Με ρυθμό κοντά στα 3 δισ. ευρώ το μήνα αυξάνεται το εμπορικό έλλειμμα, ενώ σε πορεία συνεχούς επιδείνωσης συνεχίζουν και οι κάθε είδους δοσοληψίες (ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών) όπως αυτές αποτυπώνονται στα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας. Οι εξελίξεις αυτές αποτυπώνουν την ενίσχυση της ανισόμετρης ανταλλαγής εμπορευμάτων και «υπηρεσιών» και σε τίποτα δεν έχουν να κάνουν με τη «θέση της χώρας» στον παγκόσμιο χάρτη της ανταγωνιστικότητας, γύρω από την οποία σκιαμαχούν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Τα επίσημα στοιχεία αποδείχνουν ότι η πορεία συνεχούς διόγκωσης των ελλειμμάτων είναι αποτέλεσμα και της πολιτικής των αναδιαρθρώσεων στην οικονομία που εφαρμόζονται από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού. Ενα πολύ μεγάλο μέρος των εμφανιζόμενων ελλειμμάτων οφείλεται στις αθρόες παραγγελίες πλοίων από «ντόπιους» εφοπλιστές σε ναυπηγεία του εξωτερικού. Είναι φανερό πως η συνειδητή απαξίωση των ναυπηγείων της χώρας, που υλοποίησαν οι κυβερνήσεις στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, έχει να κάνει με τη διόγκωση του εμπορικού ελλείμματος. Σημαντική παράμετρος είναι και η μεγάλη διόγκωση που εμφανίζουν εισαγωγές καυσίμων, εξαιτίας της διεθνούς κερδοσκοπίας και επίσης τα κονδύλια που καρπώνονται στο εξωτερικό οι διάφοροι μεγαλορεντιέρηδες με τη μορφή «τόκων, μερισμάτων και κερδών».

Σύμφωνα με τα αναλυτικά στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας στο 10μηνο Γενάρης - Οκτώβρης 2006:

• Το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών εκτινάχτηκε σε 18 δισ. ευρώ (από 9,94 δισ. ευρώ πέρσι), παίρνοντας αύξηση 81,9%, ήτοι πάνω από 8 δισ. ευρώ.
• Το εμπορικό έλλειμμα ενισχύθηκε σε 29 δισ. ευρώ (από 22,3 δισ. ευρώ πέρσι), παίρνοντας αύξηση 30,2%.
• Οι πληρωμές για πλοία που ναυπηγήθηκαν στο εξωτερικό διογκώθηκαν κατά 2,6 δισ. ευρώ και έφτασαν στα 4 δισ. ευρώ (από 1,4 δισ. πέρσι).
• Το κονδύλι για εισαγωγές καυσίμων έφτασε σε 9,88 δισ. ευρώ (από 6,9 δισ. ευρώ πέρσι), διογκώθηκε δηλαδή κατά 2,94 δισ. ευρώ.
• Οι «τόκοι, μερίσματα και κέρδη», που πληρώθηκαν στους μεγαλορεντιέρηδες του εξωτερικού, έφτασαν σε 8,6 δισ. ευρώ από 7,1 δισ. ευρώ πέρσι, παίρνοντας αύξηση 1,5 δισ. ευρώ. Είναι απόλυτα φανερό το γεγονός ότι οι συγχωνεύσεις και εξαγορές ντόπιων επιχειρήσεων από ξένες στη συνέχεια συνεπάγονται εξαγωγές κεφαλαίων για πληρωμές μερισμάτων και κερδών. Αποφασιστική συμβολή στο συγκεκριμένο κονδύλι έχει και η πληρωμή τόκων στους μεγαλοδανειστές του εξωτερικού.

Σε εξευτελιστικές τιμές κάτω του κόστους παραγωγής και μακριά από την κάλυψη ακόμη και των βασικών αναγκών τους εξαναγκάζονται να πουλήσουν τη σοδειά τους στους μεγαλεμπόρους οι παραγωγοί των εσπεριδοειδών στην Αρτα, με αποτέλεσμα να συρρικνώνονται παραπέρα τα εισοδήματά τους και να επιταχύνεται το ξεκλήρισμά τους.

