ΣΑΝΤΙΑΓΚΟ.--

Συνεχίζονται οι λαϊκές κινητοποιήσεις στη Χιλή ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική του Προέδρου Σεμπάστιαν Πινιέρα. Χτες η Κοινωνική Ενότητα (συσπείρωση 115 συνδικαλιστικών, λαϊκών, φοιτητικών οργανώσεων) είχε καλέσει σε συγκεντρώσεις και διαμαρτυρίες σε όλη τη χώρα, και για σήμερα 26/11 σε νέα γενική απεργία σε όλους τους κλάδους, συνέχεια της προηγούμενης στις 12 Νοέμβρη. Πρώτα στον απεργιακό αγώνα μπήκαν χτες τα συνδικάτα των εκπαιδευτικών, των νοσοκομειακών γιατρών και των εργαζομένων στα λιμάνια (λιμενεργάτες και μεταφορείς) και συνεχίζουν την απεργία και σήμερα.

Οι εργαζόμενοι και οι νέοι απορρίπτουν τους ελιγμούς της κυβέρνησης, τόσο με τα αντιλαϊκά μέτρα όσο και με τη συνταγματική αναθεώρηση που συμφωνήθηκε με κάποια κόμματα της αντιπολίτευσης (το ΚΚ Χιλής δεν συμφώνησε), και αναδεικνύουν το ζήτημα της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ζητούν την τιμωρία των υπεύθυνων για τους 28 δολοφονημένους διαδηλωτές και τους εκατοντάδες τραυματίες, για τους βασανισμούς από τη στρατιωτικοποιημένη αστυνομία (καραμπινιέροι), και να αφεθούν ελεύθεροι οι χιλιάδες κρατούμενοι.

Επίσης, υπό διερεύνηση είναι ο θάνατος της φωτορεπόρτερ Αλμπερτίνα Μαρτίνες, που αποκάλυπτε τις θηριωδίες των καραμπινιέρων μέσα από μαχητικά ρεπορτάζ και η οποία βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της στο Σαντιάγκο. Σημειωτέον, όταν η μητέρα της την εντόπισε νεκρή διαπίστωσε ότι έλειπαν τόσο ο υπολογιστής της όσο και η φωτογραφική της μηχανή.

Οι μαζικές διαδηλώσεις συνεχίστηκαν το Σαββατοκύριακο και στην Κολομβία, ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης του Ιβάν Ντούκε. Παρά το κλίμα τρομοκρατίας και την απαγόρευση κυκλοφορίας στην πρωτεύουσα Μπογκοτά και σε άλλες πόλεις, εργαζόμενοι και νέοι διαμαρτυρήθηκαν χτυπώντας κατσαρόλες (στην Μπογκοτά και έξω από το σπίτι του Ντούκε), διαμαρτυρίες που συνεχίστηκαν και χτες, ενώ η Ενωτική Συνομοσπονδία Εργατών (CUT), λαϊκές και φοιτητικές οργανώσεις καλούν σε νέες κινητοποιήσεις και με νέα απεργία, μετά την πολύ επιτυχημένη γενική απεργία της 21ης Νοέμβρη. Είναι χαρακτηριστικό πάντως ότι κάποιες συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, όπως η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών (CGT), καλούν σε λήξη των κινητοποιήσεων, επιτελώντας το ρόλο τους ως «εταίροι» της αστικής ενάντια στην εργατική τάξη.

