Μόλις ένα 24ωρο μετά την πρωθυπουργική επίσκεψη στον Κεραμεικό και τα περί πάρκου «για όλους τους πολίτες της Αθήνας» (βλ. χτεσινό «Ρ»), το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο γνωμοδότησε χτες υπέρ και ομοφώνως του αιτήματος του Ιδρύματος Μητσοτάκη να διαμορφώσει το οικόπεδο επί της οδού Σαλαμίνος 4 στον Κεραμεικό. Οπως φαίνεται, πρόκειται για προαποφασισμένη διαδικασία της ηγεσίας του υπουργείου Πολιτισμού, αφού οι σχετικές εργασίες είχαν ήδη ξεκινήσει χωρίς καν να περιμένουν την τυπική διαδικασία του ΚΑΣ.

Το θέμα είναι σημαντικό γιατί άπτεται ενός από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της χώρας και της ιστορικής «καρδιάς» της Αθήνας, ενώ η διαδικασία παραχώρησης των οικοπέδων στο Ιδρυμα αναδεικνύει την εξόφθαλμη ταύτιση της πολιτικής του δικομματισμού στη διαχείριση του ιστορικού κέντρου της πόλης, το οποίο έχει παραχωρηθεί στις επεκτατικές ορέξεις των «κοινωφελών» ιδρυμάτων των πολιτικών εκπροσώπων του κεφαλαίου.

Το συγκεκριμένο και άλλα οικόπεδα στην περιοχή απαλλοτριώθηκαν τη δεκαετία του '80 για αρχαιολογικούς σκοπούς και πιο συγκεκριμένα για να διερευνηθεί η θέση του Δημόσιου Σήματος, του αρχαίου νεκροταφείου δηλαδή, στο οποίο ενδέχεται να έχουν ταφεί επιφανείς προσωπικότητες της αρχαιότητας. Από τότε, καμία από τις πολιτικές ηγεσίες του ΥΠΠΟ δεν ασχολήθηκε με το λόγο της απαλλοτρίωσης. Ετσι, τα οικόπεδα στα οποία εγκαταστάθηκε και επεκτάθηκε το Ιδρυμα είναι πιθανό να κρύβουν σημαντικές αρχαιότητες. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για δημόσιο χώρο που πληρώθηκε με χρήματα του ελληνικού λαού, ανήκει σε αυτόν και κανένα «ίδρυμα» δεν μπορεί να το κάνει «αυλή» του. Πολύ περισσότερο όταν σκοπός του ιδρύματος (όπως προκύπτει από την ιστοσελίδα του) «είναι η συστηματική μελέτη και έρευνα της ζωής και του έργου του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ως πνευματικού ανθρώπου και πολιτικού άνδρα»...

Αυτό όμως δεν εμπόδισε το 2001 τον τότε υπουργό Πολιτισμού, Ε. Βενιζέλο, να παραχωρήσει το οικόπεδο της οδού Ψαρομηλίγκου 30, ακριβώς στην είσοδο του Κεραμεικού, προς χρήση στο Ιδρυμα Μητσοτάκη. Να σημειωθεί ότι μέχρι τότε στο κτίριο εκείνο στεγαζόταν υπηρεσία του ΥΠΠΟ η οποία ουσιαστικά «εκδιώχθηκε». Το 2002 το Ιδρυμα επεκτείνεται μετά από νέα παραχώρηση του ΥΠΠΟ και στο διπλανό οικόπεδο (Ψαρομηλίγκου 32), το οποίο χρησιμοποιείται σαν αυλή του. Φαίνεται όμως ότι «άνοιξε η όρεξη» και η κυβέρνηση της ΝΔ πια, διά του υπουργού Πολιτισμού, Γ. Βουλγαράκη, παραχωρεί στο Ιδρυμα το Μάρτη του 2007 και το διπλανό οικόπεδο επί της Σαλαμίνος. Αφού, λοιπόν, η «αυλή» μεγάλωσε είπαν και να τη διαμορφώσουν ...με πέργκολες και περίφραξη ύψους 2,5 μέτρων.

Το γεγονός ότι ακριβώς δίπλα στεγάζεται η Διεύθυνση Συντήρησης του ΥΠΠΟ, που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αυτόν τον δημόσιο χώρο, αποτελεί «λεπτομέρεια» για την κυβέρνηση. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι ο Γ. Βουλγαράκης έχει χαρακτηρίσει δημοσίως οικονομικά «βαρίδια» τα ακίνητα του ΥΠΠΟ στο ιστορικό κέντρο ανοίγοντας το δρόμο για την εμπορευματοποίησή τους.

