«Αυτός είναι ο δρόμος της αρετής και της κοινωνικής ευαισθησίας». Περίσσεψαν οι πομπώδεις εκφράσεις και οι μεγαλόστομες διακηρύξεις εκ μέρους του Κ. Καραμανλή στην «παρουσίαση» της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης στη ΔΕΘ. Η εξήγηση είναι απλή. Ο πρωθυπουργός έπρεπε να λανσάρει ως «νέα» την ίδια απωθητική πολιτική που εφάρμοσε η κυβέρνηση Σημίτη, καλλιεργώντας απατηλές προσδοκίες στα λαϊκά στρώματα.

Αυτόν το βασικό στόχο που είχε στη ΔΕΘ ο πρωθυπουργός δεν τον πέτυχε. Εύκολα γινόταν αντιληπτό από τα λεγόμενα του πρωθυπουργού ότι και η «νέα» οικονομική πολιτική δεν επιφυλάσσει τίποτα καλό για τους εργαζόμενους, ενώ αντίθετα επιδεικνύει ιδιαίτερη φροντίδα για την «ανταγωνιστικότητα» και την απρόσκοπτη κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ανακήρυξε το 2005 «έτος ανταγωνιστικότητας».

Το χειρότερο όμως είναι ότι πριν καλά καλά οι εργαζόμενοι συνέλθουν από την ψυχρολουσία ήρθε τα αμέσως επόμενα 24ωρα η ανακίνηση του Ασφαλιστικού, κόντρα στις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, που ξύπνησε φόβους για τα χειρότερα. Ανεξάρτητα από το αν θα φέρει η κυβέρνηση νέο νομοσχέδιο εντός της τετραετίας, το βέβαιο είναι ότι βάζει το Ασφαλιστικό πάνω στο τραπέζι ακόμη και ως συνέχεια της εφαρμογής της αντισφαλιστικής νομοθεσίας του ΠΑΣΟΚ σε όσα ζητήματα δεν πρόλαβε η προηγούμενη κυβέρνηση να εφαρμόσει, αλλά και για να ασκεί πιέσεις στους εργαζόμενους να αποδεχτούν άλλα αντεργατικά μέτρα, όπως η παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, οι απολύσεις, οι ιδιωτικοποιήσεις κ.ο.κ.

Από τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες στη ΔΕΘ προκύπτει αβίαστα ότι η λιτότητα θα συνεχιστεί με γαλάζιο μανδύα και αυτό δεν μπορεί να διασκεδαστεί από τις υποσχέσεις για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις στα όρια του επίσημου πληθωρισμού. Τόσο «γενναιόδωρες» ήταν και οι αυξήσεις που έδιναν οι εκσυγχρονιστές, αλλά αυτό δεν εμπόδισε την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων να καταρρεύσει, το βιοτικό επίπεδο να χειροτερέψει και το χάσμα πλούτου - φτώχειας να διευρυνθεί.

Πολύ περισσότερο που η φορολογική επιδρομή, που σε υψηλούς τόνους κατήγγειλε ως «αντιπολίτευση» η ΝΔ, θα συνεχίσει να πλήττει τα συνήθη υποζύγια. Ηδη την αισθάνονται οι εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίοι με τη ρύθμιση για την περαίωση εκκρεμών υποθέσεων, αλλά τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά, με την αύξηση των επαχθών έμμεσων φόρων, καθώς ετοιμάζονται νέοι φόροι σε ποτά, τσιγάρα κ.ο.κ. Και η ακρίβεια θα φουντώνει.

Τα «καλά νέα» για το μεγάλο κεφάλαιο δε σταμάτησαν βέβαια στις φοροαπαλλαγές και τη φοροασυλία. Η κυβέρνηση ετοιμάζει νέα κίνητρα με τον «αναπτυξιακό» νόμο, μεταξύ των οποίων, όπως φημολογείται, και η «αποσύνδεση» των κινήτρων από τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης! Επιπλέον, θα συνεχίσει να ξεπουλά μεγάλα φιλέτα του δημοσίου (π.χ. Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, Ολυμπιακές εγκαταστάσεις), ενώ θα γενικεύσει τη μέθοδο της συγχρηματοδότησης για τα μεγάλα έργα, ώστε να πλουτίζουν δύο φορές οι μεγαλοεργολάβοι.

