Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης στις 2 του Μάη στη ρωσική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον υπογράφτηκε κοινό υπόμνημα για την αλληλοκατανόηση μεταξύ των υπουργείων Γεωργίας της Ρωσίας και των ΗΠΑ. Σύμφωνα με αυτό το υπόμνημα, οι δύο χώρες συμφώνησαν να συνεργαστούν για τη προώθηση ευνοϊκών συνθηκών για την επένδυση στο αγροτο-βιομηχανικό σύμπλεγμα, αλλά και να αναπτύξουν τη συνεργασία τους στον κτηνιατρικό τομέα και να διευρύνουν τις επαφές στον τομέα της επιστήμης.

Να σημειωθεί πως την περασμένη χρονιά το σύνολο των ανταλλαγών σε γεωργικά προϊόντα, καθώς και σε προϊόντα αλιευτικής και ξυλοβιομηχανίας μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας, έφτασε το 1 δισεκατομμύριο δολάρια, κυρίως χάρη στο κρέας και στα θαλασσινά προϊόντα.

Σοβαρές αντιδράσεις τα τελευταία 12 χρόνια έχει προκαλέσει η εισαγωγή στη Ρωσία των αμερικανικών κοτόπουλων. Κυρίως πρόκειται για καταψυγμένα μπούτια, τα οποία ο ρωσικός λαός τα έχει «βαφτίσει» «τα ποδαράκια του Μπους», επειδή η εισαγωγή τους στη Ρωσία ξεκίνησε ακόμη επί εποχής του πατέρα Μπους. Οι αρμόδιες ρωσικές υγειονομικές υπηρεσίες έχουν κατά καιρούς προσπαθήσει να απαγορεύσουν την εισαγωγή τους στη ρωσική αγορά, εξαιτίας της χρησιμοποίησης απαγορευμένων στη Ρωσία υλικών και άλλων παχυντικών ουσιών που δίνουν οι Αμερικανοί στα κοτόπουλά τους. Ορισμένες φορές μάλιστα μπλόκαραν για κάποιο χρονικό διάστημα την κατανάλωση αυτών των κοτόπουλων στη Ρωσία. Τελικά, όμως, κάτω από μεγάλες πολιτικές και οικονομικές πιέσεις η διάθεση των «ποδιών του Μπους» συνεχίζεται κανονικά. Φέτος, για παράδειγμα, το 70% των 774.000 τόνων κοτόπουλου που θα εισαγάγει η Ρωσία, θα είναι από τις ΗΠΑ.

Ο Ρώσος υπουργός Γεωργίας και αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης στο πρόσφατο ταξίδι του στις ΗΠΑ φρόντισε να μην αφήσει περιθώρια ότι το θέμα θα «διευθετηθεί» υπέρ της απρόσκοπτης εισαγωγής αυτών των προϊόντων στη Ρωσία. Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Α. Γκορντέεφ, μια κοινή ομάδα Ρώσων και Αμερικανών κτηνιάτρων επιθεωρεί αυτήν την εποχή όλα τα πτηνοτροφεία των ΗΠΑ, από τα οποία εισάγονται στη Ρωσία κοτόπουλα. Ο Ρώσος υπουργός Γεωργίας διαβεβαίωσε πως έως την 1/7/2003 «η επιθεώρηση θα έχει τελειώσει χωρίς τη διακοπή του εμπορίου».

Την ίδια ώρα πληροφορίες των ρωσικών ΜΜΕ αναφέρουν ότι οι δύο πλευρές έκλεισαν συμφωνίες, οι οποίες προβλέπουν την προώθηση στη ρωσική αγορά των μεταλλαγμένων προϊόντων καθώς και της τεχνολογίας για την καλλιέργειά τους. Στη συνέντευξή του στους Ρώσους δημοσιογράφους ο Α. Γκορντέεφ σημείωσε πως «το πρόβλημα των μεταλλαγμένων προϊόντων και οργανισμών είναι σήμερα ιδιαίτερα οξυμένο και βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων». Κατά τη γνώμη όμως του Ρώσου υπουργού Γεωργίας: «Στο πρόβλημα αυτό πιο πολύ βαραίνει η πολιτική πλευρά παρά η επιστημονική».

