«Το ΔΝΤ χτίστηκε από τα δημοκρατικά κράτη και είμαστε τυχεροί που έχουμε αυτόν τον μηχανισμό».

Τάδε έφη Μπ. Παπαδημητρίου χτες το βράδυ στον «Σκάι», με καθυστέρηση δύο ημερών. Είχε προηγηθεί ο Βενιζέλος. Τι κοινό έχουν; Τον ίδιο καημό. Ξέρουν πως ή μαζί θα επιπλεύσουν ή μαζί θα βουλιάξουν. Μια τάξη είναι.

Δεν έκανε λάθος προχτές η κυβέρνηση με την ανακοίνωση για τις αποδείξεις. Και δεν το διόρθωσε χτες. Είναι πάγια ταχτική της να αμολά ένα λαγό και μετά να παριστάνει ότι τον κυνηγά.

Τίποτα δεν άλλαξε, όλα είναι εδώ, κι ας έσπευδαν τα κανάλια να πείσουν πως «όλα ανατράπηκαν σε μια νύχτα». Τίποτα δεν ανατράπηκε. Το εξόφθαλμα αντεργατικό μέτρο θα εφαρμοστεί κανονικά το 2012, αν στο μεταξύ δεν έχει ανατραπεί στο σύνολό της αυτή η πολιτική. Ας μην ξεχνιόμαστε. Ο στόχος παραμένει: Ανατροπή συνολικά αυτής της πολιτικής, με ριζική ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών.

Αυτοί που έσπευσαν να δηλώσουν ανακούφιση, γιατί η κυβέρνηση βρήκε τα μυαλά της, έκαναν γαργάρα ότι παραμένουν: Και ο κεφαλικός φόρος στα εκκαθαριστικά. Και το χαράτσι με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Και το 23% ΦΠΑ. Και η απλήρωτη δουλειά. Και οι συντάξεις πείνας. Και τα σχολεία χωρίς βιβλία. Και τα χαράτσια στα νοσοκομεία. Και η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.

Η λίστα απέραντη. Ολα μένουν. Κι όλα πρέπει να ανατραπούν.

Η οργανωμένη, συλλογική άρνηση πληρωμής είναι το πρώτο βήμα. Και πρέπει να 'ναι καθολικό. Οσοι περισσότεροι, τόσο μεγαλύτερο το μπλοκάρισμα. Η κυβέρνηση πρέπει να μην μπορεί να πάρει δεκάρα από το κρατικό ταμείο για να το δώσει στους τραπεζίτες. Ας καταρρεύσουν. Ο λαός να μείνει όρθιος.

Οι μορφές λαϊκής οργάνωσης στις γειτονιές με πυρήνα τα εργατικά σωματεία είναι θεμιτές. Τα κλαδικά σωματεία και οι επιτροπές αγώνα στους τόπους δουλειάς δεμένες με τα σωματεία είναι θεμιτές.

Ο δρόμος της ανατροπής δεν είναι για λίγους κι εκλεκτούς. Καθένας που κοιτά στα μάτια τα παιδιά του είναι η ώρα να κάνει το βήμα: Να καταγγείλει καθαρά την πολιτική που καταδικάζει τα παιδιά, την πολιτική που καταδικάζει τους ανέργους, την πολιτική που εξοντώνει τους γερόντους, την πολιτική που κλείνει μαγαζιά, την πολιτική που κάνει χέρσα τα χωράφια. Αλλά κι αυτό δε φτάνει.

Είμαστε εκεί, όπου όχι μόνο δεν αρκεί η καταγγελία για το σήμερα, αλλά είναι ανάγκη ζωής η προβολή των δυνατοτήτων που έχει ο λαός μας με τη λαϊκή οικονομία.