Μετά από όλα αυτά ακούγεται «λογική» η διαπίστωση που εξέφρασε ο Κ. Καραμανλής, ότι δηλαδή είναι «ανέφικτη μια πολιτική παροχών τώρα». Φρόντισε, βέβαια, να συντηρήσει τις αυταπάτες ότι «κάτι καλύτερο» μπορεί να γίνει τα επόμενα χρόνια (ζήσε Μάη μου...). Επιστράτευσε γι' αυτό την - μετέωρη - πρόβλεψη ότι «μέσα στα επόμενα δύο χρόνια η Ελλάδα μπορεί να απογειωθεί οικονομικά» και τότε «θα κατανείμει δικαιότερα το παραγόμενο προϊόν, προς όφελος των εισοδηματικά και κοινωνικά ασθενέστερων συμπολιτών μας».

Τον ίδιο στόχο εξυπηρετούσε και η υπόσχεση ότι μετά το 2005, οπότε πρέπει να «ρίξουν» το δημοσιονομικό έλλειμμα στο 3% από 5,3% που υπολογίζεται φέτος, μπορεί «να υπάρξει χαλαρότερη πολιτική». Η απάντηση στο «πώς» και ποιοι θα πληρώσουν - και μάλιστα χωρίς να φταίνε - τη μείωση του ελλείμματος είναι ευνόητη...

Το συμπέρασμα είναι ολοφάνερο: Οι ρυθμοί της αντιλαϊκής επίθεσης όχι μόνο δεν ανακόπτονται, αλλά ενισχύονται. Ακριβώς γι' αυτό ο Κ. Καραμανλής πάσχισε να συγκρατήσει τις φιλολαϊκές μάσκες, είτε βαφτίζοντας ήπια προσαρμογή το μοντέλο της πολιτικής του, είτε με απατηλές διαβεβαιώσεις του τύπου ότι «δεν καταφεύγουμε σε μέτρα που είναι κοινωνικά βάναυσα». Η αντοχή και ανοχή όμως των λαϊκών μαζών τελειώνουν εδώ...

«Σκληρή αντιπολίτευση» και «αυστηρή κριτική», δηλώνει ο Γ. Παπανδρέου ότι θα κάνει το ΠΑΣΟΚ, στην κυβέρνηση και το έργο της, επιχειρώντας με κάθε τρόπο να συγκαλύψει την πλήρη συμφωνία του κόμματός του με την αντιλαϊκή πολιτική, που εφαρμόζει η ΝΔ, ως συνέχεια της δικής τους πολιτικής, όταν ήταν κυβέρνηση.

Ο Γ. Παπανδρέου και σύσσωμο το ΠΑΣΟΚ, τις επόμενες ώρες και μέρες μετά την ομιλία του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, προσπάθησαν εναγωνίως να αναδείξουν αντιπολιτευτικό λόγο. Οι δηλώσεις του προέδρου και των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, αλλά και οι επίσημες ανακοινώσεις του κόμματος ήταν γεμάτες από ανούσιους χαρακτηρισμούς για τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του, αφού οι εξαγγελίες του Κ. Καραμανλή στη ΔΕΘ, κάλυψαν πλήρως τις απαιτήσεις και τις επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου, στην υπεράσπιση των οποίων έχει τάξει και την πολιτική του ΠΑΣΟΚ.

Χτες και την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο Γ. Παπανδρέου, από το «Βελίδειο» συνεδριακό κέντρο, αναμενόταν να εξαπολύσει νέα... σφοδρή επίθεση στην κυβέρνηση, με το να την κατηγορεί για «ασυνεννοησία», «αναξιοπιστία», δηλώνοντας ότι η «χώρα βαδίζει χωρίς πυξίδα» και παρουσιάζει «εικόνα ακυβερνησίας».

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, όλη την προηγούμενη βδομάδα, αλλά και στο πρόσφατο παρελθόν δεν έπαψε να επιτίθεται στην κυβέρνηση για τους «αδέξιους χειρισμούς» στην οικονομία, η οποία, όπως υποστηρίζει, «δεν αξιοποιεί το έργο και τις προοπτικές που άφησε ως παρακαταθήκη το ΠΑΣΟΚ». Στην προσπάθειά του να αποπροσανατολίσει τα λαϊκά στρώματα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στήνει «καυγάδες» με την κυβέρνηση γύρω από την πορεία των «δεικτών της οικονομίας», που όπως αναφέρει ήταν σε καλύτερη κατάσταση επί των ημερών του ΠΑΣΟΚ - δείκτες βέβαια που καθορίζουν την ανάπτυξη του κεφαλαίου στην Ελλάδα - βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την ανέχεια, που μαστίζει τα λαϊκά νοικοκυριά, αφού η αιτία που την προκαλεί είναι η συνέχιση της εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ από τη σημερινή κυβέρνηση.