Εργαζόμενοι και νέοι, ωστόσο, απαντούν με αποφασιστικότητα στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, που κατά τ' άλλα υποσχέθηκε «διάλογο» την Κυριακή. Με την πολιτική της επιχειρεί προς όφελος του κεφαλαίου να διαλύσει τις εργασιακές σχέσεις, διευρύνοντας την επισφαλή εργασία, τη δουλειά με την ώρα, το μισθό για τους νέους στο 75% του βασικού, να χτυπήσει τις συντάξεις, να ιδιωτικοποιήσει την Ασφάλιση και άλλους οργανισμούς, χαρατσώνει τα λαϊκά στρώματα και φοροαπαλλάσσει τις μεγάλες επιχειρήσεις. Επίσης συνδικαλιστικές και νεολαιίστικες οργανώσεις απαιτούν να σταματήσουν οι παραβιάσεις της ειρηνευτικής συμφωνίας με τους αντάρτες και οι δολοφονίες λαϊκών αγωνιστών (ξεπερνούν τις 700 σε τρία χρόνια). Τελευταίος εκτελεσμένος ήταν ο ιθαγενής ηγέτης Αντόνιο Βερμούδες, τον οποίο «γάζωσαν» ένοπλοι το περασμένο Σάββατο στη Ριοάτσα, στα βόρεια της χώρας. Οι οργανώσεις ζητούν τέλος να σταματήσουν οι δολοφονικές επιθέσεις των δυνάμεων ESMAD (τα αντίστοιχα ΜΑΤ) και συνολικά η ποινικοποίηση της κοινωνικής διαμαρτυρίας.

Μέχρι τώρα έχουν σκοτωθεί στις διαδηλώσεις 4 άνθρωποι και έχουν τραυματιστεί 25 (ανάμεσά τους και ο 18χρονος Ντίλαν Κρουζ, που χτυπήθηκε στο κεφάλι από δακρυγόνο των αστυνομικών δυνάμεων και δίνει μάχη για τη ζωή του), ενώ 831 είναι οι συλληφθέντες.

Σε συμβιβασμό, στο όνομα της «κοινωνικής ειρήνης» στη Βολιβία, συμφώνησαν η πραξικοπηματική κυβέρνηση της Γιανίνε Ανιες, του αχυρανθρώπου της αντίδρασης που, με τις πλάτες των ΗΠΑ, ανέτρεψε στις 10 Νοέμβρη τον εκλεγμένο Πρόεδρο Εβο Μοράλες (που έχει καταφύγει με πολιτικό άσυλο στο Μεξικό) και το Κοινοβούλιο της χώρας (Βουλή και Γερουσία), όπου τα 2/3 έχει το κόμμα του Μοράλες Κίνημα για το Σοσιαλισμό (MAS).

Στο σχετικό νομοσχέδιο, που εγκρίθηκε αργά το βράδυ του περασμένου Σαββάτου και την Κυριακή υπογράφτηκε από την Ανιες, φέρει τον τίτλο: «Για την ειρήνευση της Βολιβίας και την επιβεβαίωση της εφαρμογής των δικαιωμάτων και εγγυήσεων του βολιβιανού λαού». Η συμφωνία επήλθε με τη διαμεσολάβηση της Καθολικής Εκκλησίας, του ΟΗΕ και της ΕΕ και τη συμμετοχή της Εργατικής Συνομοσπονδίας της Βολιβίας και εκπροσώπων ιθαγενών. Με τον νόμο ακυρώνονται οι προεδρικές εκλογές της 20ής Οκτώβρη όπου προηγούνταν ο Μοράλες και προκηρύσσονται νέες «ελεύθερες και διαφανείς». Σε αυτές δεν μπορούν να πάρουν μέρος πολιτικοί που είχαν επανεκλεγεί στις 2 προηγούμενες συνταγματικές περιόδους (αποκλείεται, δηλαδή, ο Μοράλες) και πρέπει μέσα σε 20 μέρες να οριστούν τα μέλη της κεντρικής Εθνικής Εκλογικής Επιτροπής και των τοπικών και μέσα σε ανώτατη προθεσμία 120 ημερών από την έγκρισή τους να γίνουν οι εκλογές. Δηλαδή, αυτό οδηγεί γύρω στον Φλεβάρη του 2020.

Συμφωνήθηκε ακόμα να υπάρξει επαναδιαπραγμάτευση για το λεγόμενο διάταγμα 4078 της χούντας, με το οποίο απαλλάσσονται οι δυνάμεις ασφαλείας από την ποινική ευθύνη κατά την επέμβασή τους κατά των διαδηλώσεων.

«Στο πλαίσιο της συμφωνίας, αξιωματικοί του στρατού θα παραμείνουν σε επιφυλακή σε κρατικές εταιρείες στρατηγικής σημασίας, ώστε να αποφευχθούν βανδαλισμοί», σημειώνεται, ενώ αναφέρεται ακόμα ότι «η κυβέρνηση δεσμεύεται από την πλευρά της να προστατεύσει τους βουλευτές και τους αρχηγούς κοινωνικών ομάδων από τυχόν διώξεις, να αποζημιώσει τις οικογένειες των ανθρώπων που σκοτώθηκαν σε συγκρούσεις και να αποφυλακίσει όσους συνελήφθησαν στις διαδηλώσεις».

