ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 13 Απρίλη 1995
Σελ. /32
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

Δεν θα προσέθετε τίποτα καινούριο κάποιος αν έλεγε ότι η παιδεία σήμερα έχει εγκαταλειφθεί από τη σημερινή, όπως και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις στην τύχη της και ότι επιβιώνει χάρις στις προσπάθειες των εκπαιδευτικών, των πανεπιστημιακών αλλά και την πολυδάπανη και πολύμορφη στήριξή της από τους γονείς.

Ομως, όταν βλέπουν το φως της δημοσιότητας γεγονότα όπως αυτό του Πανεπιστημίου Αθήνας, που δεν έχει χρήματα ούτε για τη ΔΕΗ και την ΕΥΔΑΠ ή του Πανεπιστημίου της Κρήτης, του οποίου ο πρύτανης απειλείται με φυλάκιση λόγω "χρεών" του ιδρύματος, τότε σημαίνει ότι έχει ήδη ανάψει το φωτάκι του συναγερμού. Φανερώνει ότι η εγκατάλειψη - συνειδητή από όλες τις κυβερνήσεις - έχει φτάσει στα έσχατα όρια που οδηγούν στην πλήρη αποδιάρθρωση και καταβαράθρωση συνολικά του εκπαιδευτικού συστήματος. Μπαίνει πια σε επίσημη αμφισβήτηση ο δημόσιος χαρακτήρας της Παιδείας που τυπικά έχει καθιερωθεί στη χώρα μας από το 1834. Αμφισβήτηση που αφορά όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και προωθείται μεθοδικά, χρόνια ολόκληρα, από όλους αυτούς που κατά τα άλλα με ανέξοδα λόγια τα οποία δεν κοστίζουν τίποτα πασχίζουν να δείξουν το "ενδιαφέρον τους" για τη δημόσια δωρεάν παιδεία. Μια δημόσια παιδεία όμως, που μόνο κατ' ευφημισμόν μπορεί - πλέον - να ονομαστεί έτσι.

***

Δεν μπορεί να λέγεται δημόσια η παιδεία που φορτώνει στις πλάτες των γονιών αυτά που είχε υποχρέωση να παρέχει η ίδια. Γνωρίζει καλά ο κάθε γονιός το τι πληρώνει κάθε χρόνο για το παιδί του για ξένες γλώσσες, φροντιστήρια, ωδεία, μπαλέτα, κομπιούτερ και τόσες άλλες απαραίτητες σήμερα για τον μαθητή δραστηριότητες.

Είναι κοροϊδία να μιλάνε οι κυβερνώντες για στήριξη της δημόσιας εκπαίδευσης και την ίδια στιγμή να λένε στους γονείς ότι πρέπει να πληρώνουν αυτοί τους δασκάλους για το "ολοήμερο" σχολείο.

Αγγίζει τα όρια της εγκληματικής αδιαφορίας η πολιτική που ακολουθείται για τα πανεπιστήμια, η οποία λίγο - πολύ λέει "κόφτε τον λαιμό σας και βγάλτε τα πέρα" με συνέπειες ανυπολόγιστες για την ίδια την ελληνική κοινωνία. Πολιτική που στοχεύει ευθέως στην ιδιωτικοποίηση πλευρών ή και ολόκληρης της ανώτατης παιδείας, καθώς "πονηρά" υποδεικνύει στα πανεπιστήμια να αναζητήσουν από αλλού τους πόρους για τη λειτουργία τους. Εύκολα αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι η υπόδειξη αφορά την "ιδιωτική πρωτοβουλία" η οποία έχει βάλει στο μάτι τα πανεπιστήμια, θέλοντας να υποτάξει πλήρως τις λειτουργίες τους στα δικά της επιχειρηματικά συμφέροντα.