Οπως σημειώνουν τα ΜΜΕ, στην Ουάσιγκτον σοβαρά ενδιαφέρονται για τη ρωσική αγορά ύστερα από τους περιορισμούς για τα αμερικανικά μεταλλαγμένα προϊόντα που ισχύουν σε Ευρώπη, Κίνα και Ινδία. Τώρα οι Αμερικανοί ψάχνουν καινούριους προοπτικούς συνεταίρους για τη συνεργασία τους στον κλάδο αυτό. Οπως είπε ο Α. Γκορντέεφ, η Ρωσία «ενδιαφέρεται πάρα πολύ για τη συνεργασία αυτή».

«Το πιο πιθανό είναι ότι στις ΗΠΑ, πρώτα απ' όλα, να έγινε λόγος για άμεση καλλιέργεια των μεταλλαγμένων προϊόντων στη Ρωσία», θεωρεί ο Ιβάν Μπλόκοφ, διευθυντής της «Γκρινπίς» στη Ρωσία. Οπως σημείωσε ο ίδιος, «η αμερικανική χημικο-αγροτική εταιρία "Monsanto" προσπαθεί χρησιμοποιώντας θεμιτά και αθέμιτα μέσα να μπει στη ρωσική αγορά». Χαρακτηριστικό είναι ότι η ποσότητα της μεταλλαγμένης σόγιας που εισάγεται από τις ΗΠΑ στη Ρωσία αυξήθηκε μέσα στα τελευταία 3 χρόνια κατά 100 φορές! Ετσι η αμερικανική σόγια αποτελεί σήμερα περίπου το 70% όλης της σόγιας, που πουλιέται στη ρωσική αγορά.

Στο μεταξύ, και στη Ρωσία υπάρχουν μεγάλες αμφιβολίες για το αν τα μεταλλαγμένα προϊόντα είναι ακίνδυνα για την υγεία των ανθρώπων. Οι Ρώσοι ειδικοί έκαναν πειράματα με ποντίκια τα οποία τρέφονταν με μεταλλαγμένες πατάτες (τέτοιες πατάτες ετοιμάζονται να εισαγάγουν από κοινού στην ντόπια γεωργία η αμερικανική εταιρία «Monsanto» και το ρωσικό κέντρο «Μπιοϊνζινίρινγκ»). Σύμφωνα με τα λόγια του Ι. Μπλόκοφ στην ιστο-εφημερίδα press.try.md, στα πειραματόζωα σημειώθηκαν ανεπανόρθωτες αλλαγές στα σπλάχνα και στο αίμα. Οι Ρώσοι επιστήμονες θεωρούν πως αυτές οι πατάτες μπορούν να προκαλέσουν παρόμοιες παρενέργειες στον οργανισμό του ανθρώπου. Εκτός από αυτό, τα μεταλλαγμένα φυτά μπορούν να προξενήσουν ανεπανόρθωτη ζημιά στο οικολογικό σύστημα και να διαταράξουν τη φυσική ισορροπία.

Την ίδια ώρα, όπως μεταδίδει το «Ροσμπάλτ», το Οικολογικό Κέντρο των Ουραλίων υπολογίζει πως ήδη το 5% των τροφίμων που πουλιούνται στη Ρωσία είναι μεταλλαγμένα. Η ίδια οργάνωση υποστηρίζει πως υπάρχουν ακόμη και θάνατοι από αλλεργική αντίδραση σε μεταλλαγμένα τρόφιμα.

