Associated Press

Ράμσφελντ για όλα και πάνω από όλα...

Σελίδες επί σελίδων αναλύσεις για τη νέα εποχή εμφανίστηκαν τόσο κατά τη διάρκεια της περιοδείας των δύο όσο και κατόπιν. Χρειάστηκε όμως ένα αποκαλυπτικό δημοσίευμα της εφημερίδας «Wall Street Journal», στις 11 Μάρτη, για να συμπληρωθεί η εικόνα ή καλύτερα μέρος του παζλ για τη στρατηγική που φαίνεται ότι προτίθενται να ακολουθήσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες τα επόμενα τουλάχιστον χρόνια.

Πρόκειται για το νέο πόνημα του Ράμσφελντ, την παγκόσμια πρώτη επίσημη εισήγηση «Στρατηγική Εθνικής Ασφαλείας», που ουσιαστικά θα παίξει ρόλο εισήγησης για την 3η Εκθεση Τετραετούς Αμυντικής Δράσης (Quadrennial Defense Review) - η 1η έλαβε χώρα επί κυβερνήσεως Κλίντον το 1997 και η δεύτερη το 2001 - και θα καθορίσει την αμυντική πολιτική των ΗΠΑ ή καλύτερα την επιθετική πολιτική των ΗΠΑ για μία πενταετία τουλάχιστον. Αν και κάποιοι αναλυτές τονίζουν ότι θα την καθορίσει για μία γενιά τουλάχιστον. Θα συζητηθεί κατά τη διάρκεια όλου του τρέχοντος έτους και θα ψηφιστεί στις αρχές του 2006. Ελάχιστες αλλαγές πρόκειται να γίνουν και ήδη 6 ειδικές επιτροπές μελετών έχουν λάβει τις κατευθύνσεις και έχουν αρχίσει τις διαβουλεύσεις. Ενώ δεν προβλέπονται ούτε και αναθεωρήσεις τουλάχιστον μέχρι το 2009. Εντούτοις, σύμφωνα με αναλυτές, θα προκαλέσει μείζονες «πολιτικές» μάχες, αφού παραγκωνίζεται η παραγωγή του μαχητικού «F-22», «ως πρώτη προτεραιότητα της Πολεμικής Αεροπορίας», συμβόλαιο που έχει η «Lockheed Martin Corp»...

Associated Press

Θα συνεχίζει να παρακολουθεί και όταν χρειαστεί να βομβαρδίζει

• Οικοδόμηση συμμαχιών με «συμμάχους» αλλά και κράτη που αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τον εσωτερικό κίνδυνο κάποιων τρομοκρατικών απειλών.
• Υπεράσπιση της πατρίδας (δηλαδή των ΗΠΑ), περιλαμβανομένων επιχειρήσεων και επιθετικών ενεργειών - χτυπημάτων εναντίον οργανώσεων που ενδεχομένως σχεδιάζουν επιθέσεις.
• Επηρεασμός των στρατιωτικών επιλογών αναδυόμενων δυνάμεων και ενδεχομένως μελλοντικών αντιπάλων. Επηρεασμός σε στρατηγικά σταυροδρόμια, όπως η Κίνα και η Ρωσία.
• Αποτροπή της απόκτησης όπλων μαζικής καταστροφής εκ μέρους εχθρικών κρατών ή τρομοκρατικών οργανώσεων.

Associated Press

Αντιμετώπιση ανταρτικών ομάδων, εξεγέρσεων και ανταρτοπολέμου, οι νέες προτεραιότητες

Ως πρώτο συμπέρασμα τουλάχιστον απορρέει ότι η «νέα στρατηγική εθνικής ασφάλειας» νομιμοποιεί την προληπτική δράση - κάνει μόνιμα λόγο για «δυναμική δραστική αποτροπή» - και την επιβάλλει ως κύριο άξονα της δημιουργίας «συμμαχιών», περισσότερο στην κατεύθυνση της «συμμαχίας των προθύμων». Δίνει έμφαση στις μάχες με τρομοκράτες και αντάρτες έναντι των συμβατικών στρατιωτικών προκλήσεων, δηλαδή αυτούς που οι Ηνωμένες Πολιτείες θα βαφτίσουν κατά αυτόν τον τρόπο.

