γ\Η\ ιδιωτική πρωτοβουλία μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη της πολιτιστικής δημιουργίας, στο βαθμό μόνο που δε θα ασκεί έλεγχο στο ίδιο το προϊόν, πριν ακόμα από την παραγωγή του. Πράγμα αδύνατο. Ακριβώς, γιατί ο ιδιώτης έχει σκοπό πάντα το κέρδος, που λειτουργεί ως τροχοπέδη στην ίδια την καλλιτεχνική δημιουργία και θα πυροβολεί στο κεφάλι, ασταμάτητα, τους νέους δημιουργούς και τον πρωτόβουλο αυθορμητισμό της ερασιτεχνικής δημιουργίας. Ουσιαστικά και αναγκαστικά, ο μοναδικός που μπορεί να "αναστηλώσει" και να οικοδομήσει τον νέο ελληνικό πολιτισμό, που αναντίρρητα θα πατά στην παράδοση, είναι το ίδιο το κράτος, η ελληνική πολιτεία.

γ\Θ\α αναφερθώ στην ταινία μικρού μήκους, που αντιμετωπίζεται στη χώρα μας σαν ο θετός και ο ανάπηρος μικραδελφός, μέσα στη σφαίρα της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Μοναδικός χώρος όπου η μικρού μήκους ταινία δοκιμάζεται στο παρόν και ευαγγελίζεται το μέλλον της είναι το Φεστιβάλ Δράμας, το οποίο, δυστυχώς, δε βρίσκεται στις προτεραιότητες των μέχρι τώρα κυβερνήσεων. Μόνο οι κριτικοί και οι δημοσιογράφοι θα τη δουν στο Φεστιβάλ Δράμας. Κι αυτοί για τη δική τους τέρψη.

γ\Σ\ήμερα η δημιουργία μιας ταινίας μικρού μήκους απαιτεί υπεράνθρωπες θυσίες από τους δημιουργούς της. Το κράτος δε βοηθά. Αλλά κι αν βοηθήσει με κάποια πενιχρή, βέβαια, επιχορήγηση, αυτό γίνεται μέσα από τα κανάλια της γραφειοκρατίας. Μια διαδικασία χρονοβόρα και ουσιαστικά ανασταλτική για το ίδιο το καλλιτεχνικό προϊόν. Οι διανομείς, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, αδιαφορούν εγκληματικά για το είδος αυτό. Η κρατική αστοργία, παντού, δηλώνει το παρόν της. Αν σήμερα καταθέσεις μια πρόταση για ταινία στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, θα πάρεις απάντηση μόνο αν έχεις κάποιο "φίλο" μέσα στο ΕΚΚ. Διαφορετικά η πρότασή σου θα θαφτεί στους σωρούς των χαρτιών.

γ\Τ\ο ΚΚΕ, πάντα και τώρα, έχει αποδείξει την αγάπη του για τον πολιτισμό μας και ουσιαστικά χωρίς μετάνοια. Θεωρώ ότι η Αριστερά είναι ο μοναδικός πολιτικός χώρος που ενδιαφέρεται πραγματικά για τον πολιτισμό μας. Με την πρόσφατη επερώτηση στη Βουλή απέδειξε, στο μέγιστο βαθμό, την πίστη και την αγωνία της για το πολιτιστικό μας μέλλον.

* Ο Διονύσης Λυκιαρδόπουλος είναι σκηνοθέτης ταινιών μικρού μήκους