ΛΟΝΔΙΝΟ.--

Οι σαρωτικές περικοπές που έχει προωθήσει η κυβέρνηση συνασπισμού υπό τον πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον, η φιλομονοπωλιακή πολιτική που εφαρμόζει ως συνέχεια και των κυβερνήσεων των «Νέων Εργατικών», έφερε τραγικά αποτελέσματα για το λαό, με μείωση του μέσου εισοδήματος κατά 7% από το 2009 ως το 2012. Την ίδια στιγμή το έλλειμμα, που στο όνομα αυτού προωθήθηκαν οι περικοπές, «τρέχει» με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.

Οσον αφορά την πτώση του εισοδήματος των Βρετανών εργαζομένων, σύμφωνα με τις προβολές του Ινστιτούτου Οικονομικών Μελετών (IFS), είναι η μεγαλύτερη που έχει καταγραφεί εδώ και 35 χρόνια. Ως συνέπεια, σύμφωνα με την έκθεση, 600.000 παιδιά επιπλέον θα περιπέσουν σε φτώχεια και ακόμη 800.000 ενήλικες. Η Βρετανία αναμένεται στα τέλη του 2013 να έχει συνολικά 3,1 εκατομμύρια παιδιά που θα ζουν στη φτώχεια, δηλαδή σε νοικοκυριά που θα έχουν εισόδημα ίσο ή χαμηλότερο του 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος.

Το επίπεδο - ρεκόρ του πληθωρισμού, σχεδόν 5%, σε συνδυασμό με το πρόγραμμα λιτότητας, που μεταφράζεται κυρίως στον περιορισμό των κοινωνικών παροχών, εξηγεί σε μεγάλο μέρος το φαινόμενο, επισημαίνει το IFS και προβλέπει ότι το εν λόγω ποσοστό θα έχει φτάσει το 23% το 2020, αν συνεχιστεί η σημερινή πολιτική.

Στο μεταξύ, σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία που δόθηκαν στα τέλη του προηγούμενου μήνα, το έλλειμμα τρέχει ιλιγγιωδώς παρά τα μέτρα, αφού κατά το μήνα Αύγουστο το έλλειμμα άγγιξε τα 13,8 δισεκατομμύρια λίρες ή 15,9 εκατομμύρια ευρώ. Αυξήθηκε, δηλαδή, κατά 2 δισ. σε σχέση με τον Αύγουστο του 2010, πριν δηλαδή από την εφαρμογή των δρακόντειων περικοπών. Οι δημοτικές βιβλιοθήκες κλείνουν κατά εκατοντάδες, τα κοινωνικά επιδόματα μειώνονται και 110.000 θέσεις εργασίας χάθηκαν εντός του καλοκαιριού στο δημόσιο τομέα.

Το πολιτικό ζήτημα του σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας, που προέκυψε στη Λετονία μετά τις πρόσφατες εκλογές, τελικά θα λυθεί χωρίς τη συμμετοχή της 1ης πολιτικής δύναμης, του συνασπισμού «Κέντρο Ομόνοιας». Σε συμφωνία για το σχηματισμό κυβέρνησης ανακοίνωσαν πως κατέληξαν τα 3 άλλα κόμματα («Κόμμα των μεταρρυθμίσεων», «Ενότητα» και «Ολα για τη Λετονία - Πατρίδα κι ελευθερία»), που έχουν 56 έδρες στις 100 του λετονικού κοινοβουλίου.

Ετσι έπεσε στο κενό το δίλημμα που είχε τεθεί στο συνασπισμό «Κέντρο Ομόνοιας», να αποδεχτεί το ιδεολόγημα της λεγόμενης «σοβιετικής κατοχής», πάνω στο οποίο στηρίζεται η αντικομμουνιστική και αντισοβιετική κρατική φιλοσοφία της σημερινής Λετονίας.

Σε δηλώσεις του, ο πρώην βουλευτής Γιάκοφ Πλίνερ, καταρρίπτει τον ισχυρισμό περί «σοβιετικής κατοχής» και σημειώνει πως λόγος μπορεί να γίνει μόνο για ενσωμάτωση των χωρών της Βαλτικής στην ΕΣΣΔ. Αφού υπογραμμίζει πως η είσοδος των σοβιετικών στρατευμάτων στη Βαλτική έγινε μετά από διακρατικές συμφωνίες με τις τότε αστικές κυβερνήσεις, υπογραμμίζει τον εθελοντικό χαρακτήρα της ένταξης αυτών των χωρών στην ΕΣΣΔ, και προσθέτει πως σε κανένα διεθνές ντοκουμέντο εκείνης της εποχής τα γεγονότα δεν χαρακτηρίζονται ως «κατοχή». Οι στρατιωτικές δυνάμεις της χώρας είχαν πάρει εντολή να μη φέρουν καμία αντίσταση στις σοβιετικές δυνάμεις, που μπήκαν στη Βαλτική με την έγκριση των κυβερνήσεων. Ετσι, ο τότε Πρόεδρος της Λετονίας, Κάρλις Ούλμανις έμεινε στη θέση, υπέγραφε τους νόμους της λαϊκής κυβέρνησης, που είχε προκύψει από εκλογές, ενώ παραιτήθηκε στις 21/7/1940, όταν το κοινοβούλιο ανακήρυξε την ίδρυση της Σοσιαλιστικής Σοβιετικής Δημοκρατίας της Λετονίας και την ένταξη στην ΕΣΣΔ. Ο ίδιος σημειώνει πως στα χρόνια που η Λετονία ήταν στην ΕΣΣΔ όλοι οι πολίτες της είχαν τα ίδια δικαιώματα με τους άλλους Σοβιετικούς πολίτες. Στην ΚΕ του κυβερνώντος ΚΚ, στην κυβέρνηση και σε όλες τις διοικητικές δομές, άνω του 70% των στελεχών ήταν Λετονοί, ενώ η λετονική γλώσσα ήταν ισότιμη με τις άλλες βασικές γλώσσες των λαών της ΕΣΣΔ.