Εννοείται ότι η αλλαγή της δομής του στρατεύματος είναι δεδομένη, καθώς το Ιράκ, όπως τονίζεται, έδωσε τη «μοναδική ευκαιρία» για ουσιαστική και καταπληκτική αλλαγή. Οπερ θα σημάνει την αλλαγή των οπλικών συστημάτων και ακόμη πιο ριζικές αλλαγές στην εκπαίδευση και τον τρόπο ανάπτυξης των αμερικανικών δυνάμεων παγκοσμίως, με έμφαση στην ευκινησία, τον ανταρτοπόλεμο και τις ειδικές δυνάμεις.

Οι κατευθύνσεις Ράμσφελντ επιβάλλουν σε όσους επανασχεδιάζουν τον αμερικανικό στρατό να σκεφτούν υπό νέο πρίσμα τον τρόπο με τον οποίο θα αντιμετωπίσουν σε στρατιωτικό πεδίο αντάρτες και εξεγέρσεις. Αντί λοιπόν να προσπαθήσουν να εξαλείψουν μία εξέγερση με συμβατικούς στρατιωτικούς σχηματισμούς, τους «προτρέπει» να καταφύγουν σε λιγότερο σχηματικές και αναχρονιστικές λύσεις και να περιλάβουν την αποστολή μικρότερων ομάδων από ειδικούς εμπειρογνώμονες - πολιτισμικά γνώστες στρατιωτικούς - για την εκπαίδευση και καθοδήγηση τοπικών και εγχώριων δυνάμεων.

Ενα ακόμη στοιχείο που πρέπει να αντιμετωπιστεί, κατά τον Ράμσφελντ, είναι η ανάπτυξη στρατευμάτων πολύ νωρίτερα από την ανάδυση της σύγκρουσης και να στηρίξουν κλυδωνιζόμενες κυβερνητικές ένοπλες δυνάμεις να αντιμετωπίσουν εξεγέρσεις και ανταρτικές ομάδες πριν η εξέγερση αποκτήσει ρίζες και λαϊκή υποστήριξη. Αξιωματούχοι του Πενταγώνου δηλώνουν ότι το σχέδιο προβλέπει πολλές τέτοιες ομάδες να δρουν ταυτοχρόνως σε όλο τον κόσμο με μεγάλη και καθοριστική ανάπτυξη, όπως ήδη έχει εφαρμοστεί σε «στρατιωτικές επιχειρήσεις αρωγής» στο Νίγηρα και το Τσαντ.

Την ίδια στιγμή ο αμερικανικός στρατός επανεξοπλίζεται ώστε να αντιμετωπίζει απειλές εξεγέρσεων με όπλα παρωχημένης τεχνολογίας, αλλά και να αποτρέψει αναδυόμενες δυνάμεις όπως της Κίνας, που σημαίνει ότι οι ΗΠΑ πρέπει με κάθε τρόπο να διατηρήσουν την κυριαρχία σε περιοχές - κλειδιά της υψηλής τεχνολογίας, όπως την τεχνολογία «Στελθ», ηλεκτρονικών συστημάτων παρακολούθησης κ.ά.

Η εμπειρία του Ιράκ βοήθησε, ώστε παραφράζοντας τον Ράμσφελντ οι ΗΠΑ να πάνε στον πόλεμο με το στρατό που έχουν, αλλά να εξέλθουν από αυτόν με άλλον, διατυπώνουν Αμερικανοί αξιωματούχοι.

Αν και τα σχέδια μάλλον είχαν καθοριστεί πολύ πριν τον πόλεμο του Ιράκ και την 11η Σεπτεμβρίου που αποτέλεσε τη θρυαλλίδα.

