Με όρκους πίστης και παροχή συνεχών διαβεβαιώσεων ότι θα προχωρήσει σε λήψη σκληρών μέτρων επιχειρεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να εξευμενίσει τις «αγορές» και τα επιτελεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στο πλαίσιο αυτό το οικονομικό της επιτελείο κινείται πυρετωδώς για την κατάρτιση του «Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης», στο οποίο θα περιλαμβάνεται η πρώτη, συμπληρωματική δέσμη μέτρων, ενώ επικουρικά δηλώνει έτοιμη να καταθέσει και συμπληρωματικό προϋπολογισμό - όπου επίσης θα υπάρχουν επιπλέον μέτρα - στην περίπτωση κατά την οποία δεν επιτευχθούν οι στόχοι μείωσης του ελλείμματος, χωρίς όμως και να αποκλείεται η επίσπευση των διαδικασιών τις επόμενες μέρες.

Ο «διάλογος» που έχει ανοίξει το κυβερνητικό επιτελείο με εκπροσώπους των ...«αγορών» και της Ευρωπαϊκής Ενωσης κινείται σε ιδιαίτερα επικίνδυνες ατραπούς, καθώς επί τάπητος έχουν τεθεί θέματα που αφορούν στη λεγόμενη θεραπεία - σοκ, η οποία εφαρμόστηκε μετά από παροτρύνσεις του ΔΝΤ στις χώρες της Ανατ. Ευρώπης - μετά τις ανατροπές - ενώ ανάλογα μέτρα εφάρμοσε πρόσφατα και η Ιρλανδία.

Το διακύβευμα δεν είναι πλέον αν οι εργαζόμενοι πληρώσουν τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης - αυτό πλέον θεωρείται ως ...δεδομένο και μετριοπαθές - αλλά αν εφαρμοστούν πολιτικές οι οποίες θα βυθίσουν απότομα μεγάλα τμήματα της κοινωνίας σε φτώχεια και εξαθλίωση, ώστε πάνω στα κοινωνικά ερείπια να δημιουργηθούν νέες εστίες κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης και νέοι κύκλοι υψηλής κερδοφορίας.

Στο έδαφος αυτό κινήθηκαν και οι χτεσινές δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών στο πλαίσιο συνέντευξης που παραχώρησε στους ανταποκριτές ξένου Τύπου. Σε έντονα απολογητικό ύφος, επανέλαβε τη δέσμευση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ πως «θα κάνει ό,τι χρειάζεται για να ανακτήσει την αξιοπιστία που έχει χαθεί», να «χτίσει ξανά την αξιοπιστία της απέναντι στις αγορές, απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους». Δεσμεύτηκε επίσης ότι «από τώρα και μέχρι την κατάθεση του Προγράμματος Σταθερότητας τον Ιανουάριο, θα συνεχίσουμε να δίνουμε το στίγμα των προθέσεών μας, δηλαδή των μέτρων και των πολιτικών που θα μειώνουν σταδιακά δαπάνες και σπατάλες στο δημόσιο τομέα...».

Ολα επομένως είναι ανοιχτά, όλα τα μέτρα που εισηγούνται οι διάφοροι επαΐοντες είναι προς εξέταση, ακόμα και αυτό της βίαιης περικοπής των μισθών, που εφάρμοσε η ιρλανδική κυβέρνηση. Για μία ακόμη φορά κάλυψε αυτούς που κερδοσκοπούν με τα ομόλογα και τις μετοχές, περιοριζόμενος να αναφέρει ότι η κερδοσκοπία είναι κομμάτι της λειτουργίας των αγορών. Κάνοντας έμμεση αναφορά στις πιέσεις που ασκούνται από τα ξένα κεφάλαια, υποστήριξε ότι «δυστυχώς, η διεθνής οικονομία κινείται πολλές φορές με τρόπους και χρόνους διαφορετικούς από αυτούς που θα επιθυμούσαν οι κυβερνήσεις», για να δηλώσει όμως έτοιμος να προσαρμοστεί σε αυτή την κατάσταση. «Αυτό είναι μία πραγματικότητα, με την οποία πρέπει να ζήσουμε», επισήμανε. Σε άλλο σημείο της συνέντευξης ξεκαθάρισε ότι η κυβέρνηση, μπροστά στη διαμορφούμενη αυτή κατάσταση, δεν αναμένει να εκδηλωθεί η κοινωνική αλληλεγγύη... Ετσι, αφού χαρακτήρισε το ευρώ ομπρέλα προστασίας της Ελλάδας, πρόσθεσε ότι «δεν περιμένουμε να έλθει κάποιος να μας σώσει, δεν περιμένουμε η συμμετοχή μας στην ΟΝΕ να είναι λύση για τα προβλήματα που έχουμε».

