γ\Η\ ιδιωτική πρωτοβουλία μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη της πολιτιστικής δημιουργίας, στο βαθμό μόνο που δε θα ασκεί έλεγχο στο ίδιο το προϊόν, πριν ακόμα από την παραγωγή του. Πράγμα αδύνατο. Ακριβώς, γιατί ο ιδιώτης έχει σκοπό πάντα το κέρδος, που λειτουργεί ως τροχοπέδη στην ίδια την καλλιτεχνική δημιουργία και θα πυροβολεί στο κεφάλι, ασταμάτητα, τους νέους δημιουργούς και τον πρωτόβουλο αυθορμητισμό της ερασιτεχνικής δημιουργίας. Ουσιαστικά και αναγκαστικά, ο μοναδικός που μπορεί να "αναστηλώσει" και να οικοδομήσει τον νέο ελληνικό πολιτισμό, που αναντίρρητα θα πατά στην παράδοση, είναι το ίδιο το κράτος, η ελληνική πολιτεία.

γ\Θ\α αναφερθώ στην ταινία μικρού μήκους, που αντιμετωπίζεται στη χώρα μας σαν ο θετός και ο ανάπηρος μικραδελφός, μέσα στη σφαίρα της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Μοναδικός χώρος όπου η μικρού μήκους ταινία δοκιμάζεται στο παρόν και ευαγγελίζεται το μέλλον της είναι το Φεστιβάλ Δράμας, το οποίο, δυστυχώς, δε βρίσκεται στις προτεραιότητες των μέχρι τώρα κυβερνήσεων. Μόνο οι κριτικοί και οι δημοσιογράφοι θα τη δουν στο Φεστιβάλ Δράμας. Κι αυτοί για τη δική τους τέρψη.

γ\Σ\ήμερα η δημιουργία μιας ταινίας μικρού μήκους απαιτεί υπεράνθρωπες θυσίες από τους δημιουργούς της. Το κράτος δε βοηθά. Αλλά κι αν βοηθήσει με κάποια πενιχρή, βέβαια, επιχορήγηση, αυτό γίνεται μέσα από τα κανάλια της γραφειοκρατίας. Μια διαδικασία χρονοβόρα και ουσιαστικά ανασταλτική για το ίδιο το καλλιτεχνικό προϊόν. Οι διανομείς, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, αδιαφορούν εγκληματικά για το είδος αυτό. Η κρατική αστοργία, παντού, δηλώνει το παρόν της. Αν σήμερα καταθέσεις μια πρόταση για ταινία στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, θα πάρεις απάντηση μόνο αν έχεις κάποιο "φίλο" μέσα στο ΕΚΚ. Διαφορετικά η πρότασή σου θα θαφτεί στους σωρούς των χαρτιών.

γ\Τ\ο ΚΚΕ, πάντα και τώρα, έχει αποδείξει την αγάπη του για τον πολιτισμό μας και ουσιαστικά χωρίς μετάνοια. Θεωρώ ότι η Αριστερά είναι ο μοναδικός πολιτικός χώρος που ενδιαφέρεται πραγματικά για τον πολιτισμό μας. Με την πρόσφατη επερώτηση στη Βουλή απέδειξε, στο μέγιστο βαθμό, την πίστη και την αγωνία της για το πολιτιστικό μας μέλλον.

* Ο Διονύσης Λυκιαρδόπουλος είναι σκηνοθέτης ταινιών μικρού μήκους

Η συνεχής ροή πληροφοριών σχετικά με τον υποτιθέμενο τάφο του Αλέξανδρου, στη Σίβα, ανάγκασε τον γενικό γραμματέα του ΥΠΠΟ Γιώργο Θωμά και τον διευθυντή Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Γιάννη Τζεδάκι να αναχωρήσουν χτες για την Αίγυπτο, συνοδευόμενοι από τον προϊστάμενο του Επιγραφικού Μουσείου Χάρη Κριτζά,την αρχαιολόγο Μαρία Τσιμπίδου,εκπροσώπους του Δήμου Ανω Λιοσίων και του τμήματος Γεωφυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η ανασκαφή, που φυλάσσεται από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, αφού βρίσκεται κοντά στα σύνορα με τη Λιβύη, χρηματοδοτείται από το Δήμο Ανω Λιοσίων, όπως πληροφορήθηκε χτες ο υπουργός Πολιτισμού, σε συνάντηση, που είχε με τον δήμαρχο Νίκο Παπαδήμα και την ομάδα του τμήματος Γεωφυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, η οποία με επικεφαλής τον Ευάγγελο Λάγιο έκανε αρχαιομετρικές έρευνες στη Σίβα.

