Ηταν 25 του Γενάρη, πριν από τεσσερισήμισι μήνες περίπου, όταν οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ πραγματοποίησαν την πρώτη μαζική κάθοδο στην Αθήνα, ξεκινώντας ουσιαστικά με εκείνο το μεγαλειώδες συλλαλητήριο τον αγώνα τους απέναντι στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, που άρχισαν να εφαρμόζονται ένα μήνα μετά, με διαλυτικές συνέπειες για την επιχείρηση και τους ίδιους.

Με τη δεύτερη κάθοδό τους στην Αθήνα, το Σάββατο 13 Ιούνη, και το νέο συλλαλητήριο στις 11 π.μ. στο Σύνταγμα, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ δείχνουν την αποφασιστικότητά τους να αντιπαλέψουν αυτούς τους σχεδιασμούς, κορυφώνοντας παράλληλα έναν κύκλο κινητοποιήσεων με απεργίες, καταλήψεις, Γενικές Συνελεύσεις. Μια σειρά πολύμορφων δράσεων και αγώνων, μέσα σε μια δύσκολη περίοδο, όπως η πανδημία του κορονοϊού, που από τη μία γνώρισε την πλατιά εργατική - λαϊκή αλληλεγγύη και από την άλλη δέχτηκε τη σφοδρή επίθεση της κυβέρνησης και των μηχανισμών της εργοδοσίας.

Ενας κύκλος κινητοποιήσεων που χαρακτηρίστηκε από την ενότητα των εργαζομένων κόντρα σε κάθε είδους προσπάθεια διάσπασης. Που άντεξε στις πιέσεις, στις συκοφαντίες, στις προσπάθειες δημιουργίας «κοινωνικού αυτοματισμού». Που έδωσε τη δυνατότητα να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα, να μπουν εμπόδια στους σχεδιασμούς και τις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης και του ειδικού εκκαθαριστή, να ξεκαθαρίσουν ακόμα περισσότεροι εργαζόμενοι το «ποιος» είναι με «ποιον», να διαμορφωθούν καλύτερες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη κοινής δράσης με τους εργαζόμενους άλλων κλάδων, με τους αυτοαπασχολούμενους και μικροεπαγγελματίες, με τη νεολαία, με το λαό των περιοχών όπου δραστηριοποιείται η επιχείρηση.

Ολο αυτό το διάστημα, οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ, όσοι βρέθηκαν και παραμένουν στο πλευρό τους, στάθηκαν απέναντι στις επιλογές και τις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης. Αποκάλυψαν τις αντεργατικές επιδιώξεις της και τις πραγματικές αιτίες που οδήγησαν τη ΛΑΡΚΟ στην απαξίωση, ανέδειξαν τις δυνατότητες που αντικειμενικά υπάρχουν για να αναπτυχθεί η παραγωγική της δραστηριότητα προς όφελος των εργαζομένων και του λαού. Πάλεψαν και συνεχίζουν να παλεύουν ενάντια στο πετσόκομμα του μεροκάματου και των δικαιωμάτων τους, ενάντια στη διάλυση, στην πώληση ή το κλείσιμο της επιχείρησης, ενάντια στο μαράζωμα των τοπικών κοινωνιών όπου δραστηριοποιείται η εταιρεία.

«Από τις πρώτες μέρες της ειδικής εκκαθάρισης, που ξεκίνησε στις 4 Μάρτη στο πλαίσιο εφαρμογής της τροπολογίας που ψηφίστηκε στις 12 Φλεβάρη, ξεκίνησε ουσιαστικά και η διάλυση της ΛΑΡΚΟ», δηλώνει στον «Ριζοσπάστη» ο Ανδρέας Κορέτζελος, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο εργοστάσιο της Λάρυμνας.