Η διασφάλιση των κερδών των τραπεζών και μια προσωρινή αύξηση της ρευστότητας στην αγορά μέσω της παράτασης της αποπληρωμής των χρεών χιλιάδων επιχειρήσεων, είναι οι στόχοι των δύο νομοσχεδίων του υπουργείου Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας που παρουσίασε χτες στο Υπουργικό Συμβούλιο η αρμόδια υπουργός, για τη ρύθμιση οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων και για τη ρύθμιση επαγγελματικών και επιχειρηματικών οφειλών.

Τα παραπάνω προκύπτουν τόσο από το περιεχόμενο των ίδιων των νομοσχεδίων, που θα κατατεθούν στη Βουλή μέχρι το τέλος της βδομάδας, όσο και από τα επιχειρήματα της Λ. Κατσέλη, η οποία μεταξύ άλλων είπε χαρακτηριστικά ότι τα συγκεκριμένα νομοσχέδια «προάγουν τον υπεύθυνο δανεισμό και δίνουν λύσεις και για τις τράπεζες», καθώς, όπως εξήγησε, «δημιουργούν κίνητρο για τους οφειλέτες να πληρώσουν και από κει που η τράπεζα δεν είχε να πάρει τίποτα, θα πάρει τουλάχιστον ένα μέρος». Ενδεικτικό, είναι άλλωστε, ότι, η υπουργός διαβεβαίωσε το τραπεζικό κεφάλαιο ότι «κανένας κίνδυνος δεν υπάρχει για το τραπεζικό σύστημα, γιατί το πλαίσιο που προβλέπεται είναι συμβατό με τη χρηματοπιστωτική πρακτική». «Ο στόχος»... καθησύχασε, «είναι να δώσει ώθηση στη ρευστότητα στην αγορά».

Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση όχι μόνο δε λύνει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και μισθοσυντήρητα νοικοκυριά που βρίσκονται με τη θηλιά των χρεών για δάνεια και κάρτες προς τις τράπεζες, αντίθετα, οι διατάξεις που προωθεί εφόσον κάποιος επιδιώξει να κάνει χρήση των ρυθμίσεων είναι τέτοιες, που δίνουν στις τράπεζες τη δυνατότητα να «βάλουν στο χέρι» ακόμα και την πρώτη κατοικία του οφειλέτη, ενώ για χρέη από στεγαστικά δάνεια δεν παγώνει η οφειλή με την κοινοποίηση της αίτησης για διακανονισμό, αλλά εξακολουθούν μέχρι τη συζήτηση της αίτησης να εκτοκίζονται με το συμβατικό επιτόκιο και να επιβαρύνονται με δόση ενήμερης οφειλής.

Στο νομοσχέδιο με τίτλο «ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων», προβλέπεται ότι προϋπόθεση για να προσφύγει κανείς στο αρμόδιο Ειρηνοδικείο είναι να μην έχει αποδώσει προηγούμενη επιδίωξη εξωδικαστικού διακανονισμού, να υπάρχει η συναίνεση των τραπεζών στις οποίες ο οφειλέτης έχει τουλάχιστον το 51% του συνόλου των οφειλών του και να προσκομίσει μια σειρά από δικαιολογητικά μεταξύ των οποίων και στοιχεία που αφορούν την περιουσιακή του κατάσταση. Ακόμη, προβλέπεται ότι με πρόσχημα την «ιδιαίτερη μέριμνα για την αποτροπή καταχρήσεων», δίνεται η δυνατότητα «πρόσβασης των πιστωτών σε στοιχεία του στην Εφορία ή στον εργοδότη». Το νομοσχέδιο αφορά καταναλωτές και επαγγελματίες που βρίσκονται σε «επελθούσα ή επαπειλούμενη αδυναμία αποπληρωμής ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών» και μεταξύ άλλων προβλέπει ότι «η ικανοποίηση των πιστωτών γίνεται μέσα από το εισόδημα του οφειλέτη αλλά και με την εκποίηση της περιουσίας του». Ο οφειλέτης αναλαμβάνει την υποχρέωση να αποπληρώσει μέσα σε τέσσερα χρόνια τουλάχιστον το 10% της οφειλής, ενώ για πλήρη απαλλαγή από το χρέος θα πρέπει να συντρέχουν λόγοι «πραγματικής εξαθλίωσης», όπως είπε η υπουργός.

Οσον αφορά στο νομοσχέδιο για οφειλές επιχειρήσεων προς τράπεζες, περιλαμβάνει ρυθμίσεις για τρεις κατηγορίες οφειλών: για ληξιπρόθεσμες οφειλές μετά την 1.1.2008, ληξιπρόθεσμες οφειλές μετά την 1.1.2005 με πολύ πιο δυσμενείς προϋποθέσεις, όπως καταβολή του 10% της οφειλής μέχρι τις 15.4.2010 και διαγραφή τόκων υπερημερίας και ανατοκισμού μόνο εφόσον έχει εξοφληθεί το 50% της οφειλής και ενήμερες οφειλές.

