«Μείωση της οικονομικής δραστηριότητας σ' ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση (...) Η ανάκαμψη είναι πολύ βραδύτερη από το αναμενόμενο και αναβάλλεται για ένα ακόμα έτος (...). Το κλίμα αβεβαιότητας έχει ενταθεί και οφείλεται στην απειλή στρατιωτικής σύγκρουσης, τις γεωπολιτικές ενστάσεις στη Μέση Ανατολή και την κατάρρευση των χρηματιστηρίων (...) Η προσαρμογή θα ήταν ταχύτερη, αν η οικονομία της ΕΕ ήταν λιγότερο δύσκαμπτη και περισσότερο ανταγωνιστική και παρουσίαζε μεγαλύτερη ευελιξία, όσον αφορά την εξέλιξη των τιμών και των μισθών (...) Σημαντική επιδείνωση των δημόσιων οικονομικών στο σύνολο της ζώνης του ευρώ (...) Η Ελλάδα, βάσει των αναθεωρημένων στοιχείων, δεν περιλαμβάνεται πλέον στις χώρες με πλεονασματικό ισοζύγιο και το δημόσιο χρέος της είναι πολύ υψηλό (...) Η Γερμανία και η Πορτογαλία παρουσιάζουν έλλειμμα άνω του 3% του ΑΕΠ (όριο του Μάαστριχτ)».

Στα ανωτέρω συνοψίζονται «οι φθινοπωρινές οικονομικές προβλέψεις της Κομισιόν για την περίοδο 2002 - 2004», που δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα στις Βρυξέλλες, με «εκτιμήσεις» για το τρέχον έτος 2002 και «προβλέψεις» για το 2003 και 2004 («σενάριο αμετάβλητων πολιτικών»). Η Κομισιόν περιγράφει το τρέχον έτος 2002 πιο ανησυχητικά παρά ποτέ («επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης και χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής»), προειδοποιεί για τα χειρότερα («δεν προβλέπεται σημαντική βελτίωση το επόμενο έτος»), προετοιμάζει για τον επερχόμενο πόλεμο και απαιτεί «μεγαλύτερη ευελιξία όσον αφορά την αγορά εργασίας και την εξέλιξη των τιμών και των μισθών».

Την περασμένη Τρίτη ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Μ. Χρυσοχοΐδης, ανακοίνωσε το σχέδιο νόμου που ρυθμίζει τα της οπλοφορίας και της χρήσης των πυροβόλων όπλων από τους αστυνομικούς. Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που «εκσυγχρονίζει» το βασικό νομοθετικό πλαίσιο που ισχύει εδώ και 60 χρόνια (Ν. 29/1943) και υποτίθεται ότι «προσαρμόζει τη σχετική νομοθεσία προς το φιλελεύθερο και δημοκρατικό μας πολίτευμα». Ομως, αποτελεί μια ακόμη ενέργεια που δεν μπορεί παρά να προστεθεί στο γενικότερο πλαίσιο έντασης του αυταρχισμού και της αστυνομοκρατίας, που επιβάλλει τα τελευταία χρόνια η κυβέρνηση. Επικαλείται επίσης τη μετάλλαξη του εγκλήματος σε βιαιότερες μορφές και ότι γι' αυτό «προβάλλεται έντονα το κοινωνικό αίτημα για άρτια και διαρκή εκπαίδευση των αστυνομικών στη χρήση των όπλων», όταν η ίδια η πολιτική της κυβέρνησης είναι αυτή που, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει τα κοινωνικά αίτια που γεννούν την εγκληματικότητα, αλλά απεναντίας θρέφει αυτό το κοινωνικό φαινόμενο. Αλλωστε, η φιλοσοφία του νομοσχεδίου εντάσσεται στην κρατούσα αντίληψη ότι η εγκληματικότητα πατάσσεται με ενίσχυση και διεύρυνση των μέτρων αστυνομικού χαρακτήρα.

Η ουσία του νομοσχεδίου είναι ότι μεταφέρει στους αστυνομικούς την ευθύνη της απόφασης για χρήση των όπλων, ενώ οι διατάξεις σε γενικές γραμμές είναι διατυπωμένες με το σχήμα «απαγορεύεται, εκτός αν...», οπότε μένει ορθάνοιχτος ο δρόμος για κάθε λογής αυθαιρεσία. Το πρόβλημα γίνεται σοβαρό με δεδομένο τον προσανατολισμό των Σωμάτων Ασφαλείας στην καταστολή του λαϊκού κινήματος.

Στις 21 και 22 Νοέμβρη διεξάγεται στην Πράγα η 16η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ. Η Σύνοδος της Πράγας θα είναι καμπή στην ολοένα και πιο αντιδραστική πορεία του ΝΑΤΟ με τη διεύρυνσή του με νέα μέλη, με νέες αποστολές και νέες στρατιωτικές ικανότητες, προκειμένου να ενισχυθεί ο ρόλος του ως παγκόσμιος μηχανισμός επιβολής της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. (σελίδες 12-13)

Χαρακτηρίστηκε και όχι άδικα «ατμομηχανή» της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ο λόγος, φυσικά, για τη Γερμανία, η οποία όμως τους τελευταίους έξι μήνες βρίσκεται στη δίνη μιας επίμονης και παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, με χαρακτηριστικά ύφεσης. Ενας από τους σημαντικότερους δείκτες αυτής της πορείας είναι βεβαίως η συνεχώς αυξανόμενη ανεργία. (σελίδα 15)

«Να επικαιροποιήσουμε το καταστατικό μας με βάση την ευρωπαϊκή στόχευση...» αυτός είναι ένας από τους κεντρικούς στόχους που θέτει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ για το 31ο καταστατικό - οργανωτικό συνέδριό της που γίνεται το επόμενο Σαββατοκύριακο. Και παραπάνω προσθέτει την ανάγκη για «ευέλικτες δομές» στο συνδικαλιστικό κίνημα «που θα αντιστοιχούν στο νέο παραγωγικό και οικονομικό μοντέλο που διαμορφώνεται. (σελίδα 24)

Η μεγάλη διαδήλωση στη Φλωρεντία καθώς και οι συζητήσεις που έγιναν για μια περίπου βδομάδα ανάμεσα σε κόμματα και σε κινήματα, προσφέρονται για μια σοβαρή συζήτηση για την ανάπτυξη του αντιμονοπωλιακού - αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, γενικότερα του εργατικού κινήματος, με δεδομένη την οξύτατη διαπάλη μέσα στο κίνημα, για τον προσανατολισμό της λαϊκής δράσης σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, ανάμεσα στην ενσωμάτωση, την υποταγή και την αντίσταση, την αντεπίθεση. (σελίδες 26-27)

Η πρόσφατη αποκάλυψη σχεδίου νεοναζιστικής οργάνωσης των Αφρικάνερς, για ανατροπή της κυβέρνησης του Προέδρου της Ν. Αφρικής Θάμπο Μπέκι, και η επανεμφάνιση της, ως επί το πλείστον βομβιστικής, δράσης ακροδεξιών οργανώσεων φέρνουν στην επιφάνεια τις βαθιές πληγές και τεράστιες ανισότητες, που δημιούργησε επί δεκαετίες το στυγερό και απάνθρωπο καθεστώς «απαρτχάιντ», και οι οποίες, οκτώ χρόνια μετά το τέλος των ρατσιστικών κυβερνήσεων, παραμένουν ανεπούλωτες. (σελίδες 28-29)