Και προσθέτει: «Ξεκίνησε αρχικά η εφαρμογή των περικοπών για μείωση κατά 25% του "μισθολογικού κόστους", που οι υπουργοί έλεγαν στη Βουλή ότι είναι 47 εκατομμύρια ευρώ, για να έρθει στη συνέχεια ο εκκαθαριστής να μας πει ότι είναι τελικά 42 εκατομμύρια ευρώ. Εμείς λέμε ότι είναι ακόμη λιγότερα και ότι δεν ξεπερνά τα 37 εκατομμύρια ευρώ.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, προχώρησαν στην κατάργηση των Δώρων και των επιδομάτων, στην κατάργηση "σε μια νύχτα" όλων όσων προβλέπονταν από Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και τα οποία οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ είχαν κατακτήσει με αγώνες. Ταυτόχρονα άφησαν τους εργαζόμενους χωρίς μέτρα προστασίας απέναντι στον κορονοϊό, με ανύπαρκτα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας σε ένα εργοστάσιο με 80 νεκρούς και δεκάδες σακατεμένους».

Σημειώνει επίσης: «Μαζί με το πετσόκομμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων ξεκίνησε και η απαξίωση του εργοστασίου. Αντί να συνεχιστεί η παραγωγή, σταμάτησε και σήμερα είναι στο 20% των δυνατοτήτων του εργοστασίου, υπαιτιότητα της κυβέρνησης και του ειδικού εκκαθαριστή. Χρησιμοποίησαν γι' αυτό ως άλλοθι την πανδημία του κορονοϊού, αν και δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα λειτουργίας στις επιχειρήσεις του εξωτερικού, όπου η ΛΑΡΚΟ δίνει το νικέλιο. Χάθηκαν παραγγελίες σε παραδοσιακούς πελάτες, με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση μεγάλης επιχείρησης που εν μέσω πανδημίας ζητούσε να προμηθευτεί 800 τόνους σιδηρονικελίου».

«Το γεγονός ότι ακόμα και σ' αυτήν τη δύσκολη περίοδο του κορονοϊού, η ΛΑΡΚΟ θα μπορούσε να σταθεί στα πόδια της, δείχνει ότι μπορεί να είναι βιώσιμη. Σε αυτό μπορεί να προσθέσει κανείς τις τεράστιες αναξιοποίητες δυνατότητές της και να αντιληφθεί το ποια είναι η σημασία της ΛΑΡΚΟ για την οικονομία. Ως σωματεία έχουμε συγκεκριμένες προτάσεις, τις οποίες θα τις καταθέσουμε στην κυβέρνηση και στα υπόλοιπα κόμματα, διεκδικώντας χρηματοδότηση, όπως γίνεται πλέον με άλλες επιχειρήσεις», προσθέτει στη συζήτηση ο γγ του Σωματείου Εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα, Γιώργος Κάζας. Και καταλήγει: «Η κυβέρνηση θέλει το κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ και να την πουλήσει. Θέλει να δωρίσει τον ορυκτό πλούτο της χώρας. Θέλει να σακατέψει τα εργατικά δικαιώματα».

Αναφορικά με τη στάση των Σωματείων και των εργαζομένων απέναντι στις επιλογές κυβέρνησης και εκκαθαριστή, ο πρόεδρος του Σωματείου της Λάρυμνας τονίζει: «Εμείς από την πλευρά μας, πολύ πριν ψηφιστεί η τροπολογία και ξεκινήσει το καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης, αντιδράσαμε. Προχωρήσαμε σε Γενικές Συνελεύσεις, ενημερώσαμε τους εργαζόμενους, κάναμε ημερίδες καλώντας τους πάντες και στη συνέχεια οργανώσαμε τον αγώνα μας, ξεκινώντας με το συλλαλητήριο το Γενάρη στην Αθήνα, με καταλήψεις στα γραφεία της διοίκησης και της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, με απεργίες. Και δηλώνουμε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε τις κινητοποιήσεις μας και μετά το νέο συλλαλητήριο στην Αθήνα».