Και αντί οι "εκσυγχρονιστές" του υπουργείου Παιδείας να ασχοληθούν με τα παραπάνω προβλήματα, αφού φέτος καθήλωσαν τις εκπαιδευτικές δαπάνες στο χαμηλότερο ποσοστό της τελευταίας τριακονταετίας, κάθονται και απεργάζονται σχέδια που τον απώτερο στόχο τους τον κρύβουν επιμελώς. Κλασικό παράδειγμα οι τελευταίες ενέργειες για τη διαβόητη "αποκέντρωση της εκπαίδευσης". Αφού έριξαν στο τραπέζι και άνοιξαν όλα τα θέματα, από την επετηρίδα μέχρι την πλήρη παράδοση όλων των λειτουργιών του σχολείου στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, μόλις είδαν τις έντονες αντιδράσεις των εκπαιδευτικών, τα μάζεψαν φραστικά, αφήνοντας όμως ανοιχτό το θέμα για ανάλογες παρεμβάσεις στο μέλλον μόλις κοπάσουν - όπως ευελπιστούν - οι αντιδράσεις.

***

Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Είναι πια ζήτημα επιβίωσης της ίδιας της κοινωνίας η ουσιαστική αναβάθμιση της παιδείας. Και η αναβάθμισή της αφορά πριν από όλα τους εργαζόμενους, γιατί αυτοί υφίστανται τις συνέπειες της διάλυσης της δημόσιας δωρεάν παιδείας καθώς καλούνται κάθε χρόνο να συνεισφέρουν από την τσέπη τους ποσά, το ύψος των οποίων αντιστοιχεί στα ίδια ποσά που δίνει το κράτος για την παιδεία. Δηλαδή, ένας δεύτερος προϋπολογισμός για την παιδεία βγαίνει από τον ιδρώτα των εργαζομένων για να καλύψει τα κενά που δημιουργεί η εγκατάλειψη της δημόσιας παιδείας από το κράτος.

Απαιτείται χωρίς καθυστερήσεις η συγκρότηση ενός κοινού μετώπου παιδείας για την υπεράσπιση και την αναβάθμιση του δημόσιου δωρεάν χαρακτήρα της, το οποίο με την παρέμβασή του θα βάλει τις βάσεις για την αντιστροφή της σημερινής κατάστασης και θα καταδικάσει πολιτικά όλους αυτούς - είτε για κυβέρνηση πρόκειται είτε για συνδικαλιστικές ηγεσίες - που με την τακτική τους αποδέχονται τη διάλυση της παιδείας.

Γιάννης ΦΩΤΟΥΛΑΣ

Οι εργαζόμενοι υφίστανται τις συνέπειες της διάλυσης της δημόσιας δωρεάν παιδείας καθώς καλούνται κάθε χρόνο να συνεισφέρουν από την τσέπη τους ποσά, το ύψος των οποίων αντιστοιχεί στα ίδια ποσά που δίνει το κράτος για την παιδεία. Δηλαδή, ένας δεύτερος προϋπολογισμός για την παιδεία βγαίνει από τον ιδρώτα των εργαζομένων

ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

Δεν θα προσέθετε τίποτα καινούριο κάποιος αν έλεγε ότι η παιδεία σήμερα έχει εγκαταλειφθεί από τη σημερινή, όπως και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις στην τύχη της και ότι επιβιώνει χάρις στις προσπάθειες των εκπαιδευτικών, των πανεπιστημιακών αλλά και την πολυδάπανη και πολύμορφη στήριξή της από τους γονείς.

Ομως, όταν βλέπουν το φως της δημοσιότητας γεγονότα όπως αυτό του Πανεπιστημίου Αθήνας, που δεν έχει χρήματα ούτε για τη ΔΕΗ και την ΕΥΔΑΠ ή του Πανεπιστημίου της Κρήτης, του οποίου ο πρύτανης απειλείται με φυλάκιση λόγω "χρεών" του ιδρύματος, τότε σημαίνει ότι έχει ήδη ανάψει το φωτάκι του συναγερμού. Φανερώνει ότι η εγκατάλειψη - συνειδητή από όλες τις κυβερνήσεις - έχει φτάσει στα έσχατα όρια που οδηγούν στην πλήρη αποδιάρθρωση και καταβαράθρωση συνολικά του εκπαιδευτικού συστήματος. Μπαίνει πια σε επίσημη αμφισβήτηση ο δημόσιος χαρακτήρας της Παιδείας που τυπικά έχει καθιερωθεί στη χώρα μας από το 1834. Αμφισβήτηση που αφορά όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και προωθείται μεθοδικά, χρόνια ολόκληρα, από όλους αυτούς που κατά τα άλλα με ανέξοδα λόγια τα οποία δεν κοστίζουν τίποτα πασχίζουν να δείξουν το "ενδιαφέρον τους" για τη δημόσια δωρεάν παιδεία. Μια δημόσια παιδεία όμως, που μόνο κατ' ευφημισμόν μπορεί - πλέον - να ονομαστεί έτσι.