Το γεγονός ότι αυτά τα οικόπεδα εξακολουθούν τυπικά να βρίσκονται στη «διάθεση» της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας για ανασκαφή ...όταν «βρεθούν» χρήματα, διολισθαίνει τελικά σε ένα ακόμη σύντομο ανέκδοτο της κυβερνητικής πολιτιστικής πολιτικής. Για την ιστορία, να σημειωθεί ότι στην ημερήσια διάταξη του ΚΑΣ το θέμα είχε τεθεί ως «οικόπεδο, φερομένης ιδιοκτησίας Ιδρύματος Κων. Μητσοτάκη». Πολύ βιαστικοί έχουν γίνει τελευταία στο ΥΠΠΟ...

Στην αγκαλιά του Υμηττού αναπαύεται από χτες η Μάρω Λοΐζου. Η κηδεία της έγινε χτες το πρωί στο Κοιμητήριο Παπάγου. Στην τελευταία της κατοικία, εκεί στα «ορεινά» του νεκροταφείου, τη συνόδεψαν τα παιδιά της Μυρσίνη και Γιώργος, συγγενικά της πρόσωπα, φίλοι αγαπημένοι, άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών και συνοδοιπόροι της στους κοινωνικούς αγώνες.

Μεταξύ άλλων παραβρέθηκαν ο πρέσβης της Κύπρου, Γιώργος Γεωργής, ο δήμαρχος Νίκαιας, Στέλιος Μπενετάτος, η Εύα Μελά, μέλος του Πολιτιστικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ, η Χάρις Αλεξίου, ο Γιώργος Νταλάρας, η Ιωάννα Καρατζαφέρη, κ.ά. Στεφάνι έστειλε η ΚΕ του ΚΚΕ.

Τα λόγια του αποχαιρετισμού με τη Μάρω των παραμυθιών και της ποίησης αναφέρονταν στην αφοσίωση και στην ευαισθησία με την οποία υπηρέτησε το παιδικό βιβλίο, στον ουμανισμό και στο ήθος της, που αναβλύζουν μέσα από τα δεκάδες έργα της. Στην αστείρευτη αγάπη της προς τον άνθρωπο και στην αγωνιστική κοινωνική στάση ζωή της. Η Μάρω Λοΐζου έζησε και έφυγε με αξιοπρέπεια. Με σθένος και ανεξάντλητο κουράγιο έδινε εδώ και χρόνια τη μάχη με τον καρκίνο. Παλικαρίσια αντιμετώπιζε και τις πιο δύσκολες στιγμές. Χωρίς να χάνει το χαμόγελο από τα χείλη της, χωρίς να στερεύει το πηγαίο χιούμορ της... Ετσι θα τη θυμούμαστε... Οπως την αγαπήσαμε μέσα από τις σελίδες των βιβλίων της, μέσα από τους στίχους των τραγουδιών της, μέσα από την τρυφερή προσφορά της, την κοινωνική ευαισθησία της, την ανθρωπιά της, τον καλό λόγο της. Καλό ταξίδι Μάρω...

Με την παράσταση «Εν τω μηνί Αθύρ» του χοροθεάτρου «Ροές» συμμετέχει το Ελληνικό Ιδρυμα Πολιτισμού στις εκδηλώσεις που οργανώνονται στις αρχές Σεπτέμβρη στην Οδησσό για την επέτειο από την ίδρυση της πόλης. Η παράσταση θα πραγματοποιηθεί στις 31 Αυγούστου, στο Ακαδημαϊκό Θέατρο Μουσικής Κωμωδίας της Οδησσού. Η χορογραφία, η σκηνοθεσία και η σύλληψη της ιδέας της παράστασης είναι της Σοφίας Σπυράτου και στηρίζεται στο ομώνυμο ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη. Πρόκειται για μια επιλογή από δέκα ποιητικά χορικά επιγράμματα που προέρχονται από το αιγυπτιακό μηνολόγιο, σύμφωνα με το οποίο η λέξη «Αθύρ» είναι ο μήνας του έρωτα και του θανάτου. Η μουσική είναι του συνθέτη Αλκίνοου Ιωαννίδη και η ποιητική μεταγραφή του συγγραφέα - αρχαιολόγου Χρήστου Μπουλιώτη. Η χορογραφία έχει στηθεί σύμφωνα με τη δομή των αρχαίων τραγωδιών: τα χορικά επιγράμματα ερμηνεύονται από τραγουδιστές, ενώ τα δρώμενα από δέκα χορευτές.