Συγκεκριμένα, οι τιμές ...«φλούδας» για τα επιτραπέζια πορτοκάλια κυμαίνονται για τις «ναβαλίνες» και τα «μέρλιν» στα 12 και 9 λεπτά το κιλό αντίστοιχα, οι οποίες ακολουθούν πτωτική τάση από 1 έως και 3 λεπτά των αρχικών τιμών διάθεσης.

Η δε παραγωγή των μανταρινιών (κλημεντίνης) είναι στα αζήτητα λόγω, μεταξύ άλλων, και των φθηνών εισαγωγών από την Ισπανία με τις τιμές να παρουσιάζουν πτώση κατά 15 λεπτά (από 25 στα 10 λεπτά το κιλό).

Για, δε, τα χυμοποιήσιμα πορτοκάλια η τιμή φτάνει στα 13 λεπτά το κιλό (μαζί με την επιδότηση μεταποίησης), αλλά και αυτή είναι πλασματική, καθώς αν αφαιρεθεί το κόστος παραγωγής (κόψιμο, συλλογή, μεταφορά) η τελική τιμή είναι η μισή της αρχικής.

Φυσικά, η παραπάνω κατάσταση δεν είναι η πρωτόγνωρη. Το σοβαρό πλήγμα στην τιμή διάθεσης των εσπεριδοειδών με αποτέλεσμα την επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης των παραγωγών και τον εξοβελισμό από τις καλλιέργειές τους αποτελεί τη βήμα προς βήμα εφαρμογή της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και την υλοποίησή της στη χώρα μας από τις γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις.

Μια πολιτική που στα πλαίσια της λεγόμενης «ελεύθερης αγοράς» και του «ανταγωνισμού» ευνοεί και τροφοδοτεί την κερδοσκοπία και την ασυδοσία των μεγαλεμπόρων και των βιομηχάνων σε βάρος των παραγωγών, οι οποίοι είναι έρμαιο σε εκβιαστικές μεθόδους και πρακτικές που απορρέουν από αυτήν την αντιαγροτική πολιτική η οποία συρρικνώνει τα εισοδήματά τους.

Αυτήν την αντιαγροτική πολιτική που επιταχύνει τον αφανισμό τους καλούνται και οι εσπεριδοκαλλιεργητές της Αρτας να αντιπαλέψουν. Συντονίζοντας τη δράση τους με τους εργαζόμενους και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα για την απορρόφηση και διάθεση των προϊόντων στα πλαίσια μιας άλλης φιλολαϊκής πολιτικής που θα ενισχύει το αγροτικό εισόδημα για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των παραγωγών δίνοντας παράλληλα τη δυνατότητα στους καταναλωτές να αγοράζουν προϊόντα φθηνά, προσιτά και υγιεινά. Αναδεικνύεται η ανάγκη κοινής πάλης για παραγωγικούς συνεταιρισμούς στα πλαίσια μιας λαϊκής εξουσίας και λαϊκής οικονομίας.

Η αύξηση των κερδών στον τουριστικό τομέα προσελκύει νέους «παίκτες» και αναμένεται να οδηγήσει σε σκληρό ανταγωνισμό μεταξύ «παλιών» και «νέων» επιχειρηματικών σχημάτων! Ο πρόεδρος του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδας, Γ. Φωκάς, στη χτεσινή τελευταία για το έτος συνεδρίαση του ΔΣ, χαρακτήρισε «καλή χρονιά» το 2006, καθώς σημειώθηκε αύξηση των αφίξεων κατά 10% και αύξηση των εσόδων. Το αποτέλεσμα ήταν να πετύχουν οι ξενοδόχοι μέση αύξηση τιμών για το 2007 πάνω από 5%.

Αυτή ακριβώς η θετική εξέλιξη (οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη σημαντική αύξηση της δημόσιας δαπάνης για την τουριστική προβολή της χώρας, με χρήματα από την παράδοση των δημόσιων τουριστικών υποδομών στους ιδιώτες), φαίνεται ότι οδηγεί σε έναν επιχειρηματικό «πόλεμο». Ετσι, οι ξενοδόχοι εναντιώνονται στις μεγάλες κρατικές επιδοτήσεις που προβλέπονται από τον «αναπτυξιακό» νόμο για τη δημιουργία νέων, πολυτελών (πέντε αστέρων) ξενοδοχειακών μονάδων, αλλά και στα σχέδια για επέκταση των επιδοτήσεων. «Το ενδεχόμενο δε, να δοθεί η δυνατότητα επιδοτούμενων ξενοδοχείων και σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη θα είναι ολέθριο, καθώς ήδη και οι δυο περιοχές προσέλκυσαν και προσελκύουν επενδυτικό ενδιαφέρον, δημιουργούνται συνεχώς νέα ξενοδοχεία και, αν δεν αυξηθεί η ζήτηση, θα οδηγηθούμε σε ανελέητο πόλεμο τιμών», επισήμανε ο Γ. Φωκάς.