Η δυνατότητα να έχουμε ένα «βασίλειο των παιδιών» είναι κάτι που καταλαβαίνουν τα παιδιά στα σημερινά σχολεία - κάτεργα. Το έχουμε στάρι, έχουμε και ψωμί για όλους, είναι κάτι που καταλαβαίνουν και οι αγρότες, και οι φουρνάρηδες, και οι νοικοκυρές. Το έχουμε μαλλί και βαμβάκι είναι κάτι που καταλαβαίνουν και οι αγρότες, και οι γαζώτριες, κι ο καθένας που ψάχνει στα «κινέζικα». Εχουμε νικέλιο, έχουμε χρώμιο, έχουμε τεχνογνωσία για κάθε μεταλλοκατασκευή, είναι κάτι που καταλαβαίνουν και οι μεταλλεργάτες κι όσοι πελαγώνουν κάθε που πρέπει να αγοράσουν χρυσή μια συσκευή για το σπίτι τους. Κι αυτή η λίστα είναι μεγάλη. Να την προβάλλουμε, γιατί το θέμα πια δεν είναι μόνο να φύγουν αυτοί, αλλά και τι θα πάρει τη θέση τους. Η λαϊκή οικονομία με λαϊκή εξουσία απαντά στο αίτημα.

Η καθημερινά δηλωμένη αύξηση της συσπείρωσης γύρω από τους στόχους πάλης που βάζουν το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ, η ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ, η ΟΓΕ (το 'δειξαν και οι χτεσινοβραδινές συγκεντρώσεις) δηλώνει πως αυτό το ποτάμι είναι σε καλό δρόμο, μπορεί να γίνει ορμητικό, να σαρώσει όλη τη σαπίλα. Σταθερά σ' αυτούς τους στόχους, ανυποχώρητα στο δρόμο της ρήξης. Είναι πολλοί αυτοί που δεν αντέχουν. Είναι λίγοι αυτοί που κάθονται στο σβέρκο του λαού.

Είναι καιρός για ένα ακόμα βήμα μπροστά. Η γενική απεργία στις 19 Οκτώβρη ας γίνει ο σεισμός που θα δώσει γερό χτύπημα σ' αυτήν την πολιτική.

Το λένε και το κάνουν πράξη τα παιδιά στα σχολειά. Που ζουν καθημερινά το δράμα των οικογενειών τους. Κι όσο περισσότερο μιλά για υποκίνηση το υπουργείο τόσο περισσότερο τα παιδιά ενισχύουν τα επιχειρήματά τους, έχοντας στις τσέπες απλήρωτους λογαριασμούς της ΔΕΗ και ειδοποιήσεις - απειλές από τις τράπεζες.

Σ' αντίθεση μ' όσους ποτέ δεν έμαθαν τι «να παίξουν» στα παιδιά, αυτά τραγουδάνε σε σύγχρονους ρυθμούς το «Αμμες δε γ' εσσόμεθα, πολλώ κάρρονες" (εμείς θα γίνουμε πολύ καλύτεροί σας). Μπράβο τους.

Κι ακόμα μεγαλύτερο μπράβο όταν συνδέουν ευθέως τον αγώνα τους με τον αγώνα των γονιών τους. Οπως χτες το βράδυ που κατέβηκαν στο Σύνταγμα και τις πλατείες των άλλων πόλεων.

Στις εφορίες οι «πολίτες» δεν κλαίνε γιατί «πάνε στράφι οι θυσίες». «Θα σας πάρει και θα σας σηκώσει» είναι η συνηθέστερη φράση που ακούγεται. Το καλύτερο είναι πως πια ένα όλο και μεγαλύτερο μέρος των εφοριακών νιώθει πως το συμφέρον του ταυτίζεται μ' αυτούς που είναι έξω απ' τον πάγκο...

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΟΛΟΙ ΣΗΜΕΡΑ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ κόντρα στο φοροχαράτσι και στην αντιλαϊκή πολιτική

ΤΑ ΝΕΑ: Παραλογισμός με... αποδείξεις

ΕΘΝΟΣ: Νέο ριφιφί και με... αποδείξεις!

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Νέα αφαίμαξη μέσω αποδείξεων!