Ηδη το Πεζικό και οι Πεζοναύτες βάσει της εμπειρίας του Ιράκ έχουν συγκροτήσει μονάδες για αντιμετώπιση του αντάρτικου και εξεγέρσεων. Το Πεντάγωνο έχει διπλασιάσει για φέτος τον αριθμό αυτών που στελεχώνουν τις ειδικές μονάδες με 500 «Πράσινους Μπερέδες», ενώ δίνεται η δυνατότητα επαναστρατολόγησης πρώην επικεφαλής βετεράνων των ειδικών δυνάμεων με ειδικά μπόνους της τάξης των 150.000 δολαρίων. Επίσης Ναυτικό, Αεροπορία και Πεζικό ήδη έχουν αλλάξει τρόπο ανάπτυξης και επιχειρησιακής δράσης. Εξάλλου οι Ηνωμένες Πολιτείες ήδη έχουν διαχυθεί γεωγραφικά ώστε να έχουν τη στρατιωτική υποδομή για μία τέτοια αλλαγή πλεύσης της στρατηγικής τους. Σύμφωνα με την έκθεση για τη δομή των βάσεων του οικονομικού έτους 2003 του υπουργείου Αμυνας που πινακογραφεί το εγχώριο και σε ξένο έδαφος ιδιοκτησιακό καθεστώτος των βάσεων των ΗΠΑ, στο Πεντάγωνο ανήκουν ή ενοικιάζει 702 βάσεις σε 130 χώρες, ενώ έχει περίπου 6.000 βάσεις στις ΗΠΑ και στα εδάφη που κατέχει.

Ομως η νέα στρατηγική εξακολουθεί να αποτελεί, παρά το μακρόπνοο του υπομνήματός του, τεράστια πρόκληση για ένα στράτευμα που ήδη βρίσκεται στα όριά του, εξαιτίας των δύο πολέμων που διεξάγει ταυτόχρονα σε Αφγανιστάν και Ιράκ.

Πηγές: «Wall Street Journal», «Washington Post», «Heritage Foundation», «InsideDefense.com», «Los Angeles Times», «Global Policy Forum», «Christian Science Monitor», «Counterpunch», «Defense Department».

«Το ΝΑΤΟ είναι τώρα κατά κάποιο τρόπο "αγνοούμενο" όσον αφορά στη στρατηγική του», δηλώνει η Λόρεν Τόμσον, αναλύτρια του Ινστιτούτου Λέξινγκτον... Περίπου αυτή είναι και η γνώμη των περισσοτέρων στο Πεντάγωνο. Και η νέα «στρατηγική Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ», που νομιμοποιεί την προληπτική δράση ως μέσο αντιμετώπισης όλων των κρατών που θεωρεί «εχθρικά» ή ομάδων πληθυσμού, αναζητεί και επιβάλλει για την προώθηση της πολιτικής της συνενόχους - συμμάχους στην πολιτική της δυναμικής του πολιτικής δραστικής αποτροπής.

Ετσι οι Ηνωμένες Πολιτείες, κατά το μνημόνιο του υπουργού Αμυνας, Ντόναλντ Ράμσφελντ, ανοίγουν το «διάλογο» με τους συμμάχους, αναφορικά με τη μελλοντική στρατηγική, αφού καταγράφεται η αλλαγή πλεύσης από την «στρατηγική που επικρατούσε καθ' όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, της "αναχαίτισης" των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, στην υιοθέτηση μίας παγκόσμιας στρατηγικής αντιμετώπισης σε παγκόσμιο επίπεδο εχθρών που αναδύονται αναπάντεχα, όπως έγινε στην περίπτωση του Ιράκ και του Αφγανιστάν ή τρομοκρατικών οργανώσεων που δρουν σε φιλικές ή σύμμαχες χώρες».

Υπό αυτό το πρίσμα η αμερικανική κυβέρνηση και το Πεντάγωνο «επιζητά» μεγαλύτερη συνεργασία με τους συμμάχους και για το λόγο αυτό θα τους συμπεριλαμβάνει στις «μυστικές συναντήσεις που αφορούν στην αμυντική πολιτική και στρατηγική των ΗΠΑ», γνωστές και ως «The Quadrennial Defence Review». Αυτή η προσπάθεια διάνοιξης διαύλου, σύμφωνα με τους αναλυτές, είναι μια προσπάθεια της Ουάσιγκτον για «σύσφιγξη των δεσμών της Αμερικής με τους στρατιωτικούς της συμμάχους».

