Η διασφάλιση των κερδών των τραπεζών και μια προσωρινή αύξηση της ρευστότητας στην αγορά μέσω της παράτασης της αποπληρωμής των χρεών χιλιάδων επιχειρήσεων, είναι οι στόχοι των δύο νομοσχεδίων του υπουργείου Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας που παρουσίασε χτες στο Υπουργικό Συμβούλιο η αρμόδια υπουργός, για τη ρύθμιση οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων και για τη ρύθμιση επαγγελματικών και επιχειρηματικών οφειλών.

Τα παραπάνω προκύπτουν τόσο από το περιεχόμενο των ίδιων των νομοσχεδίων, που θα κατατεθούν στη Βουλή μέχρι το τέλος της βδομάδας, όσο και από τα επιχειρήματα της Λ. Κατσέλη, η οποία μεταξύ άλλων είπε χαρακτηριστικά ότι τα συγκεκριμένα νομοσχέδια «προάγουν τον υπεύθυνο δανεισμό και δίνουν λύσεις και για τις τράπεζες», καθώς, όπως εξήγησε, «δημιουργούν κίνητρο για τους οφειλέτες να πληρώσουν και από κει που η τράπεζα δεν είχε να πάρει τίποτα, θα πάρει τουλάχιστον ένα μέρος». Ενδεικτικό, είναι άλλωστε, ότι, η υπουργός διαβεβαίωσε το τραπεζικό κεφάλαιο ότι «κανένας κίνδυνος δεν υπάρχει για το τραπεζικό σύστημα, γιατί το πλαίσιο που προβλέπεται είναι συμβατό με τη χρηματοπιστωτική πρακτική». «Ο στόχος»... καθησύχασε, «είναι να δώσει ώθηση στη ρευστότητα στην αγορά».

Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση όχι μόνο δε λύνει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και μισθοσυντήρητα νοικοκυριά που βρίσκονται με τη θηλιά των χρεών για δάνεια και κάρτες προς τις τράπεζες, αντίθετα, οι διατάξεις που προωθεί εφόσον κάποιος επιδιώξει να κάνει χρήση των ρυθμίσεων είναι τέτοιες, που δίνουν στις τράπεζες τη δυνατότητα να «βάλουν στο χέρι» ακόμα και την πρώτη κατοικία του οφειλέτη, ενώ για χρέη από στεγαστικά δάνεια δεν παγώνει η οφειλή με την κοινοποίηση της αίτησης για διακανονισμό, αλλά εξακολουθούν μέχρι τη συζήτηση της αίτησης να εκτοκίζονται με το συμβατικό επιτόκιο και να επιβαρύνονται με δόση ενήμερης οφειλής.

Στο νομοσχέδιο με τίτλο «ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων», προβλέπεται ότι προϋπόθεση για να προσφύγει κανείς στο αρμόδιο Ειρηνοδικείο είναι να μην έχει αποδώσει προηγούμενη επιδίωξη εξωδικαστικού διακανονισμού, να υπάρχει η συναίνεση των τραπεζών στις οποίες ο οφειλέτης έχει τουλάχιστον το 51% του συνόλου των οφειλών του και να προσκομίσει μια σειρά από δικαιολογητικά μεταξύ των οποίων και στοιχεία που αφορούν την περιουσιακή του κατάσταση. Ακόμη, προβλέπεται ότι με πρόσχημα την «ιδιαίτερη μέριμνα για την αποτροπή καταχρήσεων», δίνεται η δυνατότητα «πρόσβασης των πιστωτών σε στοιχεία του στην Εφορία ή στον εργοδότη». Το νομοσχέδιο αφορά καταναλωτές και επαγγελματίες που βρίσκονται σε «επελθούσα ή επαπειλούμενη αδυναμία αποπληρωμής ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών» και μεταξύ άλλων προβλέπει ότι «η ικανοποίηση των πιστωτών γίνεται μέσα από το εισόδημα του οφειλέτη αλλά και με την εκποίηση της περιουσίας του». Ο οφειλέτης αναλαμβάνει την υποχρέωση να αποπληρώσει μέσα σε τέσσερα χρόνια τουλάχιστον το 10% της οφειλής, ενώ για πλήρη απαλλαγή από το χρέος θα πρέπει να συντρέχουν λόγοι «πραγματικής εξαθλίωσης», όπως είπε η υπουργός.

Οσον αφορά στο νομοσχέδιο για οφειλές επιχειρήσεων προς τράπεζες, περιλαμβάνει ρυθμίσεις για τρεις κατηγορίες οφειλών: για ληξιπρόθεσμες οφειλές μετά την 1.1.2008, ληξιπρόθεσμες οφειλές μετά την 1.1.2005 με πολύ πιο δυσμενείς προϋποθέσεις, όπως καταβολή του 10% της οφειλής μέχρι τις 15.4.2010 και διαγραφή τόκων υπερημερίας και ανατοκισμού μόνο εφόσον έχει εξοφληθεί το 50% της οφειλής και ενήμερες οφειλές.