***

Δεν μπορεί να λέγεται δημόσια η παιδεία που φορτώνει στις πλάτες των γονιών αυτά που είχε υποχρέωση να παρέχει η ίδια. Γνωρίζει καλά ο κάθε γονιός το τι πληρώνει κάθε χρόνο για το παιδί του για ξένες γλώσσες, φροντιστήρια, ωδεία, μπαλέτα, κομπιούτερ και τόσες άλλες απαραίτητες σήμερα για τον μαθητή δραστηριότητες.

Είναι κοροϊδία να μιλάνε οι κυβερνώντες για στήριξη της δημόσιας εκπαίδευσης και την ίδια στιγμή να λένε στους γονείς ότι πρέπει να πληρώνουν αυτοί τους δασκάλους για το "ολοήμερο" σχολείο.

Αγγίζει τα όρια της εγκληματικής αδιαφορίας η πολιτική που ακολουθείται για τα πανεπιστήμια, η οποία λίγο - πολύ λέει "κόφτε τον λαιμό σας και βγάλτε τα πέρα" με συνέπειες ανυπολόγιστες για την ίδια την ελληνική κοινωνία. Πολιτική που στοχεύει ευθέως στην ιδιωτικοποίηση πλευρών ή και ολόκληρης της ανώτατης παιδείας, καθώς "πονηρά" υποδεικνύει στα πανεπιστήμια να αναζητήσουν από αλλού τους πόρους για τη λειτουργία τους. Εύκολα αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι η υπόδειξη αφορά την "ιδιωτική πρωτοβουλία" η οποία έχει βάλει στο μάτι τα πανεπιστήμια, θέλοντας να υποτάξει πλήρως τις λειτουργίες τους στα δικά της επιχειρηματικά συμφέροντα.

Και αντί οι "εκσυγχρονιστές" του υπουργείου Παιδείας να ασχοληθούν με τα παραπάνω προβλήματα, αφού φέτος καθήλωσαν τις εκπαιδευτικές δαπάνες στο χαμηλότερο ποσοστό της τελευταίας τριακονταετίας, κάθονται και απεργάζονται σχέδια που τον απώτερο στόχο τους τον κρύβουν επιμελώς. Κλασικό παράδειγμα οι τελευταίες ενέργειες για τη διαβόητη "αποκέντρωση της εκπαίδευσης". Αφού έριξαν στο τραπέζι και άνοιξαν όλα τα θέματα, από την επετηρίδα μέχρι την πλήρη παράδοση όλων των λειτουργιών του σχολείου στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, μόλις είδαν τις έντονες αντιδράσεις των εκπαιδευτικών, τα μάζεψαν φραστικά, αφήνοντας όμως ανοιχτό το θέμα για ανάλογες παρεμβάσεις στο μέλλον μόλις κοπάσουν - όπως ευελπιστούν - οι αντιδράσεις.

***

Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Είναι πια ζήτημα επιβίωσης της ίδιας της κοινωνίας η ουσιαστική αναβάθμιση της παιδείας. Και η αναβάθμισή της αφορά πριν από όλα τους εργαζόμενους, γιατί αυτοί υφίστανται τις συνέπειες της διάλυσης της δημόσιας δωρεάν παιδείας καθώς καλούνται κάθε χρόνο να συνεισφέρουν από την τσέπη τους ποσά, το ύψος των οποίων αντιστοιχεί στα ίδια ποσά που δίνει το κράτος για την παιδεία. Δηλαδή, ένας δεύτερος προϋπολογισμός για την παιδεία βγαίνει από τον ιδρώτα των εργαζομένων για να καλύψει τα κενά που δημιουργεί η εγκατάλειψη της δημόσιας παιδείας από το κράτος.