«Πίσω από τις εξελίξεις στη ΛΑΡΚΟ και τις επιλογές της κυβέρνησης κρύβονται τα μεγάλα συμφέροντα που θέλουν να βάλουν στο χέρι τον ορυκτό πλούτο της χώρας», τονίζει ο Δημήτρης Καραγιάννης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μεταλλωρύχων και μέλος της διοίκησης του Σωματείου Εργαζομένων στα μεταλλεία της ΛΑΡΚΟ στον Αη Γιάννη Βοιωτίας.

Υπογραμμίζει επίσης: «Αυτό που δεν μπόρεσε να κάνει η κυβέρνηση το 2013 - '14, να προχωρήσει δηλαδή το σχέδιο ξεπουλήματος της ΛΑΡΚΟ που επιβάλλει και η Ευρωπαϊκή Ενωση, έρχεται να το κάνει τώρα. Διαβάζουμε και ακούμε όλοι για την ηλεκτροκίνηση στα αυτοκίνητα, τους συσσωρευτές Ενέργειας, όπου το νικέλιο και το κοβάλτιο που υπάρχουν στα μεταλλεία της ΛΑΡΚΟ είναι βασικά συστατικά για τη λειτουργία τους. Οπότε αντιλαμβάνεται κανείς γιατί η κυβέρνηση και η ΕΕ θέλουν να διαλύσουν τη ΛΑΡΚΟ, να τη δώσουν στα μεγάλα συμφέροντα. Τους σχεδιασμούς αυτούς προωθεί η κυβέρνηση μέσω της ειδικής εκκαθάρισης που απέβαλε με την τροπολογία.

Τους σχεδιασμούς αυτούς θέλουμε να αποτρέψουμε εμείς οι εργαζόμενοι, για να σώσουμε το μεροκάματό μας, να σώσουμε τις οικογένειές μας, να σώσουμε τις περιοχές μας. Αυτό παλέψαμε με το συλλαλητήριο στις 25 Γενάρη, με τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις, αυτό παλεύουμε και με το νέο συλλαλητήριο στην Αθήνα. Ολους αυτούς τους μήνες είδαμε την κυβέρνηση όχι μόνο να μη δείχνει ίχνος προστασίας, αλλά αντίθετα να μας επιτίθεται και να μας κατασυκοφαντεί. Γι' αυτό καλούμε όλους τους εργαζόμενους να βρεθούν στο πλάι μας, καθώς η ΛΑΡΚΟ είναι περιουσία ολόκληρου του λαού της χώρας».

«Εμείς οι εργαζόμενοι στα μεταλλεία της Εύβοιας, όλους αυτούς τους μήνες των κινητοποιήσεων και των εξελίξεων γύρω από τη ΛΑΡΚΟ, κινηθήκαμε σε συντονισμό με τα υπόλοιπα Σωματεία, αλλά πήραμε και δικές μας πρωτοβουλίες», αναφέρει ο πρόεδρος του Σωματείου στα μεταλλεία της ΛΑΡΚΟ στην Εύβοια, Φώντας Αγγελάτος.

Και προσθέτει: «Επιδιώξαμε και είχαμε συναντήσεις με κυβερνητικούς βουλευτές και βουλευτές της αντιπολίτευσης. Οι κυβερνητικοί βουλευτές μάς είπαν ότι δεν ήξεραν τι ψήφιζαν και ότι οι υπουργοί τούς είπαν πως η ειδική εκκαθάριση είναι ο μόνος τρόπος για να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας. Είχαμε προτάσεις να καταθέσουμε και ζητούσαμε συνάντηση με τους υπουργούς. Δεν έγιναν ποτέ, παρά τις υποσχέσεις που μας έδιναν. Μας έριχναν στάχτη στα μάτια, μας κορόιδευαν».

