Ομως, όταν βλέπουν το φως της δημοσιότητας γεγονότα όπως αυτό του Πανεπιστημίου Αθήνας, που δεν έχει χρήματα ούτε για τη ΔΕΗ και την ΕΥΔΑΠ ή του Πανεπιστημίου της Κρήτης, του οποίου ο πρύτανης απειλείται με φυλάκιση λόγω "χρεών" του ιδρύματος, τότε σημαίνει ότι έχει ήδη ανάψει το φωτάκι του συναγερμού. Φανερώνει ότι η εγκατάλειψη - συνειδητή από όλες τις κυβερνήσεις - έχει φτάσει στα έσχατα όρια που οδηγούν στην πλήρη αποδιάρθρωση και καταβαράθρωση συνολικά του εκπαιδευτικού συστήματος. Μπαίνει πια σε επίσημη αμφισβήτηση ο δημόσιος χαρακτήρας της Παιδείας που τυπικά έχει καθιερωθεί στη χώρα μας από το 1834. Αμφισβήτηση που αφορά όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και προωθείται μεθοδικά, χρόνια ολόκληρα, από όλους αυτούς που κατά τα άλλα με ανέξοδα λόγια τα οποία δεν κοστίζουν τίποτα πασχίζουν να δείξουν το "ενδιαφέρον τους" για τη δημόσια δωρεάν παιδεία. Μια δημόσια παιδεία όμως, που μόνο κατ' ευφημισμόν μπορεί - πλέον - να ονομαστεί έτσι.

***

Είναι κοροϊδία να μιλάνε οι κυβερνώντες για στήριξη της δημόσιας εκπαίδευσης και την ίδια στιγμή να λένε στους γονείς ότι πρέπει να πληρώνουν αυτοί τους δασκάλους για το "ολοήμερο" σχολείο.

Αγγίζει τα όρια της εγκληματικής αδιαφορίας η πολιτική που ακολουθείται για τα πανεπιστήμια, η οποία λίγο - πολύ λέει "κόφτε τον λαιμό σας και βγάλτε τα πέρα" με συνέπειες ανυπολόγιστες για την ίδια την ελληνική κοινωνία. Πολιτική που στοχεύει ευθέως στην ιδιωτικοποίηση πλευρών ή και ολόκληρης της ανώτατης παιδείας, καθώς "πονηρά" υποδεικνύει στα πανεπιστήμια να αναζητήσουν από αλλού τους πόρους για τη λειτουργία τους. Εύκολα αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι η υπόδειξη αφορά την "ιδιωτική πρωτοβουλία" η οποία έχει βάλει στο μάτι τα πανεπιστήμια, θέλοντας να υποτάξει πλήρως τις λειτουργίες τους στα δικά της επιχειρηματικά συμφέροντα.

Και αντί οι "εκσυγχρονιστές" του υπουργείου Παιδείας να ασχοληθούν με τα παραπάνω προβλήματα, αφού φέτος καθήλωσαν τις εκπαιδευτικές δαπάνες στο χαμηλότερο ποσοστό της τελευταίας τριακονταετίας, κάθονται και απεργάζονται σχέδια που τον απώτερο στόχο τους τον κρύβουν επιμελώς. Κλασικό παράδειγμα οι τελευταίες ενέργειες για τη διαβόητη "αποκέντρωση της εκπαίδευσης". Αφού έριξαν στο τραπέζι και άνοιξαν όλα τα θέματα, από την επετηρίδα μέχρι την πλήρη παράδοση όλων των λειτουργιών του σχολείου στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, μόλις είδαν τις έντονες αντιδράσεις των εκπαιδευτικών, τα μάζεψαν φραστικά, αφήνοντας όμως ανοιχτό το θέμα για ανάλογες παρεμβάσεις στο μέλλον μόλις κοπάσουν - όπως ευελπιστούν - οι αντιδράσεις.

***

Απαιτείται χωρίς καθυστερήσεις η συγκρότηση ενός κοινού μετώπου παιδείας για την υπεράσπιση και την αναβάθμιση του δημόσιου δωρεάν χαρακτήρα της, το οποίο με την παρέμβασή του θα βάλει τις βάσεις για την αντιστροφή της σημερινής κατάστασης και θα καταδικάσει πολιτικά όλους αυτούς - είτε για κυβέρνηση πρόκειται είτε για συνδικαλιστικές ηγεσίες - που με την τακτική τους αποδέχονται τη διάλυση της παιδείας.

Γιάννης ΦΩΤΟΥΛΑΣ

Οι εργαζόμενοι υφίστανται τις συνέπειες της διάλυσης της δημόσιας δωρεάν παιδείας καθώς καλούνται κάθε χρόνο να συνεισφέρουν από την τσέπη τους ποσά, το ύψος των οποίων αντιστοιχεί στα ίδια ποσά που δίνει το κράτος για την παιδεία. Δηλαδή, ένας δεύτερος προϋπολογισμός για την παιδεία βγαίνει από τον ιδρώτα των εργαζομένων