ΡΙΟ ΓΚΡΑΝΤΕ ΔΟ ΣΟΥΛ.--

Με την αυριανή μεγάλη πορεία «κατά του πολέμου, της στρατιωτικοποίησης, για την ειρήνη, κατά του νεοφιλελευθερισμού» ανοίγει ουσιαστικά τις πύλες του το 3ο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, που ξεκίνησε τρία χρόνια πριν ως παγκόσμια αντισύνοδος στις ετήσιες Συνόδους του Οικονομικού Φόρουμ που λαμβάνουν χώρα στο Νταβός της Ελβετίας.

Δυναμική αυλαία και φέτος με μία διαδήλωση, την πρώτη κατά σειρά που θα λάβουν χώρα στο Πόρτο Αλέγκρε, παρουσία και του νέου Προέδρου Λουίς Ινάσιου Λούλα ντα Σίλβα, που θα κηρύξει και την έναρξη των εργασιών. Φέτος, αναμένεται ακόμη μεγαλύτερη συμμετοχή, κυρίως από εκπροσώπους των λαϊκών και κοινωνικών κινημάτων της Λατινικής Αμερικής - στο πρώτο Φόρουμ, το 2001 συμμετείχαν περί τα 20.000 άτομα, 4.700 εκπρόσωποι από οργανώσεις 117 χωρών. Το 2002 είχε 12.274 εκπροσώπους από 4.909 οργανώσεις 123 χωρών! - που βρίσκεται σε «αναβρασμό και κινηματικό πυρετό». Εξάλλου, από την αρχή της ίδρυσής του, το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, υπό την επήρεια των κινημάτων της Λατινικής Αμερικής, προσπάθησε να συντονίσει οργανώσεις και κινήματα «εναντίον του νεοφιλελευθερισμού κι ενός κόσμου, όπου κυριαρχεί το κεφάλαιο και οποιαδήποτε μορφή ιμπεριαλισμού».

Φέτος, ακόμη ένα γεγονός, αυτό του πολέμου κατά του Ιράκ, θα σηματοδοτήσει τις συζητήσεις και τις εργασίες του Φόρουμ, που περιλαμβάνουν πέντε ενότητες: Δημοκρατική αειφόρος ανάπτυξη, οικονομική κυριαρχία, οικονομία της αλληλεγγύης. Ανθρώπινα δικαιώματα, ισότητα, πλήρης πρόσβαση σε νερό, τροφή και γη, εκπαίδευση, περίθαλψη και κοινωνική ασφάλιση. Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, κουλτούρα και αντιηγεμόνευση. Πολιτική ισχύς, εκδημοκρατισμός της δημοκρατίας και νέες προοπτικές των κινημάτων. Δημοκρατική παγκόσμια τάξη, ενάντια στη στρατιωτικοποίηση και υπέρ της ειρήνης.

Στο Φόρουμ θα συμμετάσχει από πλευράς του ΚΚΕ και ο ευρωβουλευτής του κόμματος Κ. Αλυσσανδράκης.

Βέβαια, η ταξική πάλη είναι νόμος του καπιταλισμού, που δεν ανακάλυψε ο Καρλ Μαρξ, αλλά αστοί ιστορικοί πολύ πριν απ' αυτόν, όπως ομολογεί ο ίδιος στο γράμμα προς τον Βαντερμάγερ. (Καρλ Μαρξ, Φρ. Ενγκελς, «Διαλεχτά έργα» τόμ. 2, σελ. 530, εκδόσεις «Γνώσεις»).

Χαρακτηριστικό παράδειγμα όσον αφορά την ταξική πάλη αποτελεί σήμερα η Λατινική Αμερική.

Στην Αργεντινή οι εξεγέρσεις των λαϊκών δυνάμεων είναι απανωτές και έχουν αναγκάσει την αστική τάξη να χρησιμοποιήσει ακόμα και τα όπλα, με αποτέλεσμα 30 νεκρούς και πολλούς περισσότερους τραυματίες.

Στη Βραζιλία 200.000 λαού παραβρέθηκαν κατά την αναγόρευση του Λούλα σε Πρόεδρο.

Στη Βολιβία γίνονται αποκλεισμοί δρόμων και διαδηλώσεις με νεκρούς και τραυματίες.

Στο Σαλβαντόρ υπάρχει δυαδική ουσιαστικά εξουσία. Και στην Κολομβία υπάρχει ένοπλο κίνημα.

Είναι φανερό, λοιπόν, ότι η Κεντρική και Νότια Αμερική βρίσκεται σε αναβρασμό.

Η όξυνση της ταξικής πάλης εκφράζεται και εκλογικά. Κάτι που είναι πρωτόγνωρο. Η κυβέρνηση στη Βενεζουέλα, τη Βραζιλία, στον Ισημερινό κατέχεται από λαϊκές δυνάμεις.

Κατά συνέπεια, υπάρχει κινητικότητα των λαών της Λατινικής Αμερικής ως απάντηση στη χειροτέρευση της θέσης των εργαζομένων.

Το πρόβλημα είναι ότι είναι πολύ αδύνατος ο υποκειμενικός παράγοντας. Τα Κομμουνιστικά Κόμματα ή δεν υπάρχουν ουσιαστικά ή είναι πολύ αδύνατα.

Το καθήκον των κομμουνιστών είναι να εκφράζουν με κάθε τρόπο την αλληλεγγύη τους προς τους αγωνιζόμενους λαούς της Λατινικής Αμερικής.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ 1:

Μου άρεσε πολύ ο τίτλος στο άρθρο του Ανδρέα Ανδριανόπουλου (Α. Α.) στην «Ημερησία» (11.01.03) «Ηρθε η δικαίωση του δημοκρατικού καπιταλισμού». Τώρα πόσο σχέση έχει η δημοκρατία με τον καπιταλισμό είναι άλλο ζήτημα.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ 2:

Μια και το άρθρο του Α. Α. αναφέρεται στην Αργεντινή, δε νομίζει ότι έπρεπε να εκφράσει τη λύπη του για τους 30 άοπλους νεκρούς διαδηλωτές;