Σημειώνει επίσης: «Ολο αυτό το διάστημα, η κυβέρνηση και ο ειδικός εκκαθαριστής απαξίωναν μέρα με τη μέρα την εταιρεία. Μείωσαν την παραγωγή, με αποτέλεσμα η ΛΑΡΚΟ να υπολειτουργεί. Πρόκειται για μεθοδεύσεις ώστε να δείξουν ότι η ΛΑΡΚΟ είναι μη βιώσιμη και ασύμφορη. Προσπάθησαν να ρίξουν σε εμάς τις ευθύνες όταν στα μεταλλεία της Εύβοιας σταματήσαμε να τρίβουμε το μετάλλευμα, καθώς η κατάσταση του τριβείου είναι επικίνδυνη για την υγεία των εργαζομένων, κάτι που αποδέχτηκαν τελικά και οι ίδιοι.

Συνέχισαν να δίνουν χρήματα στους εργολάβους, προκειμένου να αποκαλύψουν μετάλλευμα που θα έρθει στην επιφάνεια μετά την ολοκλήρωση της ειδικής εκκαθάρισης και προορίζεται για προίκα στον νέο ιδιοκτήτη. Συνεχίζουν να απαξιώνουν τα μηχανήματα της ΛΑΡΚΟ και να απασχολούν εργολάβους. Συνεχίζουν αυτό που έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση, να απαξιώνουν την εταιρεία. Στο τέλος θα μείνουμε άνεργοι, με μια "πέτσινη" επιταγή στα χέρια. Δεν μας πείθουν αυτοί που μας λένε ότι τα πράγματα θα αλλάξουν με τον ιδιώτη. Είδαμε πολύ καλά τι έγινε με την ΤΕΡΝΑ, λίγα μόλις χιλιόμετρα από τα δικά μας μεταλλεία».

«Μέσα σ' αυτούς τους μήνες της ειδικής εκκαθάρισης και των σχεδιασμών της κυβέρνησης, που έχουν βέβαια τη στήριξη και των υπόλοιπων κομμάτων που βλέπουν την ιδιωτικοποίηση ως μονόδρομο, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ αντέταξαν τον αγώνα, την ενότητα, τα δίκαια αιτήματά τους», δηλώνει στον «Ριζοσπάστη» ο Παναγιώτης Πολίτης, μέλος της διοίκησης του επιχειρησιακού σωματείου στο εργοστάσιο της Λάρυμνας και πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας.

Τονίζει επίσης: «Ως Συνδικάτο Μετάλλου είχαμε από την αρχή ξεκάθαρο το πού το πάει η κυβέρνηση της ΝΔ. Είχαμε εξάλλου σαφή δείγματα από το παρελθόν, αλλά και από τη στάση της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και τις δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού ότι "όλα τα σενάρια για τη ΛΑΡΚΟ είναι ανοιχτά". Στο πλαίσιο αυτό, από τις αρχές του Δεκέμβρη του 2019 οργανώσαμε σύσκεψη στη Λάρυμνα με μεγάλη συμμετοχή εργαζομένων, συνδικάτων, φορέων.

Αποκαλύψαμε τα σχέδια της κυβέρνησης, διαμορφώσαμε τις προοπτικές για την οργάνωση του αγώνα και αναδείξαμε ποιες είναι οι πραγματικές αιτίες για την απαξίωση της ΛΑΡΚΟ, αλλά και ποιες είναι οι πραγματικές δυνατότητές της. Δώσαμε την απάντησή μας στη συκοφαντική επίθεση της κυβέρνησης, του ειδικού εκκαθαριστή και των "παπαγάλων" τους, για τους δήθεν καλοπληρωμένους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ και την προσπάθειά τους να ρίξουν στους εργαζόμενους τις ευθύνες για την απαξίωση και τη διάλυση της εταιρείας».

Αναφερόμενος στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, ο Παναγιώτης Πολίτης σημειώνει: «Ο πολύμηνος αγώνας των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ ήταν ένας μονόδρομος που τον περπατήσαμε και συνεχίζουμε να τον περπατάμε, έχοντας τη στήριξη και τη συμπαράσταση της τοπικής κοινωνίας, του εργαζόμενου λαού ολόκληρης της χώρας.

Γνωρίσαμε την αλληλεγγύη, η οποία συνεχίζει να έρχεται απλόχερα. Παλέψαμε και παλεύουμε για το σήμερα και τα δικαιώματά μας, για το αύριο και το μέλλον των παιδιών μας. Αυτός ο αγώνας που συνεχίζεται, αποτελεί παρακαταθήκη, αλλά και "μάθημα" τόσο για μας τους εργαζόμενους στη ΛΑΡΚΟ, όσο και για ολόκληρη την εργατική τάξη. Βγαίνει πολύτιμη πείρα, τόσο για τη συνέχειά του όσο και για τους υπόλοιπους αγώνες που πρέπει και θα δώσει η εργατική τάξη. Αυτό που προκύπτει ξεκάθαρα είναι ότι οι αγώνες θα πρέπει να βασίζονται στην ενότητα των εργαζομένων, στην ξεκάθαρη αντίληψή τους ότι είναι εργάτες και έχουν απέναντί τους την εργοδοσία και την αστική τάξη. Αυτό είχαν ξεκάθαρο οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ το 1977 και πάλεψαν απέναντι στον Μποδοσάκη, την κυβέρνηση και τους μηχανισμούς τους και νίκησαν».

Και προσθέτει: «Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, ακόμη και μέσα στην πανδημία του κορονοϊού, όπου η κυβέρνηση αξιοποίησε για να κλιμακώσει την επίθεσή της στην εργατική τάξη και να περάσει αντεργατικά μέτρα που ζητούσε η εργοδοσία και δεν είχαν υλοποιηθεί τα προηγούμενα χρόνια, στάθηκαν δυνατοί. Οργάνωσαν τον αγώνα τους, με μαζικές Γενικές Συνελεύσεις, κόντρα στο "σιωπητήριο" που θέλησε να επιβάλει η κυβέρνηση και κόντρα στη λογική τού "θα μετρηθούμε μετά" που προώθησε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Ηρθαν σε επαφή με εργαζόμενους από άλλους κλάδους, απευθύνθηκαν στο λαό και διαμόρφωσαν ένα μέτωπο που έβαλε εμπόδια στην κυβέρνηση. Που καθυστέρησε τα σχέδιά της και απέτρεψε να προωθηθούν μέτρα, όπως η εκ περιτροπής εργασία και οι διαθεσιμότητες, που θα εφαρμόζονταν και στη ΛΑΡΚΟ, όπως έγινε σε εκατοντάδες επιχειρήσεις σε ολόκληρη τη χώρα, αν δεν ήταν απέναντί τους ο αγώνας των εργαζομένων».

«Αυτό όμως που θα πρέπει να βγει ως πολύτιμο συμπέρασμα τόσο για τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ, όσο και για ολόκληρη την εργατική τάξη, είναι αυτό που αποδείξαμε μέσα από τις καταλήψεις στα γραφεία της διοίκησης και τις απεργιακές μας κινητοποιήσεις. Με την κατάληψη στα γραφεία και το "μπλοκάρισμα" του ειδικού εκκαθαριστή που ασκεί τη διοίκηση στη ΛΑΡΚΟ, το εργοστάσιο δούλεψε κανονικά και η παραγωγή που ήταν να βγει, βγήκε. Με τις απεργίες μας και την απουσία των εργαζομένων από τους χώρους δουλειάς, με τον ειδικό εκκαθαριστή και την υπόλοιπη διοίκηση στα γραφεία τους, η παραγωγή σταμάτησε. Δείξαμε με τον καλύτερο τρόπο ότι "χωρίς τους εργάτες γρανάζι δεν γυρνά"», τονίζει ο Παναγιώτης Πολίτης.

Και προσθέτει: «Αυτό που πετύχαμε με τις κινητοποιήσεις μας, με την ενότητα του αγώνα μας, την πλατιά εργατική - λαϊκή αλληλεγγύη, την κοινή δράση με άλλους εργαζόμενους, με τους αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία, το λαό των τοπικών κοινωνιών, πέρα από το ότι μας δίνει προοπτική για αγωνιστική συνέχεια, θα πρέπει να αποτελέσει και πηγή για χρήσιμα συμπεράσματα.

Για να γίνει πλατιά κατανοητό σε ολόκληρη την εργατική τάξη ότι για να μπορέσει να ζήσει σύμφωνα με τις δυνατότητες που παρέχει σήμερα η εξέλιξη των επιστημών και της τεχνολογίας, η εξέλιξη της ανθρωπότητας, θα πρέπει να αντιληφθεί τη δύναμή της και να οργανώσει τον αγώνα της πάνω σε διαφορετικές προοπτικές. Να παλέψει για την ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος που γεννά φτώχεια και εξαθλίωση, που σε μια νύχτα πετάει στο δρόμο εκατοντάδες εργαζόμενους, όπως συμβαίνει στη ΛΑΡΚΟ, στην ΤΕΡΝΑ, στη ΣΝΑΪΝΤΕΡ και σε δεκάδες ακόμη μικρές ή μεγάλες επιχειρήσεις».

«Ο αγώνας που δίνουν οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ τους τελευταίους μήνες θα έχει συνέχεια και μπορεί να αποτελέσει ένα "λιθαράκι" για να βγουν πολύτιμα συμπεράσματα και να μπορέσει αύριο η εργατική τάξη να οργανώσει καλύτερα τους αγώνες της, να τους δώσει μια βαθύτερη προοπτική», καταλήγει ο συνδικαλιστής.

Δεκάδες λεωφορεία από κάθε γωνιά της Στερεάς, αλλά και από την Εύβοια, ξεκινούν από νωρίς το πρωί του Σαββάτου με προορισμό την Αθήνα. Οι δηλώσεις συμμετοχής έχουν ξεπεράσει τις αρχικές προβλέψεις των Σωματείων και μέχρι την τελευταία στιγμή ο αριθμός των λεωφορείων αυξανόταν.

Ενδεικτική του κλίματος είναι η εικόνα από τα μεταλλεία της Εύβοιας, όπου σε Γενική Συνέλευση για την εκτίμηση της μέχρι τώρα κατάστασης και πορείας των κινητοποιήσεων, επιβεβαιώθηκε με συντριπτική πλειοψηφία η απόφαση για συμμετοχή στο συλλαλητήριο.

Το μεσημέρι της Παρασκευής, στην πύλη του εργοστασίου της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα βρέθηκε αντιπροσωπεία Συνδικάτων της Αττικής με επικεφαλής τους Παναγιώτη Κατάρα, πρόεδρο της Ομοσπονδίας Τύπου και Χάρτου και Αλέκο Περράκη από το ΣΕΤΗΠ, εκφράζοντας την αλληλεγγύη στον αγώνα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ.

Για την κινητοποίηση στην Αθήνα, τα Σωματεία της περιοχής δρομολογούν λεωφορεία με τα εξής δρομολόγια: Από τον οικισμό της ΛΑΡΚΟ και τη Λάρυμνα, στις 7.30 π.μ. Από το Μαρτίνο, τη Μαλεσίνα, τον Παύλο Βοιωτίας, το Ακραίφνιο και το Κάστρο στις 7.45 π.μ. Από τα μεταλλεία του Αη Γιάννη και το χωριό Λούτσι στις 7.30 π.μ. και από το Κόκκινο στις 7.40 π.μ.

Για τις 6 το πρωί έχει προγραμματιστεί η αναχώρηση των λεωφορείων από τη Λαμία (πάρκο Τσαλτάκη). Στις 6.45 π.μ. από την Αμφισσα και στις 7 π.μ. από την Ιτέα, ενώ στις 8 π.μ. θα αναχωρήσουν τα λεωφορεία από τη Λιβαδειά και τη Θήβα.

Από την Εύβοια η αναχώρηση των λεωφορείων έχει προγραμματιστεί για τις 7 το πρωί από τα χωριά γύρω από τα μεταλλεία, στις 7.30 π.μ. από τα Ψαχνά και τη Νέα Αρτάκη και στις 8 π.μ. από το Πάρκο «Βούρκος» της Χαλκίδας.