Η κηδεία του θα τελεστεί σήμερα (11 π.μ.) από το Νεκροταφείο Ν. Σμύρνης, αλλά η ταφή του, σύμφωνα με την επιθυμία του, στο χωριό του
Αυτοδίδακτος ζωγράφος, με έντονη τη σφραγίδα του στη μεταπολεμική ελληνική ναϊφ ζωγραφική, ο Γ. Θεοφίλης γεννήθηκε το 1926 στο Βασσαρά Λακωνίας. Η καλλιτεχνική του δημιουργία έγινε γνωστή στο ευρύ φιλότεχνο κοινό. Από το 1974, χρονιά που πραγματοποίησε την πρώτη του έκθεση, παρουσίασε πολλές δημιουργίες του, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία, σε πολλούς εκθεσιακούς χώρους της Ελλάδας, αλλά και σε δεκάδες αίθουσες του εξωτερικού (Ευρώπη, Αμερική). Οι ατομικές του εκθέσεις ξεπερνούν τις 40, ενώ οι συμμετοχές του σε ομαδικές παρουσιάσεις είναι περισσότερες από 50.
Ως έναν «από τους πιο προικισμένους και προσωπικούς εκπροσώπους της απλοϊκής ζωγραφικής στον τόπο μας», τον χαρακτηρίζει ο Χρύσανθος Χρήστου, τονίζοντας ότι «έχει δώσει έργα τα οποία δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για την πηγαιότητα, την ασφάλεια, την εκφραστική δύναμη των διατυπώσεών του. Με προσπάθειες που έχουν καθαρά βιωματικό χαρακτήρα και συνδέονται με μνήμες των παιδικών του χρόνων, από το μικρό χωριό της Λακωνίας στο οποίο γεννήθηκε, ο καλλιτέχνης εκφράζει με εξαιρετικά πειστικό τρόπο τη σύνδεσή του με έναν κόσμο που χάνεται».
Σε συνέντευξή του στο «Ριζοσπάστη» (1/3/1997), ο Γ. Θεοφίλης διέκρινε δύο μεγάλους θεματολογικούς κύκλους στη δουλιά του. «Ο πρώτος είναι η ανάπλαση της μνήμης από τη ζωή του χωριού στην περίοδο του μεσοπολέμου και σε όλες τις εκφάνσεις της: κοινωνική, αγροτική κλπ. Ο δεύτερος κύκλος, που και αυτός βασίζεται σε αναπλάσεις μνημών, είναι πίνακες με έντονο πολιτικό περιεχόμενο». Σημειώνουμε ότι το 1974 το ανέκδοτο - τότε - βιβλίο του, «Ο Βασσαράς», απέσπασε το Β' Βραβείο στον ΙΑ' Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός». Το βιβλίο εκδόθηκε το 1995 από τη «Σύγχρονη Εποχή» και οι κριτικές που δημοσιεύτηκαν στον Τύπο ήταν πολλές και πολύ εγκωμιαστικές.
Το έργο εξελίσσεται στις αρχές του 20ού αιώνα και είναι γεμάτο ίντριγκες, συζυγικές απιστίες και διασκεδαστικές καταστάσεις. Ο Φεντό με ανατρεπτική διάθεση και ατέλειωτο χιούμορ σατιρίζει τα μικροαστικά και αστικά ήθη, τη σεμνοτυφία και υποκρισία της εποχής, που μοιάζουν με το σήμερα. Σημαντικό στοιχείο στην παράσταση η μουσική και τα τραγούδια που παίζονται ζωντανά (είναι επιλογές από γνωστά γαλλικά τραγούδια από την εποχή του «Μουλέν Ρουζ» μέχρι τη δεκαετία του '60).
Σκηνικά - κοστούμια Λαμπρινή Καρδάρα, χορογραφίες Βασίλης Μυριανθόπουλος, στίχοι Νανά Νικολάου. Παίζουν επίσης: Αριέττα Μουτούση, Παύλος Ορκόπουλος, Κώστας Ευριπιώτης, Βάσω Γουλιελμάκη, Πελαγία Αγγελίδου, Θάνος Κοντογιώργης, Δήμητρα Στογιάννη, Ειρήνη Γραμματικοπούλου. Στο πιάνο ο Κώστας Κωτούλας.
Για πέμπτη χρονιά πραγματοποιείται στην Επίδαυρο (2-16/7), το Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Σεμινάριο Μελέτης Παραστάσεων Αρχαίου Δράματος. Στα σεμινάρια διδάσκουν Ευρωπαίοι και Αμερικανοί καθηγητές και ερευνητές και θεατρικοί δημιουργοί. Συμμετέχουν 34 μεταπτυχιακοί φοιτητές θεατρικών και κλασικών σπουδών, από 12 χώρες - μέλη του δικτύου (Αγγλία, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ιρλανδία, Ιταλία, Ολλανδία, Πορτογαλία, Τουρκία, Τσεχία, Φινλανδία).
Στο πλαίσιο των σεμιναρίων, με τη σύνδεση της θεωρητικής και σκηνικής προσέγγισης του αρχαίου δράματος, ανταλλάσσονται, διεπιστημονικά, απόψεις και πληροφορίες. Τα σεμινάρια περιλαμβάνουν και εργαστήρια, αρχαιολογικές ξεναγήσεις, παρακολούθηση δοκιμών και παραστάσεων των Επιδαυρίων (Ευριπίδη «Ικέτιδες» από το «Theseum Ensemble-Veenfabriek», Αισχύλου «Πέρσες» από το Εθνικό Θέατρο) και συζητήσεις με τους δημιουργούς.
Στο σεμινάριο συμμετέχουν: Μηνάς Ι. Αλεξιάδης (μουσικολόγος), Herman Altena, Βίκτωρ Αρδίτης (σκηνοθέτης), Απόστολος Βέττας (σκηνογράφος), Evelyne Erte, Maria de Fαtima Silva e Susa, Γρηγόρης Ιωαννίδης, Ακύλας Καραζήσης (ηθοποιός), Νικαίτη Κοντούρη (σκηνοθέτης), Βασ. Λαμπρινουδάκης, Στάθης Λιβαθηνός (σκηνοθέτης), Χρ. Λεοντής (συνθέτης), Πλ. Μαυρομούστακος, Ιωάννα Παπαντωνίου (σκηνογράφος), Ρένη Πιττακή (ηθοποιός) κ.ά.