Εντούτοις, η κυβέρνηση Μπους έχει ξεκαθαρίσει προς όλους τους ενδιαφερόμενους ότι δεν πρόκειται επ' ουδενί να χαλαρώσει ή «μαλακώσει» το δόγμα των προληπτικών επιθέσεων, προκειμένου να υπερασπίσει τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

Κατά τον υφυπουργό Αμυνας, Ντάγκλας Φέιθ, η συμπερίληψη των συμμάχων στις συνομιλίες αυτές, θα ωθήσει ακόμη περισσότερο τη συνεργασία στο πλαίσιο του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Ωστόσο, ο Ντάγκλας Φέιθ δεν κατονόμασε τις χώρες πέραν της Βρετανίας, που θα προσκληθούν στις συνομιλίες στο Πεντάγωνο, αλλά κατέστησε σαφές ότι οι συνομιλίες αυτές θα προσδιορίσουν στόχους και αποστολές που πλέον ίσως θα βρίσκονται στην ευθύνη, όσον αφορά στην εκτέλεσή τους φυσικά, άλλων χωρών. Οι κοινές αυτές συναντήσεις θα προσπαθήσουν, κατά τον Αμερικανό αξιωματούχο, να σφυρηλατήσουν τη συμφωνία για τις απειλές που υπάρχουν ανά την υφήλιο και με ποιον τρόπο οι ΗΠΑ θα μπορέσουν να βοηθήσουν, ώστε να καλυφθούν τα κενά που υπάρχουν, όσον αφορά στην εκπαίδευση και την παροχή βοήθεια μεταξύ των συμμαχικών στρατευμάτων.

Πάντως, ο Φέιθ επανέλαβε σε όλους τους τόνους ότι οι ΗΠΑ θα είναι, πάντα, πανέτοιμες να προχωρήσουν και μόνες τους και να εξαπολύσουν μονομερείς προληπτικές επιθέσεις, εάν θεωρηθεί αναγκαίο, χωρίς φυσικά να επιζητήσουν την έγκριση άλλων χωρών.

Ισως το πιο επικίνδυνο πόνημα του Πενταγώνου και πιο καταστροφική «παράπλευρη απώλεια», τρόπον τινά, της νέας στρατηγικής του Πενταγώνου είναι η επέκταση της δράσης του εκτός των ορίων που παραδοσιακά καθορίζονταν ως «στρατιωτικής φύσης». Η επέκτασή του και σε τομείς που επισήμως μέχρι σήμερα δρούσε η CIA, δηλαδή την κατασκοπία και την επιχειρησιακή δράση ειδικών μονάδων παρανόμως και μυστικώς.

Για να το πράξει αυτό όμως το Πεντάγωνο, αναγκαίος και απαραίτητος όρος ήταν η επανεξέταση και επανερμηνεία της αμερικανικής νομοθεσίας, όπως αντιστοίχως έπραξε και στις περιπτώσεις του Γκουαντανάμο και του Αμπού Γράιμπ, όσον αφορά στη Συνθήκη της Γενεύης για το καθεστώς που θα διέπει τους φυλακισμένους «ξένους μαχητές», αλλά και τα βασανιστήρια.