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Νέος φορολογικός αιφνιδιασμός

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ: Εξτρα φόροι για όλους

Ο ΛΟΓΟΣ: Πριν αλέκτωρ... ψήφισαν το χαράτσι

Η ΑΥΓΗ: Αποκεφαλισμός πριν από το... κούρεμα

Η ΝΙΚΗ: Φορολογούν ακόμα και τα παιδιά

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: 3,9 δισ. ευρώ κατά της ανεργίας

ΑΥΡΙΑΝΗ: Μόνο η δραχμή θα αναστήσει την Ελλάδα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Εκτός τόπου και χρόνου η Μέρκελ και ο Σόιμπλε

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Στήριξη από Μέρκελ

«Σε εποχές κρίσης και πλήρους ανατροπής η αξιοποίηση της γλώσσας γίνεται πιο σπουδαία ακόμη και από την ωμή βία. Πρέπει να πείσει για την αναγκαιότητα και την τεχνοκρατική ουδετερότητα των κυρίαρχων πολιτικών. Η χρήση της γλώσσας γίνεται τότε ολοκληρωτική, ισοπεδωτική, αδυσώπητη (...) Για να διαχύσει τις ευθύνες του, το καθεστώς (Πάγκαλος) εφηύρε το προκλητικό "όλοι μαζί τα φάγαμε", ενώ την ίδια στιγμή τα μέτρα του Μνημονίου χαρακτηρίζονταν "κοινωνικά άδικα, αλλά αναγκαία για τη σωτηρία της χώρας".

(...) τα άδικα μέτρα μετουσιώνονταν σταδιακά σε δίκαια και απαραίτητα (...) Στο πλαίσιο της γλωσσικής χειραγώγησης, η πτώχευση των πολιτών αποκαλείται "εσωτερική υποτίμηση", οι δραστικές μειώσεις των συντάξεων, οι περικοπές στην υγεία, την πρόνοια και την παιδεία, η εξουθένωση της κοινωνίας από τους συνεχείς βαρείς κεφαλικούς φόρους στα ίδια υποζύγια (μισθωτούς - συνταξιούχους), όλα εντάσσονται στο σχέδιο "σοσιαλιστικής αναγέννησης του έθνους", όπως ανέφερε χθες ο κ. Παπανδρέου μιλώντας στους Γερμανούς βιομηχάνους (...) ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών Ευάγγ. Βενιζέλος, όταν κατάλαβε ότι δεν πείθει για το πόσο κοινωνικά δίκαιο είναι το νέο χαράτσι στα ακίνητα μέσω ΔΕΗ, το αποκάλεσε κάτι σαν "ασφάλιστρο κινδύνου" (...)

Και το παιχνίδι με τις λέξεις συνεχίζεται (...) η συνεχής λιτότητα για τους πολλούς αποτυπώνεται με τον τεχνικό όρο "δημοσιονομική προσαρμογή", ενώ η αόριστη έννοια του "ασύμμετρου πολέμου" χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει τη μονιμότητα της "κατάστασης έκτακτης ανάγκης" (...) Η διάλυση της οικονομίας και της παραγωγής αποκαλούνται "αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές", οι καταργήσεις σχολείων και δημόσιων υπηρεσιών "συγχωνεύσεις", οι απολύσεις υπαλλήλων εφεδρεία, οι άγριες περικοπές αποδοχών ενιαίο μισθολόγιο και κατάργηση φοροαπαλλαγών, η περιστολή του δημόσιου τομέα και οι μαζικές ιδιωτικοποιήσεις "οικονομικός εξορθολογισμός", η απόλυτη, μονομερής λιτότητα "δημοσιονομική προσαρμογή".

Με τον ίδιο τρόπο, η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων αποτελεί προκάλυμμα για την ισοπεδωτική κατάργηση όλων των κοινωνικών κατακτήσεων, η υπονόμευση της εργατικής νομοθεσίας θεωρείται συνώνυμο της "ανταγωνιστικότητας", η κοινωνική αλληλεγγύη χαρακτηρίζεται πολυτέλεια και η αξιοκρατία γίνεται όρος όχι προσλήψεων, αλλά απολύσεων από το Δημόσιο (...) οι ασθενέστεροι της κοινωνίας απειλούνται πλέον ανοικτά με εξαφάνιση - "αναδιάταξη του παραγωγικού δυναμικού", στη γλώσσα των τεχνοκρατών» (ο Χρ. Ζέρβας στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).