Ισως το πιο επικίνδυνο πόνημα του Πενταγώνου και πιο καταστροφική «παράπλευρη απώλεια», τρόπον τινά, της νέας στρατηγικής του Πενταγώνου είναι η επέκταση της δράσης του εκτός των ορίων που παραδοσιακά καθορίζονταν ως «στρατιωτικής φύσης». Η επέκτασή του και σε τομείς που επισήμως μέχρι σήμερα δρούσε η CIA, δηλαδή την κατασκοπία και την επιχειρησιακή δράση ειδικών μονάδων παρανόμως και μυστικώς.

Για να το πράξει αυτό όμως το Πεντάγωνο, αναγκαίος και απαραίτητος όρος ήταν η επανεξέταση και επανερμηνεία της αμερικανικής νομοθεσίας, όπως αντιστοίχως έπραξε και στις περιπτώσεις του Γκουαντανάμο και του Αμπού Γράιμπ, όσον αφορά στη Συνθήκη της Γενεύης για το καθεστώς που θα διέπει τους φυλακισμένους «ξένους μαχητές», αλλά και τα βασανιστήρια.

Εδώ και δύο χρόνια όμως, σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, το Πεντάγωνο έχει ήδη τον κατασκοπευτικό του βραχίονα, τον Τομέα Στρατηγικής Υποστήριξης, που ήδη δρα σε Ιράκ, Αφγανιστάν και άλλες χώρες, τις οποίες αξιωματούχοι αρνούνται πεισματικά να αποκαλύψουν. Ο σχηματισμός του ήταν το αποτέλεσμα της γραπτής εντολής του Ντόναλντ Ράμσφελντ, που έθετε ένα τέλος στην εξάρτηση του Πενταγώνου από την επιχειρησιακή δραστηριότητα και παροχή μυστικών πληροφοριών από τη CIA. Ο Τομέας Στρατηγικής Υποστήριξης, σχεδιάστηκε επίσης για να δρα χωρίς παρακολούθηση και υπό τον αποκλειστικό και άμεσο έλεγχο του υπουργού ψ, ενώ συνίσταται από μικρές ομάδες, που αναπτύσσονται σε «εχθρικό περιβάλλον» και περιλαμβάνουν αξιωματικούς, γλωσσολόγους, ανακριτές και ειδικούς τεχνολογίας, που δρουν παράλληλα με τις ενισχυμένες ειδικές επιχειρησιακές δυνάμεις. Σκοπός του είναι να παρέχει στον υπουργό Αμυνας ανεξάρτητα μέσα για «ένα πλήρες φάσμα επιχειρήσεων παρακολούθησης ανθρώπων», από φωτογραφίες μέσω δορυφόρων μέχρι ανακρίσεις κρατουμένων και ανεύρεση στόχων σε καιρό πολέμου, αλλά και στρατολόγηση κατασκόπων σε καιρό ειρήνης.

Σύμφωνα πάντα με τις πληροφορίες, στο πρώτο στάδιο του σχεδιασμού και ανάπτυξης του Τομέα Στρατηγικής Υποστήριξης, ο Ράμσφελντ ζήτησε με υπόμνημά του προς τον αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγό Ρίτσαρντ Μάγιερς, «να επικεντρωθεί στην πρωτοβουλία συγκέντρωσης μυστικών πληροφοριών σε «χώρες - αναδυόμενους στόχους όπως η Σομαλία, η Υεμένη, η Ινδονησία, οι Φιλιππίνες και η Γεωργία». Ενώ πολύ πρόσφατο μνημόνιο του Πενταγώνου αναφέρει ότι οι ήδη στρατολογημένοι πράκτορες, μπορεί να περιλαμβάνουν και «θρυλικές φιγούρες», που οι δεσμοί τους με την αμερικανική κυβέρνηση, εάν αποκαλυφθούν, θα είναι τουλάχιστον «μεγάλη ντροπή».

Η πλέον όμως σημαντική αλλαγή είναι οι «απροσδόκητες αποστολές» σε φίλες και σύμμαχες χώρες, όπως και σε εχθρικά κράτη, όπου ο πόλεμος συμβατικού τύπου είναι αποτρεπτική ή μακρινή προοπτική. Για το λόγο αυτό θα χρησιμοποιηθεί ο «μυστικός στρατός της Νότιας Βιρτζίνια», όπως ήδη τον αποκαλούν πολλοί αξιωματούχοι. Αυτός ο στρατός αποτελείται από δύο μοίρες των Δυνάμεων Δέλτα («Delta Force»), μία ακόμη μοίρα του Στρατού γνωστή ως «Gray Fox» μέχρι σήμερα που ειδικεύεται στην ηλεκτρονική παρακολούθηση κοντά στο στόχο, την ειδική μονάδα παρακολούθησης ανθρώπων της Αεροπορίας και την ειδική μονάδα του πολεμικού Ναυτικού γνωστές ως «SEAL Team Six».

Για όλα αυτά ο Ράμσφελντ δε λογοδοτεί σε κανένα... Ο κατασκοπευτικός βραχίονας και οι ειδικές επιχειρήσεις δεν υπάγονται στη λογοδοσία κανενός, ούτε του Κογκρέσου, όπως αναγκαστικά ενίοτε λογοδοτεί η CIA, αφού, σύμφωνα με το άρθρο 50, όλα τα τμήματα της εκτελεστικής εξουσίας είναι υποχρεωμένα να παρέχουν «πλήρεις και συνεχείς πληροφορίες όλων των επιχειρήσεων συγκέντρωσης μυστικών πληροφοριών και επιχειρήσεων» με εξαίρεση... «τις παραδοσιακές στρατιωτικές επιχειρήσεις». Και ενόσω ο Ράμσφελντ υποχρεούται από το άρθρο 10 να «ενημερώνει το Κογκρέσο πλήρως για τις τακτικές επιχειρήσεις», οι βραχίονες αυτοί δεν ανήκουν ούτε εκεί.