Εδώ και δύο χρόνια όμως, σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, το Πεντάγωνο έχει ήδη τον κατασκοπευτικό του βραχίονα, τον Τομέα Στρατηγικής Υποστήριξης, που ήδη δρα σε Ιράκ, Αφγανιστάν και άλλες χώρες, τις οποίες αξιωματούχοι αρνούνται πεισματικά να αποκαλύψουν. Ο σχηματισμός του ήταν το αποτέλεσμα της γραπτής εντολής του Ντόναλντ Ράμσφελντ, που έθετε ένα τέλος στην εξάρτηση του Πενταγώνου από την επιχειρησιακή δραστηριότητα και παροχή μυστικών πληροφοριών από τη CIA. Ο Τομέας Στρατηγικής Υποστήριξης, σχεδιάστηκε επίσης για να δρα χωρίς παρακολούθηση και υπό τον αποκλειστικό και άμεσο έλεγχο του υπουργού ψ, ενώ συνίσταται από μικρές ομάδες, που αναπτύσσονται σε «εχθρικό περιβάλλον» και περιλαμβάνουν αξιωματικούς, γλωσσολόγους, ανακριτές και ειδικούς τεχνολογίας, που δρουν παράλληλα με τις ενισχυμένες ειδικές επιχειρησιακές δυνάμεις. Σκοπός του είναι να παρέχει στον υπουργό Αμυνας ανεξάρτητα μέσα για «ένα πλήρες φάσμα επιχειρήσεων παρακολούθησης ανθρώπων», από φωτογραφίες μέσω δορυφόρων μέχρι ανακρίσεις κρατουμένων και ανεύρεση στόχων σε καιρό πολέμου, αλλά και στρατολόγηση κατασκόπων σε καιρό ειρήνης.

Σύμφωνα πάντα με τις πληροφορίες, στο πρώτο στάδιο του σχεδιασμού και ανάπτυξης του Τομέα Στρατηγικής Υποστήριξης, ο Ράμσφελντ ζήτησε με υπόμνημά του προς τον αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγό Ρίτσαρντ Μάγιερς, «να επικεντρωθεί στην πρωτοβουλία συγκέντρωσης μυστικών πληροφοριών σε «χώρες - αναδυόμενους στόχους όπως η Σομαλία, η Υεμένη, η Ινδονησία, οι Φιλιππίνες και η Γεωργία». Ενώ πολύ πρόσφατο μνημόνιο του Πενταγώνου αναφέρει ότι οι ήδη στρατολογημένοι πράκτορες, μπορεί να περιλαμβάνουν και «θρυλικές φιγούρες», που οι δεσμοί τους με την αμερικανική κυβέρνηση, εάν αποκαλυφθούν, θα είναι τουλάχιστον «μεγάλη ντροπή».

Η πλέον όμως σημαντική αλλαγή είναι οι «απροσδόκητες αποστολές» σε φίλες και σύμμαχες χώρες, όπως και σε εχθρικά κράτη, όπου ο πόλεμος συμβατικού τύπου είναι αποτρεπτική ή μακρινή προοπτική. Για το λόγο αυτό θα χρησιμοποιηθεί ο «μυστικός στρατός της Νότιας Βιρτζίνια», όπως ήδη τον αποκαλούν πολλοί αξιωματούχοι. Αυτός ο στρατός αποτελείται από δύο μοίρες των Δυνάμεων Δέλτα («Delta Force»), μία ακόμη μοίρα του Στρατού γνωστή ως «Gray Fox» μέχρι σήμερα που ειδικεύεται στην ηλεκτρονική παρακολούθηση κοντά στο στόχο, την ειδική μονάδα παρακολούθησης ανθρώπων της Αεροπορίας και την ειδική μονάδα του πολεμικού Ναυτικού γνωστές ως «SEAL Team Six».

Για όλα αυτά ο Ράμσφελντ δε λογοδοτεί σε κανένα... Ο κατασκοπευτικός βραχίονας και οι ειδικές επιχειρήσεις δεν υπάγονται στη λογοδοσία κανενός, ούτε του Κογκρέσου, όπως αναγκαστικά ενίοτε λογοδοτεί η CIA, αφού, σύμφωνα με το άρθρο 50, όλα τα τμήματα της εκτελεστικής εξουσίας είναι υποχρεωμένα να παρέχουν «πλήρεις και συνεχείς πληροφορίες όλων των επιχειρήσεων συγκέντρωσης μυστικών πληροφοριών και επιχειρήσεων» με εξαίρεση... «τις παραδοσιακές στρατιωτικές επιχειρήσεις». Και ενόσω ο Ράμσφελντ υποχρεούται από το άρθρο 10 να «ενημερώνει το Κογκρέσο πλήρως για τις τακτικές επιχειρήσεις», οι βραχίονες αυτοί δεν ανήκουν ούτε εκεί.