Η σημερινή ηγεσία της καπιταλιστικής Ρωσίας δε φαίνεται όμως να ενοχλείται από τέτοιες καταγγελίες για τις βλάβες που μπορεί να προκληθούν στην υγεία του ρωσικού λαού από την πολιτική της συνεργασίας με τις ΗΠΑ στον τομέα των τροφίμων. Χρησιμοποιεί μάλιστα το θέμα της εισαγωγής στη Ρωσία των αμερικανικών προϊόντων σαν ένα ακόμη «τραπουλόχαρτο» στο παιχνίδι των διεθνών σχέσεων, με «πυξίδα» πάντα το συμφέρον των καπιταλιστών, Αμερικανών και Ρώσων, που «αβγαταίνουν» τα κέρδη τους από την ανάπτυξη αυτών των εμπορικών σχέσεων, σε βάρος βέβαια της υγείας των πολιτών.

Associated Press

Ο στρατός της Ινδονησίας εν δράσει

Την ίδια ώρα, στο «στρατόπεδο» αρκετών χιλιάδων αυτονομιστών επικρατούσε πολεμική ετοιμότητα. Εκπρόσωποί τους διακήρυσσαν μιλώντας στον Τύπο πως είναι έτοιμοι «να πολεμήσουν ακόμη και παντοτινά τον ινδονησιακό στρατό».

Οι πολεμικές κραυγές αμφοτέρων πλευρών, αλλά και η δράση διάφορων επιφανειακώς «αδέσποτων» παραστρατιωτικών ομάδων (μερικώς ελεγχόμενες από τους Ινδονήσιους στρατηγούς), δεν άργησαν να μετουσιωθούν σε ένα νέο εφιάλτη για τα περίπου 4.300.000 των κατοίκων της επαρχίας. Η τρίτη μέρα από την έναρξη του στρατιωτικού νόμου (που εν ολίγοις σημαίνει «παντοδυναμία» του στρατού σε κάθε φάση της ζωής των πολιτών), έκανε πάνω από 200 σχολεία (!) και μερικά δημόσια κτίρια στάχτη, ορισμένα εξαιτίας της δράσης «άγνωστων εμπρηστών», άλλα εξαιτίας όλμων και βομβών του ινδονησιακού στρατού. Οι πρώτοι νεκροί αριθμούσαν σε περίπου 30, με το στρατό και τους αυτονομιστές να διαφωνούν ακόμη και ως προς την ιδιότητα (στρατιώτες, αυτονομιστές ή πολίτες) των αποβιώσαντων!

Associated Press

Μία από τις ρίζες του προβλήματος στην περιοχή φαίνεται να ανάγεται στο μακρινό παρελθόν, αλλά και στη διαφορετική κουλτούρα, γλώσσα και συνήθειες των κατοίκων.

Επί αιώνες το Ατσεχ ήταν ανεξάρτητο βασίλειο που επέφερε σημαντικές νίκες έναντι πολλών επίδοξων κατακτητών, έως και των Ολλανδών αποικιοκρατών, που ουσιαστικά ποτέ δεν κατάφεραν να ελέγξουν πλήρως (παρά τις πολλές προσπάθειες) αυτή τη βόρεια άκρη της νήσου Σουμάτρας. Μολονότι δεν το κατάφεραν, και μετά τη για 3,5 χρόνια ιαπωνική κατοχή του Ατσεχ, οι Ολλανδοί προτίμησαν να «χαρίσουν» τη συγκεκριμένη περιοχή μαζί με άλλες που έλεγχαν (στα τέλη της δεκαετίας του '40 με τη συμφωνία της 12ης Δεκέμβρη 1949) στην τότε νεαρή, ανεξάρτητη Ινδονησιακή Δημοκρατία. Αυτό, για τους Ατσέχους, ήταν η μία από τις βασικές αιτίες, αρχή του κακού καθώς, όπως οι ίδιοι υποστηρίζουν, αν και πάλεψαν τους Ολλανδούς αποικιοκράτες στο πλευρό των Ινδονήσιων, ο Σουκάρνο (πρώτος πρόεδρος της ανεξάρτητης Ινδονησίας) αθέτησε την υπόσχεσή του για «αποκοπή» των όποιων ισχνών (έως τότε) κρατικών δεσμών μεταξύ της Μπάντα Ατσεχ και της Τζακάρτα. Ιδιαίτερα, μετά την ίδρυση του GAM οι αυτονομιστές όταν αναφέρονται στην Ινδονησία δεν παύουν να μιλούν για «αποικιοκρατία ασιατικού τύπου».

