορείς να βρεις τα αναγκαία γι' αυτόν κονδύλια. Αν δεν τον θέλεις, δε «βρίσκεις»...