Με το μανδύα ενός ακόμη ψευτοδιαλόγου η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να καλλιεργήσει το έδαφος για την παραπέρα φορολογική αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων. Η δήθεν συζήτηση των δυνάμεων του κοινωνικού εταιρισμού δεν είναι ούτε ταξικά ουδέτερη ούτε και αθώα ή γενικού - «ακαδημαϊκού» ενδιαφέροντος. Αντίθετα είναι απόλυτα ενταγμένη στο πλαίσιο του πακέτου με τα μέτρα «μόνιμου, σταθερού χαρακτήρα και απόδοσης» που προωθεί η κυβέρνηση σε συνεργασία με την ΕΕ και άλλα κέντρα της πλουτοκρατίας.

Ενα το κρατούμενο είναι η παραπέρα αύξηση στους ειδικούς και άλλους φόρους κατανάλωσης, μέτρο δηλαδή που κινείται ακριβώς στη ρότα των κατευθύνσεων της πολιτικής τους. Τα επίσης χειρότερα ετοιμάζονται να ξεφουρνίσουν και σε ό,τι αφορά την άμεση φορολογία, καλλιεργώντας κλίμα για τη συρρίκνωση ή ακόμη και την κατάργηση του αφορολόγητου όπως ισχύει σήμερα. Γι' αυτό ακριβώς το λόγο και με πρόσχημα τον περιορισμό της φοροδιαφυγής έχουν αρχίσει να διοχετεύουν διάφορα σενάρια - με τη μορφή προτάσεων, απόψεων από ειδικούς κ.ο.κ. - τα οποία συνδυάζουν το ύψος του αφορολόγητου ορίου με τις αποδείξεις που τα φορολογούμενα νοικοκυριά θα έχουν καταφέρει να συγκεντρώσουν στη διάρκεια του έτους ! Εύλογα λοιπόν ο στημένος κοινωνικός διάλογος για το φορολογικό γεννάει ακόμη περισσότερα ερωτήματα και απόλυτα δικαιολογημένες υποψίες για το πού το πάνε και για το πόσο θα ανεβάσουν τον πήχυ της φοροαφαίμαξης για μισθωτούς, συνταξιούχους, ΕΒΕ. Δίνοντας κάποια ψήγματα της φορολογικής πολιτικής ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου κάνει λόγο για αλλαγή των διαδικασιών «έτσι ώστε να υπάρχουν κίνητρα για τον καθένα να ζητάει αποδείξεις». Πίσω από τη φαινομενικά «αθώα» φράση, κρύβονται οι μεθοδεύσεις τους σχετικά με τη διαμόρφωση ενός αφορολόγητου ορίου - λάστιχου και ανάλογα με την καταναλωτική δαπάνη - και την ικανότητα για κατανάλωση - από κάθε νοικοκυριό.

Αποκαλυπτική είναι η πρόταση που έπεσε στο τραπέζι του «διαλόγου» σύμφωνα με την οποία ο υπολογισμός του φορολογητέου εισοδήματος να γίνεται με «έκπτωση από το συνολικό εισόδημα των δαπανών». Εξειδικεύοντας παραπέρα φέρνουν το παράδειγμα φορολογούμενου με ετήσιο εισόδημα στα 25.000 ευρώ και με δαπάνες (καταναλωτικά αγαθά, υπηρεσίες, ενοίκια κλπ.) στα 22.000 ευρώ. Αυτός ο φορολογούμενος σύμφωνα με την «πρόταση», θα φορολογηθεί για τη διαφορά (3.000 ευρώ) στη βάση νέας κλίμακας...

Οι Αμερικάνοι ξοδεύουν τα περισσότερα χρήματα στις διακοπές τους στην Ελλάδα, με μέση δαπάνη ταξιδιού ανά άτομο 2.632 ευρώ, σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Τουριστικών Ερευνών και Προβλέψεων (ΙΤΕΠ) για τον αλλοδαπό τουρισμό και τα χαρακτηριστικά των προερχόμενων από τις δυτικοευρωπαϊκές χώρες. Η μέση δαπάνη ανά άτομο διαμορφώθηκε στα 652 ευρώ. Γενικά, οι τουρίστες που επισκέπτονται την Ελλάδα είναι «κατά κανόνα νεαρής ηλικίας, μεσαίας και κατώτερης κοινωνικής και εισοδηματικής τάξης» - αναφέρει το ΙΤΕΠ - που ξοδεύουν κατά μέσο όρο από 58 έως 67 ευρώ την ημέρα.

Η έρευνα εξέτασε τουρίστες από ΗΠΑ, Βρετανία, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Ολλανδία, Αυστρία, Σουηδία και Βέλγιο, με ένα δείγμα 2.030 ατόμων. Το 5,5% των ερωτηθέντων ήταν κάτω των 20 ετών, το 49,9% ήταν μεταξύ 20 και 39 ετών, το 38,3% ήταν μεταξύ 40 και 59 ετών, ενώ το 6,2% ήταν άνω των 60 ετών. Οι Ολλανδοί τουρίστες ξοδεύουν τα λιγότερα χρήματα ανά ταξίδι (1.079 ευρώ), ενώ οι Βέλγοι τα περισσότερα (1.584 ευρώ) σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης.