«Μέσα σ' αυτούς τους μήνες της ειδικής εκκαθάρισης και των σχεδιασμών της κυβέρνησης, που έχουν βέβαια τη στήριξη και των υπόλοιπων κομμάτων που βλέπουν την ιδιωτικοποίηση ως μονόδρομο, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ αντέταξαν τον αγώνα, την ενότητα, τα δίκαια αιτήματά τους», δηλώνει στον «Ριζοσπάστη» ο Παναγιώτης Πολίτης, μέλος της διοίκησης του επιχειρησιακού σωματείου στο εργοστάσιο της Λάρυμνας και πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας.

Τονίζει επίσης: «Ως Συνδικάτο Μετάλλου είχαμε από την αρχή ξεκάθαρο το πού το πάει η κυβέρνηση της ΝΔ. Είχαμε εξάλλου σαφή δείγματα από το παρελθόν, αλλά και από τη στάση της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και τις δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού ότι "όλα τα σενάρια για τη ΛΑΡΚΟ είναι ανοιχτά". Στο πλαίσιο αυτό, από τις αρχές του Δεκέμβρη του 2019 οργανώσαμε σύσκεψη στη Λάρυμνα με μεγάλη συμμετοχή εργαζομένων, συνδικάτων, φορέων.

Αποκαλύψαμε τα σχέδια της κυβέρνησης, διαμορφώσαμε τις προοπτικές για την οργάνωση του αγώνα και αναδείξαμε ποιες είναι οι πραγματικές αιτίες για την απαξίωση της ΛΑΡΚΟ, αλλά και ποιες είναι οι πραγματικές δυνατότητές της. Δώσαμε την απάντησή μας στη συκοφαντική επίθεση της κυβέρνησης, του ειδικού εκκαθαριστή και των "παπαγάλων" τους, για τους δήθεν καλοπληρωμένους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ και την προσπάθειά τους να ρίξουν στους εργαζόμενους τις ευθύνες για την απαξίωση και τη διάλυση της εταιρείας».

Αναφερόμενος στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, ο Παναγιώτης Πολίτης σημειώνει: «Ο πολύμηνος αγώνας των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ ήταν ένας μονόδρομος που τον περπατήσαμε και συνεχίζουμε να τον περπατάμε, έχοντας τη στήριξη και τη συμπαράσταση της τοπικής κοινωνίας, του εργαζόμενου λαού ολόκληρης της χώρας.

Γνωρίσαμε την αλληλεγγύη, η οποία συνεχίζει να έρχεται απλόχερα. Παλέψαμε και παλεύουμε για το σήμερα και τα δικαιώματά μας, για το αύριο και το μέλλον των παιδιών μας. Αυτός ο αγώνας που συνεχίζεται, αποτελεί παρακαταθήκη, αλλά και "μάθημα" τόσο για μας τους εργαζόμενους στη ΛΑΡΚΟ, όσο και για ολόκληρη την εργατική τάξη. Βγαίνει πολύτιμη πείρα, τόσο για τη συνέχειά του όσο και για τους υπόλοιπους αγώνες που πρέπει και θα δώσει η εργατική τάξη. Αυτό που προκύπτει ξεκάθαρα είναι ότι οι αγώνες θα πρέπει να βασίζονται στην ενότητα των εργαζομένων, στην ξεκάθαρη αντίληψή τους ότι είναι εργάτες και έχουν απέναντί τους την εργοδοσία και την αστική τάξη. Αυτό είχαν ξεκάθαρο οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ το 1977 και πάλεψαν απέναντι στον Μποδοσάκη, την κυβέρνηση και τους μηχανισμούς τους και νίκησαν».

Και προσθέτει: «Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, ακόμη και μέσα στην πανδημία του κορονοϊού, όπου η κυβέρνηση αξιοποίησε για να κλιμακώσει την επίθεσή της στην εργατική τάξη και να περάσει αντεργατικά μέτρα που ζητούσε η εργοδοσία και δεν είχαν υλοποιηθεί τα προηγούμενα χρόνια, στάθηκαν δυνατοί. Οργάνωσαν τον αγώνα τους, με μαζικές Γενικές Συνελεύσεις, κόντρα στο "σιωπητήριο" που θέλησε να επιβάλει η κυβέρνηση και κόντρα στη λογική τού "θα μετρηθούμε μετά" που προώθησε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Ηρθαν σε επαφή με εργαζόμενους από άλλους κλάδους, απευθύνθηκαν στο λαό και διαμόρφωσαν ένα μέτωπο που έβαλε εμπόδια στην κυβέρνηση. Που καθυστέρησε τα σχέδιά της και απέτρεψε να προωθηθούν μέτρα, όπως η εκ περιτροπής εργασία και οι διαθεσιμότητες, που θα εφαρμόζονταν και στη ΛΑΡΚΟ, όπως έγινε σε εκατοντάδες επιχειρήσεις σε ολόκληρη τη χώρα, αν δεν ήταν απέναντί τους ο αγώνας των εργαζομένων».

«Αυτό όμως που θα πρέπει να βγει ως πολύτιμο συμπέρασμα τόσο για τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ, όσο και για ολόκληρη την εργατική τάξη, είναι αυτό που αποδείξαμε μέσα από τις καταλήψεις στα γραφεία της διοίκησης και τις απεργιακές μας κινητοποιήσεις. Με την κατάληψη στα γραφεία και το "μπλοκάρισμα" του ειδικού εκκαθαριστή που ασκεί τη διοίκηση στη ΛΑΡΚΟ, το εργοστάσιο δούλεψε κανονικά και η παραγωγή που ήταν να βγει, βγήκε. Με τις απεργίες μας και την απουσία των εργαζομένων από τους χώρους δουλειάς, με τον ειδικό εκκαθαριστή και την υπόλοιπη διοίκηση στα γραφεία τους, η παραγωγή σταμάτησε. Δείξαμε με τον καλύτερο τρόπο ότι "χωρίς τους εργάτες γρανάζι δεν γυρνά"», τονίζει ο Παναγιώτης Πολίτης.

Και προσθέτει: «Αυτό που πετύχαμε με τις κινητοποιήσεις μας, με την ενότητα του αγώνα μας, την πλατιά εργατική - λαϊκή αλληλεγγύη, την κοινή δράση με άλλους εργαζόμενους, με τους αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία, το λαό των τοπικών κοινωνιών, πέρα από το ότι μας δίνει προοπτική για αγωνιστική συνέχεια, θα πρέπει να αποτελέσει και πηγή για χρήσιμα συμπεράσματα.

Για να γίνει πλατιά κατανοητό σε ολόκληρη την εργατική τάξη ότι για να μπορέσει να ζήσει σύμφωνα με τις δυνατότητες που παρέχει σήμερα η εξέλιξη των επιστημών και της τεχνολογίας, η εξέλιξη της ανθρωπότητας, θα πρέπει να αντιληφθεί τη δύναμή της και να οργανώσει τον αγώνα της πάνω σε διαφορετικές προοπτικές. Να παλέψει για την ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος που γεννά φτώχεια και εξαθλίωση, που σε μια νύχτα πετάει στο δρόμο εκατοντάδες εργαζόμενους, όπως συμβαίνει στη ΛΑΡΚΟ, στην ΤΕΡΝΑ, στη ΣΝΑΪΝΤΕΡ και σε δεκάδες ακόμη μικρές ή μεγάλες επιχειρήσεις».

«Ο αγώνας που δίνουν οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ τους τελευταίους μήνες θα έχει συνέχεια και μπορεί να αποτελέσει ένα "λιθαράκι" για να βγουν πολύτιμα συμπεράσματα και να μπορέσει αύριο η εργατική τάξη να οργανώσει καλύτερα τους αγώνες της, να τους δώσει μια βαθύτερη προοπτική», καταλήγει ο συνδικαλιστής.