Ωστόσο, την ώρα που η διεθνής πανεπιστημιακή κοινότητα αμφισβητεί την εγκυρότητα των απόψεων της αρχαιολόγου Λιάνας Σουβαλτζή, η ίδια φαίνεται να επιμένει, σε συνέντευξη που έδωσε στο ΑΠΕ. Συγκεκριμένα, περιγράφοντας την πρώτη επιγραφή,λέει ότι αναφέρεται το όνομα Αλέξανδρος - Αμμωνας - Ρα,ενώ παρακάτω ο ίδιος ο Πτολεμαίος λέει: "Εγώ, που μετέφερα το σώμα εδώ, το οποίο ήταν τόσο ελαφρύ όσο βάρος έχει μια μικρή ασπίδα, όταν ήμουν στρατηγός έπαρχος της Αιγύπτου".Αυτή η επιγραφή, σύμφωνα με την αρχαιολόγο, καταρρίπτει τις αρχαίες πηγές, που μιλούν για μεταφορά της σορού από τον Πτολεμαίο στην Αλεξάνδρεια.Υποστηρίζει, δε, ότι μπορεί οι πηγές να αναφέρουν επίσκεψη του Αύγουστου Καίσαρα στον τάφο του Αλέξανδρου, δεν αναφέρουν, όμως, τον τόπο του τάφου.

Η δεύτερη επιγραφή,που χρονολογείται 108 - 115 μ. Χ. γράφει: "Ο Νέρβας και ο Τραϊανός έχτισαν ιερό προς τιμήν του Δία και του αιώνιου Δία... Το ιερό αυτό ήταν αφιερωμένο στον ένα και μοναδικό, που ήπιε με ορμή, χωρίς να το σκεφτεί, το δηλητήριο".Σύμφωνα με την Λιάνα Σουβαλτζή, η φράση "αιώνιος Δίας", (ο Αλέξανδρος θεωρούνταν γιος του Αμμωνα - Δία) και η πληροφορία για το δηλητήριο, παραπέμπουν σε τάφο του Αλέξανδρου. Συμπληρώνει ότι "ο Τραϊανός στην πρώτη επιγραφή έχει, ήδη, απαθανατίσει το όνομά του, ύστερα από επίσκεψη, ενώ στη δεύτερη επιγραφή φαίνεται πως έχτισε και ιερό".

Να σημειωθεί ότι ο υπουργός Πολιτισμού Θάνος Μικρούτσικος έστειλε επιστολή στον Αιγύπτιο συνάδελφο του Φαρούκ Χόσνι,με την οποία ζητάει να παρασχεθεί κάθε δυνατή βοήθεια στην ελληνική αποστολή.

Μουσείο Πέλλας

Η πιθανότητα να έχει βρεθεί ο τάφος του Αλέξανδρου έφερε στο προσκήνιο το θέμα του Αρχαιολογικού Μουσείου της Πέλλας,του οποίου η χρηματοδότηση από το Β Πακέτο Ντελόρ "ναυάγησε",όπως γνωστοποίησε ο ίδιος ο υπουργός Πολιτισμού. Αυτό ήταν και το θέμα της χτεσινής σύσκεψης στο ΥΠΠΟ, στην οποία συζητήθηκε η πιθανότητα χρηματοδότησης από τις δημόσιες επενδύσεις, παρουσία του υπουργού και των εμπλεκόμενων φορέων. Ο υπουργός δεσμεύτηκε ότι σε ένα μήνα θα παρουσιάσει τα πρώτα στοιχεία του πιλοτικού προγράμματος για τον πρότυπο αρχαιολογικό χώρο της Πέλλας.

Τη "Μαύρη κωμωδία" του Πίτερ Σάφερ,ενός από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της μεταπολεμικής αγγλικής σκηνής, ετοιμάζεται να παρουσιάσει στο κοινό το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Καβάλας.Το έργο καταγγέλλει το κίβδηλο και την υποκρισία των μικροαστών, θέτοντας σε χρήση την ίδια τη διάταξη του σκηνικού, όπου κυριαρχεί, εναλλασσόμενο, το άσπρο - μαύρο φόντο. Η "μαύρη κωμωδία" θα εγκαινιάσει την έναρξη της θεατρικής περιόδου του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας στις 11 του Μάρτη στο Δημοτικό Κινηματοθέατρο "Παλλάς". Η σκηνοθεσία είναι του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου,τα σκηνικά φιλοτέχνησε ο Αντώνης Δαγκλίδης.Παίζουν οι ηθοποιοί: Κ. Ματσακάς, Χ. Μωραφιτης, Στ. Χρήστου, Απ. Σοφιανός, Βασιλική Δέλλιου κ. ά.