Ομως, σ' αυτή την αιματηρή διαμάχη δε λείπει η μυρωδιά του πετρελαίου και του φυσικού αερίου που τόσο άφθονα βρίσκονται στο Ατσεχ. Πανταχού παρούσα, εδώ και δεκαετίες, είναι στην περιοχή η (σήμερα συγχωνευμένες αμερικανικές πολυεθνικές) εταιρία ΕΧΧΟΝΜΟΒΙL, έναντι της οποίας οι κάτοικοι του Ατσεχ πολλά έχουν να καταμαρτυρήσουν, όπως: μαζικές σφαγές πολιτών, τρομοκράτηση κατοίκων περιοχών που βρίσκονταν κοντά στις υπό σποραδική επέκταση των εγκαταστάσεων της πολυεθνικής με στόχο την απαλλοτρίωση (επί της ουσίας αρπαγή) της καλλιεργήσιμης γης, μόλυνση των υδροφόρων οριζόντων της περιοχής εξαιτίας των ποικίλων δραστηριοτήτων της EXXONMOBIL, συνεργασία των διοικητικών στελεχών της εταιρίας με τις ινδονησιακές δυνάμεις «ασφαλείας», με στόχο την «ασφάλεια» των εγκαταστάσεων φυσικού αερίου και πετρελαίου από αυτονομιστές κλπ.

Οσον αφορά στην έναρξη της σημερινής στρατιωτικής επιχείρησης στο Ατσεχ, μπορεί κάποιος να τη χαρακτηρίσει ως τουλάχιστον αναμενόμενη, καθώς και η τελευταία συμφωνία εκεχειρίας που υπογράφηκε στις 9/12/2002 στη Γενεύη μεταξύ Ινδονήσιων αξιωματούχων και Ατσέχων αυτονομιστών δεν ήταν παρά μία συμφωνία προσωρινότατης διάρκειας. Αυτό επειδή πολλά από τα προβλήματα (ζήτημα αυτονομίας, αφοπλισμός αυτονομιστών, αποχώρηση ινδονησιακών στρατευμάτων, εκλογές το 2004 κλπ) παρέμεναν επί της ουσίας αγεφύρωτα και ως εκ τούτου ανεπίλυτα με εκάστη πλευρά να ερμηνεύει τη συμφωνία του Δεκέμβρη του 2002 κατά το δοκούν και κατά τα δικά της συμφέροντα.

Οσον δε αφορά στην απόφαση της ινδονησιακής κυβέρνησης να «συντρίψει» - ακόμη μία φορά - τους αυτονομιστές; Φαίνεται μάλλον καθαρά πως δεν πρόκειται για την καλύτερη λύση (ιδιαίτερα όσον αφορά στο λαό του Ατσεχ) καθώς ελήφθη υπό το καθεστώς των ασφυκτικών πιέσεων των στρατηγών, που εξακολουθούν να διεκδικούν και να έχουν λόγο στη μετά Σουχάρτο Ινδονησία. Η δε πρόεδρος Μεγκαβάτι Σουκαρνοπούτρι έσπευσε να ικανοποιήσει την παραγγελία των στρατιωτικών «πειθόμενη» πως η δύναμη των όπλων και η «παραδειγματική» συντριβή των αυτονομιστών στο Ατσεχ θα αποτρέψει (πράγμα αβέβαιο) την έκρηξη σε αρκετές άλλες εστίες έντασης που ελλοχεύουν σ' αυτή την τεράστια νησιωτική χώρα. Μία χώρα, της οποίας τον τεράστιο φυσικό πλούτο, αλλά και τη «διαχρονικά» στρατηγική θέση επιβουλεύονται πολλοί...

Σ' έναν κόσμο που κυριαρχούσε η «ισορροπία του τρόμου» κι η απειλή πυρηνικού ολοκαυτώματος, κάθε προσπάθεια περιορισμού της ανταγωνιστικής όξυνσης με την πολιτική του «διεθνούς ισόρροπου ελεγχόμενου αφοπλισμού», είχε στρατηγική αξία. Σήμερα, στην εποχή της μονοπωλιακής επικράτησης του ενός πόλου ισχύος, των ΗΠΑ και της διάλυσης του άλλου, της ΕΣΣΔ, ανατράπηκαν οι όροι άσκησης εκείνης της πολιτικής, τουλάχιστον στις διαδικασίες υλοποίησής της. Οι ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις του καπιταλισμού με επικυρίαρχες τις ΗΠΑ είτε ακυρώνουν ανοιχτά κάθε τέτοια πολιτική, είτε τη χρησιμοποιούν ως επένδυση στις κατακτητικές τους προθέσεις.

Με αφορμή τα απανωτά «λουκέτα» επιδοτουμένων επιχειρήσεων και το πλήθος των εργαζομένων στο δρόμο της ανεργίας επαναφέρεται και καλλιεργείται το επαίσχυντο σύνθημα «να μη γίνουμε Βουλγαρία κι Αλβανία». Καλλιεργείται, κυρίως, από τα γνωστά πολιτικά και δημοσιογραφικά φερέφωνα ενός καθεστώτος που επιχορηγεί τη μεταφορά επιχειρήσεων από την Ελλάδα σε αυτές ακριβώς τις χώρες, Βουλγαρία - Αλβανία, που υποτίθεται ότι αποτελούν κατάντια, με μοναδική δικαιολογία το χαμηλό εργατικό κόστος. Μέσα από αυτές τις πρακτορικές αντιφάσεις αποκαλύπτεται για πολλοστή φορά το ζήτημα της καθεστωτικής αλλαγής στις πρώην Λαϊκές Δημοκρατίες στο πλαίσιο του διαλυμένου σοβιετικού πόλου ισχύος και της φιλειρηνικής πολιτικής που προαναφέρεται.

Εκείνο που υπάρχει είναι μόνο ο καλλιεργημένος κίνδυνος της κοινωνικής αναστάτωσης που επιφέρει η επιδοτούμενη, από το αστικό κράτος της σοσιαλδημοκρατικής θολούρας, μεταφορά του ελληνικού κεφαλαίου σε όμορες κυρίως χώρες των βαλκανίων προς άγραν νόμιμης μαύρης εργασίας και προς δόξαν του σύγχρονου δουλεμπορίου στη νεόκοπη καπιταλιστική Βουλγαρία. Η επαίσχυντη αυτή πολιτική της μαύρης υπεραξίας της εθνικά ύποπτης ελληνικής αστικής τάξης αποβλέπει να επιφέρει χάσμα ανάμεσα στους λαούς και να οδηγήσει στην κοινωνική αναστάτωση που αποτελεί την πρώτη ύλη για πολεμικές εντάσεις με άδηλες συνέπειες.

Τέλος, κάτω από το βάρος της επιταχυνόμενης ανεργίας γίνεται αναγκαίο το ολόπλευρο άνοιγμα του προβληματισμού για την παμπάλαια σχέση μεταξύ ανεργίας και πολέμου στη σύγχρονη όμως τωρινή της μορφή. Αυτό όχι απλά γραμμένο στις διάφορες ανακοινώσεις υπό μορφή επαναλαμβανόμενου κλασικού τσιτάτου, αλλά, ως ζώσα πραγματικότητα.