Απαιτείται χωρίς καθυστερήσεις η συγκρότηση ενός κοινού μετώπου παιδείας για την υπεράσπιση και την αναβάθμιση του δημόσιου δωρεάν χαρακτήρα της, το οποίο με την παρέμβασή του θα βάλει τις βάσεις για την αντιστροφή της σημερινής κατάστασης και θα καταδικάσει πολιτικά όλους αυτούς - είτε για κυβέρνηση πρόκειται είτε για συνδικαλιστικές ηγεσίες - που με την τακτική τους αποδέχονται τη διάλυση της παιδείας.

Γιάννης ΦΩΤΟΥΛΑΣ

Οι εργαζόμενοι υφίστανται τις συνέπειες της διάλυσης της δημόσιας δωρεάν παιδείας καθώς καλούνται κάθε χρόνο να συνεισφέρουν από την τσέπη τους ποσά, το ύψος των οποίων αντιστοιχεί στα ίδια ποσά που δίνει το κράτος για την παιδεία. Δηλαδή, ένας δεύτερος προϋπολογισμός για την παιδεία βγαίνει από τον ιδρώτα των εργαζομένων

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΜΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΗΣ ΓΣΕΕ
Επιτέλους, μέτρα για τη ζωή του εργάτη!

- Παρατηρούμε τα δύο τελευταία χρόνια μια τρομερή αύξηση των εργατικών ατυχημάτων, αρκετών μάλιστα θανατηφόρων. Πρόσφατος είναι ο τραγικός θάνατος του άτυχου 19χρονου μαθητευόμενου εργάτη στην Αρτα. Πού, κατά τη γνώμη σας, οφείλεται αυτός ο μακάβριος απολογισμός;

- Και μεμονωμένοι εργοδότες και εργοδοτικοί φορείς "κατανοούν" την αδιάφορη στάση της πολιτείας για τα ζητήματα της υγιεινής και ασφάλειας της ζωής των εργαζομένων και, εντατικοποιώντας την εργασία, ακόμα και με την παντελή έλλειψη προστατευτικών μέτρων, επιδιώκουν το μέγιστο κέρδος. Η χρησιμοποίηση μη ειδικευμένων σε διάφορες εργασίες. Η έλλειψη ή και η αφαίρεση πολλές φορές προστατευτικών μέσων. Η έλλειψη ελέγχων και η απουσία εποπτικών οργάνων, αλλά και κατασταλτικών μέτρων και κυρώσεων διογκώνουν την ήδη άσχημη κατάσταση. Οι συνέπειες ενός ατυχήματος σοβαρού απασχολούν τον ίδιο τον εργαζόμενο και τον ασφαλιστικό του οργανισμό, ενώ αφήνεται ουσιαστικά στο απυρόβλητο ο εργοδότης, για να στοιχειοθετηθεί η ευθύνη του οποίου απαιτείται από το νόμο "δόλος και πρόθεση για το εργατικό ατύχημα και τη σωματική βλάβη"..! Επίσης, σοβαρή αιτία είναι η όξυνση της ανεργίας και η εναγώνια αναζήτηση εργασίας, με οποιουσδήποτε όρους, όπως 12ωρα, 15ωρα τη μέρα, παρά την έλλειψη προστατευτικών μέσων.

- Από την εμπειρία σας σαν συνδικαλιστής, τελικά εφαρμόζεται έστω και αυτή η λειψή εργατική νομοθεσία περί μέτρων υγιεινής και ασφάλειας; Παίρνονται τα στοιχειώδη μέτρα ελέγχου, εφαρμογής αυτών των κανόνων;

