Βλέποντας τη σημερινή συμπεριφορά του Κ. Καραμανλή, το μόνο που διαφέρει είναι η αναβάθμισή της από το επίπεδο ΥΠΕΞ στο επίπεδο πρωθυπουργού. Με αυτές τις επιλογές προβλέπονται ιδιαίτερα κρίσιμες εξελίξεις για ολόκληρη την περιοχή μας. Προπομπός τους είναι η επίσημη ομολογία στην προσφώνηση προς τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια για τον «περιορισμό των ελληνικών συνόρων και της ελληνικής επικράτειας προς χάριν της διευρυμένης Ευρώπης» (βλέπε Ευρωπαϊκή Ενωση). Επίσης στην ημερήσια διάταξη είναι η πρόθεση αλλαγής συνόρων στα Βαλκάνια.

Γι' αυτό επίσης οι βαλκανικές κυβερνήσεις προσπαθούν από διαφορετική θέση η κάθε μία να εξασφαλίσουν την ομπρέλα των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στην Ελλάδα τα ευαίσθητα σημεία της ιμπεριαλιστικής πολεμικής ανακατωσούρας καλύπτουν όλη τη χερσαία μεθόριο από την Ηπειρο μέχρι τον Εβρο και το ανατολικό Αιγαίο. Μόνο κι η σκέψη μιας εμπλοκής σε όλο αυτόν το μεθοριακό χώρο προκαλεί ανατριχίλα για το πού μπορούν να φτάσουν οι αλυσιδωτές αντιδράσεις.

Οταν, λοιπόν, ο Ελληνας πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής συνεχίζει την ίδια πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου, που ονομάστηκε πότε «ήπια προσέγγιση», πότε «βήμα - βήμα προσέγγιση», πότε «προσέγγιση σε θέματα χαμηλής οξύτητας», όπως π.χ. τουρισμός, πολιτιστικές σχέσεις κ.λπ., αποκλείει κάθε δυνατότητα αντίστασης και αντίδρασης προς τον ισχυρό ιμπεριαλιστικό παράγοντα και τα σχέδιά του. Οταν, μάλιστα, αυτή η πολιτική της προσαρμογής στις ισχυρές απαιτήσεις συνοδεύεται από την ξεδιάντροπη υπερεκμετάλλευση των Ελλήνων εργαζομένων της πόλης και του χωριού, που προκαλεί εμφανέστατο σπάσιμο της συνοχής του λαϊκού κοινωνικού ιστού, τότε παραλύει κάθε δυνατότητα υπεράσπισης των εθνικών και λαϊκών συμφερόντων.

Δηλαδή στην αιτία που τα κόμματα εξουσίας της αστικής τάξης όχι μόνο είναι υποταγμένα στα κελεύσματα των ισχυρών διεθνών οικονομικών και στρατηγικών συμφερόντων, αλλά και έχουν αναγάγει αυτή την υποταγή σε κορυφαία πολιτική ουσία. Πίσω απ' αυτό το διάφανο πολιτικό πέπλο βρίσκεται η προσπάθεια προσεταιρισμού οικονομικών ωφελημάτων από τα αποφάγια των ισχυρών της ιμπεριαλιστικής λείας. Ως αποτέλεσμα είναι ο ελληνικός λαός να πληρώνει δύο φορές το μάρμαρο: Τη μια στο ισχυρό ιμπεριαλιστικό λόμπι και την άλλη στην ελληνική αστική τάξη που υπηρετεί αυτό το λόμπι. Σε αυτές τις υπαρκτές συνθήκες είναι αδύνατη κάθε ουσιαστική διαφοροποίηση της κυβερνητικής πολιτικής ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στον τόσο ευαίσθητο τομέα της εξωτερικής πολιτικής.