Με το μανδύα ενός ακόμη ψευτοδιαλόγου η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να καλλιεργήσει το έδαφος για την παραπέρα φορολογική αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων. Η δήθεν συζήτηση των δυνάμεων του κοινωνικού εταιρισμού δεν είναι ούτε ταξικά ουδέτερη ούτε και αθώα ή γενικού - «ακαδημαϊκού» ενδιαφέροντος. Αντίθετα είναι απόλυτα ενταγμένη στο πλαίσιο του πακέτου με τα μέτρα «μόνιμου, σταθερού χαρακτήρα και απόδοσης» που προωθεί η κυβέρνηση σε συνεργασία με την ΕΕ και άλλα κέντρα της πλουτοκρατίας.

Ενα το κρατούμενο είναι η παραπέρα αύξηση στους ειδικούς και άλλους φόρους κατανάλωσης, μέτρο δηλαδή που κινείται ακριβώς στη ρότα των κατευθύνσεων της πολιτικής τους. Τα επίσης χειρότερα ετοιμάζονται να ξεφουρνίσουν και σε ό,τι αφορά την άμεση φορολογία, καλλιεργώντας κλίμα για τη συρρίκνωση ή ακόμη και την κατάργηση του αφορολόγητου όπως ισχύει σήμερα. Γι' αυτό ακριβώς το λόγο και με πρόσχημα τον περιορισμό της φοροδιαφυγής έχουν αρχίσει να διοχετεύουν διάφορα σενάρια - με τη μορφή προτάσεων, απόψεων από ειδικούς κ.ο.κ. - τα οποία συνδυάζουν το ύψος του αφορολόγητου ορίου με τις αποδείξεις που τα φορολογούμενα νοικοκυριά θα έχουν καταφέρει να συγκεντρώσουν στη διάρκεια του έτους ! Εύλογα λοιπόν ο στημένος κοινωνικός διάλογος για το φορολογικό γεννάει ακόμη περισσότερα ερωτήματα και απόλυτα δικαιολογημένες υποψίες για το πού το πάνε και για το πόσο θα ανεβάσουν τον πήχυ της φοροαφαίμαξης για μισθωτούς, συνταξιούχους, ΕΒΕ. Δίνοντας κάποια ψήγματα της φορολογικής πολιτικής ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου κάνει λόγο για αλλαγή των διαδικασιών «έτσι ώστε να υπάρχουν κίνητρα για τον καθένα να ζητάει αποδείξεις». Πίσω από τη φαινομενικά «αθώα» φράση, κρύβονται οι μεθοδεύσεις τους σχετικά με τη διαμόρφωση ενός αφορολόγητου ορίου - λάστιχου και ανάλογα με την καταναλωτική δαπάνη - και την ικανότητα για κατανάλωση - από κάθε νοικοκυριό.

Αποκαλυπτική είναι η πρόταση που έπεσε στο τραπέζι του «διαλόγου» σύμφωνα με την οποία ο υπολογισμός του φορολογητέου εισοδήματος να γίνεται με «έκπτωση από το συνολικό εισόδημα των δαπανών». Εξειδικεύοντας παραπέρα φέρνουν το παράδειγμα φορολογούμενου με ετήσιο εισόδημα στα 25.000 ευρώ και με δαπάνες (καταναλωτικά αγαθά, υπηρεσίες, ενοίκια κλπ.) στα 22.000 ευρώ. Αυτός ο φορολογούμενος σύμφωνα με την «πρόταση», θα φορολογηθεί για τη διαφορά (3.000 ευρώ) στη βάση νέας κλίμακας...