- Το πρώτο που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι υπάρχει μεγάλη υστέρηση στη νομοθέτηση συγκεκριμένων ρυθμίσεων, που να προστατεύουν ουσιαστικά τους εργαζόμενους από τους κινδύνους σε διάφορους κλάδους και εργασίες. Το δεύτερο είναι ότι και εκεί που υπάρχει ένα ορισμένο νομοθετικό πλαίσιο δεν εφαρμόζεται. Στην πράξη, αυτοί οι νόμοι παραμένουν στα συρτάρια των υπουργείων και απλώς δημοσιεύονται σε κάποια ΦΕΚ. Δεν υπάρχει καμιά προληπτική παρέμβαση από το κράτος και τις αρμόδιες υπηρεσίες του. Οι εργοδότες, λόγω κόστους, αποφεύγουν κάθε εφαρμογή και όπου υπάρχει μια στοιχειώδης προληπτική παρέμβαση κανόνων προστασίας των εργαζομένων, οφείλεται κυρίως στη συνδικαλιστική παρέμβαση. Η αδιαφορία της κυβέρνησης και ειδικά του υπουργείου Εργασίας εκδηλώνεται με την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στις Επιθεωρήσεις Εργασίας, αλλά και στην Τεχνική Επιθεώρηση. Υπάρχει τεράστια ανεπάρκεια προσωπικού. Η έλλειψη του κατάλληλου, ειδικά καταρτισμένου προσωπικού, ώστε να έχει τη δυνατότητα της ουσιαστικής παρέμβασης. Σημαντικό είναι πως και το λιγοστό προσωπικό και υπηρεσίες που υπάρχουν, δεν έχουν αποφασιστικές αρμοδιότητες επιβολής των νόμων για την υγιεινή και ασφάλεια. Στις περισσότερες περιπτώσεις, γίνονται απλώς διαπιστώσεις των παραβάσεων και συστάσεις προς τους εργοδότες. Μέχρι αυτού του σημείου, ουσιαστικά, εξαντλείται η αρμοδιότητά τους.

- Με ποιους τρόπους βλέπετε να παρεμβαίνουν ουσιαστικά τα συνδικάτα, προς αυτή την κατεύθυνση;

- Και στα ζητήματα νομοθετικών ρυθμίσεων, επάρκειας και αρμοδιοτήτων των υπηρεσιών πρέπει να δυναμώσει η παρέμβαση του συνδικαλιστικού κινήματος, στην κατεύθυνση προώθησης των από χρόνια επεξεργασμένων προτάσεών του. Ταυτόχρονα, πρέπει να δυναμώσει η πάλη των εργαζόμενων σε κάθε τόπο δουλιάς για βελτίωση των συνθηκών εργασίας, για τήρηση των κανόνων ασφαλείας και υγιεινής. Ενας τέτοιος συνδυασμός γενικότερων ρυθμίσεων και πάλης στους χώρους δουλιάς περνά μέσα από την ενίσχυση του αγωνιστικού προσανατολισμού και της μαζικοποίησης των συνδικάτων και της συστηματικής ενασχόλησης με το κυρίαρχο ζήτημα της προστασίας της ζωής του εργάτη.

Ντ. Ν.

ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ ο υπουργός Τύπου Ευάγγελος Βενιζέλος, τις πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες το νομοσχέδιο για τα ΜΜΕ θα "αποσυρθεί" και δε θα κατατεθεί στη Βουλή (σελίδα 10).

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ δικαίωσης της κατ' ευφημισμό αντιπολιτευτικής τακτικής που έχει επιλέξει, επιχειρεί η επίσημη ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας (σελίδα 5).

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ πόρισμα της Επιθεώρησης Εργασίας αποκαλύπτει σε όλο τους το μέγεθος τις βαρύτατες ευθύνες της τεχνικής εταιρίας ΤΕΡΝΑ ΑΕ για τον τραγικό χαμό του 19χρονου μαθητευόμενου εργάτη στο φράγμα Πουρναρίου(σελίδα 19).

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ με τα δάνεια του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας; Βουλευτές του ΚΚΕ θέτουν καυτά ερωτήματα στον υπουργό Εργασίας και αναφέρουν συγκεκριμένα παραδείγματα ενός ατέρμονου εμπαιγμού των δικαιούχων (σελίδα 18).

ΕΝΤΟΛΗ στις υπηρεσίες του υπουργείου Εσωτερικών να διερευνήσουν την υπόθεση, του προσωπικού λογαριασμού του Στ. Λογοθέτη και να προσκομίσουν τα απαραίτητα στοιχεία, έδωσε χτες ο υπουργός Κ. Σκανδαλίδης (σελίδα 5).

ΠΡΑΣΙΝΟ φως για τη δημιουργία νέων εκκοκκιστηρίων βάμβακος από το υπουργείο Γεωργίας (σελίδα 20).

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία το εργοστασίο καύσης απορριμμάτων. Συμφωνούν όλοι οι αρμόδιοι φορείς (σελίδα 21).

ΡΗΞΗ στο προεδρείο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων (σελίδα 32).



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