Εως τώρα, έχουν δολοφονηθεί 34 διαδηλωτές και δεκάδες είναι οι τραυματίες και οι συλληφθέντες.

Πολύμορφες εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις έγιναν σε πολλές χώρες για την Παγκόσμια Μέρα για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, όπως καθιέρωσε ο ΟΗΕ την 25η Νοέμβρη.

Στις εκδηλώσεις συμμετείχε πλήθος γυναικών, πάρα πολλών νεαρών, μεταξύ άλλων εργαζομένων, μανάδων κ.τ.λ.

Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, τις εκδηλώσεις χαιρέτισαν ή στήριξαν δυνάμεις που είτε από τη θέση της κυβέρνησης είτε από τη θέση της αντιπολίτευσης υπηρετούν και διαιωνίζουν την κατάσταση που ευνοεί πολλαπλά όλων των ειδών τη βία που υφίστανται εκατομμύρια γυναίκες, την ενδοοικογενειακή, την εργοδοτική κ.τ.λ. υπονομεύοντας δικαιώματα που είναι κρίσιμα για να αντιδράσει μια γυναίκα στον εκφοβισμό της, όπως το δικαίωμα στη σταθερή εργασία με πλήρη δικαιώματα. Πολλές εκδηλώσεις για την 25η Νοέμβρη αξιοποιήθηκαν σαν «πλυντήριο ευθυνών» για κυβερνήσεις που πρωτοστατούν στην αντιλαϊκή επίθεση, με πολλαπλές αρνητικές επιπτώσεις ειδικά για τις γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Για παράδειγμα, στη Γαλλία η κυβέρνηση Μακρόν χαιρέτισε τις διαδηλώσεις και μάλιστα χτες παρουσίασε νομοσχέδιο κατά της ενδοοικογενειακής βίας. Αυτό, μεταξύ άλλων, προβλέπει αναβάθμιση διαφόρων συμβουλευτικών υπηρεσιών, λειτουργίας τηλεφωνικής γραμμής 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες τη βδομάδα κ.τ.λ. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, η κυβέρνηση Μακρόν επιταχύνει μια σειρά από μέτρα που μεγαλώνουν την εγκατάλειψη των γυναικών που είτε δέχονται είτε απειλούνται από την ενδοοικογενειακή βία (πετσοκόβει διαρκώς τα επιδόματα των ανέργων, που σε μεγάλο τους μέρος είναι γυναίκες, δυσκολεύει κι άλλο τη συνταξιοδότηση των γυναικών, πριμοδοτεί πολύμορφα τη «στροφή» των γυναικών σε μορφές ελαστικής απασχόλησης κ.τ.λ.). Ολα αυτά τα μέτρα όχι απλά δεν ενισχύουν την «ανεξαρτησία των γυναικών», όπως προκλητικά ισχυρίζονται πολλοί, αλλά την υπονομεύουν. Μάλιστα, στη Γαλλία, οι φόνοι γυναικών από τον νυν ή τον πρώην σύντροφό τους φέτος έχουν φτάσει ήδη τους 130, ενώ πέρυσι όλη τη χρονιά ήταν 121.

Επίσης, χαρακτηριστικά ήταν και τα συνθήματα που κυριάρχησαν σε πολλές διαδηλώσεις για την 25η Νοέμβρη, και στην Αθήνα. Συνθήματα εντελώς γενικόλογα («καμία ανοχή») μέχρι και εντελώς αποπροσανατολιστικά (όπως «τις σκούπες μας χτυπάμε κάτω δυνατά, κάτω η πατριαρχία και τα αφεντικά»), πρόσφορα για την παραπλάνηση των εργαζόμενων γυναικών, ώστε να κρυφτεί ότι ο αντίπαλός τους στην καπιταλιστική κοινωνία είναι η τάξη των εκμεταλλευτών (άντρες και γυναίκες).