Στο πλαίσιο αυτό, το Επιμελητήριο προσπαθεί να εμποδίσει τις επιδοτήσεις των νέων μονάδων και να διευκολύνει ταυτόχρονα την υπαγωγή των μελών του στα προγράμματα ενισχύσεων, προκειμένου το κόστος εισόδου στην αγορά των νέων επιχειρηματικών σχημάτων να κριθεί ασύμφορο! Η θέση αυτή συνοδεύεται από παρατηρήσεις για την έλλειψη υποδομών στις κορεσμένες περιοχές, κάτι που μάλλον δεν απασχολεί σοβαρά τους υφιστάμενους ξενοδόχους, όταν πρόκειται για δικές τους επεκτάσεις και νέες μονάδες.

Απορρίφθηκε χτες από τη διοίκηση της Τράπεζας Κύπρου η ...«πρόταση συνεργασίας» που της υπέβαλε η Τράπεζα Πειραιώς. Η κυπριακή τράπεζα σε επίσημη ανακοίνωση αναφέρει ότι «σε αντίθεση με τις μέχρι σήμερα διακηρυγμένες προθέσεις της Τράπεζας Πειραιώς για ισότιμη σύμπραξη, η πρόταση ουσιαστικά προβλέπει την εξαγορά και απορρόφησή της, έναντι τιμήματος το οποίο δεν αντανακλά ούτε την ισχυρή κερδοφορία ούτε και τις σημαντικές προοπτικές ανάπτυξής της».

Η διοίκηση της Πειραιώς, σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις, ισχυριζόταν ότι η «συνεργασία» θα προχωρούσε μόνο με την κοινή συναίνεση των δύο μερών και ότι σε αντίθετη περίπτωση θα προχωρούσε στη ρευστοποίηση της συμμετοχής της (περίπου 9%) στην Τράπεζα Κύπρου.

Επιβεβαιώθηκε χτες και από τον υπουργό Ανάπτυξης, Δ. Σιούφα, η ύπαρξη διαφορών μεταξύ Ρωσίας και Βουλγαρίας για τον πετρελαιαγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης, που έχει σαν αποτέλεσμα να απομακρύνεται χρονικά η υπογραφή της Διακρατικής Συμφωνίας, χωρίς να αποκλείεται ακόμη και η ακύρωση ή το «πάγωμα» του εγχειρήματος. Αναφερόμενος στις συναντήσεις που έγιναν στις 13 και 19 Δεκέμβρη στη Μόσχα και τη Σόφια, αντίστοιχα, ο υπουργός δήλωσε χτες ότι «παραμένουν, σε κάποια σημεία, διαφορετικές προσεγγίσεις μεταξύ των κυβερνήσεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας, για τη διευθέτηση των οποίων θα συνεργαστούν οι κυβερνήσεις των δύο χωρών».

Ωστόσο, είναι φανερό ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα καθώς ο Δ. Σιούφας χρησιμοποίησε τη φράση «μπορούμε να ελπίζουμε», σχετικά με την «οριστικοποίηση του κειμένου της Διακρατικής Συμφωνίας και στην υπογραφή της μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα».

Σύμφωνα με δημοσιεύματα βουλγαρικών εφημερίδων, τις προηγούμενες μέρες η Βουλγαρία εξετάζει την πώληση του μεριδίου της στον αγωγό και συνομιλεί γι' αυτό με την αμερικανική «Σέβρον» και μια εταιρεία του Καζαχστάν. Αλλά η κυριότερη αντίθεση φαίνεται να έχει να κάνει με την απαίτηση της Ρωσίας να ελέγχει το 51%, κάτι με το οποίο έχουν πρόβλημα και οι ΗΠΑ, οι οποίες εμφανίζονται από τη μια να στηρίζουν τη δημιουργία του αγωγού και από την άλλη φέρονται ως οι κύριες υπεύθυνες για τα εμπόδια που θέτουν οι Βούλγαροι.