Η συναίνεση που παρέχει στη ΝΔ, σε μια κοινή πορεία ενίσχυσης του κεφαλαίου και εφαρμογής σκληρής λιτότητας για τα λαϊκά στρώματα, είναι σαφής, ενώ επιχειρεί την εξαπάτηση των εργαζόμενων, των συνταξιούχων και των αγροτών, το ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιώντας... δοκιμασμένες μεθόδους του παρελθόντος. Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι η προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ, να εμφανιστεί σαν το κόμμα που υπερασπίζεται το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, καλώντας όμως στην ουσία τους εργαζόμενους να... στηρίξουν τους δικούς του αντιασφαλιστικούς νόμους!

Αποκαλυπτική ως προς τη σταθερή ρότα στήριξης του συστήματος από τον ΣΥΝ ήταν η συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο Ν. Κωνσταντόπουλος στο πλαίσιο της επίσκεψής του στη ΔΕΘ, αφού για μια ακόμη φορά εντόπισε στην «έλλειψη λογοδοσίας και ελέγχου» το θερμοκήπιο «όλων των στρεβλώσεων του κρατικού μηχανισμού, της διαπλοκής και της διαφθοράς». Στο πλαίσιο, βεβαίως, της αντίληψης για το πώς θα λειτουργεί καλά το αστικό πολιτικό σύστημα. Εκανε λόγο για «δίκαιη διανομή του παραγόμενου εθνικού προϊόντος», αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι αυτή μπορεί να επιτευχθεί με αλλαγή πολιτικής στα πλαίσια του υπάρχοντος συστήματος, ενώ έδωσε και το στίγμα αυτής της «άλλης» πολιτικής, αναρωτώμενος: «Γιατί η κυβέρνηση αρνείται τη θεσμοθέτηση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, που έχει προτείνει ο Συνασπισμός; Γιατί η κυβέρνηση αρνήθηκε την πρόταση του Συνασπισμού για Διακομματική Επιτροπή, ώστε η απογραφή να μη γίνει με αδιαφάνεια; Γιατί η κυβέρνηση δε λέει τίποτε για το 35ωρο; Γιατί δεν τακτοποιούνται οι συμβασιούχοι χωρίς διακρίσεις κατά την ευρωπαϊκή οδηγία; Γιατί δε μιλάει η κυβέρνηση για ζητήματα διεύρυνσης της κοινωνικής προστασίας; Υπάρχει εθνική στρατηγική για την περιφερειακή ανάπτυξη; Πού οφείλεται στ' αλήθεια το μπλοκάρισμα της ανάπτυξης σε πολλές περιφέρειες και τελικά η καθυστέρησή της; (...)» και ουκ έστιν τέλος τα ερωτήματα του προέδρου του ΣΥΝ. Ετσι γίνεται φανερό πως η προοπτική του ΣΥΝ δεν ξεπερνά την ουτοπία για έναν καλό καπιταλισμό.

Και πώς μπορούν να διορθωθούν όλα τα «κακώς κείμενα»; Εδώ κατατέθηκαν προτάσεις όπως αυτή για δημιουργία αντιπροσωπευτικών θεσμών μέσω των οποίων θα αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της περιφέρειας ή για ρύθμιση της αγοράς, ώστε οι μικρομεσαίοι - που αντιμετωπίζουν την κυβερνητική... αστοργία(!) - να μην τσακίζονται από τον αθέμιτο ανταγωνισμό και την ανεξέλεγκτη εγκατάσταση μεγαλοκαταστημάτων κ.ά.

Οπως το συνηθίζει, δεν πρωτοτύπησε ούτε αυτή τη φορά, ο πρόεδρος του ΣΥΝ εξαπέλυσε μια δριμύτατη επίθεση στο ΚΚΕ. Αφορμή, η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, που λίγο έλειψε να τη χαρακτηρίσει κορυφαία αγωνιστική πράξη στην προσπάθειά του να επιχειρηματολογήσει υπέρ της «απομόνωσης» του ΚΚΕ. «Τα προβλήματα είναι πολλά και μεγάλα και απαιτούν συγκεκριμένες τοποθετήσεις κι όχι αφορισμούς που σε βγάζουν έξω από την ιστορία, την πραγματικότητα, έξω από την πολιτική και τη ζωή»!

Και προκειμένου να επιβεβαιώσει ότι είναι μέσα στη σημερινή πραγματικότητα ο ΣΥΝ, ότι για τη διατήρησή της ενδιαφέρεται όταν προτείνει ανακατανομή εισοδήματος και όχι αγώνα για την κατάργηση των κερδών, για την κάλυψη όλων των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, ο πρόεδρός του έθεσε ένα ακόμη ερώτημα: «Γιατί όχι πρόεδρος από την αριστερά και άβατο η προεδρία για την αριστερά;». Να, λοιπόν, που θέλει να υπηρετήσει το αστικό σύστημα και από τον ανώτερο θεσμό του.