Ο βραβευμένος με Πούλιτζερ συγγραφέας, σκηνοθέτης και παραγωγός θεατρικών έργων Τζορτζ Αμποτ πέθανε προχτές το βράδυ από εγκεφαλικό στο σπίτι του στο Μαϊάμι σε ηλικία 107 χρόνων. Ο πολύπλευρος αυτός δημιουργός ξεκίνησε ως ηθοποιός το 1913 σε ηλικία 26 ετών, ενώ λίγο αργότερα στράφηκε στο γράψιμο θεατρικών έργων, πολλά από τα οποία μεταφέρθηκαν στην οθόνη. Για ένα διάστημα ασχολήθηκε με την κινηματογραφική σκηνοθεσία ("Τα μυστικά μιας γραμματέα", "Το στίγμα" κ. ά.), ενώ αργότερα έγραψε και σκηνοθέτησε πολλά μιούζικαλ, που του έφεραν συνολικά 40 βραβεία Τόνι.

Σε προχωρημένη ηλικία, με την ευκαιρία της επετείου των 100 χρόνων του, ο Αμποτ σκηνοθέτησε στο Μπρόντγουέϊ την παλιά επιτυχία του "Μπρόντγουέϊ".Δυο χρόνια αργότερα, το 1989 έγραψε και σκηνοθέτησε το έργο "Φράνκι",που αποτελεί μουσική διασκευή του "Φρανκενστάιν" της Μαίρης Σέλεϊ.

Με τρία νέα βιβλία Ελλήνων συγγραφέων συνεχίζουν τη δραστηριότητά τους οι εκδόσεις "Κανάκη".Πρόκειται για τα βιβλία: "Ο Ν. Καζαντζάκης και το παλίμψηστο της ιστορίας" του Βρασίδα Καραλή,"Πυκνός καιρός" του Θωμά Ψύρρα και "Χαρούμενο Σίδνεϊ" του Δημήτρη Τζουμάκα.Αναφερόμενος στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου στο βιβλίο του Βρ. Καραλή, ο Π. Δ. Μαστροδημήτρης τόνισε:"Στη μελέτη αυτή επιχειρείται για πρώτη φορά μια λεπτομερής παρουσίαση των απόψεων του Ν. Καζαντζάκη για την ιστορία, τον ελληνισμό και την καλλιτεχνική γραφή. Στη μελέτη αυτή αναλύονται οι έννοιες παλίμψηστο, ελληνογονία, μηδενισμός και οντοποιία, πάνω στις οποίες εδράζεται θεωρητικά η όλη προσπάθεια".

Οπως ανέφερε ο Μ. Κουμανταρέας,προλογίζοντας το βιβλίο του Δ. Τζουμάκα, ο οποίος ζει στην Αυστραλία, "πρόκειται για ενότητα σύντομων και βραχυλογικών αφηγημάτων που σχολιάζουν, παρωδούν, σαρκάζουν και ταυτόχρονα μυθοποιούν την εμπειρία ενός μετανάστη σε ένα χώρο αλλότριο, όπου όλα φαίνονται παράλογα και ασυνάρτητα. Ο αφηγητής φωτογραφίζει με αιφνιδιαστική ταχύτητα τις δραματικές εναλλαγές της καθημερινής ζωής και την αποσπασματικότητα της εμπειρίας".

"Το μυθιστόρημα "Πυκνός καιρός"", τόνισε ο Κ. Παπαγεωργίου,"αποτυπώνει το περίεργο κράμα της πραγματικότητας, του ονείρου, της παραίσθησης και του μύθου, που συνθέτει την καθημερινή μας ζωή".

Το βιβλίο του Ι. Μ. Χατζηφώτη "Η καθημερινή ζωή στο Αγιο Ορος" παρουσίασαν χτες οι εκδόσεις "Παπαδήμα".

Είναι ένας τόμος 576 σελίδων, εικονογραφημένων με έγχρωμες και σπάνιες μαυρόασπρες φωτογραφίες. Περιέχει γλωσσάρι και ευρετήριο ονομάτων και αποκαλύπτει στον αναγνώστη μια αθέατη πλευρά για το βιαστικό επισκέπτη στο Αγιο Ορος.

Το βιβλίο, τόνισε ο Π. Μυλωνάς, καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, αποτελεί μια εμπεριστατωμένη μελέτη των καθημερινών συμβαινόντων στον ιερό τόπο όχι μόνο του σήμερα, αλλά και όσων συνέβαιναν στο παρελθόν. Ο συγγραφέας, υπογράμμισε, κατορθώνει να δώσει μια διαχρονική εποπτεία της καθημερινής φυσιογνωμίας της Μοναστικής Πολιτείας, που μέχρι τώρα δεν την είδαμε τυπωμένη σε γραπτό λόγο.